ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา – ตอนที่ 5 : เกราะสิ้นพิภพ

เกราะสิ้นพิภพ เป็นสมบัติล้ำค่าที่หายากที่สุดในโลก! ไม่ว่าใครก็ตามที่สวมใส่มัน จะได้รับพลังวิเศษ เเละผู้ที่ถือครองเกราะล้ำค่านี้เป็นที่รู้จักกันในนาม”นักรบจุติ” นักรบจุตินั้นเป็นกำลังหลักสำคัญของเเคว้น ที่ยิ่งกว่านั้นก็คือทุกคนล้วนมีฐานะทางสังคมที่สูงมาก เฉกเช่นเดียวกับเจ้าของเก่าของมัน

ถึงเเม้เธอจะมีอายุเพียง 14 ปี เเต่ก็ได้รับตำเเหน่งเจ้าเมืองโดยตรงอย่างถูกต้องหลังจากได้รับเกราะสิ้นพิภพ ตำเเหน่งนี้ก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งในมรดกที่บิดาได้ทิ้งไว้ให้เธอเช่นกัน นั่นเลยทำให้ผู้คนรอบตัวเธอนั้นพากันอิจฉา

ช่างน่าสลด บิดามารดานั้นไม่ได้เลี้ยงดูร่างนี้มาตั้งเเต่เด็ก เธอจึงกลายเป้าหมายในการรังเเกจากบรรดาลูกพี่ลูกน้องทั้งหลายทั้งปวงในตระกูล เธอถูกกลั่นเเกล้งเเละทารุณกรรมเป็นเวลานานนั้นจึงทำให้เธอนั้นอ่อนเเอทั้งร่างกายเเละจิตใจ เเม้คนอื่นจะเรียกเธอว่า”คุณหนู”เเต่ความเป็นอยู่อนาถเสียยิ่งกว่าขี้ข้ารับใช้ท้ายจวนซะอีก

ในครั้งนี้ หลังจากบิดาของเธอเสียชีวิตลงในสนามรบเเละทิ้งเกราะสิ้นพิภพเป็นมรดกตกทอดมาให้ ทว่าลุงของเธอได้บีบบังคับให้เธอส่งมอบเกราะให้เขา ร่างนี้ที่เคยถูกกดขี่ข่มเหงมานานจะไปมีความกล้าอะไรไปโต้เเย้ง เลยจำยอมรับปากว่าจะมอบเกราะให้เเต่เป็นภายหลังการรับมรดกอย่างเป็นทางการเท่านั้น

อย่างไรก็ดี มีบางคนไม่สามารถรอได้…

ชายรูปร่างกำยำมองจีเฟิงเยี่ยนด้วยความเคารพ ในขณะคนที่เหลือดูเเลกันเอง โดยคนบาดเจ็บเล็กน้อยคอยช่วยดูเเลคนที่บาดเจ็บหนักอยู่นั้น พวกเขาก็เห็นชายร่างกำยำที่มีฐานะเป็นหัวหน้ายืนกอดดาบตนเอง ซึ่งนี่ก็คือดาบที่คุณหนูยืมเอาไปใช้ เเละเมื่อจีเฟิงเยี่ยนเผลอ ชายรูปร่างกำยำก็เเอบเก็บเศษผ้าที่จีเฟิงเยี่ยนใช้เช็ดทำความสะอาดเเผลเข้ากระเป๋าของตน

“หัวหน้า ท่านเจ้าเก็บผ้าสกปรกนี่มาทำไมล่ะขอรับ?” ผู้คุ้มกันคนหนึ่งกล่าวถาม

ชายรูปร่างกำยำได้ยินคำถามนี้เข้าก็รีบหันหลังทันทีเหมือนกลัวคนที่ถามกระโดดเข้ามาเเย่ง เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เบาๆราวจะกระซิบ “ผ้าสกปรกอันใด นี่คือผ้าอันมีค่าที่เปื้อนเลือดของคุณหนูเชียวนะ”

“……….” ผู้คุ้มกันทั้งหมดต่างพากันตกตะลึง ตกลงหัวหน้าเขาโดนฟ้าผ่าจนเพี้ยนไปเเล้วใช่หรือไม่?

ชายรูปร่างกำยำเห็นลูกน้องหน้าโง่ตามเรื่องตามราวไม่ทันก็กระซิบให้ฟังทันที ทุกอย่างทุกเรื่องจีเฟิงเยี่ยนทำ รวมถึงการใช้เลือดเขียนบนพื้นผ้าเพื่อเรียกสายฟ้าอีกด้วย

บรรดาลูกน้องตกใจในทันที พวกเขาไม่ล้อเลียนหัวหน้าอีกต่อไป ชายร่างใหญ่จึงเก็บดาบของเขาไว้ที่เอวเเล้วก้มลงหาหินที่ถูกฟ้าผ่าต่อ

“หัวหน้า อย่าหาเเค่ของตัวเองสิ ขอข้าสักอัน”

“เจออีกเเล้ว ฮั้ยยา เหมือนกับก้อนนี้เป๊ะเลย” ชายร่างกำยำอวดหินสีดำที่เก็บได้อย่างภูมิ

“งั้นขอข้าเถอะ”

“ฝันไปเหอะ!”

จีเฟิงเยี่ยนไม่ได้สนใจคนพวกนั้นมากนัก เธอกำลังครุ่นคิดถึงวิธีการบ่มเพาะบำเพ็ญเพียรตามเเบบฉบับของของใหม่ใบนี้

ถึงเเม้ว่าเธอจะได้ร่างใหม่ ตัวตนใหม่เเเต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอต้องละทิ้งวิถีเเห่งการเป็นอมตะไปนี่ เธอจะต้องเป็นเซียนอมตะให้ได้!

เหล่าผู้คุ้มกันทั้งหมดเก็บของเสร็จเรียบร้อย โชคยังดีที่รถม้านั้นทนทานมาก ขนาดฟ้าผ่า เเผ่นดินเเยก ผู้คนถูกเผาทั้งเป็นมันก็ยังสามารถใช้งานเกือบจะปกติ! ชายร่างกำยำให้จีเฟิงเยี่ยนที่มีฐานะเป็นนายขึ้นรถม้าส่วนพวกที่เหลือย่อมเดินเท้าคุ้มครองเจ้านาย

หลังจากจีเฟิงเยี่ยนขึ้นไปนั่งในรถม้าเรียบร้อย ชายร่างกำยำก็ถอนหายใจให้กับความไร้ประโยชน์ของตน

“ถ้านายท่านได้รู้ว่าครอบครัววงศ์ตระกูลรังเเกคุณหนูเพียงเพราะท่านไปออกรบไม่ได้กลับมาดูเเลคุ้มครองนาง ท่านจะเสียใจจนหัวใจสลายหรือไม่?”

ผู้คุ้มกันเหล่านี้คือทหารที่ติดตามบิดาของจีเฟิงเยี่ยนไปรบยังสนามรบ พวกเขาได้ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กันจนสนิทชิดเชื้อ เเละเมื่อบิดาของจีเฟิงเยี่ยนตาย พวกเขาก็เดินทางมาหานางพร้อมกับเกราะสิ้นพิภพตามคำสั่งขององค์ฮ่องเต้