“อ้า……”
เสียงกรีดร้องในค่ำคืนที่ดูสยดสยองในเกาะแห่งนี้ ทำลายความเงียบแล้วรู้สึกขนลุกมาก
เวินหนิงเจ็บมากจนรู้สึกชาไปแล้ว เวลายิ่งผ่านไป ก็ไม่รู้สึกขนาดนั้นแล้ว แต่ว่า เธอยังไม่หลุดพ้น……
ความเจ็บปวดมาเยือนอีกครั้ง เวินหนิงก็กัดฟันอดทนไว้
หมอพวกนี้จงใจจะให้เธอคลอดเอง เธอเลยไม่ได้เอ่ยปากขอร้องอีก
ในเมื่อ เธอจะเป็นแม่ที่อยู่ดูแลลูกตัวเองไม่ได้ ก็คงทำได้แค่รับความเจ็บปวดนี้แทน
“คุณหนูเวิน เบ่งค่ะ! หายใจเข้าลึกๆ!”
ขณะที่เวินหนิงกำลังจะหมดสติ เธอก็ใช้แรงเสี่ยวสุดท้ายที่มีแล้วเบ่ง สุดท้าย ก็มีเสียงร้องไห้ของเด็กดังขึ้น
หลังจากนั้น เวินหนิงก็ได้ยินเสียงที่ดีใจของคุณหมอ “เด็กคลอดแล้ว!”
“ดีมากเลย รับไปส่งข่าวดีให้คุณหญิงลู่!”
“เป็นเด็กผู้ชาย รีบตรวจเช็คร่างกายเร็ว รีบส่งเข้าตู้อบ”
ลูกคลอดแล้ว ความเจ็บปวดก็บรรเทาไปไม่น้อย เธอยังไม่ได้ดูลูก พวกเขาบอกว่าเป็นเด็กผู้ชาย ไม่รู้ว่าหน้าตาเหมือนเธอหรือเปล่า
ด้วยความทะเยอทะยาน เวินหนิงกัดฟันแน่น บังคับให้ตัวเองพยุงสติไว้ เธอยื่นมือโบกไปทางคุณหมอ “ลูกของฉัน ให้ฉัน……ให้ฉันดูหน่อย……”
คุณหมอมองสบตากัน จากนั้นก็มีคนเดินมาแล้วอุ้มเด็กออกไป “ขอโทษค่ะคุณหนูเวิน เราให้คุณดูเด็กไม่ได้”
ให้ดูไม่ได้?
เวินหนิงหมดเรี่ยวหมดแรงอยู่แล้ว ทรมานมาตั้งกี่ชั่วโมง ตอนนี้ยังมีสติอยู่ นี่เธอก็ฝืนมากแล้ว คำพูดที่ว่าไม่ให้ดูหน้าเด็กก็ทำให้เธอโมโหกว่าเดิม
“นั่นเป็นลูกของฉัน ทำไม……ทำไมให้ฉันดูเขาหน่อยไม่ได้!”
เวินหนิงรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้า นั่นเป็นลูกที่เธอใช้ชีวิตแลกมา ทำไมพวกเขาถึงใจดำขนาดนี้?
แต่ว่า เธอได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ไกลออกไปเรื่อยๆ เหมือนว่าเด็กคนนี้กำลังจะพลัดพรากจากเธอที่เป็นแม่ เสียงร้องไห้นั้นก็ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดใจมาก
เวินหนิงไม่สนว่าร่างกายตัวเองจะอ่อนแรงมากแค่ไหน พยายามดิ้นรนจะออกไปดูหน้าเด็กที่ถูกอุ้มไป
“คุณหนูเวิน คุณใจเย็นหน่อย!”
“ที่ไม่ให้คุณดูลูก ก็เพื่อคุณกับคุณชายน้อยนะคะ……”
เมื่อเห็นเวินหนิงเสียสติไปแล้ว ก็มีคนรีบมากดตัวเธอไว้ แต่ว่าคำพูดที่พูดออกมา ก็ทำให้อารมณ์ของเวินหนิงบ้าไปกว่าเดิม
ทำเพื่อเธอ……
นี่เป็นลูกที่เธอแลกมาด้วยชีวิต แม้แต่มองสักแว็บเดียวก็ไม่ได้ ก็ถูกอุ้มไปแบบนี้ พวกเขายังมีหน้ามาพูดอะไรแบบนี้อีก?
“อีกหน่อยคุณชายน้อยต้องมีชีวิตที่ดีในตระกูลลู่ ส่วนคุณหนูเวิน……ลืมเขาไปเถอะค่ะ”
คำพูดนี้ ทำให้เวินหนิงจับมือคนคนนั้นไว้แน่น “ฉันไม่ยอม ฉัน……ไม่ยอม……”
เสียงของเวินหนิงแหบแห้งมาก ตอนนี้ เธออยากตะโกน แต่ก็ไม่มีเสียงเลย
เธอเป็นอะไร เป็นแค่เครื่องมือที่ใช้คลอดลูก? เธอไม่ได้ขายลูกตัวเอง!
