ในงานแถลงข่าว นักข่าวกลุ่มหนึ่งก็รอจนหมดความอดทนแล้ว
และในขณะเดียวกันคนที่รออย่างหมดความอดทนก็คือตี้น่า
ลู่จิ้นยวนจะเปิดงานแถลงข่าว ทำไมเธอจะไม่รู้?
แต่เธอก็อยากดูว่าชายคนที่สูงส่งมาตลอด จะทำอย่างไรเพื่อเวินหนิง?
“และไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นน่าหลงใหลตรงไหน ไม่คิดว่าจะใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อปกป้องเธอ? ”
ขณะที่ตี้น่าคิดอยู่ ในใจก็ไม่สมดุลอย่างมาก และในตอนนี้ ผู้ช่วยด้านนอกก็เดินเข้ามาด้วยความสั่น
“แย่แล้ว คุณตี้น่า เจ้าใบ้คนนั้นและป้าของเธอหายตัวไป”
“ว่าไงนะ? ”
ตอนแรกใบหน้าตี้น่าดูสบายๆ เมื่อได้ยินเรื่องนี้ก็โกรธทันที เขวี้ยงแก้วน้ำในมือลงพื้น “เกิดเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไร? ทำไมเพิ่งมารายงานตอนนี้? !”
“คือ……”
ผู้ช่วยเห็นตี้น่าโกรธ ก็ตกใจจนตัวสั่น คนอื่นไม่รู้ว่าตี้น่ามีนิสัยอย่างไร แต่คนในตระกูลฮอร์ตันอย่างพวกเขาจะไม่รู้ได้อย่างไร?
หลังจากฟิลเอ๋อเกิดเรื่อง เพื่อปราบเธอ ตี้น่าไล่คนที่เกี่ยวข้องกับฟิลเอ๋อออกไปจนหมด บางคนที่เคยรังแกเธอ ก็โดนเชือดไก่ให้ลิงดูอย่างโหดเหี้ยมมาก ทำให้ทุกคนกลัวไม่กล้าประมาทสักนิด ทุกคนมีความเสี่ยงทั้งหมด
ด้วยเหตุนี้ ถึงแม้เมื่อวานมีคนพบว่าสองคนนั้นหายตัวไปแล้ว แต่ทุกคนกลัวที่จะโดนลงโทษ แค่ตามหาไปทุกที่ แต่ไม่กล้ามารายงาน
ผลที่ตามมาจนถึงตอนนี้ถึงได้รู้ มันก็สายไปแล้ว
“ไอ้พวกไร้ประโยชน์!”
ตี้น่าโกรธจนหน้าแดง ทำลายข้าวของในห้องเพื่อระบายความโกรธ
“เกิดอะไรขึ้น? ”
หัวหน้าตระกูลฮอร์ตันได้ยินเสียงโวยวาย ก็เดินเข้ามา รู้สึกใจร้อนมาก
สำหรับตี้น่า เขามีความประทับใจที่ธรรมดาจริงๆ ถ้าฟิลเอ๋อไม่เกิดเรื่อง ยังไงก็ไม่ให้ลูกสาวธรรมดาแบบนี้มาอวดโฉมที่นี่หรอก
“พ่อ ผู้หญิงสองคนนั้นมันหายตัวไปแล้ว ลู่จิ้นยวนต้องเป็นคนเอาไปแน่ๆ !”
“ว่าไงนะ? ”
ได้ยินดังนั้นหัวหน้าตระกูลฮอร์ตันก็หงุดหงิดนิดหน่อย แต่ก็ถือใจเย็น “รีบส่งคนออกไปตามหา ต้องอย่ากระโตกกระตากล่ะ”
“แต่ตระกูลลู่มันจัดแถลงข่าวแล้ว มันต้องมีคนอยู่ในมือแน่ๆ ”
“ถึงจะเป็นแบบนั้นแล้วมันจะทำอะไรได้? ทำไมเธอโง่แบบนี้ เด็กผู้หญิงคนนั้นมันเป็นออทิสติก ตั้งแต่เล็กจนโตไม่พูดเลยสักประโยคเดียว ถึงลู่จิ้นยวนจะเอาตัวมันไปได้ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะให้มันพิสูจน์ว่าเธอทำอะไร ถึงตอนนั้นเธอแค่ต้องคิดให้ดีว่าตัวเองควรพูดยังไง!”
