“มีความเป็นไปได้ ต้องดูผลลัพท์ของการเจรจา ถ้าหากทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ก็ไม่จำเป็น แต่ถ้าหากไม่เรียบร้อย ก็อาจจะต้องประลองฝีมือกัน” ลู่จิ้นยวนพูดอย่างเรียบง่าย
หนุ่มน้อยกำหมัด “ถึงจะต้องประลอง ผู้หญิงบ้าคนนั้นก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนแม่แน่นอน”
“ฟิลคนนั้นนิสัยไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ความสามารถด้านการออกแบบ…ถือว่าไม่เลว” ลู่จิ้นยวนเหลือบมองลูกชาย แล้วพูดช้า ๆ
เด็กน้อยลู่อันหรานแข็งทื่อในทันที มองคุณพ่อของตัวเองอย่างไม่น่าเชื่อ ในความทรงจำของเขา คนที่ถูกคุณพ่อชมเชยมีอยู่ไม่เยอะ
ในเมื่อคุณพ่อพูดว่าไม่เลว งั้นก็แสดงว่า ผู้หญิงบ้าคนนั้นมีความสามารถจริง ๆ หนุ่มน้อยเป็นกังวลในทันที
“งั้นทำยังไงดีครับ?”
“วางใจได้ แม่ของลูกไม่มีทางแพ้” ลู่จิ้นยวนลูบหัวน้อย ๆ ของเขา
เขาพูดแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่น แต่ถ้าหากจัดการแข่งขันในพื้นที่ของตนเอง ไม่ว่าขั้นตอนจะเป็นยังไง แต่ตอนจบต้องเป็นไปตามความต้องการของเขา
เด็กน้อยลู่อันหรานไม่พูดอะไร แต่ดวงตาเจ้าเล่ห์กลับกลอกไปกลอกมาไม่หยุด แค่มองก็รู้ว่ากำลังวางแผนพิเรนอะไรอยู่
ในเวลานี้ ที่ชั้นบนของโรงแรมตี้เหา ห้องพักบนชั้นนี้ ถูกใช้รับรองคนของตระกูลฮอร์ตันทั้งหมด ในห้องสวีทห้องหนึ่ง คนของตระกูลฮอร์ตันอยู่ที่นั่นทั้งหมด
สีหน้าของไฮสันดูแย่เป็นอย่างมาก แต่ฟิลที่อยู่ข้างหน้ากลับไม่รู้สึกอะไรสักนิด เธอยังคงตำหนิอย่างโกรธแค้นอย่างเต็มอก
“คุณอาคะ คนตระกูลลู่นั้นทำเกินไปแล้วจริง ๆ เมื่อครู่คุณอาเห็นสายตาที่เข้าจ้องมองหนูไหมคะ? หนูเป็นถึงเจ้าหญิงน้อยของตระกูลฮอร์ตัน เขาต้องการจะทำอะไร?”
“อีกอย่าง ก็แค่บริษัทเล็ก ๆ บริษัทนึงในประเทศจีน กล้าทำแบบนี้กับหนู เมื่อสักครู่ทำไมคุณอาถึงไม่ช่วยหนูพูดคะ? ทำให้หนูขายหน้าขนาดนั้น…”
ไฮสันสุดที่จะทน พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเจริงจัง “รู้ว่าขายหน้า ก็หุบปากซะ”
เขาไม่สนใจสายตาที่เหลือเชื่อและโกรธเคืองของหลานสาว สีหน้าเคร่งขรึม “กิจการเล็ก ๆ? สถานะของบริษัทตระกูลลู่ในวิสาหกิจของประเทศจีนเป็นหนึ่งในสถานประกอบการที่ดีที่สุด ขอบเขตกระจายไปทั่วประเทศอื่น ไม่น้อยไปกว่าตระกูลฮอร์ตัน”
“ยังมีอีก ความร่วมมือครั้งนี้ พวกเราจำเป็นต้องร่วมมือกับบริษัทตระกูลลู่เท่านั้น ไม่เช่นัน้นตระกูลฮอร์ตันก็ไม่มีทางเปิดตลาดเครื่องแต่งกายที่ประเทศจีนได้”
“เรื่องพวกนี้เธอไม่เข้าใจก็ช่างเถอะ ฉันก็ไม่ได้หวังว่าเธอจะเข้าใจ แต่ว่าตอนอยู่ที่บ้านฉันเคยพูดกับเธอไว้แล้ว ว่าที่นี่ไม่ใช่ประเทศ M เก็บนิสัยของเธอหน่อย ผลเป็นยังไง เธอทำยังไง?”
