นางแบบของเธอมีทั้งหมดเจ็ดท่าน หกท่านเป็นผู้หญิง หนึ่งท่านเป็นผู้ชาย ในเมื่อเป็นเลขเจ็ด โม่โยวนึกถึงสายรุ้งเจ็ดสี
ความคิดนี้อาจจะดูไร้รสนิยม แต่ตราบใดที่สุดท้ายแล้วทำให้เปล่งประกาย มันก็ไม่เป็นอะไร
อันดับแรก ตามโทนผิวและรูปร่างของนางแบบทุกท่าน ในหัวสมองจับคู่คร่าวๆ มองดูว่าใครเหมาะกับสีอะไรในเจ็ดสีนั้น
จากนั้นก็เริ่มจัดองค์ประกอบภาพ
ขณะที่เธอจัดองค์ประกอบภาพ เธอให้ผู้ช่วยออกแบบสองท่าน รีบไปเอาผ้าจำนวนเจ็ดสีออกมาจากในกองผ้า นอกจากนี้ยังจำเป็นต้องใช้ผ้าที่มีเฉดสีใกล้เคียงกันด้วย
จากข้อมูลของเธอ ผ้าทุกสี ตัดตามขนาดเล็กใหญ่ของหุ่นนางแบบ ตัดหยาบๆ ออกมาพักไว้ใช้ภายหลัง
ทางด้านโม่โยวกำลังดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบ ฟิลเอ๋อยังไม่มีการคืบหน้าสักนิด
สีหน้าเธอไม่พอใจ แทบไม่ปกปิดเลย รวมถึงแววตารังเกียจนั้น ทำให้ผู้ตัดสินและเหล่าผู้ชมขมวดคิ้วแน่น
ความคิดเห็นออนไลน์ อัปเดตตลอดเวลาตามการถ่ายทอดสดของการแข่ง
“ผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไร? เธอมาเล่นสนุกเหรอ? ถึงเจ็ดชั่วโมงมันจะยาวนาน แต่ต้องออกแบบเสื้อผ้าเจ็ดชุดนะ การจัดสรรแบบนี้เวลาก็กระชั้นชิดมาก”
“การแข่งนี้เธอเป็นคนต้องการเอง ตอนนี้มารังเกียจนางแบบอีก หมดคำจะพูดจริงๆ ”
“จริงด้วย ใครกำหนดว่านางแบบจะต้องขาวสวยขายาว? ทำไม คนทำธรรมดาไม่ใช่คนเหรอ? คุณหนูตระกูลฮอร์ตันคนนี้ รีบลงไปเลยถ้าไม่มีความสามารถ”
“ฉันคิดว่าเลือกนางแบบได้ดีมากเลย ให้ออกแบบนางแบบประเภทนี้ สามารถตัดสินระดับของนักออกแบบได้จริงๆ ”
“เห็นด้วยกับความเห็นบน”
“เห็นด้วยกับความเห็นบน+2”
“สาวสวยต่างชาติคนนี้เป็นนักออกแบบจริงๆ เหรอ? วันนี้ฉันเพิ่งรู้ ที่แท้คนที่เรียกว่านักออกแบบชาวต่างชาติพวกนั้น ก็เลือกคนออกแบบนี่เอง ฮ่าๆ ”
“ดูนักออกแบบประเทศเราสิ เธอมีความสามารถขนาดนั้นได้ยังไง”
ความคิดเห็นทางออนไลน์ คนของครอบครัวฮอร์ตันยังไม่ทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้
เนื่องจากบริษัทสาขาย่อยของบริษัทตระกูลลู่มีเยอะมากในหลายประเทศ และทั้งหมดนี้ก็เหมือนกับในประเทศ กำลังถ่ายทอดสดการแข่งขันไปพร้อมๆ กัน
ดังนั้น คนที่ติดตามการแข่งนี้ ไม่ใช่แค่คนในวงการออกแบบแฟชั่นประเทศ F เท่านั้น ยังมีคนในตระกูลออกแบบใหญ่ๆ หลายคนในประเทศ M ด้วย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศ M ครอบครัวนักออกแบบใหญ่ๆ หลายคนมีความสัมพันธ์ที่ดี แต่ส่วนตัวแล้วเป็นความสัมพันธ์ในการแข่งมาตลอด การแสดงออกของฟิลเอ๋อฮอร์ตันในขณะนี้ มันทำให้ครอบครัวฮอร์ตันขายขี้หน้ามาก
