[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru – ตอนที่ 29

ต่อจากนั้นไม่นาน​ยูอิจิกับฟุจิเสะได้ออกจากร้านขายของไป

จนถึงท้ายที่สุดดูเหมือนจะไม่มีวี่เเววที่ส่อว่าโทโจวอิน​ซังจะเข้ามาขัดขวางเเม้เเต่น้อย

ผมกับเซย์จังเดินตามหลังทั้งคู่ไป​ ระหว่างนั้นผมเรียบเรียงความคิดในหัวอยู่ตลอด

ทําไม​ โทโจวอิน​ คาโอริ​ ถึงไม่เข้ามาขัดขวางล่ะ?

หรือว่าบางทีผมจะจําผิดงั้นเหรอ? เวลาที่เธอเข้ามาขัดขวางอาจไม่ใช่ตอนที่ทั้งสองอยู่ในร้านก็ได้?

ไม่สิ​ ฉากเมื่อกี้ที่ทั้งคู่สวมเครื่องประดับลายหมีเเละถ่ายรูปด้วยกันนั่น ผมซึ่งอ่านเนื้อหาต้นฉบับมาเเล้ว​ จดจํามันได้อย่างชัดเจน

เพราะฉะนั้น​จุดที่โทโจวอินซังควรจะเข้ามาขัดขวางต้องเป็น​ ณ​ ร้านนั่นไม่ผิดเเน่

ทั้งอย่างนั้นเธอ​กลับไม่เข้ามายุ่ง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง​​ความเคลื่อนไหวของโทโจวอินซัง​ในเดท​ที่สวนสนุกวันนี้​จะต้องเเปรเปลี่ยนจากต้นฉบับไปด้วยเเน่นอน

ไหงทุกอย่างถึงกลายเป็นเเบบนี้ล่ะเนี่ย…?

หากลองตั้งสมมติฐาน​ดู​ คงเป็นเพราะผมกลายมาเป็น​ ฮิซามูระ​ สึคาสะ​ ของโลกใบนี้เเละไปเเก้ไขอะไรบางอย่างที่ส่งผลให้โทโจวอินซังไม่เข้าไปหยุดยั้งพวกเขาที่นั่นล่ะมั้ง

จําเป็นต้องวิเคราะห์​เดี๋ยวนี้เลย​ว่าจนถึงตอนนี้มีอะไรที่ต่างจากต้นฉบับไปบ้าง

เริ่มเเรก​ ฮิซามูระ​ สึคาสะ​ ไม่ได้สารภาพรัก​กับ​ ชิมาดะ​ เซย์​ ในเนื้อหาต้นฉบับเเน่ๆ

อีกอย่างในต้นฉบับ​ผมกับเซย์จัง​ก็ไม่ได้ตามพวกเขาสองคนมาเดทเพื่อเฝ้าระวังเเบบนี้ด้วย

ถึงอย่างนั้นมันไม่น่าจะกระทบกับโทโจวอินซังตรงไหนนี่​ สําหรับเรื่องนั้นมองว่าไม่ค่อยเกี่ยวอะไรกันคงจะเหมาะกว่า

ถ้าอย่างนั้นมีอะไรอีก… จริงด้วย!​ เวลาที่โทโจวอินซังทราบเกี่ยวกับเรื่องเดทไม่ใช่วันนี้​ เเต่เป็นวันศุกร์​ต่างหาก

นั่นคงเป็นส่วนที่เบี่ยงเบนไปจากต้นฉบับสินะ

เเต่หากมีเเค่นั้น​จริงๆ​ กลับกันเวลาที่เธอคิดจะเข้ามาขัดขวางจะไวยิ่งกว่าเดิมก็คงมิใช่เรื่องเเปลก

นอกจากนี้ยังมีอะไรอีกนะ… งั้นคงเป็นเรื่องเมื่อวันเสาร์ตอนที่ยูอิจิมาค้างบ้านผมเพื่อ​ปกปิดไม่ให้โทโจวอินซังรู้ล่ะมั้ง

เพียงเเต่พอยูอิจิมาถึงหน้าบ้าน​ความก็เเตกไปถึงหูโทโจวอินซังซะเเล้ว

…หรือว่าจะเป็นตอนนั้นเหรอ?