“ยังไม่เริ่มเจรจา เธอก็ยั่วโมโหบริษัทตระกูลลู่ โง่เง่าจริง ๆ”
ฟิลที่ถูกด่าเป็นชุดถึงกับงง ไม่ทันที่จะโมโห ไฮสันก็พูดต่อ “ถ้าหากต่อไปเธอยังทำเรื่องอะไรอีก ฉันจะส่งเธอกลับทันที”
ประโยคนี้ ทำให้ฟิลเงียบในทันที ความโมโหที่ใหญ่หลวงก็ทำได้เพียงอดกลั้นไว้ในใจ ไม่ใช่เพราะเหตุอื่น แต่เพียงเพราะความร่วมมือในครั้งนี้
เดิมที เธอในฐานะของคุณหนูตระกูลฮอร์ตัน ความร่วมมือข้ามประเทศในครั้งนี้ ไม่จำเป็นต้องตามมาด้วย
แต่คุณพ่อของเธอพูดไว้แล้วว่า ถ้าหากความร่วมมือในครั้งนี้เจรจาสำเร็จ อย่างน้องสัดส่วนครึ่งนึงของเครื่องแต่งกายในทุกปี จะออกแบบและผลิตโดยเธอ และจะแต่งตั้งแบรนด์ให้
แต่งตั้งแบรนด์ ล้วนเป็นความฝันสำหรับดีไซเนอร์ทุกคน ฟิลก็ไม่มีข้อยกเว้น
ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ ยอดขายจากเครื่องแต่งกายครึ่งหนึ่งนี้ คุณพ่อบอกว่าจะแบ่งให้เธอส่วนหนึ่ง นี่ไม่ใช่จำนวนเงินน้อย ๆ และยังคงไหลมาไม่หยุดในทุกปี
แรงดึงดูดขนาดใหญ่นี้ เป็นไปไม่ได้ที่ฟิลจะไม่หวั่นไหว จึงมีการติดตามในครั้งนี้เกิดขึ้น
เมื่อครู่ไฮสันพูดว่าจะส่งเธอกลับประเทศ ไม่ใช่ความหมายผิวเผิน ยังมีอีกชั้นคือ ถ้าหากเธอถูกส่งกลับประเทศ นั่นก็หมายถึงความร่วมมือในครั้งนี้ ไม่มีความเกี่ยวดองใด ๆ กับเธอ
นี่จะเป็นไปได้ยังไง?
ไฮสันเห็นเธอหุบปาก สีหน้ากลับไม่ได้ผ่อนคลายลงสักเท่าไหร่ ปืนใหญ่ยิงไปข้างหลังฟิลอีกครั้ง ตี้น่าที่ไม่มีความรู้สึกขของการมีตัวตนอยู่ตลอดมานั้น
“ส่วนเธอตี้้น่า เธอไม่ใช่ว่าอยู่ฟิลตลอดเวลาเหรอ เธอเป็นพี่สาว ตอนที่ฟิลทำผิด เธอก็ควรจะห้ามในทันที”
การตำหนิประโยคนี้ เป็นใครก็สามารถฟังออกว่านี่คือพาลใส่คนอื่น แต่ภายใต้สายตาของฟิลกลับมีความขุ่นมัวแวบผ่านไป เธอหันตัวกลับไปอย่างเร็ว เธอตบหน้าตี้น่าอย่างแรงโดยที่ไม่ได้พูดอะไร
“ไม่ผิด ตอนนั้นเธอยืนอยู่ข้างฉัน ฉันรู้ว่าตอนนั้นเธอกำลังยืนหัวเราะฉันอยู่ตรงนั้นแน่นอนใช่ไหม ผู้หญิงชั่ว” เธอพูดจบ ก็ตบลงบนหน้าตี้น่าอีกครั้ง
เสียงตบสองครั้งดัง ๆ ความโกรธที่ทำให้ฟิลหงุดหงิดในใจสลายไปไม่น้อย เธอสบายอกสบายใจอย่างมาก
ส่วนคนอื่น ๆ เห็นภาพนี้ดูเหมือนจะไม่แปลกใจในฉากนี้ ไม่มีใครสนใจ ไฮสันก็เพียงแค่มองอย่างเฉยชา “พอแล้ว ยังไงก็ไม่ใช่บ้านของตัวเอง อย่าทำอะไรเอิกเกริกจนเกินไป”
เป็นเชื้อสายตระกูลฮอร์ตันเหมือนกัน เป็นคุณหนูของตระกูลฮอร์ตันเหมือนกัน แต่เห็นได้ชัดว่าสถานะของเด็กสาวทั้งสองที่บ้านแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
