[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru – ตอนที่ 3: ความรู้สึกของชิมาดะ​ เซย์

<มุมมองของชิมาดะ​ เซย์>

ในคืนนั้น​ ชิมาดะ​ เซย์​ นอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียง

“อ..อะไรของหมอนั่นกันนะ!”

อย่างที่คิดสิ่งเดียวที่อยู่ในหัวฉันตอนนี้​คือเรื่องหลังเลิกเรียนของวันนี้

วันนี้ชั่วโมงเรียนเเละโรงเรียนก็ปกติตามเดิม​ จนกระทั่งตอนที่ถูกชิโฮะเรียกให้ไปพบหลังเลิกเรียน

ชิโฮะขอให้ฉันอยู่ต่อเพราะบอกว่ามีเรื่องจะปรึกษา​ เเละพวกเราทั้งสองคนก็คุยกันตามลําพังในห้องเรียน

จากที่เธอเล่าดูเหมือนว่าชิเกโมโตะ​ ยูอิจิคนที่ชิโฮะชอบจะชวนเธอไปเดท

ถึงอย่างนั้นก็มีข่าวลือว่าชิเกโมโตะคบกับลูกคุณหนูนั่นโทโจวอิน​ คาโอริ​ มีเเม้เเต่ที่บอกว่าทั้งสองคนเป็นคู่หมั้นกัน

มันเป็นการปรึกษา​เกี่ยวกับว่าควรจะไปเดทกับคนเเบบนั้นดีไหมเเถมยังคิดจะสารภาพรักอีก

ฉันให้คําเเนะนํากับเธอไปอย่างจริงใจ

ตอนที่ฉันรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับชิเกโมโตะ​เพื่อช่วยเหลือชิโฮะฉันได้ยินว่าทั้งสองเป็นเพื่อนสมัยเด็ก​กัน​ ข่าวลือทั้งเรื่องที่สองคนนั้นคบเเละเป็นคู่หมั้นกันนั้นเป็นเรื่องโกหกอย่างเเน่นอน

อย่างไรก็ตามดูเหมือนเรื่องที่​ โทโจวอิน​ คาโอริ​ ชอบ​ ชิเกโมโตะ​จะเป็นเรื่องจริง​ ข่าวลือพวกนั้นทั้งหมดดูเหมือนจะเป็นข่าวลือที่เธอปล่อยออกมาเพื่อล้อมรอบ​ไม่ให้ชิเกโมโตะหนีไปไหนได้

พอฉันบอกชิโฮะเรื่องนั้น​ เธอก็ดูโล่งใจอย่างเห็นได้ชัด

เธอตอบรับเรื่องเดทกับชิเกโมโตะ​ เพราะคิดว่าเขาไม่ใช่คนที่จะชวนผู้หญิงคนอื่น​ในขณะที่ตัวเองมีเเฟนหรือคู่หมั้นอยู่เเล้ว​ เเต่เหมือนเธอจะยังคงกังวลอยู่นิดหน่อย

เเละยิ่งพอรู้ว่าโทโจวอินเองก็ชอบชิเกโมโตะ​ ชิโฮะก็เเสดงความลังเลออกมา

ว่าตัวเองควรจะสารภาพรักดีไหม?

เพราะอย่างนั้นฉันถึงบอกออกไปเเบบนั้น​ “ไม่เกี่ยวกับโทโจวอินหรอก​ สิ่งที่สําคัญน่ะคือความรู้สึกของชิโฮะต่างหากล่ะ”

หลังจากได้ฟังชิโฮะก็จัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้​ เเละตัดสินใจว่าจะสารภาพรักในเดทที่จะมาถึง

ฉันคิดว่าความกังวลของชิโฮะก็หายไปเเล้ว​ การปรึกษาก็จบลงเเล้ว​ มันควรจะเป็นอย่างนั้น

“ตรงนั้นที่หมอนั่นเข้ามา!”

ใช่​ หมอนั่น​ ฮิซามูระ​ สึคาสะ​ เข้ามา

ช่วงนี้ฉันคุยกับฮิซามูระบ่อยๆเพื่อรวบรวมข้อมูลของชิเกโมโตะมาช่วยเหลือชิโฮะ

ฮิซามูระตอนเเรกก็เเสดงความระเเวง​อยู่ เเต่พอรู้ว่าฉันเเค่พยายามรวบรวมข้อมูลของชิเกโมโตะเพื่อชิโฮะ​ หมอนั่นก็พูดกับฉันอย่างปกติ

ข้อเท็จจริงที่ว่าหมอนั่นระเเวงฉันที่พยายามจะรวบรวมข้อมูลของชิเกโมโตะ​เพื่อนสนิทของหมอนั่นคงเเสดงให้เห็นว่าหมอนั่นใส่ใจชิเกโมโตะในฐานะเพื่อนสนิทมากเเค่ไหน

