ตอนที่ 415
ขัดคำสั่ง
“เท่านี้กำลังรบของชินอี้ส่วนใหญ่ก็คงอยู่ที่สนามรบหมดแล้ว”ไช่จินพูดพลางมองจดหมายที่ลูกน้องของตนส่งมาให้ แม้จะส่งลูกน้องเข้าไปแทรกแซงในอาณาจักรเผิงไม่ได้ เพราะชินอี้ก็รู้วิธีการทำงานของไช่จินอยู่แล้ว แต่อย่างน้อยไป๋จูเหวินเดือดร้อนตัวไช่จินเองก็อยากจะมีส่วนช่วยเหลือไม่มากก็น้อย
“ขอบใจ”ไป๋จูเหวินตอบพลางขี่ม้าเคลื่อนพลไปยังอาณาจักรเผิง คราวนี้ไป๋จูเหวินใช้อสูรไม่ได้ ทำให้การเดินทางของไป๋จูเหวินช้ากว่าปกติหลายเท่าตัว ขนาดว่าตัวมันเดินทางออกมาจากอาณาจักรไป๋ก่อนที่การปะทะของอาณาจักรชินและอู๋จะเริ่มเสียอีก ตอนนี้ยังเดินทางไม่ถึงอาณาจักรเผิงเลยเสียด้วยซ้ำ
“องค์จักรพรรดิ ท่านคิดว่าองค์ชายจะเหลืออสูรระดับบรรพกาลเหลืออยู่กี่ตนกัน”หลิวหลงผู้เป็นแม่ทัพของทหารฝั่งมนุษย์ถาม แม้จะไม่มีระดับเจ้าสวรรค์เลยแม้แต่คนเดียว แต่ระดับยอดฝีมือก็เพิ่มมากขึ้นหลายเท่าเลยทีเดียว
“ไม่มีสนามรบไหนพบเจอมังกรอัสนี ชินอี้คงให้มันเฝ้าวังหลวงแน่ๆ”ไป๋จูเหวินตอบพลางมองไปรอบๆ อาณาจักรเผิงที่แต่เดิมเคยเป็นอาณาจักรจินมาก่อนเปลี่ยนแปลงไปมากตั้งแต่ชินอี้เข้ามาจัดการ ตามเมืองต่างๆแทบจะไม่มีผู้คนอาศัยอยู่เลย นี่มันสภาพย่ำแย่กว่าอาณาจักรโฮเมื่อสมัยก่อนอีกไม่ใช่หรืออย่างไร ชินอี้ทำอะไรลงไปกันแน่…
“งานพวกเราคงหนักน่าดู ยังไงก็ฝากเจ้าด้วยล่ะชิงชิว”หลิวหลงว่าพลางมองมาทางชิงชิวที่ขี่ม้าตามพวกตนมา มันยามนี้ไม่ได้มีสภาพตายอดตายอยากเหมือนคราวก่อนอีกแล้ว แต่ชิงชิวยามนี้กลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการที่จะไปช่วยคู่หมั้นของตนเองรวมทั้งน้องสาวของตนเองด้วยเช่นกัน
“ขอรับ ข้าจะทำให้ดีที่สุด”ชิงชิวตอบพลางก้มหน้าลงเล็กน้อย ตัวมันยามนี้รู้สึกดีกว่าตอนรอหาความหวังมาก ยามนี้ทุกอาณาจักรช่วยเหลือกันเพื่อช่วยเหลือไป๋หลินและชิงชิง รวมทั้งจัดการเรื่องของชินอี้ด้วย เป้าหมายของชิงชิวในครั้งนี้คือการแทรกเข้าไปช่วยเหลือไป๋หลินและชิงชิงออกมาด้วยวิชาล่องหน ส่วนตัวไป๋จูเหวินนั้นจะจ่อสู้กับมังกรอัสนีทองคำด้วยตนเอง และพยายามเอาชนะให้ได้ เมื่อทำเช่นนั้นได้แล้วไป๋จูเหวินจะเป็นคนเข้าไปพาตัวชินอี้กลับมาด้วยตนเอง และหลังจากนั้นจะสั่งสอนอย่างไรก็เป็นหน้าที่ของไป๋จูเหวินและเหม่ยหลินแล้ว แม้ชินอี้จะทำเรื่องเลวร้ายลงไป แต่ถึงอย่างไรไป๋จูเหวินก็เป็นพ่อ ยังหวังว่าจะมีทางให้ลูกกลับตัว หากไม่สามารถดัดนิสัยชินอี้ได้จริงๆไป๋จูเหวินก็คิดว่าจะเอาชินอี้ไปฝากไว้ที่แดนลับแล อย่างน้อยให้มันอยู่ที่นั่นแล้วดูดซับพลังจากบ่อน้ำจนเป็นเหมือนชินหลุนอาจจะดีกว่าก็เป็นได้