ประโยคที่ยูอิจิพูดออกไป​ในตอนที่โทโจวอินซังมาเยือนบ้านผม

[มันก็ดึกเเล้วด้วย! ป่านนี้ครอบครัวคงจะเป็นห่วงเเล้วใช่ไหมล่ะ!]​

เมื่อได้ยินประโยคนั้นท่าทีของโทโจวอินซังก็ดูเเปลกไป​ จากนั้นเธอเเทบจะรีบกลับในทันที

คําพูดเหล่านั้นที่ยูอิจิเอ่ยออกมาไม่ได้มีความคิดมุ่งร้ายเธอเลยสักนิด​ กลับกันมันเป็นถ้อยคําเเห่งความเป็นห่วงด้วยซํ้า​ อย่างไรสําหรับเธอมันต่างกัน

ตั้งเเต่เเม่ของเธอจากไป​ โทโจวอินซังคิดมาตลอดว่าบุคคลผู้เป็นพ่อเพียงหนึ่งเดียวไม่มีความสนใจในตัวเธอ

มีความเป็นไปได้สูงที่คําพูดนั่นสําหรับเธอ​จะเป็นถ้อยคําบาดใจอันเจ็บปวดรวดร้าวจนมิอาจทนฟังได้

เพราะอย่างนั้น… โทโจวอิน​ คาโอริ​ ถึงไม่เข้ามาขัดขวางงั้นเหรอ?

ทุกสิ่งที่ผมคิดล้วนเป็นเเค่การคาดการณ์เพียงอย่างเดียว​ เเต่มันอาจจะเป็นเเบบนั้นจริงๆก็ได้

ไม่สิ​ ถึงจะไม่ตรงตามที่คิด เเต่เรื่องที่โทโจวอินซังไม่เข้ามาขัดขวางตามเเบบต้นฉบับ​ก็เป็นความจริงอยู่วันยังคํ่า

“รู้สึกดวงอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้าเเล้วนะ”

“หืม? อะ.. อา​ นั่นสินะ”

ความคิดของผมถูกขัดจังหวะโดยเซย์จังซึ่งเปิดบทสนทนาขึ้นมา

ดูเหมือนรอบๆจะเริ่มมืดขึ้นมาเเล้ว​ หลอดไฟที่ติดตามบริเวณสวนสนุกจึงเปิดขึ้นมาทีล่ะดวง

ไม่อยากเชื่อเลย​นะว่าขณะที่เดทกับเซย์จังสองต่อสอง​ สมองผมจะคิดเรื่องที่ต่างกันสุดขั้วเเบบนั้นได้

“…อีกเดี๋ยวสองคนนั้น​ น่าจะกําลังมุ่งหน้าไป​ที่นั่นเเล้วล่ะ”

“เอ๊ะ? ที่นั่น?”

“ไม่รู้จักหรอกเหรอ? สวนสนุกเเห่งนี้น่ะนะพอตกดึกเมื่อไหร่​จะมีจุดที่ไฟสาดส่องอย่างสวยงามด้วยล่ะ​ ระ.. รู้สึกจะมีข่าวลือบอกด้วยนะว่าคนที่ตัดสินใจคบกันที่นั่น… จะถูกผูกมัดด้วยด้ายเเดงตลอดไปน่ะ”

“อ๊ะ… ถ้าจําไม่ผิด​ เหมือนเคยได้ยินอยู่บ้าง”

หากไม่คลาดเคลื่อน​อะไร​ คิดว่าเเม้เเต่ในต้นฉบับก็บรรยายอะไรเเบบนั้นไว้เหมือนกันว่าคนที่สารภาพรัก​สําเร็จที่นั่น​จะถูกผูกมัดกับบุคคลอันเป็นที่รักไปตลอดกาล

เเน่นอน​ เนื่องจากในต้นฉบับมีโทโจวอินซังเข้ามาขัดขวาง​ ทั้งสาม​คน ยูอิจิ​ ฟุจิเสะ​ เเละ​ โทโจวอินซัง​ จึงไปที่นั่นด้วยกันพร้อมหน้า

พวกเขาเอ่ยอะไรอย่าง​ [งดงามจังเลย]​ ก่อนที่จะจบลงเพียงเท่านั้น

ฉากมันไม่ค่อยสร้างความประทับใจให้ผมเท่าไหร่เลยจําได้ไม่เเม่นยํานัก

อย่างไรก็ตาม… ขืนเป็นเเบบนี้ต่อไป​ล่ะก็ ทั้งคู่จะสารภาพรักเเละคบกันที่นั่น

ข่าวลือภายในเรื่องราวเเบบนี้​ ส่วนใหญ่มักจะเป็นจริงตามนั้นเสมอ

หมายควา​มว่า… ถ้าสองคนนั้นตัดสินใจคบหากันที่นั่น​ พวกเขาจะผูกพันกันด้วยด้ายเเดงไปตลอดชีวิตยังไงล่ะ

“อ๊ะ… ดูเหมือนทั้งคู่​จะเดินไปทาง​จุดนั้นเเล้วนะ”

ตามที่เซย์จังบอกเป๊ะๆ​ ทั้งสองเริ่มเดินไปยังเส้นทางที่เต็มไปด้วยเเสงไฟ

หากยังดําเนินเเบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ยูอิจิกับฟุจิเสะคงได้คบกันสมหวังเเหงๆ

โทโจวอินซัง​ คุณไม่คิดจะเข้ามาขัดขวางจริงๆเหรอครับ?