ตี้น่าได้ยินประโยคนี้ก็ค่อยๆ สงบลง จริงด้วย คนนั้นมันเท่ากับเป็นคนใบ้ และไม่เคยเชื่อฟังคำพูดคนอื่นเลย หมกมุ่นอยู่ในโลกตัวเองตลอดเวลา คนแบบนี้
ถึงจะเผชิญหน้า เธอก็ไม่จำเป็นต้องกังวล
ขณะที่คิด เธอก็รีบขอโทษคุณพ่อ “ขอโทษค่ะพ่อ ฉันมันโง่เกินไป ฉันจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้ดี”
ขณะที่พูด ก็เปิดถ่ายทอดสดงานแถลงข่าว เตรียมดูว่าลู่จิ้นยวนจะทำอะไร ต้องนิ่งไว้ก่อน
……
ลู่จิ้นยวนเดินมาถึงเวที มองนักข่าวที่รอคอยมานานแล้วพูดอย่างใจเย็น “เรื่องเมื่อวาน ข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องนี้ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ที่บอกว่าบริษัทตระกูลลู่ควบคุมการแข่งขัน เวินหนิงชนะเพราะโกง ฉันเลยอยากจัดประชุมนี้ขึ้นมา”
“ฉันสามารถพูดได้ด้วยความรับผิดชอบว่าเรื่องพวกนี้ไม่เป็นความจริง ในทางกลับกัน ตี้น่าแห่งตระกูลฮอร์ตัน ขโมยงานออกแบบของคนอื่นในการแข่งวันนั้น แถมซื้อสื่อเพื่อใส่ร้ายป้ายสี”
พูดจบ เวินหนิงก็พาโรซินานเต้เดินขึ้นเวที
“ผลงานพวกนั้น ล้วนมาจากฝีมือโรซินานเต้ท่านนี้ ไม่ใช่ตี้น่า”
นักข่าวอยู่ในความโกลาหล
ตี้น่าก็จ้องมองโรซินานเต้ “ยัยชั้นต่ำนี่ ทำไมไปอยู่ในมือลู่จิ้นยวนได้ รอมันกลับมาก่อน ฉันจะจัดการมันให้ตายทั้งเป็น”
เมื่อลู่จิ้นยวนพูดจบ คนจำนวนไม่น้อยก็โทรหาตี้น่าทันที
ตี้น่าเตรียมหาคำตอบไว้ตั้งนานแล้ว จึงยอมรับการสัมภาษณ์ผ่านวิดีโอ
ในภาพนั้น ตี้น่าทำหน้าน้อยใจ ก้มหน้า น้ำตาไหลไม่หยุด “ฉันรู้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณลู่กับคุณหนูเวิน ไม่ยอมรับข้อผิดพลาดง่ายๆ แบบนั้นเด็ดขาด แต่ต้องการชี้แจงเพื่อใส่ร้ายฉันมันมากเกินไปจริงๆ ”
“บอกว่าผลงานฉันขโมยมา งั้นมีหลักฐานไหม? ”
เมื่อโรซินานเต้ได้ยินประโยคนี้ก็ยืนขึ้นทันที จ้องมองผู้หญิงในหน้าจอ
ด้วยความคิดเธอ ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้ไร้ยางอายแบบนี้ ภาพวาดหลายภาพในช่วงไม่กี่ปีมานี้ถูกเธอขโมยไปหมด และไม่มีการถ่ายเอกสาร จะเอาหลักฐานมาจากไหน?
เวินหนิงรีบจับเธอไว้ รู้สึกสงสารนิดหน่อย
ตัวเองโดนขโมยผลงานไปไม่กี่ภาพ ก็เสียใจมากแล้ว โรซินานเต้แต่โดนขโมยผลงานไปทุกอันจนไม่เหลือ จะไม่เสียใจได้อย่างไร?