“องค์จักรพรรดิ ท่านแน่ใจหรือขอรับว่าจะรับมือมังกรตนนั้นไหว”หลิวหลงถามด้วยความกังวล มันเชื่อใจฝีมือของชิงชิวว่าจะสามารถแทรกเข้าไประหว่างที่พวกตนต่อสู้ได้ แต่บอกตามตรงการปะทะกับอสูรระดับบรรพกาลขั้นที่ 10 โดยไม่มีอสูรปักเป้าตัวมันเองก็อดที่จะหวาดหวั่นไม่ได้
“ไม่ต้องกังวล”ไป๋จูเหวินว่าพลางปล่อยพลังวิญญาณออกมา พริบตานั้นหลิวหลงถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ มันไม่ได้ทราบเรื่องที่ไป๋จูเหวินได้น้ำตาของตงฟางมา ก็เลยไม่คิดว่าไป๋จูเหวินจะพัฒนาขึ้นไปเร็วขนาดนี้
“แบบนี้ค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย”หลิวหลงยิ้มพลางควบม้าต่อไป อีกไม่นานก็จะถึงเมืองหลวงของอาณาจักรเผิงแล้ว ถามว่าทำไมถึงทราบงั้นหรือ ก็เพราะเบื้องหน้าพวกมันปรากฏเมฆดำที่มีเงาร่างของมังกรอัสนีทองคำภายในเมฆนะสิ
.
.
“ไม่มีอสูรเลยแม้แต่ตัวเดียวขอรับองค์ชาย”อสูรอีการายงานหลังจากบินสำรวจกองทัพของอาณาจักรไป๋แล้ว เป็นไปตามที่คาดบิดาของชินอี้ตรงมาด้วยกำลังของฝั่งมนุษย์เท่านั้น เพราะหากนำอสูรมาก็เปล่าประโยชน์
“เช่นนั้นข้าคงไม่ต้องออกไป บอกให้อสูรทุกตนเตรียมพร้อม”ชินอี้ว่าพลางมองกองทัพของท่านพ่อที่กำลังตรงเข้ามาหาตนเอง
“ไปบอกมังกรอัสนี อย่าได้ทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่บาดเจ็บถึงตายโดยเด็ดขาด”ชินอี้สั่งพลางมองไปทางบิดาและมารดาของตนที่อยู่ตรงข้ามกับเมืองของตน ไม่ว่าจะอย่างไรชินอี้ก็เป็นบุตรชายของทั้งสอง หากไม่ใช่เพราะหากปล่อยให้ทั้งสองพาตัวไป๋หลินกลับไป นางคงจะกลายเป็นภรรยาของชิงชิวในสักวันละก็มันคงไม่ดื้อรั้นขนาดนี้หรอก
“เจ้า….ไปเฝ้าพี่หญิงให้ดี อย่าให้ชิงชิวเข้ามาใกล้ได้”ชินอี้สั่งไปทางอสูรตาเดียว โชคดีจริงๆที่ชินอี้พบเจ้าอสูรตาเดียวนี้เข้า ไม่อย่างนั้นการรับมือชิงชิวคงยุ่งยากกว่านี้
“ขอรับ”อสูรตาเดียวรับคำสั่งก่อนจะกลับไปในตัววังเพื่อคุ้มกันไป๋หลิน ส่วนชินอี้นั้นไม่เห็นเงาของชิงชิวในกองทัพของท่านพ่อก็เดาเอาไว้แล้วว่าชิงชิวน่าจะลอบเข้ามาในวังแล้ว มันจึงเหลือกำลังเอาไว้จัดการชิงชิวเสียส่วนหนึ่งด้วยเช่นกัน ส่วนที่เหลือก็เตรียมออกไปรับมือกับท่านพ่อ หากเป็นไปได้ชินอี้ก็ไม่อยากให้ท่านพ่อกับท่านแม่ต้องบาดเจ็บ แต่คนที่จะรับมือกับท่านพ่อและท่านแม่ได้ก็มีเพียงมังกรอัสนีทองคำเท่านั้นจริงๆ
ตูม!! ไม่ต้องรอให้เสียเวลา เมื่อได้รับคำสั่งมังกรอัสนีทองคำก็ปล่อยสายฟ้าสีทองลงมาจากท้องฟ้าทันที แต่เพราะมันไม่สามารถเล็งโจมตีไป๋จูเหวินและเหม่ยหลินได้ ทำให้มันไม่สามารถโจมตีให้แรงที่สุดได้เช่นกันส่งผลให้สายฟ้าที่ปล่อยออกมาสร้างความเสียหายให้กับเหล่าทหารของไป๋จูเหวินไปไม่มากเท่าไหร่