ทําไมกันล่ะ… หรือว่าในโลกที่ผมหลุดเข้ามานี้​ เธอไม่ได้ชอบยูอิจิรึไงกัน?

ไม่สิ​ ไม่น่าใช่เเบบนั้นหรอก​ คืนวันก่อนเธอถึงขั้นมาส่งยูอิจิยันหน้าบ้านเลยนะ​ เเถมยังพูดว่าจะยกภาพเปลือยของตัวเองให้เขาอีกต่างหาก

เเล้วทําไมล่ะ…!

ขณะที่ในหัวคิดเรื่องนั้น​ ผม​ก็หันไปมองรอบๆเพื่อตรวจสอบว่าโทโจวอินซังจะเข้ามา​ขัดขวางไหมด้วย… เเต่อยู่ดีๆ​ก็สังเกตถึงบุคคลท่านนึงที่ดึงดูดสายตาของผม

เขาผู้นั้นคือชายชราสูงวัยในชุดพ่อบ้าน

เเม้จะเข้าสู่วัยสูงอายุ​เเล้ว​ ส่วนสูงของเขาก็ยังสูงกว่าตัวผมเป็นอย่างมาก​ บนใบหน้า​ของเขามีหนวดเคราสีเงินประดับอยู่​ ทั้งอย่างนั้นมันกลับรู้สึกสง่างามอย่างเเปลกประหลาด

ไม่ว่าจะมองจากมุมไหนก็ดูไม่เหมือนคนธรรมดาเลยสักนิด​ ถึงขนาดทําเอา​คิดเลยด้วยซํ้าว่าเขาเป็นเจ้าของสวนสนุกเเห่งนี้รึเปล่า

อย่างไรก็ตามผมรู้จักบุคคลท่านนี้เป็นอย่างดี

ชายชรา​ในชุดพ่อบ้าน​ท่านนี้คือคนรับใช้ผู้ซื่อสัตย์​ของโทโจวอินซัง

ถ้าสมองผมจําถูก​เขาคือพ่อบ้านที่โทโจวอินซังชอบเรียกว่า​ [ปู่]​ อยู่บ่อยๆ

เขามักจะคอยตามนํ้าคําขอเอาเเต่ใจของโทโจวอินซังอยู่เสมอ​ เเม้ภายนอกจะดูเหมือนชายชรา​ธรรมดาๆ เเต่เนื้อในเขาเท่เอาการเลยล่ะ

หากเขาคนนั้นอยู่ที่นี่​โทโจวอินซัง​ก็จะต้องอยู่ที่นี่ด้วยเเน่นอน

เเต่ถ้าเป็นเเบบนั้นทําไมถึงไม่เข้ามาขัดขวางสักทีล่ะ?

…อย่าบอกนะว่า​ เธอยังคาใจกับประโยคนั่นที่ยูอิจิพูดไว้อยู่?

สําหรับโทโจวอินซังเเล้ว​หัวข้อเกี่ยวกับครอบครัวคงเป็นสิ่งที่น่าหนักใจมากพอตัวเลยทีเดียว

ในอนาคตอัน​ใกล้​ตามต้นฉบับเรื่องนี้​จะถูกหยิบยกขึ้นมาพูดเเละปัญหาของเธอก็ได้รับการเเก้ไขในท้ายที่สุด… เเต่สําหรับตอนนี้มันเป็นหัวข้อที่ไม่ควรเข้าไปเเตะเเม้เเต่นิดเดียว

การที่ยูอิจิบุคคลอันเป็นที่รักของเธอหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด​ น่าจะเป็นสาเหตุที่ทําให้เธอรู้สึกเจ็บปวดมากที่สุด

งั้นหากเป็นเเบบนี้ต่อไป… จนถึงท้ายที่สุดโทโจวอินซังก็จะไม่เข้ามาขัดขวางสินะ?

ถ้าอย่างนั้น​เธอต้อง… ดําเนินชีวิตต่อไปทั้งๆที่ปัญหาเรื่องพ่อยังไม่ถูกเเก้ไขเอานะ?

ต่อจากนี้ในต้นฉบับ​จะเป็นเรื่องราวที่ยูอิจิต้องเข้าไปช่วยเหลือเธอ

ถ้าเขาคบกับฟุจิเสะเอาตอนนี้​ ไม่ใช่ว่าเรื่องพรรค์นั้นจะไม่เกิดขึ้นเหรอ?

