พอนึกถึงอักษรของตัวเองแล้วมองอักษรตรงหน้า โอวหยางหวาไจพลันพบว่าเขาเหมือนจะเสียเวลาเปล่าไปหลายสิบปี! อักษรของเขาหวัดราวหญ้าที่พลิ้วไหวอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้ยามมองไปก็แค่วัชพืช! แม้แต่ก้นสุนัขยังเทียบไม่ได้ ไม่มีคุณค่า! อักษรตรงหน้าต่างหากคืออักษรที่แท้จริง! หนึ่งอักษรราวกับมังกร สองอักษรเป็นทองคำมหาศาล!
บรรลุอรหันต์กับระบบพุทธองค์
บนภูเขาเอกดรรชนีในเขตภูเขาอันไกลโพ้นทางตะวันออกเฉียงเหนือ
มีวัดเล็กแห่งหนึ่งนามว่าเอกดรรชนี แต่กลับประหลาดอย่างยิ่ง
ในวัดมีข้าว ส่งกลิ่นหอมโชยสิบลี้
ในวัดมีน้ำ หวานสดชื่นอย่างยิ่ง เลิศล้ำกว่าสุราชั้นดี
ในวัดมีพระพุทธ หากจริงใจจะสัมฤทธิ์ผล
วัดไม่ใหญ่แต่กลับมีทุกสิ่ง วัดไม่ใหญ่แต่ความคึกคักของเพลิงเทียนกลับเหนือกว่าวัดทุกแห่งหน
และดึงดูดผู้คนนับไม่ถ้วนจากภายนอกให้อดหลับอดนอนเรียงหน้ากันเข้ามา…
ในวัดนี้มีหลวงจีนรูปหนึ่ง แม้ใจอยากสึก แต่กลับถูกระบบพุทธองค์ชั่วช้าจับตัวไว้
จำต้องอยู่ต่อไปเพื่อบรรลุอรหันต์ ได้แต่คอยพูดงึมงำอยู่ทุกวันว่า
“อาตมาจะสึก จะหาภรรยาที่ไม่ต้องสวยมาก มีลูกน้อยด้วยกัน แล้วใช้ชีวิตอย่างสงบสุข!”
Recommended Series
Comment
Facebook Comment