เย่ซือเยวี่ยกระพริบตา แล้วรู้สึกบางอย่างผิดปกติ จึงเบิกตากว้างมองไปที่เพื่อนตัวเอง “ไม่ใช่ว่าแกไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้หรอกมั้ง?”
เธอเม้มปากแล้วถอนหายใจ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“นี่จะไม่รู้ได้ยังไง ฉันดูออกว่าบอสลู่ชอบแกมาก แล้วอีกอย่าง พวกแกก็มีลูกกันแล้ว……แกคงไม่ใช่ไม่เต็มใจหรอกมั้ง?”
ไม่เต็มใจ?
โม่โยวคิดไปคิดมา ดูเหมือนว่าเธอก็ไม่ได้รู้สึกต่อต้านขนาดนั้น แล้วรีบเอ่ย “ความจำของฉันยังไม่กลับมา รอจำเรื่องแต่ก่อนได้แล้วค่อยว่ากัน”
เย่ซือเยวี่ยพยักหน้า “ก็จริง เพราะยังไง ความรู้สึกระหว่างพวกแก นั้นก็เป็นเรื่องก่อนที่แกจะความจำเสื่อม สถานการณ์ตอนนี้ก็ซับซ้อนกว่า”
ทันใดนั้น ลู่อันหรานก็วิ่งมาหา โม่โยวอุ้มตัวลูกชายแล้วเช็ดหน้าเช็ดมือให้เขา จากนั้นก็ป้อนน้ำผลไม้ให้ ท่าทางดูธรรมชาติมาก เย่ซือเยวี่ยดูจนต้องส่ายหน้า
“กี่เดือนก่อนฉันยังคิดว่าแกเป็นผู้หญิงแสบซ่าเหมือนฉัน ไม่คิดเลยว่าแกจะเป็นแม่คนแล้ว”
เธอพูดไปด้วย ก็เท้าคางมองไปที่ลู่อันหราน “แต่ว่า ถ้ามีลูกชายที่หน้าตาดีขนาดนี้ ฉันก็ยินดีที่จะเป็นแม่”
โม่โยวไม่รู้จะตอบยังไง
เธอนึกอะไรขึ้นได้ “ซือเยวี่ย วันมะรืนเราจะไปเที่ยวที่นอกเมือง ลู่จิ้นยวนเป็นคนจัดการ เป็นรีสอร์ทธรรมชาติ เธอจะไปกับพวกเราหรือเปล่า?”
ลู่จิ้นยวนไม่ลืมที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับโม่โยว แล้วใช้โอกาสที่ชนะการแข่งขันครั้งนี้ ก็เลบเอ่ยว่าจะออกไปฉลองด้วยกัน
รอเขาเคลียงานทุกอย่างเสร็จ พวกเขาก็จะไปพักผ่อนด้วยกัน แค่สองสามวัน ที่ก็ไม่ได้ไกลมากด้วยเป็นแค่รีสอร์ทที่จังหวัด
โม่โยวไม่ได้ปฏิเสธ เธอตอบตกลง
ความคิดของลู่จิ้นยวน ก็หวังว่าถ้าไปพักผ่อนหย่อนใจมีแค่เขากับโม่โยว แล้วทั้งสองคนใช้ชีวิตส่วนตัวด้วยกัน แต่ก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะลูกชายก็ต้องไปแน่นอน
