บ่วงแค้นแสนรัก – ตอนที่ 578 ความแตกต่าง

หลังจากทำการเติมแต่งหน้าเสร็จ หยงซือเหม่ยก็เดินออกจากห้องน้ำด้วยรอยยิ้มที่สดใส แล้วเดินเข้าไปห้องวีไอพี

หยงซือเหม่ยไม่สามารถกินอาหารเหล่านี้ได้ ลู่จิ้นยวนก็ไม่มีกะจิตกะใจมานั่งกินข้าวกับเธอ ผ่านไปสักพักก็พูดขึ้นมาว่า ” ดูเหมือนว่าคุณหนูหยงจะไม่ค่อยอยากทานเท่าไร เมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่งั้นผมให้คนไปส่งคุณกลับไปพักผ่อน ผมยังมีธุระที่บริษัทอีกนิดหน่อยที่ต้องไปจัดการ ”

เมื่อหยงซือเหม่ยได้ยินเช่นนี้ก็ไม่ได้พูดอะไร และไม่ได้ขอให้ลู่จิ้นยวนไปส่งเธอด้วยตนเอง แต่ตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

ลู่จิ้นยวนขับรถออกไปยังรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้อารมณ์ดีเช่นนี้ รู้สึกไม่เหมือนนิสัยของเธอเอาสักเลย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาไม่จำเป็นต้องฝืนใจอยู่กับเธอ ลู่จิ้นยวนจึงไม่ได้คิดมากหรือทำอะไรเพิ่มเติม เขาจึงโทรเรียกคนขับให้มาส่งหยงซือเหม่ยกลับไป

…

เวินหนิงได้พาลู่อันหรานและไป๋ซินหรานกลับไปที่บ้าน

ระหว่างทางนั้นเด็กทั้งสองคุยกันอย่างสนิทสนม ทำให้เธอไม่อาจไปขัดจังหวะอะไรได้เลย

ทันทีที่ลู่อันหรานกลับมาถึงบ้าน เขาก็ดึงมือไป๋ซินหรานวิ่งเล่นไปทั่ว เพื่อให้เธอได้รับชมบ้านของตัวเอง เวินหนิงเห็นว่าเขากระตือรือร้นมาก ” อันหราน ลูกพาซินหรานไปเล่นสักพัก

” ครับ ผมรู้แล้วครับแม่ ”

ลู่อันหรานพยักหน้าแล้วดึงมือของไป๋ซินหราน ” นี่เป็นห้องของฉัน เธอสามารถเล่นของเล่นของฉันได้นะ”

ไป๋ซินหรานมองไปยังของเล่นที่มากมายอย่างกับภูเขาพร้อมกับดวงตาที่เต็มด้วยความอิจฉา

ตั้งแต่เธอจำความได้ เธอก็ไม่เคยได้มีของเล่นอย่างกับเด็กคนอื่นเขาเลย พ่อกับแม่เกลียดเธอ แล้วจะซื้อของเล่นเหล่านี้ให้เธอได้อย่างไร

“อันหราน พ่อกับแม่ของเธอดีกับเธอมากเลย ”

ไป๋ซินหรานพูดออกมาอย่างที่คิด

เมื่อได้ยินเธอพูดอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ ลู่อันหรานรีบเข้าไปปลอบใจเธอ ” รอให้เธอหาแม่ของเธอเจอ แม่ของเธอจะต้องดีกับเธอมากเหมือนกัน ขนาดฉันกับแม่ยังถูกแยกกันไปตั้งหลายปี ”

ไป๋ซินหรานยังคิดว่าตังเองนั้นได้พูดอะไรผิด จ้องมองไปที่ลู่อันหรานอย่างสงสัย

” เธอไม่ได้พูดอะไรผิดหรอก แต่เป็นเพราะว่า … ช่วงนี้พ่อกับแม่ของฉันทำสงครามเย็นกันอยู่ ฉันไม่รู้ว่าจะทำให้พวกเขารู้สึกดีขึ้นมาได้อย่างไร”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไป๋ซินหรานก็ถอนหายใจ

เด็กทั้งสองโตเร็วกว่าเด็กทั่วไป พวกเขาจึงนั่งถอนหายใจอยู่ด้วยกัน

เวินหนิงหาอยู่ตั้งนาน ในที่สุดก็เจอชุดเสื้อผ้าที่ใส่ได้ทั้งเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง ยังหาชุดนอนให้ไป๋ซินหรานชุดหนึ่ง ถึงได้เข้าไปหาพวกเขา

เธอกำลังคิด ถึงแม้ว่าเรื่องทั้งหมดเธอพอจะรู้แล้ว แต่เด็กคนนี้คิดยังไงกันแน่ ยังไงก็ต้องถามให้เข้าใจก่อน

แต่พอเข้ามาเห็นเด็กทั้งสองคนนั่งอยู่ด้วยกันทำหน้าบึ้ง เลยทำให้เธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

เวินหนิงเห็นแล้ว รู้สึกตะลึงเล็กน้อย ” อันหราน ลูกกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงทำหน้าบึงล่ะ”

“เปล่าครับ แค่คุยกันเฉยๆ”

เมื่อเห็นลู้อันหรานเห็นเวินหนิงเดินเข้ามา ก็รีบคลายหน้าที่บึงอยู่เล็กน้อย “ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าครับ”

“ แม่จะพาซินหรานไปอาบน้ำก่อน ”

เวินหนิงกังวลเล็กน้อยที่เห็นท่าทางแปลกประหลาดของลู่อันหราน แต่ตอนนี้ไป๋ซินหรานก็อยู่ด้วย เธอเลยไม่อาจเพิกเฉยกับไป๋ซินหรานได้ เลยบอกว่าจะพาไป๋ซินหรานไปอาบน้ำก่อน

” ซินหราน ไปน้าจะพาหนูไปอาบน้ำ โอเคมั้ย”

เวินหนิงกลัวว่าจะทำให้ไป๋ซินหรานตกใจกลัว เธอจึงนั่งลงแล้วถามอย่างเอ็นดู

” ได้ค่ะ ”

ไป๋ซินหรานพยักหน้าแล้วมองไปที่เวินหนิง เธออดคิดไม่ได้ว่าถ้าแม่ของเธออ่อนโยนเหมือนกับน้าคนนี้ก็คงดี งั้นเธอจะต้องเป็นเด็กผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก

เวินหนิงยิ่งมองไป๋ซินหรานก็ยิ่งชอบเธอ เดิมทีเธอก็ชอบเด็กผู้หญิงอยู่แล้ว ว่านอนสอนง่ายไม่ดื้อไม่ซน

ตอนนี้มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาเป็นแขกที่บ้านเธอ ดังนั้นท่าทีของเธอยิ่งดูอ่อนโยนเข้าไปใหญ่.

“ คุณแม่ครับ แม่ทำยังไงผมรู้สึกว่าไม่โอเคเท่าไร ปกติแม่ไม่เคยอ่อนโยนกับผมขนาดนี้มาก่อน ”

ลู่อันหรานอดอ้าปากพูดไม่ได้ เขาไม่ได้รู้สึกน้อยใจอะไร แต่เขาต้องพูดถึงความแตกต่างนี้