ตรงจุดนั้นฉันที่มีชิโฮะเป็นเพื่อนสนิทเหมือนกันสามารถเชื่อมโยงได้​ ความประทับใจเเรกที่ฉันได้จากหมอนั่นคือ​ “พวกที่นึกถึงเพื่อน”

พอฉันบอกว่าอยากจะสืบเรื่องของชิเกโมโตะมากกว่านี้​ ฮิซามูระก็ช่วยฉันสานสัมพันธ์​กับชิเกโมโตะ

ฉันรู้สึกขอบคุณหมอนั่นเรื่องนั้นมากๆ​ เเถมยังทําให้ได้รู้ด้วยว่าชิเกโมโตะเป็นชายที่เหมาะสมกับชิโฮะรึเปล่า

…. เเต่เพราะเเบบนั้นทําให้ฉันเองก็คิดว่าชิเกโมโตะเท่เเละตกหลุมรักเขา

เเต่ต่อให้บอกว่าตกหลุมรักก็จริง​ มันก็หยุดอยู่เเค่ผู้ชายที่รู้สึกสนใจเฉยๆ

เเละเพราะมีชิโฮะอยู่ด้วย​ ฉันต้องพยายามไม่ให้ตัวเองเเสดงความรู้สึกออกมามากเกินไป

อย่างไรก็ตามเรื่องที่ฉันชอบชิเกโมโตะ​ ฮิซามูระสามารถมองออกได้ทันที

เพราะฉะนั้นวันนี้​ฉันไม่อยากจะเจอกับฮิซามูระที่นั่นเลย

เพราะจะถูกมองออกน่ะสิว่าฉันปกปิดความรู้สึกของตัวเองเพื่อชิโฮะ

เเละตามที่ฉันคาดไว้​ ฉันถูกฮิซามูระมองออกทันที

ถึงจุดๆนั้นยังเป็นตามที่คาด เเต่…

เเต่เรื่องต่อจากนั้นเป็นสาเหตุที่ทําให้ฉันมานอนกลิ้งอยู่บนเตียงเเบบนี้

[เพราะฉะนั้นเซย์จัง​ ชั้นจะเป็นคนทําให้เธอมีความสุขเอง]​

“อืออ..!”

[เซย์จัง​ ชั้นชอบเธอ​ ชั้นจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอน​ อยากจะให้ช่วยคบกับชั้นหน่อย]​

“ว้าาา​! อย่านึกถึงมันนะ​ ตัวฉัน!”

ฉันนําหมอนมาครอบหัว​ไว้ เเละพยายามจะลืมฉากที่ผุดขึ้นมาเมื่อกี้

เเต่เเน่นอนนั่นไม่ช่วยอะไรเลย​ เเถมเพราะฉันมองรอบๆไม่เห็นนั่นทําให้ไม่ใช่เเค่เสียงเพียงอย่างเดียว​ เเต่ฉันยังจําทิวทัศน์ในช่วงเวลานั้นได้อย่างชัดเจน

สายตาที่จริงจังเเละคําพูดที่ไม่คิดว่าจะเป็นคําโกหก​ ถึงจะรู้สึกขัดหู​ เเต่ฉันรู้ว่าเขาพูดจริง

ฮิซามูระเข้าประคองฉันตอนที่กําลังสะดุดล้ม

เมื่อถูกดึงด้วยพละกําลังนั้น​ร่างกายของพวกเราก็เเนบชิดกัน​จนฉันสามารถรู้สึกถึงอุณหภูมิ​ของร่างกายที่ส่งผ่านมาได้

หน้าของพวกเราใกล้กันมากขนาดที่ถ้าใครซักคนต้องการริมฝีปากของเราสามารถประกบกันตอนไหนก็ได้

“อืออ..!”

เพราะเอาหน้าซุกกับหมอนไว้​ เสียงตะโกนจึงก้องอยู่เเต่ในห้องของฉัน

เเละสุดท้ายฉันยังถูกดันไปติดกับกระดานดําเเละโดนคาเบะด้งโดยหมอนั่นอีก

[เพราะว่าเซย์จังไม่ให้คําตอบนั่นเเหละ​ อีกอย่างหน้าเวลาอายของเซย์จังน่ารักเกินไป​ จนอยากเข้าไปใกล้ๆอีก]​

“คุ…!”

[ชั้นรักเซย์จัง​ ชั้นจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอน​ ช่วยคบกับชั้นด้วย]

“ว้าา! ทําไมฉันถึงจําได้คําต่อคําเลยล่ะ!”