แต่ว่า เขาคิดไม่ถึงเลยว่า โม่โยวจะชวนเย่ซือเยวี่ยไปด้วยกัน
เย่ซือเยวี่ยรู้ว่าลู่จิ้นยวนคิดอะไรอยู่ แล้วอีกอย่างรีสอร์ทธรรมชาติเป็นที่ที่คนรวยชอบไปพักผ่อนอยู่แล้ว บอสลู่เป็นคนจัดการให้ก็ต้องฟรีแน่นอน ของดีแบบนี้จะไม่รับไว้ได้ยังไง
เธอตอบตกลงทันที
ลู่อันหรานที่อยู่ข้างๆหันมองไปมา จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์แล้วส่งข้อความไปหาคุณพ่อ บอกกับเขาเกี่ยวกับข่าวที่ไม่ดีสำหรับเขา
แต่เรื่องนี้ ลู่อันหรานก็เห็นด้วยอย่างมาก
ใครให้คุณพ่อใจร้าย ทุกครั้งที่อยู่กับคุณแม่ ก็จะแยกตัวเองออก
ในห้องหนังสือ ลู่จิ้นยวนที่ได้รับข้อความก็ขมวดคิ้วทันที คิดไปคิดมาก็ส่งข้อความไปหาอันเฉินผู้ช่วยของตัวเอง
วันมะรืนก็ให้เขาไปด้วยกัน แผนที่ลู่จิ้นยวนคิดไว้ ถ้าถึงเวลาก็โยนเย่ซือเยวี่ยกับลูกชายไปให้อันเฉิน
เพราะแบบนี้ ทริปพักผ่อนหย่อนใจของทั้งสามคน กลับมีคนเพิ่มมาอีกสองคน
……
นอกเมืองฝั่งตะวันออกของเมืองเจียงเฉิง รีสอร์ทที่สวยงามเหมือนภาพวาด ซึ่งเป็นสินทรัพย์ของตระกูลลู่
ในเมื่อพวกเขาจะมาเที่ยว ลู่จิ้นยวนก็ต้องสั่งกับผู้จัดการฝั่งโน้นไว้แล้ว จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย พวกเขาก็ไปได้อย่างสบายใจ มาเที่ยวก็แค่เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนก็พอ
ตอนบ่าย รถหรูคันหนึ่งก็แล่นมาถึง ทั้งสี่คนลงมาจากรถ แต่ยังขาดเย่ซือเยวี่ย
เจ้านายในบริษัทให้งานด่วนกับเย่ซือเยวี่ย เพราะฉะนั้น พรุ่งนี้เธอจะมาเอง แล้วจะมาเจอกับพวกเธอ
วันต่อมา
เย่ซือเยวี่ยมาถึงแล้ว เป็นเพราะลู่จิ้นยวนจัดการเรียบร้อยแล้ว เพราะฉะนั้นผู้จัดการก็ต้อนรับเธอเป็นอย่างดี
“คุณเป็นคุณหนูเย่ใช่ไหมครับ คุณชายสั่งกับผมไว้แล้ว ถ้าคุณต้องการอะไร ติดต่อได้ทันทีเลยครับ”
เธอพยักหน้า มองเห็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงามในรีสอร์ท มองจนตาลายไปหมด
“คุณหนูเย่ครับ ให้ผมพาคุณขึ้นไปไหมครับ?”
