แต่ฐานบริษัทตระกูลลู่ยังอยู่ที่ประเทศจีน และประเทศจีน อุตสาหกรรมเสื้อผ้าของบริษัทตระกูลลู่สัดส่วนยังใหญ่มาก อุตสาหกรรมที่กระจายอยู่ประเทศอื่นๆ ท้ายที่สุดแล้วมันก็อยู่บนพื้นที่คนอื่น
ถ้าแนะนำแบรนด์ต่างประเทศที่สำคัญให้แบรนด์เสื้อผ้าบริษัทตระกูลลู่ที่ประเทศจีน มันก็เป็นนวัตกรรมที่สมบูรณ์และสำคัญเช่นเดียวกัน
แต่ลู่จิ้นยวนไม่ได้พูดสิ่งเหล่านี้ออกไปอยู่แล้ว เขาเองก็ยังยอมรับเหมือนกัน ไม่ว่ายังไง ผู้ประนีประนอมคนสุดท้ายก็คือครอบครัวฮอร์ตัน
แบรนด์เสื้อผ้าที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ โดยพื้นฐานจะกระจุกตัวอยู่ที่ประเทศ M และประเทศ F ในมือมีช่องทางสำเร็จ ถึงแม้ครอบครัวฮอร์ตันไม่มาหาถึงที่ บริษัทตระกูลลู่ก็วางแผนแนะนำแบรนด์ต่างประเทศ
แต่สิ่งที่แตกต่างคือ นายกเทศมนตรีเสื้อผ้าของประเทศจีนใครๆ ก็ต้องการกินเค้กชิ้นนี้ แต่ใครสามารถกินได้นั้น คนที่มีสิทธิริเริ่มก็คือคนที่ลู่จิ้นยวนควบคุมอยู่
การที่ฮอร์ตันมาหาเขาถึงที่มันไม่เหมือนกัน บริษัทตระกูลลู่มีทางเลือกเป้าหมายมากขึ้น ดังนั้นลู่จิ้นยวนจึงไม่รีบร้อนเลยสักนิด
เขายอมเสียเวลากับฮอร์ตัน ก็เพราะฮอร์ตันมาหาเขาก่อน
อย่างไรแล้ว ถึงแม้จะมีความคิดริเริ่ม ตามหาคนอื่น หรือคนอื่นมาตามหาคุณ ก็ยังเป็นสถานการณ์ที่แตกต่างกัน
ความหมายของลู่จิ้นยวนซีซานฟังเข้าใจแล้ว นั่งอยู่ตรงนั้น ทั้งๆ ที่เป็นคนขาว แต่สีหน้าดำเหมือนเปาบุ้นจิ้น
ภายในห้องประชุม เข้าสู่ความเงียบอันน่ากลัว
แน่นอนว่าความรู้สึกแบบนี้ ไม่รวมทางด้านบริษัทตระกูลลู่ ลู่จิ้นยวนยังคงยิ้มมุมปาก ไม่เพียงแต่ไม่รีบร้อนสักนิด แต่ยังมองเวลาเป็นครั้งคราวอีกด้วย
มันทำให้รู้สึกว่าเหมือนมีเวลาไม่มากในการประชุมครั้งนี้ ทำให้คนทางด้านครอบครัวฮอร์ตันยิ่งไม่พอใจ
ฟิลเอ๋อนั่งข้างซีซาน มองออกว่าตัวเองตกที่นั่งลำบากอย่างโง่เง่า แต่ไม่กล้าเปล่งเสียงออกไป จริงๆ แล้วคุณอาซีซานข้างๆ เธอ กลิ่นอายร่างกายที่แผ่ออกมาก็น่ากลัวเกินไป
“แบ่งห้าสิบ-ห้าสิบ” ท่ามกลางความเงียบ จู่ๆ ซีซานก็พูดเสียงทุ้ม
แบ่งห้าสิบ-ห้าสิบ อย่างละครึ่ง ไม่มีใครได้มากกว่า ไม่มีใครได้น้อยกว่า ดูเหมือนจะเป็นวิธีแจกจ่ายที่ยุติธรรมมากที่สุด แต่ในแววตาลู่จิ้นยวนไม่มีความผันผวนเลยสักนิด ยังคงยิ้มแล้วส่ายหน้า เสียงสงบนิ่งอย่างมาก
“สี่สิบ-หกสิบ”
โม่โยวเห็นซีซานฝั่งตรงข้าม ความโกรธในดวงตานั้นจะพุ่งออกมาแล้ว ทำให้เธอหวาดกลัวอย่างมาก แต่ลู่จิ้นยวนดูเหมือนไม่เห็นมัน
ในห้องประชุมเงียบลงอีกครั้ง
“ประธานลู่ ผมต้องการคุยโทรศัพท์” เสียงของซีซานสงบลงอย่างอธิบายไม่ถูก พูดขึ้นเรียบๆ
ลู่จิ้นยวนพยักหน้า “เชิญตามสบาย”
เขาพูดจบ ก็หันไปทางอันเฉินอีกครั้ง “ไปเอาเอกสารที่ฉันต้องเซ็นตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้มาให้หน่อย”
อันเฉินรับรู้ “ครับ เจ้านาย”
โม่โยว： “……”
เธอกลืนน้ำลาย นายคนนี้ ไม่ควรฉวยโอกาสตอนที่อีกฝ่ายคุยโทรศัพท์ แล้วทำงานต่อหน้าคนในครอบครัวฮอร์ตันไหม? แบบนี้มันไม่ดีเกินไปหรือเปล่า?