เวินหนิงหายใจเสียงดัง ตอนนี้ เธอก็ได้กลิ่นคาวเลือดรอบจมูก เสียงเด็กร้องไห้ก็เบาไปกว่าเดิม จนเธอเกือบจะไม่ได้ยินอยู่แล้ว สติของเธอก็กำลังจะหายไปด้วย
ทุกอย่างตรงหน้าเอาแต่หมุนไม่หยุด หมุนจนเธอเวียนหัวอยากจะอ้วก
สุดท้ายร่างกายเวินหนิงก็อ่อนแอจนสลบไป คุณหมอแค่จัดการทำความสะอาดผ่านๆ ก็ออกไปจากที่นี่ ออกไปดูแลเด็กที่เพิ่งคลอดกันหมด
นั่นเป็นทายาทของตระกูลลู่ เย่หวานจิ้งสั่งมาว่าต้องทำคลอดคุณชายน้อยออกมาอย่างปลอดภัย
คนกลุ่มนี้ ก็หวังว่าจะได้เงินก้อนจากตระกูลลู่เพื่ออนาคตข้างหน้า เพราะฉะนั้นตอนนี้ก็ต้องจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย
ห้องที่ยังดูวุ่นวายเมื่อกี้ ตอนนี้กลับเงียบสงบจนน่ากลัว
เมื่อรายงานเย่หวานจิ้งเรื่องเด็กคลอดแล้ว คุณหมอที่คอยดูแลเวินหนิงก็เดินเข้ามา เห็นเวินหนิงนอนจมกองเลือดอยู่ ก็มีความโมโห
คนพวกนี้ ทิ้งเธออยู่แบบนี้ก็ไม่สนใจเลยหรอ?
นี่ทำเกินไปหรือเปล่า
คิดไปด้วย เขาก็กำลังจะเรียกคนให้มาจัดการทำความสะอาดห้อง แต่กลับมีเลือดไหลออกมาเพิ่มขึ้นอีก
ถึงแม้เมื่อกี้ในห้องคงจะวุ่นวายมาก แต่ยังไงก็มีคุณหมออยู่เยอะ คงจะไม่เกิดเหตุการณ์ที่ว่าตกเลือดอะไรแบบนี้
ถ้าอย่างนั้น……เลือดที่ไหลออกมานี้……
คุณหมอตกใจ มองไปอีกที ก็เห็นว่าเวินหนิงเสียเลือดมากเกินไปจนสีหน้าซีดขาวเหมือนกระดาษ แล้วริมฝีปากก็เริ่มม่วง
“คนท้องเลือดไหลไม่หยุด พวกคุณรีบกลับมาจัดการเดี๋ยวนี้!”
คุณหมอร้อนรนใจ ไม่คิดเลยว่ามีคนดูแลขนาดนี้ก็จะยังเกิดปัญหา ไม่คิดเลยว่าแม้แต่คนดูแลเวินหนิงสักคนก็ไม่มี ทิ้งคนท้องที่เพิ่งคลอดไว้ที่นี่คนเดียว
“แย่แล้ว”
เมื่อคนที่ทำคลอดได้ยิน ก็รีบกลับมา พอเห็นกองเลือดบนเตียง ก็รู้สึกกลัวไปด้วย
ยังไงเวินหนิงก็คลอดลูกครั้งแรก ไม่มีประสบการณ์อะไร พยายามคลอดมาหลายชั่วโมง คงหมดแรงไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้ก็กำลังสลบอยู่ด้วย
สถานการณ์ก็วุ่นวายไปกว่าเดิม
“เร็ว ให้เลือดด่วน”
ถุงเลือดถูกนำเข้ามา แล้วเจาะสายยางเข้าที่มือของเวินหนิง ให้เลือดที่เตรียมไว้ตั้งแต่แรกแล้ว แต่ว่ากลับไม่เพียงพอ
เครื่องมือต่างๆก็ส่งเสียงจนทำให้คนมีฟังเริ่มวุ่นวายใจ
ใส่หน้ากากออกซิเจนให้เวินหนิง สีหน้าของเธอจะดูสงบนิ่งมาก ตอนนี้เธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดแล้ว
มีแค่เลือดช่วงล่างของร่างกายที่ยังไหลไม่หยุด
คุณหมอหลายคนก็เริ่มเหงื่อตก ถึงแม้จะไม่สนใจความเป็นความตายของเวินหนิง ถ้ามีคนตายจริงๆ ยังไงถึงเวลาตระกูลก็ต้องถามเรื่องนี้แน่นอน
เพราะฉะนั้น พวกเขาก็ทุ่มสุดตัว แล้วพยายามรักษาชีวิตของเธอไว้
“ความดันเท่าไหร่”
“อัตราการเต้นของหัวใจเท่าไหร่”
“คนไข้ยังเลือดไหลไม่หยุด!”
“ไม่ได้การแล้ว เลือดไหลเยอะมาก อุปกรณ์ช่วยเหลือที่นี่ไม่เพียงพอ!”
หลังจากที่ผ่านความวุ่นวาย พวกเขาค่อยรู้ว่า เลือดที่เตรียมไว้ไม่เพียงพอ
ควรจะพูดว่า แค่คิดว่าหลังจากที่เด็กคลอดแล้วจะดูแลยังไงให้ดีที่สุด บนเกาะไม่มีอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ใช้ช่วยเหลือตัวคนท้องเลย
“ทำยังไงดี?”
ทุกคนเริ่มร้อนรนใจ มีคนกำลังช่วยเหลือเวินหนิง แต่ก็ไม่สามารถห้ามชีพจรของเธอให้เต้นเบาลงกว่าเดิม
“เจาะเลือด!”
“เธอเลือดกรุ๊ปเอ มีใครเหมือนกันหรือเปล่า?”
มีคนยกมือ ก็ถูกพาตัวไปเจาะเลือด แต่ว่า สีหน้าทุกคนในห้องก็ยังตึงเครียดมาก
ตกเลือดรุนแรงขนาดนี้ ถึงจะเจาะเลือดหลายๆคนก็ไม่พอ ไม่รู้ว่าต้องใช้เลือดเยอะแค่ไหนถึงจะรักษาชีวิตเธอไว้ได้!