ตี้น่าก้มหน้าลง จับใบหน้า อดทนต่อความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่แก้ม ฟังคำพูดที่เบาหวิวของไฮสัน ลึกลงไปในดวงตา ปรากฏความแค้นอย่างรุนแรง
แต่ภาพนี้ ไม่มีใครเห็น เกรงว่าถึงแม้จะรู้ก็ไม่มีใครสนใจ
…
เวลาสองวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้เป็นวันที่ทั้งสองฝ่ายจะหารือเกี่ยวกับความร่วมมือ เช้าตรู่ คนของตระกูลฮอร์ตัน ได้มาเยี่ยมเยียนบริษัทตระกุลลู่อีกครั้ง
ทั้งสองด้านของโต๊ะประชุม ฝ่ายหนึ่งนั่งเต็มไปด้วยคนของตระกูลฮอร์ตัน อีกฝ่ายหนึ่งที่นั่งอยู่ นอกจากลู่จิ้นยวน ก็ยังมีโม่โยว อันเฉิน และหุ้นส่วนหลายคนของบริษัทตระกูลลู่
ไฮสันในฐานะผู้เจรจาของตระกูลฮอร์ตันในครั้งนี้ มีรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าของเขา “ประธานลู่ ความร่วมมือในครั้งนี้ ตระกูลฮอร์ตันของพวกเรามาด้วยความจริงใจอย่างเต็มที่ หวังว่าพวกเราทั้งสองฝ่าย สามารถรักษาการแบ่งปันผลประโยชน์ในระยะยาวนะครับ”
ลู่จิ้นยวนยิ้มมุมปาก “แน่นอนครับ ความร่วมมือเป็นเรื่องชนะทั้งสองฝ่าย ช่องทางตลาดเครื่องแต่งกายของประเทศจีนของพวกเรา ตระกูลฮอร์ตันอยากจะมาแบ่งซุปสักแก้ว ก็ต้องดูข้อข้อต่อรองที่ตระกูลฮอร์ตันจะหยิบออกมา”
ไฮสันยิ้ม ไม่ได้โกรธโมโห ส่งสายตาให้คนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในแถวเดียวกับตัวเอง คนคนนั้นรู้ตัว แล้วลึกขึ้นยืนเดินไปที่แท่นยืน
เขาหยิบแฟลชไดรฟ์ USB ออกมา เสียบเข้ากับคอมพิวเตอร์ เริ่มอธิบายประวัติความเป็นมาของการก่อตั้งตระกูลฮอร์ตันอย่างเป็นระเบียบ และข้อมูลสถิติที่รุ่งโรจน์ทั้งหมด
นี่ไม่ใช่อะไรมากไปกว่าการบอกลู่จิ้นยวน ว่าแบรนด์เครื่องแต่งกายของตระกูลฮอร์ตันมีชื่อเสียงแค่ไหน ยอดขายน่าตกตะลึงแค่ไหน เป็นที่ยอมรับในระดับสูงของตลาด
สามารถพูดได้ว่า ทันทีที่แบรนด์ของพวกเขาเปิดตัว แสดงให้เห็นถึงความมั่นใจ ก็คือปากต่อปาก คือยอดขาย
ไฮสันยังคงยิ้มอยู่ แต่ยังมีความรู้สึกภาคภูมิใจจาง ๆ บนใบหน้า “ประธานลู่ รู้สึกยังไงบ้างครับ?”
ลู่จิ้นยวนพยักหน้า “ตระกูลฮอร์ตัน มีชื่อเสียงสมคำร่ำลือตามที่คิดไว้”
คำพูดนี้ ทำให้ไฮสันยิ้มมากขึ้น เขาหยิบเอกสารที่ร่างไว้เมื่อนานมาแล้วยื่นให้ “ในเมื่อประธานลู่รู้สึกพอใจ งั้นพวกเราก็สามารถเจรจากันต่อไปได้ นี่คือข้อตกลงเบื้องต้นของเรา ประธานลู่สามารถดูก่อนได้ครับ”
