บุตรอสูรบรรพกาล – บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 333 แลกหมัด

ตอนที่ 333

แลกหมัด

เปรี้ยง! ค้อนของหัวหน้ากลุ่มโจรทุบลงมาด้วยกำลังมหาศาลทำเอาไป๋จูเหวินที่ใช้แขนรับค้อนเอาไว้รู้สึกเจ็บขึ้นมาทันที แม้จะยังไม่สามารถทำให้แขนของไป๋จูเหวินเกิดบาดแลลได้ แต่กำลังของอีกฝ่ายก็สูงมากจาน่าตะใจทีเดียว ด้วยระดับพลังขั้นเทียนเซียนขั้น 10 และวิชาเพิ่มพลังวิญญาณของมันทำให้พลังของมันพอๆกับระดับเจ้าสวรรค์เลย

“ต้องแบบนี้สิ”ไป๋จูเหวินยิ้มพลางเกร็งฝ่ามือโจมตีออกไปตรงๆ ช่วงหลังมานี่แม้แต่ระดับยอดฝีมือยังทำอะไรตัวไป๋จูเหวินไม่ได้ หากไม่ประลองฝีมือกับเหม่ยหลินหรือพวกท่านน้า จะหาคนที่มาประมือด้วยอย่างเต็มกำลังคงยากเต็มที แม้แต่สงครามระหว่างอาณาจักรไป๋กับหลิว ต่อให้ไม่ใช้พลังของพี่ปักเป้าก็ยังสามารถเอาชนะได้ง่ายๆ แต่ไป๋จูเหวินต้องการความยำเกรงจากเหล่าทหารที่เหลือรอดมากกว่าเลยให้พี่ปักเป้าโจมตีออกไป

วูบ…แสงสีทองค่อยๆสว่างขึ้นที่แขนของไป๋จูเหวิน นั่นเป็นสิ่งยืนยันว่าอีกฝ่ายโจมตีได้หนักหน่วงแค่ไหน พักหลังมานี้แม้แต่คนที่ทำให้ไป๋จูเหวินบาดเจ็บได้ยังหาได้ยาก หากไม่ใช้พลังลมปราณมังกรก็แทบไม่ต้องรักษาตัวเองเลย

เปรี้ยง!!! เปรี้ยง!! ค้อนของฝั่งตรงข้ามยิ่งมายิ่งแรง แม้ไป๋จูเหวินจะใช้แขนรับเอาไว้ได้หมด แต่ก็เป็นฝ่ายถอยไปหลายก้าวเช่นกัน

“เจ้ายอดเยี่ยมจริงๆ ไม่เคยมีใครรับค้อนที่ข้าเหวี่ยงเต็มแรงได้สักคน”หัวหน้ากลุ่มโจรยิ้มเช่นกัน มันเองก็คงไม่ต่างจากไป๋จูเหวินหนัก เก่งกาจเกินไปจนไม่มีใครทำอะไรได้ แต่โลกใบนี้กว้างใหญ่กว่าที่คิด หากหาดีๆก็อาจจะมีคนระดับฝีมือสุดยอดแบบนี้อยู่อีกก็ได้

ตูม!! อยู่ๆร่างของหัวหน้าโจรก็ถอยออกไปหลังจากโดนฝ่ามือของไป๋จูเหวินเข้าให้ ตอนนี้ไป๋จูเหวินตัดสินใจแล้วว่าจะเอาจริงเสียที

วูม….! มังกรสีทองปรากฏขึ้นรอบกายไป๋จูเหวินอย่างรวดเร็ว พร้อมพลังอสูรเองก็ถูกเร่งเร้าขึ้นมาจากพลังอสูรวัฒนะเช่นกัน แรงกดดันมหาศาลเช่นนี้แม้แต่อีกฝ่ายยังอดประหลาดใจไม่ได้

“เจ้า…เป็นตัวอะไรกันแน่”หัวหน้ากลุ่มโจรชะงักไปเล็กน้อย แม้มันจะสัมผัสพลังอสูรไม่ได้ แต่พลังวิญญาณของไป๋จูเหวินก็พุ่งขึ้นสูงจนน่าขนลุก นี่มันเหนือกว่าพลังเจ้าสมุทรของมันอีกไม่ใช่หรือ