ดวงตาซีซานมืดลง ทำเสียงฮึดฮัด ไม่ส่งเสียงออกไป คนในครอบครัวฮอร์ตันคนอื่นๆ ก็ยังอยู่ในห้องประชุม
สถานการณ์ในตอนนี้ ทั้งห้องประชุมตกอยู่ในสภาวะระงับไว้
เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งนาทีหนึ่งวินาที โม่โยวก็รู้สึกว่าลู่จิ้นยวนมองการณ์ไกลมาก เพราะคุณซีซานท่านนั้น หลังจากโทรศัพท์เสร็จกลับมาอีกครั้ง ก็เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงแล้ว
ลู่จิ้นยวนเพิ่งดูเอกสารหนึ่งฉบับเสร็จ หลังจากเซ็นชื่อตัวเองที่งดงามดั่งหงส์ร่อนมังกรรำ ก็เหลือบมองเขา
“คุณซีซานโทรศัพท์นานขนาดนี้ ต้องมีผลสรุปแน่นอน”
สีหน้าซีซานสงบลงแล้ว มองลู่จิ้นยวน จู่ๆ ก็พูดขึ้น “ตามที่ผมทราบ บริษัทตระกูลลู่ก็มีนักออกแบบที่มากความสามารถ คิดๆ แล้ว คงไม่แย่ไปกว่าครอบครัวฮอร์ตันของเรา”
ลู่จิ้นยวนหรี่ตา ยกมุมปาก “ชมเกินไปแล้ว”
ทันใดนั้นสายตาซีซานก็มองไปทางโม่โยวที่อยู่ข้างกายเขา “นายหญิงน้อยผู้มีเกียรติในบริษัทตระกูลลู่ เป็นนักออกแบบที่ยอดเยี่ยม ได้ยินมาว่ายังได้รับรางวัลมากมาย”
ก่อนหน้านี้ เพราะเหตุการณ์ขโมยความคิดของถังหว่านเอ๋อร์ สุดท้ายก็พลิกเกมกลับได้ ในการแข่งขันนั้น ครอบครัวฮอร์ตันก็ได้ยินอย่างแน่นอน
ถึงแม้ผลงานของถังหว่านเอ๋อร์ที่ชนะทั้งหมดมาจากโม่โยว แต่ยังไงแล้วการแข่งขันพวกนั้น คนที่แข่งในตอนแรกก็ไม่ใช่โม่โยว ประโยคนี้ของซีซาน ฟังยังไงก็รู้สึกอึดอัด
“คุณซีซานอยากพูดอะไร พูดมาตรงๆ เถอะ”
ซีซานยิ้ม “ก็ไม่มีอะไรพิเศษ เนื่องจากครอบครัวฮอร์ตันต้องการขยายตลาดเสื้อผ้าในจีน เพื่อเป็นการแสดงความเคารพ ไม่ว่ายังไงก็ควรเข้าใจระดับนักออกแบบในประเทศจีนสักหน่อย”
“ในเมื่อเราอยู่ในความสัมพันธ์ที่ร่วมมือกันแล้ว งั้นมาแข่งขันกระชับมิตรกันหน่อยเป็นไง? ”
ลู่จิ้นยวนมองเขาเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “คุณซีซาน ต้องการการแข่งขันยังไง? ”
เขายิ้ม มองฟิลเอ๋อข้างตัวเอง “ครอบครัวฮอร์ตันของเราพาคนมาไม่เยอะ มีแค่ฉันกับหลานสาวที่เรียนการออกแบบมา ดังนั้นทาด้านเราจะส่งฟิลเอ๋อไป”
“นายหญิงของประธานลู่ก็ยังเด็กมาก อายุไม่ต่างกับฟิลเอ๋อของเรามากนัก ก็ให้นายหญิงของประธานลู่แข่ง ว่ายังไง? ”
โม่โยวรู้สึกโง่ทันที เธอรู้สึกเหมือนโยนยิงระหว่างที่นั่งอยู่
เจรจาที่ตกลงกันแล้ว? นี่คุยจบหรือยังไม่จบ? เข้ามามีส่วนร่วมในการแข่งขันได้อย่างไร แถมโยงมาที่ตนอีก?
ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ โฟลเดอร์ที่ลู่จิ้นยวนมอบให้เธอเมื่อสองวันก่อน ในนั้นมีข้อมูลเกี่ยวกับฟิลเอ๋อ อดไม่ได้ที่จะชื่นชมเธอ
ทิศทางของเรื่องราว ไม่คิดว่าจะตรงกับการประเมินของลู่จิ้นยวนจริงๆ
ลู่จิ้นยวนยิ้ม “ในเมื่อคุณซีซานเลือกคนไว้แล้ว งั้นกฎของการแข่งขันนี้บริษัทตระกูลลู่เป็นคนตัดสินใจ”
ซีซานตกตะลึง ลังเลสักพัก ก่อนตอบตกลง
ฟิลเอ๋อก็ไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาแข่ง แต่ถ้าเป้าหมายคือผู้หญิงฝั่งตรงข้ามคนนั้น……
เธอนึกถึงสองวันก่อนที่ตนเสียหน้า ก็กระตุกมุมปาก แววตามีความมุ่งร้ายช้าๆ “ฉันไม่มีปัญหา คุณชายลู่และนายหญิง ถึงเวลานั้นได้โปรดให้คำแนะนำเพิ่มเติมด้วยค่ะ”
เธอสาบาน จะต้องใช้การออกแบบที่ตนถนัดในการแข่งขันนี้ ทำให้ผู้หญิงที่น่ารังเกียจซึ่งทำให้ตนไม่พอใจคนนี้อับอายอย่างรุนแรง
ในด้านการออกแบบเสื้อผ้า เธอก็ยังมั่นใจในตัวเองอย่างมาก นอกจากนี้ ระดับการออกแบบในประเทศจีน เธอไม่เข้าตามาตลอด
ดังนั้น การแข่งครั้งนี้ เธอไม่กังวลเลย ในสมองเต็มไปด้วยความคิดที่ว่า ถึงตอนนั้นจะทำอย่างไรให้โม่โยวและบริษัทตระกูลลู่ แพ้อย่างเวทนา
การแข่งครั้งนี้ จัดขึ้นสามวันต่อมา
ซีซานโทรศัพท์ครึ่งชั่วโมงแล้วกลับมา ก็ต้องการให้แข่งขันออกแบบกับบริษัทตระกูลลู่ เห็นได้ชัดว่านี่เป็นความคิดของหัวหน้าครอบครัวคนปัจจุบันของครอบครัวฮอร์ตัน
จุดประสงค์ของเขา เมื่อโม่โยวได้รับเลือกเป็นผู้แข่ง นั่นมันก็ชัดเจนอย่างมาก
เพราะโม่โยวเป็นคนที่ลู่จิ้นยวนประกาศต่อสาธารณชน ว่าเป็นนายหญิงของตระกูลลู่ เป็นภรรยาของเขา อาจพูดได้ว่า โม่โยวเป็นตัวแทนของตระกูลลู่ และลู่จิ้นยวนเช่นกัน
ถ้าท่ามกลางการแข่งครั้งนี้ โม่โยวแพ้ การแพ้นี้ก็ไม่ใช่แค่การแข่งขัน แต่จะเป็นเกียรติของตระกูลลู่ทั้งหมด
