เย่ซือเยวี่ยเห็นการเคลื่อนไหวของอันเฉิน รู้สึกว่าเขาทำดีแล้ว สีหน้าก็ผ่อนคลายลง และอันเฉินก็รู้สึกว่าอีกไม่นานผู้หญิงบัดซบคนนี้ก็จะออกไปแล้ว ก็โล่งอกมาก
ดีมาก ถ้าเป็นแบบนี้ทุกอย่างก็จะน่าพึงพอใจ
……
ในพริบตาเดียว เวินหนิงก็ทำงานในบริษัทตระกูลลู่มาหนึ่งเดือนแล้ว ถึงแม้เวลาไม่ยาวนาน แต่ก็เพียงพอให้เธอมีคุณสมบัติครบถ้วนในตำแหน่งนี้
เธอเชี่ยวชาญในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับแผนกแล้ว
วันนี้ เธอมาทำงานที่บริษัทตระกูลลู่เหมือนแต่ก่อน แต่พอเข้าประตูใหญ่บริษัทตระกูลลู่ เธอก็เกิดความอ่อนไหวรู้สึกอะไรผิดปกติบางอย่าง
แผนกออกแบบเป็นสาขาที่สำคัญมากของสำนักงานใหญ่บริษัทตระกูลลู่ เวินหนิงเพิ่งทำงานในช่วงแรก เพราะเป็นการปรากฏตัววันแรก ทั้งบริษัทจึงรู้ว่ามีคนแบบเธออยู่
ไม่ใช่แค่ผู้อำนวยการออกแบบ B แม้แต่ผู้ช่วยอันคนดังข้างๆ ประธานก็เคารพเธอมาก เป็นประเภทที่ทำตามคำขอ
ด้วยเหตุนี้ ตอนไปทำงานในทุกๆ วัน แค่เห็นพนักงานของเธอ ก็จะก้มหัวทักทายเธอ
แต่วันนี้……
เธอเห็นสายตาของหญิงสาวแผนกต้อนรับไม่กี่คนนั้น และมีพนักงานคนอื่นๆ รวมตัวกันสองสามคนไม่รู้กำลังกระซิบอะไรกันอยู่
แต่จากสายตาที่พวกเขามองมาเป็นครั้งคราว เวินหนิงก็รู้สึกได้ว่าบางคนกำลังพูดถึงตัวเอง
เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว นี่มันเกิดเรื่องอะไรที่ตนไม่รู้เหรอ?
ไม่รู้ทำไม จู่ๆ นี่มันทำให้เธอนึกถึงบริษัทตระกูลลู่สาขาย่อยที่เมืองเจียงเฉิง ในวันที่ตัวเองโดนคัดลอกผลงาน เธอไปทำงาน ก็เจอกับสถานการณ์แบบเดียวกัน ในใจเกิดความไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก
เกิดเรื่องอะไรขึ้น เดี๋ยวก็รู้แล้ว ตอนนี้เดาไม่ออก
เธอหายใจเข้าลึกๆ รีบขึ้นลิฟต์ไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
เมื่อเธอออกมา พนักงานในห้องโถงก็เปล่งเสียงดังขึ้นทันที
“พวกเธอดูท่าทางเธอสิ คิดว่าคงยังไม่รู้เรื่องล่ะมั้ง เดี๋ยวก็มีละครสนุกๆ ให้ดูแล้ว”
“พวกเธอว่าเรื่องนั้นเป็นเรื่องจริงไหม?”