ตูม!! ค้อนของหัวหน้ากลุ่มโจรกระแทกเข้ากับฝ่ามือของไป๋จูเหวินเข้าอย่างจัง กำลังของทั้งสองแต่เดิมพอฟัดพอเหวี่ยงกัน พอหัวหน้ากลุ่มโจรเริ่มใช้พลังเจ้าสมุทรตัวมันก็มีกำลังเหนือกว่าไป๋จูเหวินทันที แต่เมื่อไป๋จูเหวินเริ่มใช้เคล็ดวิชาลมปราณมังกรและเคล็ดวิชาอสูรวัฒนะ พลังของไป๋จูเหวินกลับเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด

ตูมๆๆ!! ฝ่ามือเพลิงพิโรธของไป๋จูเหวินปล่อยออกมาเร็วขึ้นกว่าเดิมมาก เวลาในการรวบรวมพลังสั้นลง แต่กลับรุนแรงยิ่งขึ้น ทำเอาหัวหน้ากลุ่มโจรได้แต่ตกตะลุงตาค้าง ค้อนที่เหวี่ยงไปหมายจะโจมตีโดนสวนกลับมาหมดด้วยมือเปล่า

ตูม! ค้อนในมือของหัวหน้ากลุ่มโจรถูกฝ่ามือของไป๋จูเหวินซัดจนแตกกระจายคาตา ทำเอาหัวหน้ากลุ่มโจรถึงกับสั่นสะท้าน ค้อนของมันเป็นสมบัติตกทอดในกลุ่มโจรของมันมาหลายร้อยหลายพันปี ตลอดเวลาที่อยู่ในมือหัวหน้ากลุ่มโจรหลายสิบรุ่นที่ผ่านมาไม่แม้แต่จะมีรอยบิ่น ยามนี้กลับแตกกระจายเป็นเศษเหล็กเสียแล้ว

“วากกกก”ค้อนแตกไปต่อหน้าต่อตา ตัวมันรู้สึกผิดกับหัวหน้ารุ่นก่อนๆอย่างมาก ว่ากันว่าวันใดค้อนของเผ่าโดนทำลาย เมื่อนั้นพระเจ้าจะปิดประตูสวรรค์ไม่ช่วยเหลือเผ่าของมันอีกต่อไป

ตูมๆๆๆๆ!! หมัดของหัวหน้ากลุ่มโจรกระแทกใส่ไป๋จูเหวินไปหลายครั้ง แต่ก็โดนป้องกันเอาไว้ได้หมด เมื่ออาวุธไม่มีแล้วก็เท่ากับแลกหมัดกันเฉยๆเท่านั้น

ตูม!! ร่างของหัวหน้ากลุ่มโจรงองุ้มเป็นกุ้งจากกำลังของฝ่ามือที่ไป๋จูเหวินปล่อยออกมา ตัวมันแทบกระอักเลือดเมื่อเจอฝ่ามือเพลิงพิโรธเต็มกำลังเข้า

วูม….!! อยู่ๆพลังวิญญาณของหัวหน้ากลุ่มโจรก็เพิ่มสูงขึ้นพร้อมน้ำทะเลรอบๆที่เริ่มออกอาการบ้าคลั่ง

ตูม!!! หมัดของมันแรงขึ้นกว่าเดิมมาก ทำเอาแทบไม่ต่างจากตอนใช้ค้อนทุบเลย

ตูม!! ฝ่ามือของไป๋จูเหวินก็รุนแรงไม่แพ้กัน ทำเอาฝ่ายหนึ่งโดนโจมตีก็ถอยไปก้าวหนึ่ง พอถอยไปก็พุ่งเข้ามาโจมตีสวนกลับจนอีกฝ่ายถอยไปก้าวหนึ่ง เข้าปะทะกันดุเดือดราวกับสัตว์ป่ากำลังห้ำหั่นกัน