หัวหน้าตระกูลฮอร์ตัน ขณะนี้ก็กำลังดูถ่ายทอดสดในอินเทอร์เน็ต สีหน้าเขามืดจดหยดหมึกได้ และโทรหาซีซานตั้งหลายครั้ง แต่ไม่มีคนรับสาย
นี่คือฝีมือของลู่จิ้นยวนแน่นอน เพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุในช่วงกลางการแข่งขัน
สัญญาณของสตูดิโอทั้งหมด ไม่ได้รับผลกระทบต่อสัญญาณภายในประเทศ แต่การติดต่อทางไกล? ขอโทษที อีกเจ็ดชั่วโมงค่อยว่ากันนะ
จริงๆ แล้ว ซีซานและคนอื่นๆ รู้แค่ว่าการแข่งขันวันนี้เป็นการถ่ายทอดสด แต่คิดว่าแค่ภายในประเทศจีนเท่านั้น เขาไม่รู้ว่าภายใต้การควบคุมเงียบๆ ของลู่จิ้นยวน ภาพการแข่งในวันนี้มันฉายในต่างประเทศตั้งนานแล้ว
ยิ่งไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้พี่ใหญ่ของเขา หัวหน้าตระกูลฮอร์ตัน อยากบีบคอเขาให้ตาย
ฉากของสตูดิโอ
ซีซานเห็นฟิลเอ๋อไม่ลงมือ สีหน้าก็โกรธจนเขียว แค่อยากจะตบสักที ตอนนี้เหม่อทำไม?
เขาเห็นสีหน้าผู้ตัดสินหลายคน ในใจก็กังวลอย่างมาก จ้องมองหลานสาวตัวเอง อดไม่ได้ที่จะตะโกนเสียงทุ้ม “ฟิลเอ๋อ เธอกำลังทำอะไรอยู่? ไม่รีบลงมือล่ะ”
ไม่มีใครหยุดเขาให้เตือน อย่างไรแล้ว การแข่งก็มีนักออกแบบแค่สองคน มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าอีกคนไม่ขยับไปไหนเลยตลอดเวลา
ฟิลเอ๋อสั่นกลัวทันที มองลุงของตัวเอง ใบหน้าสีฟ้าเดิมทีก็ขาวซีดลงทันที เพราะสีหน้าซีซานน่าเกลียดสุดๆ
ดวงตาสองข้างจ้องมองมาที่เธอ เธอรู้สึกว่าลุงตัวเองอยากฆ่าเธอ ก็ตกใจสะดุ้งโหยง
ฟิลเอ๋อกัดริมฝีปาก มองดูการเคลื่อนไหวของโม่โยวฝั่งตรงข้าม หายใจเข้าลึกๆ ระงับอารมณ์ด้านลบทั้งหมดลงไป ทำหน้าแข็งทื่อ พยายามสงบสติอารมณ์ โยนตัวเองเข้าไปในการแข่งขัน
เทียบกับความกดดันต่ำของทางด้านครอบครัวฮอร์ตัน ทางด้านบริษัทตระกูลลู่ผ่อนคล้ายอย่างมาก
เด็กน้อยลู่อันหรานจ้องมองซีซานด้วยความโกรธ “พ่อ เมื่อกี้เขาเตือน มันผิดกฎหรือเปล่า”
ลู่จิ้นยวนลูบศีรษะเล็กของเขา “ไม่เป็นไร เขาเตือนไปแล้ว ฟิลเอ๋อคนนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแม่หนู”
“แต่ถ้าเขาไม่เตือน ผู้หญิงบ้าคนนั้นก็จะเหม่อตลอดไป ให้เธอเหม่อจนจบการแข่งไปเลยก็จะดีมาก” เด็กน้อยทำหน้ามุ่ย
ลู่จิ้นยวนส่ายหน้า ให้ฟิลเอ๋อเหม่อตลอดเวลาได้อย่างไร ถึงซีซานไม่เอ่ยปาก ผู้ตัดสินก็จะเอ่ยเตือนอยู่ดี