“จะไม่ใช่เรื่องจริงได้ไง? JC มาหาถึงที่ ที่นี่บริษัทตระกูลลู่นะ ถ้าไม่มีหลักฐาน ผู้อำนวยการออกแบบบริษัทตระกูลลู่จะบอกว่าจะจับก็มาจับเลยได้ยังไง”
“ก็จริงนะ ถ้าไม่ใช่ความตั้งใจของเบื้องบน คนแบบนั้นจะมาได้ยังไง”
“จึ๊ๆ เวินหนิงมาที่นี่แค่หนึ่งเดือน เมื่อก่อนจะดีแค่ไหน ตอนนี้ไม่แน่ว่าอาจจะต้องติดคุก เรื่องบนโลกนี้มันคาดเดายากจริงๆ เลยนะ”
แน่นอนว่าบทสนทนาของคนเหล่านี้ เวินหนิงไม่รู้อย่างแน่นอน เธอเดินตรงไปที่แผนกออกแบบ B ท่ามกลางสายตาแปลกๆ ของทุกคน
เหมยซานรออยู่ที่ประตูตลอดเวลา หลังจากเห็นเธอมาแล้ว การแสดงออกบนใบหน้านั้นก็ทำให้ทิ่มแทงสายตาเหลือเกิน
“โอ้ ในที่สุดผู้อำนวยการออกแบบของเรามาแล้ว” ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยการประชดประชัน ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งร้ายและมีรอยยิ้มยินดีในความโชคร้ายคนอื่น ทำให้เวินหนิงเห็นมันแล้วมึนงงไปสักพัก
อย่างไรแล้ว หนึ่งเดือนนี้เหมยซานทำตัวสำรวมมาก กลัวว่าจะทำอะไรผิดพลาด จู่ๆ เห็นอีกฝ่ายทำท่าทางแบบนี้ เวินหนิงก็ไม่ได้รู้สึกแปลก ดูเหมือนนี่จะเป็นใบหน้าที่แท้จริงของเหมยซาน
ในใจเธอส่ายหน้า เดินเข้าไปในประตูแผนกโดยไม่สนใจ
เหมยซานโกรธจนหน้าแดงทันที มองแผ่นหลังเวินหนิง ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธและความไม่พอใจ แต่นึกถึงอะไรบางอย่าง ก็หัวเราะอย่างมีความสุขอีกครั้ง
ตอนแรกเธอคิดว่าเวินหนิงได้รับการสนับสนุนจากประธานลู่ หนึ่งเดือนนี้เธอต้องหวาดกลัว ระมัดระวัง เธอไม่เคยถ่อมตัวมาก่อนเลย
นึกว่าตัวเองจะต้องอยู่ภายใต้การกดดันของผู้หญิงคนนี้ไปตลอดชีวิต ไม่คิดเลยอ่าไม่คิดเลย เฮอะ พระเจ้าจะมีตาจริงๆ
พนักงานประจำทุกคนมารอดูการจับกุมถึงที่ แต่ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย ทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ว่าเวินหนิงใหญ่มาจากไหน
แต่ไม่ว่าอย่างไร ไม่มีการตอบสนองก็ดี ดูเหมือนว่าวันดีๆ ของผู้หญิงคนนี้จะสิ้นสุดลงแล้ว และวันทุกข์ทรมานของตัวเองก็จะสิ้นสุดลงด้วย
ครั้งนี้เธอต้องคว้าโอกาสมาให้ได้ รับตำแหน่งผู้อำนวยการแผนกให้เร็วที่สุด ในสายตาของเหมยซาน เปล่งประกายออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
เวินหนิงเข้าประตูแผนกท่ามกลางสายตาสนใจของนักออกแบบทุกคน พอเธอเห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจสองสามคนกำลังนั่งดื่มชาอยู่ด้านใน ความวิตกกังวลในใจก็ยิ่งเพิ่มขึ้น
สองสามคนนั้นมองมาทางเธอแล้วลุกขึ้นทันที “เธอคือเวินหนิงใช่ไหม?”
เธอพยักหน้า “ฉันคือเวินหนิง พวกคุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
หนึ่งในนั้นยื่นกระดาษ A4 ไม่กี่แผ่นให้เธอ “แบบร่างของการออกแบบสองสามฉบับนี้ คุณจำมันได้ไหม?”