ตูม!! ไป๋จูเหวินซัดฝ่ามือออกไปจนหัวหน้ากลุ่มโจรกระอักเลือดออกมา ทำเอาตัวมันเองยังไม่อยากจะเชื่อ มันนึกว่าตัวมันอยู่ ณ จุดสูงสุดของพลังแล้วเสียอีก ไม่นึกเลยว่ายังจะมีคนที่มีกำลังเหนือกว่ามันได้

วูม.. พลังวิญญาณของหัวหน้ากลุ่มโจรเข้าไปรวมกันในหมัดของมันอย่างหนาแน่น เห็นได้ชัดเลยว่ามันกำลังจะใช้พลังทั้งหมดโจมตีตัดสินกันไปเลย

วูบ..ไป๋จูเหวินเห็นเช่นนั้นก็ไม่รอช้ารวมรวมพลังเพื่อใช้ท่าฝ่ามือเพลิงผลาญคล้อยสำนึกเช่นกัน

ตูม!! หมัดและฝ่ามือปะทะกันรุนแรงจนน่าหวาดกลัว เหล่าโจรที่ยังมีชีวิตรอดต่างมองภาพคนทั้งสองกำลังปะทะหมัดฝ่ามือกันด้วยท่าทางหวาดหวั่น แผ่นดินสั่นสะเทือน ทะเลบ้าคลั่ง การปะทะกันนี่มันอะไรกัน น่ากลัวเกินไปแล้ว

เปรี้ยง!!! ฝ่ามือเพลิงผลาญคล้อยสำนึกกับหมัดของหัวหน้ากลุ่มโจรปะทะกันอยู่พักใหญ่ ต่างฝ่ายต่างเร่งเร้าพลังไม่ยอมกันและกันแต่อย่างไร แต่จนสุดท้ายแล้วฝ่ายที่โดนซัดจนกระเด็นกลับเป็นหัวหน้ากลุ่มโจรเสียเอง

“แฮกๆ เจ้า”หัวหน้ากลุ่มโจรหายใจเข้าลึกพลางพยายามลุกขึ้น หมัดเมื่อครู่ของมันเรียกว่าหมัดแหวกสมุทร เป็นกระบวนท่าที่ใช้พลังทั้งหมดเพื่อโจมตีครั้งเดียว มันทุ่มออกไปสุดแรงแล้ว แต่กลับทำอะไรฝ่ายตรงข้ามไม่ได้อีก ตอนนี้ต่อให้มันลุกขึ้นมาได้ก็ไม่มีพลังวิญญาณเหลือพอจะสู้อีกแล้ว

วูมม…. อยู่ๆมันก็สัมผัสได้ถึงพลังของไป๋จูเหวินที่กำลังเข้าไปรวมในฝ่ามืออีกครั้ง เมื่อครู่มันนึกว่าไป๋จูเหวินใช้กำลังทั้งหมดแลกกับมันเช่นกันผลถึงออกมาเป็นมันแพ้ไปช่วงหนึ่ง แต่ที่ไหนได้ มันทำท่าจะใช้ฝ่ามือเมื่อครู่อีกแล้ว นั่นมันไม่ใช่ท่าที่ใช้ได้ครั้งเดียวหรืออย่างไร

ตูม!! ฝ่ามือเพลิงผลาญคล้อยสำนึกอัดเข้าไปที่ร่างของหัวหน้ากลุ่มโจรอย่างจัง มันกดเอาร่างของหัวหน้ากลุ่มโจรทะลุกำแพงลงมายังพื้นเบื้องล่าง แถมยังกดลงไปจนเป็นหลุมลึกอีกต่างหาก

“อากกกก”หัวหน้ากลุ่มโจรคำรามพลางพยายามต้านฝ่ามือเพลิงผลาญคล้อยสำนึก แต่กำลังของมันเสียไปกับหมัดเมื่อครู่หมดแล้ว มันไม่เหมือนไป๋จูเหวินที่สามารถฟื้นฟูพลังได้เรื่อยๆพอปล่อยพลังออกมาจนหมดก็ไม่เหลือกำลังจะคุ้มกันร่างกายอีกแล้ว