“เจ้าอยู่กับทหารไปก่อน ท่าทางมังกรอัสนีจะไม่สามารถโจมตีพวกเราได้จริงๆ”ไป๋จูเหวินรับสายฟ้าครั้งแรกเข้าไปก็แสดงสีหน้าโล่งใจออกมา หากเป็นอสูรระดับบรรพกาลขั้น 10 แล้วละก็ปกติต้องเป่าพวกหลิวหลงตายในทีเดียวไปแล้ว สาเหตุที่ทำไม่ได้ก็มีอยู่อย่างเดียว นั่นคือชินอี้ไม่ให้ทำนั่นเอง
“ท่านพี่ ข้าจะรีบไปช่วยท่านนะ”เหม่ยหลินว่าพลางลงจากหลังม้าพร้อมเรียกกระบี่ประจำตัวออกมา ในกองทัพของอาณาจักรไป๋ ผู้อยู่ระดับเจ้าสวรรค์ก็มีเพียงไป๋จูเหวินและเหม่ยหลินเท่านั้น หากเหม่ยหลินขึ้นไปช่วยไป๋จูเหวินต่อสู้กับมังกรอัสนีทันทีละก็ กองทัพมนุษย์ก็คงแตกพ่ายในทันทีแน่ๆ และหากเป็นอย่างนั้นเหล่าอสูรตัวอื่นๆจะเข้ารุมไป๋จูเหวินและเหม่ยหลินแน่นอน
“ตามข้ามา”เหม่ยหลินสั่งพลางพุ่งตัวออกไปหาทัพอสูรของชินอี้ด้วยความเร็วที่เหล่าทหารของอาณาจักรไป๋ตามทัน ตราบใดที่เหม่ยหลินยังอยู่กลางกองทหารของอาณาจักรไป๋ มังกรอัสนีทองคำก็ไม่มีทางโจมตีแบบรุนแรงเข้ามาแน่ๆ
ตูม!! ไป๋จูเหวินไม่รอช้าใช้กระบวนท่าปักษาสู่สวรรค์พุ่งวาบขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อเข้าต่อสู้กับมังกรอัสนีทันที น่าเสียดายแม้จะได้รับพลังจากหยดน้ำตาของตงฟางมาแล้วไป๋จูเหวินก็อยู่เพียงระดับเจ้าสวรรค์ขั้นที่ 7 เท่านั้น ยังห่างกับมังกรอัสนีอยู่ถึง 3 ระดับ แน่นอนว่าหากไป๋หลินที่ยามนี้ก็อยู่ระดับ 7 เช่นกันหลังจากกลืนน้ำตาของตงฟางเข้าไปตามมาช่วยละก็ โอกาสชนะก็จะมีมากขึ้น แต่ไป๋จูเหวินต้องถ่วงเวลาจนกว่าเหม่ยหลินจะจัดการพวกอสูรระดับบรรพกาลด้านล่างจนหมดเสียก่อน
เปรี้ยง!! ยังขึ้นไปไม่ถึงตัวมังกรอัสนี สายฟ้าสีทองก็ฟาดลงมาใส่ร่างไป๋จูเหวินอย่างจัง แน่นอนว่าเกราะแมงมุมของไป๋จูเหวินสามารถทนกระแสไฟฟ้าครึ่งๆกลางๆเช่นนี้ได้อยู่แล้ว
ตูม!! ฝ่ามือเพลิงพิโรธของไป๋จูเหวินกระแทกเข้าที่ลำตัวของมังกรอัสนีทองคำ ด้วยกำลังระดับเจ้าสวรรค์ขั้นที่ 7 ทำให้ฝ่ามือของไป๋จูเหวินยามนี้รุนแรงจนมังกรอัสนีทองคำยังรู้สึกเจ็บปวด
เปรี้ยงๆๆ สายฟ้ารอบๆตัวมังกรอัสนีทองคำกระแทกเข้าที่ร่างของไป๋จูเหวินอย่างต่อเนื่อง แต่เพราะกำลังไม่มากพอทำให้ไป๋จูเหวินไม่ได้บาดเจ็บอะไรเลย ทำให้มังกรอัสนีทองคำมีท่าทีขัดใจขึ้นมาทันที