เวินหนิงรับมา แวบแรกที่เห็นก็รู้ว่ามันคืออะไร เลิกคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ แน่นอนว่ารู้ว่านี่มันคืออะไร
นี่คือรูปแบบเสื้อผ้าในช่วงปีหลังที่แผนก B พวกเธอต้องออกแบบ ต้องออกแบบล่วงหน้า และฉบับพวกนี้เป็นต้นฉบับแรกที่วาดด้วยมือ การออกแบบภายในมันรวมถึงเวินหนิงด้วย ทั้งแผนกทำร่วมกัน
ต้นฉบับพวกนี้ต้องเป็นความลับ เธอล็อกไว้ในคอมพิวเตอร์ มันหลุดออกมาได้อย่างไร?
“นี่มันแบบร่างเสื้อผ้าที่วาดด้วยมือที่แผนกเราออกแบบในช่วงปีหลัง ขอถามว่ามันอยู่กับพวกคุณได้ยังไง?”
เจ้าหน้าที่ตำรวจยังไม่ทันพูด เหมยซานข้างๆ ก็พูดขึ้นอย่างทนไม่ไหว “ผู้อำนวยการเวิน คำถามนี้คุณถาม JC ได้ยังไง ควรถามตัวคุณเองมากกว่า”
เวินหนิงมองเธออย่างเย็นชา “หมายความว่าไง?”
“จึ๊ๆ ดูเหมือนคุณจะไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ หรือคุณไม่ได้ดูข่าวเหรอ? เมื่อวานบริษัท AK มีการจัดงานเปิดตัวเครื่องแต่งกายแบบเร่งด่วน”
“และต้นฉบับที่จัดแสดงออกมาในงานแถลงข่าวมันเหมือนกับต้นฉบับในมือผู้อำนวยการเวินเป๊ะเลย”
“ผู้อำนวยการเวิน คุณทำแบบนี้มันไม่เหมาะสมนะ ต้นฉบับพวกนี้แผนก B ของเราพยายามอย่างมากในการทำมันขึ้นมา คุณกลับเอาต้นฉบับนี้ไปขายให้บริษัท AK เป็นแผนการที่ดีจริงๆ เลยนะ”
เวินหนิงเบิกตากว้าง ในใจหนักอึ้งสุดๆ เมื่อวาน? เมื่อวานเป็นวันสุดสัปดาห์ ถึงเธอจะพักผ่อนอยู่บ้าน แต่ปกติไม่ได้ให้ความสนใจกับข่าวมากนัก จึงไม่รู้เลย
แต่เธอตกใจมาก ไม่คิดเลยว่าต้นฉบับของแผนกตัวเองจะหลุดไปถึงบริษัท AK จริงๆ เธอรู้ว่าสาขาเสื้อผ้าภายใต้บริษัท AK นั้นเป็นศัตรูกับบริษัทตระกูลลู่
“คุณเวิน เราได้รับรายงานจากบริษัทตระกูลลู่ว่าคุณมีส่วนร่วมในการขโมยความลับทางการค้าครั้งนี้ ต้องการให้คุณไปสอบสวนกับเรา”
เวินหนิงกัดปาก บอกว่าไม่ตื่นตระหนกในใจก็เป็นไปไม่ได้ เธอรู้สึกว่าเรื่องทุกอย่างนี้มันอธิบายไม่ได้ ตื่นตระหนกจนไม่สามารถแก้ปัญหาได้
“สหาย JC ฉันไม่ได้ขโมยต้นฉบับพวกนี้นะ ฉันไม่รู้ว่าพิมพ์เขียวพวกนี้มันไปอยู่ในมือบริษัทอื่นได้ยังไง หวังว่าพวกคุณจะสืบสวนให้ชัดเจน”
“ความจริงของเรื่องนี้เราจะสืบสวนแน่นอน แต่คุณยังต้องมากับเราก่อน”
เวินหนิงไม่ใช่คนโง่ รู้ว่าตัวเองหลีกเลี่ยงปัญหาครั้งนี้ไม่ได้ อย่างไรแล้วตัวเองก็เป็นผู้อำนวยการออกแบบแผนก B เป็นคนเก็บต้นฉบับเหล่านี้ไว้