และถ้าอยากให้โม่โยวชนะการแข่งด้วยสถานการณ์แบบนี้จริงๆ มันก็จะเกิดการสงสัยที่ชนะโดยที่ไม่ต้องแข่ง น่าฟังแต่ไม่น่าพูด ให้ฟิลเอ๋อลงมือดีกว่า
เพราะสภาพปัจจุบันของผู้หญิงคนนั้น เมื่อลงมือปฏิบัติ ก็ไม่มีผลงานโดดเด่นอะไร สามารถออกแบบเจ็ดชุดให้ราบรื่นภายในเวลาที่กำหนดก็ไม่เลวแล้ว
ลู่จิ้นยวนมุมปากวาดโค้งมีเสน่ห์
การแข่งขันในวันนี้ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ไม่ว่ากระบวนการจะไม่คาดคิดมากแค่ไหน ผู้เสนอก็คือครอบครัวฮอร์ตัน บริษัทตระกูลลู่แค่ตอบรับการแข่งเท่านั้น และยังมีผู้ตัดสินอันทรงเกียรติหกท่านมาคุมด้วยตัวเอง
ใครจะกล้าพูดว่าการแข่งนี้ไม่เป็นมาตรฐาน? เฮอะ
ด้วยการออกแบบและเล็งเป้าอย่างระมัดระวังของลู่จิ้นยวน ฟิลเอ๋อถูกกำหนดให้มาแข่งเพื่อความสนุก
ทีมนางแบบเจ็ดคนของเธอโชคร้าย เลือกบุคคลที่มีข้อบกพร่องภายนอกมาสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง คนหนึ่งมีแผลไหม้เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของผิวหนัง อีกคนเป็นโรคผิวหนังตามธรรมชาติ ผิวบนใบหน้าซีดและเป็นสีเทา น่าเกลียดสุดๆ
ทำให้ฟิลเอ๋อคุณหนูบ้านรวยที่หยิ่งผยองคนนี้ เผชิญหน้ากับสองคนนี้ จะสงบลงได้อย่างไร?
“อ่า คุณอย่าแตะต้องตัวฉัน……”
ภายในสตูดิโอเงียบสงบ ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความรังเกียจของฟิลเอ๋อดังขึ้น
เพราะฟิลเอ๋อถือสายวัดเดินไป หญิงสาวที่มีบาดแผลไฟไหม้บนร่างกายก็ยกแขนสองข้างขึ้นโดยไม่รู้ตัว เพราะคิดว่าเธอกำลังจะวัดตัวเอง
สุดท้าย เมื่อเธอยื่นมือออกไป ฟิลเอ๋อก็ตกใจถอยหลังทันที กรีดร้องออกมาด้วยสีหน้าซีดเซียว
ทำให้หญิงที่ผิวเสียโฉม ยืนต่อหน้าจออย่างกล้าหาญ เป็นนางแบบต่อหน้าสาธารณชน ต้องใช้ความกล้าอย่างมาก
แน่นอนว่า ค่าจ้างที่บริษัทตระกูลลู่ให้นั้นคนธรรมดาปฏิเสธไม่ลงจริงๆ ด้วยเงินจำนวนมากเช่นนี้ แค่ให้ความร่วมมือเป็นเวลาเจ็ดชั่วโมงบนเวที ไม่ว่ายังไงมันก็คุ้ม คนโง่ก็รู้ว่าควรเลือกอย่างไร
ถึงจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ท่าทีของฟิลเอ๋อก็ทำให้หญิงสาวที่ใบหน้าเสียโฉมนั้นเสียใจอย่างมาก เธอก้มหน้าลง ขย้ำเสื้อผ้าตัวเองอย่างลังเล
“ข-ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เด็กผู้หญิงขอโทษเสียงเบา
ท่าทีของฟิลเอ๋อ การขอโทษของเด็กผู้หญิง เป็นความชัดเจนอย่างมาก ในตอนนี้ความประทับใจของผู้ตัดสินหกท่านที่มีต่อฟิลเอ๋อนั้นตกต่ำถึงขีดสุด