ฉันเคืองกับความจําของตัวเอง​ ด้วยความที่อดทนต่อไปไม่ไหวจึงหลุดตะโกนออกมา

อันที่จริงฉันค่อนข้างหัวดี​ ถึงขนาดที่อันดับในการสอบของชั้นปีฉัน​อยู่ในเลขหนึ่งหลักมาโดยตลอด

ถึงอย่างนั้นการเอาความฉลาดเเละความจําที่ดีมาใช้ในจุดๆนั้นไม่คิดว่ามันสูญเปล่าหรอ

เเต่ถ้าคําสารภาพรักครั้งเเรกที่ฉันได้รับร้อนเเรงถึงขนาดนั้น​ ก็คงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ล่ะนะที่จะจดจํามันได้อย่างชัดเจน

ดูเหมือนคําสารภาพรักสุดร้อนเเรงของฮิซามูระจะทําให้ความรู้สึกที่ฉันมีต่อชิเกโมโตะปลิวไปหมดเลย

“ถะ..ถึงจะบอกว่าจะคิดเรื่องคําตอบ​ เเต่จะทํายังไงดีล่ะ?”

ไม่รู้ทําไมฮิซามูระถึงหมกมุ่นที่จะเอาคําตอบเดี๋ยวนั้น​ให้ได้ เเต่สําหรับฉันมันกะทันหัน​เกินไปที่จะให้คําตอบทันที

ถ้าฉันต้องให้คําตอบในชั่วขณะ​นั้น​ ฉันคงไม่มีเวลาได้คิดอย่างใจเย็น​เเละมีความเป็นไปได้สูงที่ฉันจะตอบตกลงออกไป

(ไม่สิ​ ต่อให้ฉันคิดอย่างใจเย็นก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะปฏิเสธออกไป​ ถ้าจะมีอะไรอย่างนั้น​โอกาสที่ฉันจะตอบตกลงยังมีมากกว่าอีก!)​

“ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย!”

ฉันต่อยตุ๊กตาสัตว์น่ารักๆที่วางไว้ข้างหมอนซํ้าไปซํ้ามา​ เหมือนกับว่าฉันเปลี่ยนมาลงที่ตุ๊กตาเเทน

อย่างไรก็ตามฉันบอกตัวเองว่าฉันสามารถคิดอย่างใจเย็นเเละออกจากสถานการณ์​นั้นมาได้เเล้ว

เเต่ถ้าฉันตอบตกลงตามบรรยากาศ​นั้นไปล่ะก็…

[ขะ.. เข้าใจเเล้ว​ล่ะ​ ถ้าเป็นฉันได้ล่ะก็ คือว่า.. จะคบด้วยก็ได้]

[อย่าพูดเเบบนั้นสิ​ ชั้นชอบเซย์จังนะ​ ถ้าไม่ใช่เซย์จังไม่ได้หรอก]

[งะ..งั้นต่อจากนี้​ ฝากตัวด้วยนะ]

[ชั้นก็เหมือนกัน​ ดีใจสุดๆเลย​ เซย์จัง]

ตําเเหน่งของเราสองคนยังเหมือนเดิมโดยที่​ฮิซามูระปิดล้อมฉันในท่าที่ใช้มือขวาดันกับกําเเพง

พวกเราสองคนอยู่ใกล้กันเพียงพอที่จะสามารถได้ยินเสียงถอนหายใจของกันเเละกัน​ ชายหญิงทั้งสองคนที่พึ่งจะเริ่มคบกันอยู่ในระยะเพียงเเค่นั้น

[เซย์จัง​ ชั้นทนไม่ไหวเเล้ว​ ได้ไหม?]

[เอ๊ะ..!]

พอฉันสงสัยเเละเงยหน้าขึ้น​ หน้าของฮิซามูระก็เข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิม

เมื่อรู้ว่าฮิซามูระพยายามจะทําอะไร​ หน้าของฉันเเดงขึ้นจนรู้สึกเหมือนจะเดือดได้

[ระ..รอก่อน​ กะทันหันเกินไปเเล้ว​ ทะ..ทันทีหลังจากที่เราพึ่งคบกัน]​

[ถ้าไม่ชอบล่ะก็​ ผลักชั้นออกสิ]

ฮิซามูระวางมือซ้ายไว้ใต้คางของฉัน​ ยกคางของฉันขึ้นเพื่อที่จะทําให้ง่ายขึ้นต่อการจูบ

อีกไม่กี่เซ็นก่อนที่ริมฝีปากของเราจะประกบกัน

[อ๊ะ..]

ชั่วขณะนึงฉันคิดพยายามจะผลักเขาออก​ เเต่มือของฉันหยุดบนอกของเขา

เเละริมฝีปากของทั้งคู่ก็—