“ในเมื่อคุณตี้น่ากล้าโอ้อวดแบบนี้ จะทิ้งหลักฐานชัดเจนไว้ได้อย่างไร? ”
ลู่จิ้นยวนไม่แปลกใจสักนิดที่เธอพูดแบบนั้น ก็ยิ้มออกมา
ยิ้มนี้ มันทำให้ตี้น่ายิ้มไปถึงก้นบึ้งหัวใจ แต่ก็กลั้นเอาไว้ “งั้นคุณจะพิสูจน์ยังไงว่าสิ่งที่คุณพูดเป็นความจริง? หรือจะบอกว่านี่เป็นเขตแดนของคุณ เลยอยากบีบบังคับให้ฉันผิด? ”
“นั่นไม่ใช่สไตล์ของฉันอยู่แล้ว ฉันแค่อยากขอให้เธอทำเรื่องหนึ่ง เรื่องที่ไม่ยากแน่นอน เธอกล้าตอบตกลงไหม? ”
ลู่จิ้นยวนยิ้มโหดร้ายขึ้น มองตี้น่า เต็มไปด้วยความดูถูก
ตี้น่ารู้สึกแปลกๆ โดยไม่รู้ตัว แต่ทุกคนกำลังมองเธออยู่ รอคำตอบเธออยู่ ขี่หลังเสือแล้วยากที่จะลง ถ้าเธอปฏิเสธ ก็จะโดนมองว่ารู้สึกผิด
“เรื่องอะไร? ถ้าเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้ ฉันก็ไม่ตกลง”
“ไม่ต้องเป็นห่วง แค่อยากให้คุณตี้น่าออกแบบที่หน้างานอีกครั้ง พิสูจน์ความสามารถตัวเอง”
ตี้น่าได้ยินถึงตรงนี้ก็โล่งใจ
ออกแบบที่หน้างาน เธอไม่กลัวเลย เพราะต้นฉบับจากโรซินานเต้มีมากเป็นพิเศษ ถึงแม้ตี้น่าจะไม่มีพรสวรรค์ด้านการออกแบบ แต่อาศัยการท่องจำ ก็จำได้ไม่น้อย
สำหรับการจัดฉากแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนกเลย
“โอเค ในเมื่อคุณไม่เชื่อใจฉัน ให้ฉันวาดกี่ครั้งก็ได้”
“คุณตี้น่าตอบเร็วจริงๆ แต่ในเมื่อคุณตี้น่ามีพรสวรรค์ขนาดนี้ งั้นหัวข้อฉันจะยากหน่อย ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ”
“พอดีเลย ตอนนี้บริษัทฉันกำลังวางแผนจะออกแบบชุดฮั่นฝูหนึ่งชุด ในเมื่อคุณตี้น่าเป็นอัจฉริยะ กลายเป็นอัจฉริยะนิรนามเพียงไม่กี่เดือน เดาว่าการออกแบบชุดฮั่นฝูหนึ่งชุด ไม่ยากไปใช่ไหม? ถ้าออกแบบผสมผสานระหว่างจีนและตะวันตกได้ ฉันจะต้องเผยแพร่มันอย่างแน่นอน”
“คำขอนี้ มันไม่ถือว่าเกินไปใช่ไหม? ”
นักข่าวที่นั่นเมื่อได้ยินดังนั้นก็พยักหน้า
ด้วยระดับการออกแบบของตี้น่า ถือจะเป็นชุดฮั่นฝูที่เธอไม่เข้าใจ แต่ก็ต้องทำออกมาได้แน่ๆ
แต่เมื่อตี้น่าได้ยินประโยคนี้ ขาก็อ่อนนิดหน่อย
ชุดฮั่นฝู?
ชุดพิมพ์เขียวที่เธอได้มาล้วนเป็นแบบตะวันตก โรซินานเต้เป็นชาวต่างชาติโดยกำเนิด จะทำของพวกนั้นได้ยังไง?
