บทที่ 254 ถุงน้ำร้อนอุ่นมือ
เมื่อหลินชิงเหอเอ่ยเช่นนี้ เธอก็ได้รับสายตาขมขื่นจากโจวชิงไป๋
“ทำตัวดี ๆ สิคะ ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อคนรุ่นต่อไปของตระกูลโจวคุณเลยนะ ชื่อเสียงตระกูลโจวจะโด่งดังแน่ ๆ หากพวกเขาประสบความสำเร็จในอนาคตน่ะค่ะ” หลินชิงเหอแตะใบหน้าหล่อเหลาของเขาก่อนโน้มมาหาแล้วจูบอย่างหมั่นเขี้ยว
ต้องบอกว่าเธอเลี้ยงดูชิงไป๋ของเธออย่างดีมากเลยล่ะ
แม้เขาจะกลับมาจากกองทัพและเผชิญกับความยากลำบากท่ามกลางแสงตะวัน เขาก็ไม่ได้มีสภาพแบบเนื้อแดดเดียวแก่ ๆ ที่เหนียวจนเคี้ยวไม่เข้าหรือไม่อาจกัดกินได้ เขายังคงสมชายชาตรีและน่าดึงดูดสำหรับเธอเสมอ
โจวชิงไป๋มีสีหน้าอ่อนลงเมื่อถูกภรรยาจูบ
“งั้นบ่ายนี้เราไปเดินเล่นกัน” โจวชิงไป๋พยักหน้าและเอ่ยยืนยัน
วันนี้เป็นวันที่ยี่สิบเก้า พรุ่งนี้เป็นวันสิ้นปี ซึ่งมันคงจะวุ่นวายมาก
แต่โชคไม่ดีที่หลังจากพวกเขาตื่นจากการนอนพักแล้ว หิมะก็เริ่มตก
“ออกไปไม่ได้แล้วล่ะค่ะ” หลินชิงเหอบอก
โจวชิงไป๋รู้สึกหมดแรง หิมะก็ช่างตกได้เวลาเสียเหลือเกิน
“คุณอยากกินอะไรคะ?” หลินชิงเหอถาม
“คุณ” โจวชิงไป๋จ้องมองเธอด้วยดวงตาวับวาว
ไม่กี่วันมานี้รอบเดือนของหลินชิงเหอมาพอดี นอกจากเวลาดี ๆ ในช่วงที่เธอกลับมาบ้านแล้ว โจวชิงไป๋ก็ทำได้เพียงแตะต้องเธอแต่ภายนอกเพื่อบรรเทาความอยากในวันที่ผ่านมา
“พี่รอง พี่อยากกินอะไร?” เสียงของเจ้าสามดังมาจากในห้อง
เมื่อหลินชิงเหอรู้สึกว่าคำพูดพวกนี้มันช่างคุ้นหู เธอก็ได้ยินเจ้ารองพูดเสียงทุ้มกลับมา “คุณ!”
ทันใดนั้นเอง หลินชิงเหอก็หน้าแดง
“โจวเฉวี่ยน โจวกุยหลาย ออกไปลุกนั่งเดี๋ยวนี้!” โจวชิงไป๋บอก
โจวเฉวี่ยนก็คือเจ้ารอง ส่วนโจวกุยหลายก็คือเจ้าสาม
ตอนแรกสองพี่น้องทำเสียงล้อเลียนกันอยู่ในห้อง แต่ตอนนี้พวกเขาก็ได้สะดุ้งโหยง จากนั้นก็ออกมาลุกนั่งด้วยกัน ทั้งสองพี่น้องต่างได้รับความทรมานนัก
ตอนนี้เองโจวข่ายก็กลับมาพร้อมกับไก่ฟ้า 2 ตัว
มันคือสิ่งที่เขาจับได้ตอนออกไปกับเด็กอายุรุ่นเดียวกันคนอื่น ๆ ในหมู่บ้านพร้อมกับตาข่าย
พวกเขาจับกันมาได้หลายตัว ทุกคนจึงแบ่งหารเฉลี่ยเท่า ๆ กัน ซึ่งโจวข่ายได้ไป 2 ตัว เมื่อเห็นน้องชายทั้งสองกำลังลุกนั่งยอง ๆ เขาก็รู้ว่าน้องสองคนได้ไปท้าทายพ่อของพวกเขาเสียแล้ว
“แม่ครับ ผมจับไก่ฟ้ากลับมาได้ 2 ตัว คืนนี้จะทอดสักตัวไหมครับ?” โจวข่ายบอก
“ได้สิ” หลินชิงเหอไม่สนใจเด็กสองคนนั้น พวกเขาสมควรแล้วที่กล้าทำตัวเป็นนกแก้วล้อเลียนเสียงพ่อแม่ของพวกเขา สมควรถูกลงโทษแล้ว
โจวชิงไป๋ให้ลูกชายคนโตเป็นคนจัดการถอนขนไก่ฟ้าและควักเครื่องใน
หลินชิงเหอหยิบเห็ดมาแช่น้ำหนึ่งกำมือ ไก่ฟ้าตุ๋นเห็ดเป็นอาหารที่อร่อยไม่น้อย