ตูม!! ตูม!! ตูม!! ฝ่ามือเพลิงพิโรธของไป๋จูเหวินยามนี้สามารถใช้ออกมาได้ราวฝ่ามือธรรมดาไม่มีผิด เพียงกระหน่ำโจมตีเข้าไปซ้ำๆร่างของมังกรอัสนีทองคำก็เริ่มมีบาดแผล มันไม่เหมือนมังกรทองหวงหลงที่มีธาตุศักดิ์สิทธิ์เป็นพื้นฐาน มันไม่สามารถฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้เองเหมือนหวงหลง แถมแต่เดิมมันเป็นมังกรที่เน้นโจมตีอย่างรุนแรงเพื่อสังหารศัตรู มาโดนจำกัดกำลังไฟฟ้าเช่นนี้ทำเอามันเสียเปรียบทันที
“หนอย ไม่สนแล้ว”มังกรอัสนีคำรามพลางเริ่มเร่งกระแสไฟฟ้าตามตัวขึ้นมา ตอนแรกที่มันออมมือให้ไป๋จูเหวินได้เพราะระดับพลังของไป๋จูเหวินยังไม่สูงขนาดนี้ เพียงสายฟ้าเบาๆของมันก็ทำให้ไป๋จูเหวินชะงักได้แล้ว แต่ยามนี้ไม่ใช่ พลังของไป๋จูเหวินสูงขึ้นมาก หากมันไม่เอาจริงเกรงว่าไม่ต้องรอให้เหม่ยหลินขึ้นมาช่วยตัวมันก็อาจจะโดนไป๋จูเหวินเล่นงานเข้าจนได้
ฟุบ! ร่างของมังกรอัสนีทะยานวาบหายไปจากสายตาของไป๋จูเหวินในทันที ทั้งๆที่ตัวใหญ่ขนาดนั้นแต่เคลื่อนไหวรวดเร็วจนน่าใจหายเลยทีเดียว
“ตายซะ”มังกรอัสนีอ้าปากออก รวบรวมสายฟ้าเข้ามาในปากของตนจนเหมือนกับกำลังจะสร้างดวงอาทิตย์อีกดวงด้วยสายฟ้า ขนาดของมันใหญ่จนน่ากลัว เกรงว่าต่อให้ไป๋จูเหวินพยายามจะหลบก็คงทำไม่ได้
วูบ…ไป๋จูเหวินไม่รอช้ารวบรวมพลังเพื่อใช้ฝ่ามือเพลิงผลาญคล้อยสำนึกทันที
ตูม!!! ตูม!!! ทั้งลมหายใจสายฟ้าของมังกรอัสนีและฝ่ามือเพลิงผลาญคล้อยสำนึกของไป๋จูเหวินแทบจะปล่อยออกมาพร้อมกัน กำลังของฝ่ามือและลมหายใจปะทะกันกลางอากาศอยู่อึดใจใหญ่ สร้างเสียงระเบิดสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั้งแผ่นดิน
“ท่านพี่”เหม่ยหลินใจหายวาบเมื่อเห็นลมหายใจสายฟ้าของมังกรอัสนีค่อยๆดันพลังของไป๋จูเหวินกลับไป น่าเสียดายพลังของไป๋จูเหวินยังไม่สามารถปะทะกับมังกรอัสนีทองคำตรงๆได้
ตูม!! ร่างของไป๋จูเหวินที่โดนลมหายใจสายฟ้าของมังกรอัสนีทองคำเข้าเล่นงานกระเด็นไปตามแรงร่วงลงอัดกระแทกพื้นอย่างจังจนสร้างฝุ่นกระจายฟุ้งไปเป็นทางไกล
“….”เหม่ยหลินอึ้งไปหลังจากเห็นไป๋จูเหวินพลาดท่าแต่ยังไม่ทันจะได้ไปดูอาการของสามีตัวนางกลับชะงักเท้าเอาไว้ เพราะรอบๆตัวนางเต็มไปด้วยอสูรระดับบรรพกาลเต็มไปหมด หากนางไปตอนนี้กองทัพของนางได้แตกพ่ายแน่ๆ
ตูม!!! คลื่นพลังของฝ่ามือเพลิงผลาญคล้อยสำนึกตรงเข้าไปกระแทกร่างของมังกรอัสนีทองคำที่กำลังฟื้นพลังเข้าอย่างจัง ทำให้เหม่ยหลินถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
“น่ากลัวจริงๆ”ไป๋จูเหวินว่าพลางเกร็งฝ่ามือแน่น พลังโจมตีของมังกรอัสนีทองคำน่ากลัวมาก แม้แต่เกราะแมงมุมยังแตกร้าวไปทั้งร่าง หากไม่ใช่เพราะวิชาลมปราณมังกรและพลังธาตุศักดิ์สิทธิ์ของไป๋จูเหวินเข้ามาช่วยรักษาทันทีละก็ ไป๋จูเหวินคงยังลุกไม่ขึ้นแน่ๆ