นางแบบของเธอมีทั้งหมดเจ็ดท่าน หกท่านเป็นผู้หญิง หนึ่งท่านเป็นผู้ชาย ในเมื่อเป็นเลขเจ็ด โม่โยวนึกถึงสายรุ้งเจ็ดสี
ความคิดนี้อาจจะดูไร้รสนิยม แต่ตราบใดที่สุดท้ายแล้วทำให้เปล่งประกาย มันก็ไม่เป็นอะไร
อันดับแรก ตามโทนผิวและรูปร่างของนางแบบทุกท่าน ในหัวสมองจับคู่คร่าวๆ มองดูว่าใครเหมาะกับสีอะไรในเจ็ดสีนั้น
จากนั้นก็เริ่มจัดองค์ประกอบภาพ
ขณะที่เธอจัดองค์ประกอบภาพ เธอให้ผู้ช่วยออกแบบสองท่าน รีบไปเอาผ้าจำนวนเจ็ดสีออกมาจากในกองผ้า นอกจากนี้ยังจำเป็นต้องใช้ผ้าที่มีเฉดสีใกล้เคียงกันด้วย
จากข้อมูลของเธอ ผ้าทุกสี ตัดตามขนาดเล็กใหญ่ของหุ่นนางแบบ ตัดหยาบๆ ออกมาพักไว้ใช้ภายหลัง
ทางด้านโม่โยวกำลังดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบ ฟิลเอ๋อยังไม่มีการคืบหน้าสักนิด
สีหน้าเธอไม่พอใจ แทบไม่ปกปิดเลย รวมถึงแววตารังเกียจนั้น ทำให้ผู้ตัดสินและเหล่าผู้ชมขมวดคิ้วแน่น
ความคิดเห็นออนไลน์ อัปเดตตลอดเวลาตามการถ่ายทอดสดของการแข่ง
“ผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไร? เธอมาเล่นสนุกเหรอ? ถึงเจ็ดชั่วโมงมันจะยาวนาน แต่ต้องออกแบบเสื้อผ้าเจ็ดชุดนะ การจัดสรรแบบนี้เวลาก็กระชั้นชิดมาก”
“การแข่งนี้เธอเป็นคนต้องการเอง ตอนนี้มารังเกียจนางแบบอีก หมดคำจะพูดจริงๆ ”
“จริงด้วย ใครกำหนดว่านางแบบจะต้องขาวสวยขายาว? ทำไม คนทำธรรมดาไม่ใช่คนเหรอ? คุณหนูตระกูลฮอร์ตันคนนี้ รีบลงไปเลยถ้าไม่มีความสามารถ”
“ฉันคิดว่าเลือกนางแบบได้ดีมากเลย ให้ออกแบบนางแบบประเภทนี้ สามารถตัดสินระดับของนักออกแบบได้จริงๆ ”
“เห็นด้วยกับความเห็นบน”
“เห็นด้วยกับความเห็นบน+2”
“สาวสวยต่างชาติคนนี้เป็นนักออกแบบจริงๆ เหรอ? วันนี้ฉันเพิ่งรู้ ที่แท้คนที่เรียกว่านักออกแบบชาวต่างชาติพวกนั้น ก็เลือกคนออกแบบนี่เอง ฮ่าๆ ”
“ดูนักออกแบบประเทศเราสิ เธอมีความสามารถขนาดนั้นได้ยังไง”
ความคิดเห็นทางออนไลน์ คนของครอบครัวฮอร์ตันยังไม่ทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้
เนื่องจากบริษัทสาขาย่อยของบริษัทตระกูลลู่มีเยอะมากในหลายประเทศ และทั้งหมดนี้ก็เหมือนกับในประเทศ กำลังถ่ายทอดสดการแข่งขันไปพร้อมๆ กัน
ดังนั้น คนที่ติดตามการแข่งนี้ ไม่ใช่แค่คนในวงการออกแบบแฟชั่นประเทศ F เท่านั้น ยังมีคนในตระกูลออกแบบใหญ่ๆ หลายคนในประเทศ M ด้วย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศ M ครอบครัวนักออกแบบใหญ่ๆ หลายคนมีความสัมพันธ์ที่ดี แต่ส่วนตัวแล้วเป็นความสัมพันธ์ในการแข่งมาตลอด การแสดงออกของฟิลเอ๋อฮอร์ตันในขณะนี้ มันทำให้ครอบครัวฮอร์ตันขายขี้หน้ามาก