เธอแยกเท้าและปีกไว้ต่างหากเพื่อตุ๋นเป็นแกงไก่ แม้จะมีไม่กี่ชิ้น แต่มันก็ทำให้น้ำแกงหอมหวนมีรสชาติอย่างยิ่ง บวกหมั่นโถวข้าวโพดกับผักดองกับอาหารจานปลาเข้าไปมันก็เป็นมื้อที่สมบูรณ์แบบ
บ่ายวันนั้นเอง หิมะก็ตกหนักไม่หยุด มันตกไม่หยุดเลยจนกระทั่งมาหยุดตอนหนึ่งทุ่ม จากนั้นอีกครู่หนึ่งก็เริ่มตกอีกครั้ง
อากาศช่างหนาวเหน็บอะไรเช่นนี้
“ที่มหาวิทยาลัยไม่มีเตียงเตาแล้วเธอจะหนาวขนาดไหนกันนะ?” ท่านแม่โจวอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องนี้
“ฉันได้ยินมาว่าทางมหาวิทยาลัยกำลังติดตั้งระบบทำความร้อนกันอยู่น่ะค่ะ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะสร้างเสร็จทันใช้หรือเปล่า” หลินชิงเหอบอก
แน่ล่ะว่ามันต้องหนาวจนต้องซุกตัวอยู่ในเตียง เมื่ออยู่ในเตียงก็ไม่เป็นไรนัก แต่เมื่อลุกออกจากเตียงก็หนาวจนทนไม่ได้
ด้วยเหตุผลนี้เอง หลินชิงเหอจึงวางแผนรอให้ถึงหน้าร้อนนี้แล้วสะสมมะเขือเทศสองกล่องไว้ในมิติ อากาศช่างแห้งเสียจนเธอกลัวว่าจะเลือดกำเดาไหล!
โจวชิงไป๋ทำเพียงรับฟัง ซึ่งเช้าวันต่อมาไม่มีหิมะแล้ว เขาจึงรีบออกไปแต่เช้าตรู่ โดยไม่รู้ว่าเขาออกไปทำอะไร เขาไม่ได้กลับมาเลยจนกระทั่งถึงเวลาอาหารกลางวัน
เขากลับมาพร้อมกับถุงน้ำร้อนอุ่นมือใบหนึ่ง
หลินชิงเหอที่อยู่หน้าเตาไฟถึงกับเบิกตากว้าง ของสิ่งนี้ในอดีตหลายครอบครัวใช้ถือไว้เพื่ออุ่นมือนี่นา!
“ของชิ้นนี้ใช้งานสะดวก หลังปีใหม่แล้วคุณพกไปด้วยนะ” โจวชิงไป๋บอก
มันใช้งานง่ายจริง ๆ นั่นแหละ แค่เติมน้ำร้อนเข้าไป เมื่อน้ำเย็นแล้วก็เทออกมาแล้วใส่น้ำร้อนกลับเข้าไปใหม่ ไม่มีปัญหาอะไรเลยสักนิด
“พ่อ แล้วผมล่ะ?” โจวข่ายถาม
ท่านแม่โจวเองก็พยักหน้า “ทำไมแกถึงไม่ซื้อให้เจ้าใหญ่บ้างสักใบล่ะ?”
“ผมไม่ได้ซื้อมาครับ เพราะข้างนอกไม่มีขาย มีแค่ใบนี้ใบเดียว” โจวชิงไป๋บอก
ถุงน้ำร้อนใบนี้เขาขอให้สหายของเขาเป็นคนหาให้ ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่ได้มาง่าย ๆ หรอก
“ดีแล้วล่ะ ลูกยังหนุ่มยังแน่นและมีพลังชีพพอที่จะต้านความหนาวได้ ลูกไม่ได้ใช้มันก็ไม่เป็นไรหรอก” หลินชิงเหอปลอบอย่างไม่จริงใจนัก
เธอเทน้ำร้อนเข้าไปเพื่อทำการทดสอบ
“แม่ ปกติไม่ใช่ว่าสิ่งแรกที่อยู่ในใจจะเป็นการให้ลูกชายได้ใช้ก่อนเหรอครับ?” โจวข่ายถาม
“แม่แตกต่างจากแม่คนอื่น ๆ คนแรกที่แม่คิดถึงตอนได้ของดี ๆ มาก็คือพ่อ” หลินชิงเหอตอบ
ดวงตาของโจวชิงไป๋ซ่อนรอยยิ้มไว้
ลูกชายทั้งสามไม่อาจทนได้อีกต่อไป พวกเขาได้กินอาหารสุนัขโดยไม่ทันตั้งตัวและพากันล่าถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว
ท่านแม่โจวยิ้มกริ่มแล้วก็ไม่ว่าอะไร
หลินชิงเหอถือถุงน้ำร้อนไว้ในมือ มันช่างรู้สึกสบายและใช้งานง่ายเหลือเกิน
เมื่อกลับไปถึงห้อง หลินชิงเหอก็พูดกับโจวชิงไป๋ “คุณออกไปในตอนเช้าก็เพื่อของสิ่งนี้เท่านั้นเองเหรอคะ?”