“ไม่ต้องหรอก เอาการ์ดสำรองห้อง305ให้ฉันก็พอ” เธอโบกมือให้
“ได้ครับ”
พอได้การ์ดห้อง เย่ซือเยวี่ยก็ก้าวเดินไปในลิฟท์ จากนั้นก็ใช้การ์ดเปิดประตูห้อง305
เธอเข้าไป ก็โยนกระเป๋าลงบนโซฟา แล้วนั่งถอนหายใจทันที มองเห็นหน้าต่างที่กว้างใหญ่ เธอก็รีบวิ่งออกไปดูวิวข้างนอก
ข้างล่างหน้าต่างเป็นบ่อน้ำ เย่ซือเยวี่ยเอาแต่เอ่ยชม นี่สวยเกินไปหรือเปล่า
บ่อน้ำกว้างมาก เป็นรูปทรงที่คดเคี้ยว ตรงมุมก็ยังมีศาลา บนบ่อน้ำมีดอกบัวที่เบ่งบานประกายตา
ดอกบัวหลากหลายสีมาก เย่ซือเยวี่ยไม่เคยเห็นมาก่อน นี่ไม่ใช่พันธุ์ธรรมดาแน่นอน ตรงกลางยังมีดอกบัวสีทองที่เบ่งบานสะดุดตามาก
เธอเก็บสายตากลับมา แล้วเอาแต่พึมพำสงสัย
“เช้าขนาดนี้ ทำไมโม่โยวไม่อยู่ในห้องเนี่ย”
เธอเหมือนคิดอะไรได้ก็เบิกตากว้าง “โม่โยวคงไม่ใช่ว่าไปนอนกับบอสลู่หรอกมั้ง”
เย่ซือเยวี่ยยังจินตนาการไปไม่ไกลมาก ก็ได้ยินเสียงในห้องอาบน้ำ ก็เลยเดินไปฝั่งห้องอาบน้ำ เสียงน้ำก็ชัดเจนไปกว่าเดิม ที่แท้กำลังอาบน้ำอยู่นี่เอง
ผู้หญิงคนนี้ก็คิดอะไรพิเรนๆ แล้วแอบย่องเข้าไปในห้องอาบน้ำ
อาจจะไม่คิดว่าจะมีคนเข้ามา เจ้าของห้องที่กำลังอาบน้ำอยู่ไม่ได้ล็อกประตู แค่ดึงก็เปิดแล้ว
ประตูห้องน้ำเป็นกระจกมัว พอเย่ซือเยวี่ยเข้ามา ก็เห็นเงาของคนคนนั้นทันที เธอแอบยิ้ม จะไปทำให้โม่โยวตกใจ
เธอเลื่อนเปิดประตูทีละนิด ไอความร้อนก็ลอยออกมา แต่เย่ซือเยวี่ยแค่ยื่นหัวเข้าไป จากนั้น พอเห็นแว๊บแรกก็เห็น……ร่างกายของผู้ชาย
ไม่เพียงเท่านี้ อาจจะเป็นเพราะว่าความสูง ในสายตาเธอก็เห็นตรงนั้นเต็มๆ ชัดเจนมาก
ทันใดนั้น เย่ซือเยวี่ยก็เบิกตากว้าง ในสมองก็เหมือนมีระเบิดมาโยนใส่ จากนั้นก็กรีดร้องทันที
อันเฉินที่กำลังหลับตาอาบน้ำอยู่ ไม่สังเกตุเห็นเลยว่าในห้องตัวเองมีใครเข้ามา ยิ่งคิดไม่ถึงว่าตัวเองอาบน้ำแล้วยังมีคนแอบมอง พอได้ยินเสียงกรีดร้องก็เกือบจะลื่นล้ม
เขาลืมตาขึ้น ก็เห็นหน้าประตูมีหัวของผู้หญิงคนหนึ่ง อย่าพูดถึงเลยว่าสถานการณ์น่ากลัวแค่ไหน ถึงแม้จิตใจเขาจะเข้มแข็งมากแค่ไหน ก็นิ่งไม่อยู่
อันเฉินตกใจไม่น้อยไปกว่าเย่ซือเยวี่ย จากนั้นก็ตะโกนร้องกระวนกระวายกัน
เย่ซือเยวี่ยรู้สึกมึนงง แล้ววิ่งออกจากห้องอาบน้ำ ในหัวก็ตีกันวุ่นไปหมด
เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย? ภาพหลอนหรือเปล่า? ต้องภาพหลอนแน่ๆ
อันเฉินรีบใส่เสื้อคุมอาบน้ำแล้วเดินออกมา เขาไม่รู้จักเย่ซือเยวี่ย ถึงแม้จะรู้ว่าจะมีเพื่อนโม่โยวมาด้วย แต่เขาก็ไม่เคยเห็นรูปของเย่ซือเยวี่ย
บวกกับถ้าเหตุการณ์ที่น่าตกใจเมื่อกี้ ก็เลยไม่ได้คิดอะไรมาก จ้องไปที่เธอ “เธอมาจากไหน? เข้ามาได้ยังไง?”