หลังจากนั้น​เธอจะต้อง…

ผมมองไปในทิศทางที่มีร่างของยูอิจิกับฟุจิเสะอยู่

บรรยากาศสนุกสนานที่เเผ่ออกมาจากพวกเขาสองคนตั้งเเต่เมื่อกี้เริ่มหายไปเล็กน้อย​ ในขณะเดียวกัน​กับที่ทั้งคู่เริ่มเผยความประหม่าให้เห็น

บางทีพวกเขาคงกําลังคิดเกี่ยวกับเรื่องการสารภาพรัก​ไว้ในหัว​ ระหว่างที่มุ่งหน้าไปยัง​จุดที่มีเเสงไฟนั่น​ก็เป็นได้

ดูเหมือนเดทวันนี้พวกเขาทั้งสองจะใกล้ชิดกันยิ่งกว่า​ในเนื้อเรื่องต้นฉบับซะอีก

เเม้คิดจะหยุดทั้งคู่เอาป่านนี้อาจจะยากเกินไปเเล้วก็ได้

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ…

“ฮะ.. ฮิซามูระ​ พวกเราเองก็ไปตรงจุดที่มีไฟนั่นด้วยดีไหม? ฉะ.. ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายที่นั่น…”

“เซย์จัง”

“มะ.. มีอะไรเหรอ?”

“โทษที พอดีชั้นมีธุระด่วนเข้ามาน่ะ”

“…หา?”

ผมเริ่มวิ่งทะยาน​โดยไม่ฟังเเม้กระทั่งคําตอบของเซย์จังด้วยซํ้า

ขอโทษนะ​ เซย์จัง

เซย์จังคงคิดถึงฟุจิเสะเลยพยายามขวางทางโทโจวอินซังสินะ

ถึงขนาดอุตส่าห์เก็บเป็นความลับเพื่อไม่ให้ฟุจิเสะรู้เข้าจนต้องกังวลด้วย

ถึงอย่างนั้นก็เถอะผมน่ะ… ยังไม่อยากให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกันตั้งเเต่ตอนนี้

คิดว่าคงมีสักวันที่ยูอิจิต้องเลือกอย่างเเน่นอนว่าระหว่างทั้งสอง​ ฟุจิเสะ​ หรือ​ โทโจวอินซัง​ เขาจะเลือกใคร

เเต่ขืนเป็นเเบบนี้ต่อไป​ ยูอิจิจะเลือกฟุจิเสะโดยที่ไม่เเม้กระทั่งจะเหลียวมองโทโจวอินซังเลยด้วยซํ้า

เส้นทางนั้นจะต้องไม่ใช่ทางเลือกที่ถูกเเน่

เเล้วก็อีกอย่าง… ถึงจะพูดต่อหน้าฟุจิเสะหรือเซย์จังไม่ได้ก็เถอะ

ภายใน​ [โอโจ้วจามะ]​ เเห่งนี้​ ตัวละครที่ผมชอบเป็นอันดับสองคือ​ โทโจวอิน​ คาโอริ​ นี่เเหละ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น​ ผมจึงรีบวิ่งให้รวดเร็วขึ้นไปอีก​ ก่อนจะเข้าไปคุยกับ​ชายชราในชุดพ่อบ้าน

“คือว่า! ขอเวลาหน่อยได้ไหมครับ!”

“…มีอะไรกับกระผมรึเปล่าครับ”

คุณปู่ชุดพ่อบ้านเหลียวเเลมาทางผม​พร้อมเอ่ยถามมาเเบบนั้นอย่างเงียบเชียบ​

ผมได้ยินเสียงของคุณปู่เขาเป็นครั้งเเรก​ ช่างเป็นเสียงอันเเข็งขันเเละเท่​อะไรเยี่ยงนี้

“ช่วยพาผมไปหาโทโจวอินซังด้วยครับ”

“…คุณเป็นอะไรกับคุณหนูหรือครับ?”

เขากล่าวออกมาเช่นนั้นด้วยท่าทางระเเวงเล็กน้อยจากนั้นจึงช้อนสายตาลงมาที่ผม

ผมกับโทโจวอินซัง​จะเรียกว่าเป็นเพื่อนกันก็คงพูดได้ไม่เต็มปาก

ถ้างั้นสถานะของผม… คงเป็นเเบบนี้ล่ะมั้ง

“ผมเป็นเพื่อนซี้ของเจ้าคนที่​ โทโจวอิน​ คาโอริ​ ชอบน่ะครับ”

ติดตามเพจผู้เเปลได้ที่​ Ao2Sides​