เห็นว่าสีหน้าคนคนนั้นไม่ดีมากนัก เย่ซือเยวี่ยเลยส่งสายตาให้เวินหนิง จากนั้นก็เดินไปแอบยัดอั่งเปาให้
พอเวินหนิงเห็นก็ต้องถอนหายใจ คิดถูกแล้วที่พาเย่ซือเยวี่ยมา
คนคนนั้นลังเลไปครู่หนึ่ง
“เรามาเช็คประวัตินิดหน่อย ไม่ได้มาก่อเรื่อง”
คนคนนั้นจับความหนาของอั่งเปา เลยรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร “พวกคุณดูได้ ก่อนเข้าไปต้องส่งโทรศัพท์มาให้ก่อน ถ้ามีคนมาเจอ ฉันรับผิดชอบไม่ไหว”
ทั้งสองรีบตอบตกลง เพราะพวกเธอก็ไม่ได้มาแอบสืบ แค่รู้ข้อมูลคนท้องที่คลอดวันนั้นก็พอแล้ว
เจ้าหน้าที่พาพวกเธอเข้าไปในห้องเก็บเอกสาร เวินหนิงบอกช่วงเวลา คนคนนั้นก็ขมวดคิ้ว “เอกสารนานขนาดนั้น คงเหลือไม่เยอะ พวกคุณไปหาเองเถอะ”
เวินหนิงก็ไม่ชอบให้คนมาเฝ้า พยักหน้าแล้วเดินเข้าไป
เพราะเป็นของเมื่อยี่สิบปีก่อน แล้วทางโรงพยาบาลก็มีการปรับปรุงย้ายที่ เพราะฉะนั้นข้างในเลยยุ่งมาก ไม่มีคนจัดเก็บเลย
ตอนที่ทั้งสองคนเข้า ข้างในมีแต่ฝุ่น ไอจนแสบคอ “ของที่เราจะหา คงต้องลงแรงแล้วล่ะ ยังดีที่แกเอาฉันมาด้วย ไม่งั้นคงเหนื่อยตายแน่ๆ”
“รู้แล้ว โชคดีที่มีแกเลยราบรื่น เดี๋ยวจัดการเสร็จ ฉันจะพาแกไปเลี้ยงเอง”
เย่ซื่อเยวี่ยค่อยยิ้มอย่างพอใจ ทั้งสองก็เริ่มเปิดหาเอกสารทันที
ค้นไปตั้งนาน เวินหนิงค่อยเห็นบันทึกเกี่ยวกับประวัติการคลอด พอเปิดดูก็รู้สึกดีใจ “หาเจอแล้ว อันนี้แหละ”
เล่มเอกสารในมือ เพราะนานมากแล้วเลยเริ่มเหลือง กระดาษก็บาง ตัวหนังสือก็ไม่ชัด อ่านไม่ค่อยออกเลย
ทั้งสองดูไปทีละนิด กว่าจะเจอวันที่เวินหนิงเกิด แต่เปิดไปเปิดมา เอกสารกลับหาย
“อะไรกันเนี่ย?”
เวินหนิงตั้งความหวังไว้สูงมากค่อยหาเจอ อารมณ์เพิ่งจะดี แต่ตอนนี้กลับเหมือนมีน้ำเย็นสาดมาใส่
ปัญหาคือ บันทึกก่อนหลังหนึ่งวันยังอยู่ แต่ทำไมวันที่เธอเกิดถึงไม่มีล่ะ?
เรื่องดูแปลกๆผิดปกติ
“อย่าใจร้อน ถ้าข้างในยังมีล่ะ? ไม่แน่อาจจะถูกจัดรวมไว้ที่อื่น”
เย่ซือเยวี่ยเห็นสีหน้าที่ผิดหวังของเวินหนิง เลยเอ่ยปลอบ
แต่ว่า แม้แต่เธอก็รู้สึกแปลกใจ ทำไมหน้านั้นถึงหายล่ะ อีกอย่าง วันนั้นเกิดเรื่องสลับตัวเด็กด้วย?
ทั้งสองค้นต่อ แต่ก็ไม่เจอเอกสารที่เกี่ยวข้องเลย
เวินหนิงเริ่มไม่สบายใจ ทีแรกคิดว่าเป็นความผิดพลาดของโรงพยาบาล สลับตัวเธอกับทารกอีกคน แต่ตอนนี้……
เธอจำเป็นต้องตั้งสบคบคิด เรื่องนี้ ต้องมีอะไรผิดปกติแน่นอน
“อาจจะมีเอกสารอื่นที่พวกเขาไม่ได้รวบรวม ไม่งั้นเราไปถามไหม?”
เย่ซือเยวี่ยเสนอทางเลือกอื่นให้เวินหนิง เวินหนิงพยักหน้า ทั้งสองเลยออกไปหาเจ้าหน้าที่
แต่ ด้วยความบังเอิญ ผู้ชายวัยกลางคนที่ใส่เสื้อกาวน์เดินเข้ามา แล้วเห็นคนแปลกหน้าอยู่ในห้องเก็บเอกสาร เลยจ้องไปที่พวกเธอ “พวกคุณเป็นใคร? ทำไมถึงอยู่ที่นี่?”