“อัก”มันกระอักเลือดออกมาสิ้นใจตายไปในฝ่ามือที่ 2 นี้เอง หากมันไม่ใช่โจรไป๋จูเหวินก็อยากจะประลองกับมันอีกหรอก น่าเสียดายจริงๆ

“หัวหน้า…”เหล่าคนของกลุ่มโจรที่เหลืออยู่เข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นทันที มีคำทำนายที่ว่าหากค้อนของหัวหน้าเผ่าโดนทำลายเมื่อไหร่ เมื่อนั้นเผ่าของพวกมันจะสิ้นสุดลง ยามนี้พวกมันเชื่อว่าถึงเวลานั้นแล้ว

“หนี….”พวกโจรที่อยู่บนเรือพากันหันหลังหนีกันถ้วนหน้า บางคนถึงกับกระโดดลงน้ำเพื่อจะหนีไปให้ไกล แต่ไม่นานพวกมันก็โดดใยแมงมุมพุ่งเข้ามามัดร่างเอาไว้

“พี่ไป๋ จับพวกมันเอาไว้ไหนดี”หลินหลินถามพลางยิงใยแมงมุมใส่พวกที่คิดจะหนี นางจับพวกมันมัดเป็นเหมือนอาหารแมงมุม ก่อนจะลากมันเอาไปไว้ในเรือสินค้าที่พวกมันปล้นมา

วูบ…ไป๋จูเหวินล้วงเข้าไปในมิติของหัวหน้ากลุ่มโจร ก่อนจะนำสินค้าที่ควรจะมากับเรือออกมาส่วนของอื่นๆที่ไม่น่าจะเป็นสินค้าจากเรือไป๋จูเหวินปล่อยมันทิ้งเอาไว้ไม่ได้เอามา นอกเสียจากตำรา 2 เล่มเท่านั้นที่ไป๋จูเหวินนำติดมาด้วย

ส่วนพวกผู้หญิงและเด็ก ไป๋จูเหวินจับเอาไว้ที่เรือคนละลำ ถึงอย่างไรพวกมันก็เป็นครอบครัวของโจร หน้าที่จัดการต่อไปคงต้องยกให้กฎหมายของอาณาจักรไชน์ตัดสินกันเอาเอง

“ไปได้”ไป๋จูเหวินสั่งพลางบอกให้หลินหลินออกเดินทางได้ แม้จะเอาขึ้นเรือเพื่อสะดวกต่อการเดินทาง แต่ไป๋จูเหวินก็ไม่ได้ล่องเรือแต่อย่างไร อย่างแรกเลยคือมันล่องเรือไม่เป็น และมันคงจะช้ามากหากต้องล่องเรือเลาะจากทางใต้ขึ้นไปทางเหนือเช่นนี้ มันไม่มีเวลาขนาดนั้น มันจึงให้หลินหลินแบกเรือ 2 ลำขึ้นหลังแล้วเดินลุยน้ำกลับไปเสียดื้อๆ

ระหว่างทางกลับมันแวะบอกข่าวกับวัลเดน แต่พูดคุยกันได้ไม่นานเท่าไหร่มันก็ต้องขอตัวเดินทางกลับไปยังเมืองของรูบี้ทันทีเพราะตอนนี้ก็เป็นเวลากลางคืนแล้ว กว่าจะถึงเมืองของรูบี้คงได้เช้าแน่ๆ

.

.