หัวหน้าตระกูลฮอร์ตัน ขณะนี้ก็กำลังดูถ่ายทอดสดในอินเทอร์เน็ต สีหน้าเขามืดจดหยดหมึกได้ และโทรหาซีซานตั้งหลายครั้ง แต่ไม่มีคนรับสาย
นี่คือฝีมือของลู่จิ้นยวนแน่นอน เพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุในช่วงกลางการแข่งขัน
สัญญาณของสตูดิโอทั้งหมด ไม่ได้รับผลกระทบต่อสัญญาณภายในประเทศ แต่การติดต่อทางไกล? ขอโทษที อีกเจ็ดชั่วโมงค่อยว่ากันนะ
จริงๆ แล้ว ซีซานและคนอื่นๆ รู้แค่ว่าการแข่งขันวันนี้เป็นการถ่ายทอดสด แต่คิดว่าแค่ภายในประเทศจีนเท่านั้น เขาไม่รู้ว่าภายใต้การควบคุมเงียบๆ ของลู่จิ้นยวน ภาพการแข่งในวันนี้มันฉายในต่างประเทศตั้งนานแล้ว
ยิ่งไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้พี่ใหญ่ของเขา หัวหน้าตระกูลฮอร์ตัน อยากบีบคอเขาให้ตาย
ฉากของสตูดิโอ
ซีซานเห็นฟิลเอ๋อไม่ลงมือ สีหน้าก็โกรธจนเขียว แค่อยากจะตบสักที ตอนนี้เหม่อทำไม?
เขาเห็นสีหน้าผู้ตัดสินหลายคน ในใจก็กังวลอย่างมาก จ้องมองหลานสาวตัวเอง อดไม่ได้ที่จะตะโกนเสียงทุ้ม “ฟิลเอ๋อ เธอกำลังทำอะไรอยู่? ไม่รีบลงมือล่ะ”
ไม่มีใครหยุดเขาให้เตือน อย่างไรแล้ว การแข่งก็มีนักออกแบบแค่สองคน มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าอีกคนไม่ขยับไปไหนเลยตลอดเวลา
ฟิลเอ๋อสั่นกลัวทันที มองลุงของตัวเอง ใบหน้าสีฟ้าเดิมทีก็ขาวซีดลงทันที เพราะสีหน้าซีซานน่าเกลียดสุดๆ
ดวงตาสองข้างจ้องมองมาที่เธอ เธอรู้สึกว่าลุงตัวเองอยากฆ่าเธอ ก็ตกใจสะดุ้งโหยง
ฟิลเอ๋อกัดริมฝีปาก มองดูการเคลื่อนไหวของโม่โยวฝั่งตรงข้าม หายใจเข้าลึกๆ ระงับอารมณ์ด้านลบทั้งหมดลงไป ทำหน้าแข็งทื่อ พยายามสงบสติอารมณ์ โยนตัวเองเข้าไปในการแข่งขัน
เทียบกับความกดดันต่ำของทางด้านครอบครัวฮอร์ตัน ทางด้านบริษัทตระกูลลู่ผ่อนคล้ายอย่างมาก
เด็กน้อยลู่อันหรานจ้องมองซีซานด้วยความโกรธ “พ่อ เมื่อกี้เขาเตือน มันผิดกฎหรือเปล่า”
ลู่จิ้นยวนลูบศีรษะเล็กของเขา “ไม่เป็นไร เขาเตือนไปแล้ว ฟิลเอ๋อคนนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแม่หนู”
“แต่ถ้าเขาไม่เตือน ผู้หญิงบ้าคนนั้นก็จะเหม่อตลอดไป ให้เธอเหม่อจนจบการแข่งไปเลยก็จะดีมาก” เด็กน้อยทำหน้ามุ่ย
ลู่จิ้นยวนส่ายหน้า ให้ฟิลเอ๋อเหม่อตลอดเวลาได้อย่างไร ถึงซีซานไม่เอ่ยปาก ผู้ตัดสินก็จะเอ่ยเตือนอยู่ดี