“อืม” โจวชิงไป๋ตอบ เขาไม่รู้ว่าจะได้ของมาหรือเปล่าจึงไม่ได้พูดอะไร
หลินชิงเหอนั่งในอ้อมแขนและมองดูผู้ชายของเธอ เขาไม่เคยเอ่ยว่าเป็นห่วงใด ๆ อย่างมากที่สุดก็แค่ไม่กี่ประโยคในหนึ่งวัน แต่ถึงอย่างนั้นเขาจดจำเรื่องของเธอไว้ในใจเสมอ
เมื่อวานนี้เขาไม่ได้พูดมากนัก และวันนี้เขาก็ขี่จักรยานออกไปหลังกินอาหารเช้าเสร็จเพื่อนำถุงน้ำร้อนใบนี้กลับมาให้เธอ
“ชิงไป๋” หัวใจของหลินชิงเหอรู้สึกอบอุ่นขณะเอ่ยเรียกผู้ชายของเธอ
โจวชิงไป๋กอดภรรยาไว้และไม่เอ่ยอะไร เห็นชัดว่าเขากำลังมีความสุขที่ภรรยาแสดงด้านอ่อนโยนเช่นนี้กับเขา
ทั้งคู่ตกอยู่ในความอ่อนโยนของกันและกันครู่หนึ่งก่อนที่หลินชิงเหอจะลุกขึ้นไปผัดไก่ฟ้า
เมื่อวานนี้ยังเหลือไก่ฟ้าอยู่ 1 ตัว ตอนนี้พวกเขาคงกินกันได้แล้วสินะ? ไก่ฟ้าทั้งหมดจึงถูกนำไปผัดกับผักดองที่เหลือ นอกจากนี้ยังมีน้ำแกงกุ้งแห้งอยู่ จากนั้นพวกเขาก็จะได้กินพร้อมกับหมั่นโถวแป้งถั่ว
วันนี้เป็นวันสิ้นปี ราวสี่โมงเย็นน้องชายสามตระกูลหลินก็มาหาพร้อมกับไก่ฟ้า 2 ตัว
เขาเก็บไก่ฟ้ามาได้ทั้งหมด 4 ตัว
มันถูกเรียกว่าเก็บไก่ฟ้า แต่ความจริงแล้วคือการล่าไก่ฟ้า เพียงแต่ว่าแต่ละท้องที่มีความคิดต่างกันออกไป
เมื่อรู้ว่าเขายังมีเหลืออีก 2 ตัว หลินชิงเหอจึงรับไว้อย่างไม่เกรงใจ เธอรินน้ำขิงผสมน้ำตาลทรายแดงถ้วยใหญ่ให้เขาดื่ม หลังจากนั้นสีหน้าของเขาถึงดูดีขึ้น
ต่อมาเธอก็ให้ลูกอมกระต่ายขาวแพคหนึ่งกับเขาและเอ่ยขึ้น “พาเด็ก ๆ มาทักทายในวันปีใหม่พรุ่งนี้สิ พี่จะได้เตรียมทำอาหารอร่อย ๆ ให้พวกเขากิน”
“ครับ” น้องชายสามตระกูลหลินยิ้มและนำไก่ฟ้า 2 ตัวที่เหลือพร้อมกับลูกอมกระต่ายขาวถุงหนึ่งกลับไป
“คุณไปบ้านของพี่สาวสามมาเหรอคะ?” ทันทีที่เห็นห่อลูกอมกระต่ายขาว สะใภ้สามตระกูลหลินก็เอ่ยขึ้น
“ใช่ พี่สาวบอกผมว่าให้เราไปเยี่ยมวันพรุ่งนี้” น้องชายสามตระกูลหลินพยักหน้า
“ทำไมคุณถึงนำไก่ฟ้ากลับมา 2 ตัวแล้วไม่แบ่งให้พี่สาวสามสักตัวล่ะคะ?” สะใภ้สามตระกูลหลินถามเมื่อเห็นเขาถือไก่ฟ้ากลับมา 2 ตัว
“ผมให้พี่ไปแล้ว 2 ตัว พอดีวันนี้ผมโชคดีเก็บมาได้ 4 ตัวน่ะ” น้องชายสามตระกูลหลินอธิบาย
สะใภ้สามตระกูลหลินมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า มีไก่ฟ้า 2 ตัวนี้ เนื้อที่เหลือจากการแจกจ่ายเนื้อคราวก่อน ไก่จำนวนมากที่พวกเขาเลี้ยงไว้ และไข่ที่เก็บรวบรวมไว้ได้ ปีใหม่นี้จะต้องเป็นปีที่ดีแน่ ๆ
………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
เจ้ารองกับเจ้าสามดื้อกับพ่อเป็นยังไงคะ โดนดีเลยเห็นไหม ๕๕๕
แพ้ความอบอุ่นของพ่อจังค่ะ หาคนแบบพ่อได้จากไหนคะ
ส่วนบ้านน้องชายสามตระกูลหลินก็มีเนื้อกินเยอะแยะ ไม่ต้องอดอยากเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ไหหม่า (海馬)