ตึงๆๆๆๆๆ เป็นอย่างที่ไป๋จูเหวินคิดเอาไว้ไม่มีผิด กว่าจะถึงเมืองของรูบี้ก็เช้าพอดี เพียงแต่ยามนี้เมืองของรูบี้เปลี่ยนไปจากเดิมนิดหน่อยตรงที่มีเรือสีขาวหลายลำเข้ามาจอดเทียบท่าเต็มไปหมด

“ปีศาจ”เพราะหลินหลินเดินเข้ามาในเมืองโดยไม่ได้สนใจผู้คนเท่าไหร่ ทำให้เหล่าทหารหน้าตาไม่คุ้นตาพากันหันอาวุธมาทางหลินหลินกันใหญ่

“เดี๋ยวขอรับท่านพลเรือเอก”ยังไม่ทันได้โจมตี พ่อของรูบี้ก็เข้ามาขวางเอาไว้ทำเอาตัวรูบี้ที่มองเหตุการณ์อยู่ใจหายใจคว่ำหมด

“นี่มันอะไรท่านเจ้าเมือง นั่นมันปีศาจนะ”ชายที่ถูกเรียกว่าพลเรือเอกถามพลางหันมาต่อว่าเจ้าเมืองทันที ตอนนี้ในเมืองมีทหารหน้าตาแปลกๆหลายคนกำลังเดินตรวจตราอยู่แถวท่าเรือ ท่าทางกองทัพของอาณาจักรไชน์จะส่งคนมาจัดการเรื่องโจรสลัดแล้วกระมัง

“นางเป็นพวกเราขอรับ นางเป็นปีศาจที่สหายของบุตรสาวข้าเลี้ยงเอาไว้”หลังจากแก้ตัวอยู่พักใหญ่ ในที่สุดพลเรือเอกก็ยอมให้พวกไป๋จูเหวินได้อธิบายเสียที

“งั้นเหรอ….มีคนจับปีศาจมาใช้งานได้ด้วยสินะ”พลเรือเอกหลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมดแล้วก็ใจเย็นลง มันมองหลินหลินที่กลับร่างเป็นมนุษย์ด้วยท่าทีอึ้งๆ พอเป็นเด็กสาวหน้าตาน่ารักน่าชังแบบนี้แล้วนึกภาพปีศาจก่อนหน้านี้ไม่ออกเลย

“แล้ว เรือพวกนั้นมันอะไร”พลเรือเอกถามพลางมองไปที่เรือด้านหลังไป๋จูเหวิน พอหลินหลินคืนร่างมนุษย์แล้วนางก็ทิ้งเรือมันเสียดื้อๆเลย ทำเอาพวกโจรกลิ้งลงมานอนกับพื้นกันหมด

“พวกมันคือโจรสลัดที่ออกอาลาวาดอยู่ตอนนี้ขอรับ”ไป๋จูเหวินตอบพลางยิ้มออกมา

“โจรสลัด…พวกเดียวกับพี่พวกเราจะมาจัดการสินะ”พลเรือเอกว่าพลางเดินเข้าไปดูพวกโจรที่โดนมัดเอาไว้

“ได้ข่าวว่าหัวหน้าของพวกมันมีพลังสูงมาก ถึงขนาดต้องเรียกตัวยอดฝีมือของทัพเรือมาจัดการเป็นสิบๆคนเลยทีเดียว”พลเรือเอกว่าพลางถอนหายใจออกมา ก่อนหน้านี้เคยมีเรือของพลเรือโทมาโจมตีพวกโจรสลัดเช่นกัน แต่เรือก็โดนจมไม่เป็นท่า แถมคนที่รอดมาได้ยังบอกอีกว่าพลเรือโทพ่ายแพ้อย่างง่ายดาย ทำให้กษัตริย์ถึงกับต้องส่งกองเรือใหญ่เช่นนี้มาด้วยตนเอง

“เรื่องนั้น ข้าจัดการไปแล้วขอรับ”ไป๋จูเหวินตอบพลางเอาด้ามค้อนออกมาให้พวกทหารเรือดู

“นี่มัน”คนที่เคยเห็นหัวหน้ากลุ่มโจรรีบเดินเข้ามาทันที มันมองด้ามค้อนที่แตกกระจายด้วยใบหน้าซีดเซียว เรื่องค้อนเป็นของใครก็เรื่องหนึ่ง แต่แร่ที่ใช้สร้างค้อนนี้ไม่ใช่ธรรมดาเลย แต่กลับโดนโจมตีจนแตกได้ คนทำมันเป็นสัตว์ประหลาดแบบไหนกัน