และถ้าอยากให้โม่โยวชนะการแข่งด้วยสถานการณ์แบบนี้จริงๆ มันก็จะเกิดการสงสัยที่ชนะโดยที่ไม่ต้องแข่ง น่าฟังแต่ไม่น่าพูด ให้ฟิลเอ๋อลงมือดีกว่า
เพราะสภาพปัจจุบันของผู้หญิงคนนั้น เมื่อลงมือปฏิบัติ ก็ไม่มีผลงานโดดเด่นอะไร สามารถออกแบบเจ็ดชุดให้ราบรื่นภายในเวลาที่กำหนดก็ไม่เลวแล้ว
ลู่จิ้นยวนมุมปากวาดโค้งมีเสน่ห์
การแข่งขันในวันนี้ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ไม่ว่ากระบวนการจะไม่คาดคิดมากแค่ไหน ผู้เสนอก็คือครอบครัวฮอร์ตัน บริษัทตระกูลลู่แค่ตอบรับการแข่งเท่านั้น และยังมีผู้ตัดสินอันทรงเกียรติหกท่านมาคุมด้วยตัวเอง
ใครจะกล้าพูดว่าการแข่งนี้ไม่เป็นมาตรฐาน? เฮอะ
ด้วยการออกแบบและเล็งเป้าอย่างระมัดระวังของลู่จิ้นยวน ฟิลเอ๋อถูกกำหนดให้มาแข่งเพื่อความสนุก
ทีมนางแบบเจ็ดคนของเธอโชคร้าย เลือกบุคคลที่มีข้อบกพร่องภายนอกมาสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง คนหนึ่งมีแผลไหม้เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของผิวหนัง อีกคนเป็นโรคผิวหนังตามธรรมชาติ ผิวบนใบหน้าซีดและเป็นสีเทา น่าเกลียดสุดๆ
ทำให้ฟิลเอ๋อคุณหนูบ้านรวยที่หยิ่งผยองคนนี้ เผชิญหน้ากับสองคนนี้ จะสงบลงได้อย่างไร?
“อ่า คุณอย่าแตะต้องตัวฉัน……”
ภายในสตูดิโอเงียบสงบ ทันใดนั้นก็มีเสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความรังเกียจของฟิลเอ๋อดังขึ้น
เพราะฟิลเอ๋อถือสายวัดเดินไป หญิงสาวที่มีบาดแผลไฟไหม้บนร่างกายก็ยกแขนสองข้างขึ้นโดยไม่รู้ตัว เพราะคิดว่าเธอกำลังจะวัดตัวเอง
สุดท้าย เมื่อเธอยื่นมือออกไป ฟิลเอ๋อก็ตกใจถอยหลังทันที กรีดร้องออกมาด้วยสีหน้าซีดเซียว
ทำให้หญิงที่ผิวเสียโฉม ยืนต่อหน้าจออย่างกล้าหาญ เป็นนางแบบต่อหน้าสาธารณชน ต้องใช้ความกล้าอย่างมาก
แน่นอนว่า ค่าจ้างที่บริษัทตระกูลลู่ให้นั้นคนธรรมดาปฏิเสธไม่ลงจริงๆ ด้วยเงินจำนวนมากเช่นนี้ แค่ให้ความร่วมมือเป็นเวลาเจ็ดชั่วโมงบนเวที ไม่ว่ายังไงมันก็คุ้ม คนโง่ก็รู้ว่าควรเลือกอย่างไร
ถึงจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ท่าทีของฟิลเอ๋อก็ทำให้หญิงสาวที่ใบหน้าเสียโฉมนั้นเสียใจอย่างมาก เธอก้มหน้าลง ขย้ำเสื้อผ้าตัวเองอย่างลังเล
“ข-ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เด็กผู้หญิงขอโทษเสียงเบา
ท่าทีของฟิลเอ๋อ การขอโทษของเด็กผู้หญิง เป็นความชัดเจนอย่างมาก ในตอนนี้ความประทับใจของผู้ตัดสินหกท่านที่มีต่อฟิลเอ๋อนั้นตกต่ำถึงขีดสุด
