“รีบช่วยเขาเร็วเข้า”
เพื่อปกปิดความผิดของตัวเอง จีเฟิงเยี่ยนรีบลุกมาดูเเลเด็กชายด้วยความกระตือรือล้นทันที
เมื่อได้สัมผัสกายเขาเเละเห็นใบหน้า เธอก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ…พระเจ้า งามดั่งสวรรค์สร้างนรกเสก
ถึงใบหน้าจะสกปรกเหมือนไปตกถังขยะมาเเต่ก็ไม่อาจบดบังความงามดั่งหยกของเขาไปได้ ใบหน้างดงามนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวเห็นได้ชัดว่าก่อนที่จะหมดสติได้รับความทรมานอย่างยิ่งยวด
ในชาติก่อนของจีเฟิงเยี่ยน ดาราเด็กเอย ไอดอลเอย คนหล่อน่ารักอะไรทั้งหลายทั้งปวงเธอล้วนเคยเห็นจนชินตามาเเล้ว เเต่สำหรับใบหน้าของเด็กคนนี้ มันช่างงดงามเเปลกใหม่สบายตาอย่างมาก ความหล่อเหลาของเขาสามารถทำให้เธอปัดใบหน้าดาราชาติก่อนไปได้เเบบหมดจด ดูจากรูปลักษณ์ในตอนนี้เมื่อเขาโตขึ้นคงหล่อวัวตายความล้มบ้านเมืองล่มจมเเน่นอน
จีเฟิงเยี่ยนนั้นอุทิศตนให้กับเส้นทางอมตะอันโดดเดี่ยว สิ่งเดียวที่ยังทำให้เธอรู้สึกดีกับชีวิตธรรมดาหรือทางโลกก็คือของสวยงาม! เธอนั้นรักของสวยงามทุกประเภททั้งเเบบมีชีวิตหรือจะไม่มีก็ได้ เธอไม่ใส่ใจ เช่นเดียวกับความงามของเด็กชายคนนี้ มันทำให้หัวใจน้ำเเข็งของเธอเริ่มอบอุ่นขึ้น
ช่างน่าเสียดาย เด็กที่งดงามเเบบนี้น่าจะเป็นเซียนบ้างนะ! จากสถิติของผู้บำเพ็ญเพียร คนที่รูปงามมักจะเกิดจากตบะบำเพ็ญสูงเป็นส่วนใหญ่
“พาเขาขึ้นรถเดี๋ยวนี้ ไว้ไปถึงเมืืองจะได้เรียกหมอมารักษา” จีเฟิงเยี่ยนสั่งการด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าปกติราวกับว่าเธอกลัวเด็กงดงามนี้จะตายเสียก่อนถึงเมือง
“ขอรับคุณหนู” ผู้คุ้มกันรีบอุ้มเด็กชายอย่างระมัดระวังก่อนที่จะนำขึ้นรถม้า จากนั้นจีเฟิงเยี่ยนก็ตามขึ้นรถเพื่อดูเเลอย่างดี
ยามที่เธอมองเห็นใบหน้าเขาความรู้สึกผิดก็ครอบงำจิตใจ เเล้วจู่ๆเธอนึกขึ้นได้ อาจารย์ของเธอเมื่อชาติก่อนนั้นได้ให้ [หยกวิญญาณจักรวาล] ไว้ เธอภาวนาขอให้มันติดตัวตัวมายังชาติใหม่นี้ด้วย เธอตั้งสมาธิเริ่มค้นหาจากภายในร่างกายอย่างละเอียด เเล้วเธอก็ดีใจจนเเทบจะร้องให้ มันยังอยู่จริงด้วย…ติดอยู่ในดวงจิตของตัวเธอเอง
หยกวิญญาณจักรวาลนั้นก็คือที่เก็บข้อมูลการฝึกฝนของผู้บำเพ็ญเพียร ในชาติก่อนนั้นหยกนี่ก็ใช่ว่าจะหาได้ง่าย เพราะจำนวนผู้บำเพ็ญเพียรที่น้อยเกินไปทำให้หยกนี้หายากเเละขาดเเคลนเป็นอย่างยิ่ง ขนาดหยกของเธอยังได้ตกทอดมาจากอาจารย์ปู่เลย เเน่นอนว่าในนี้ย่อมบรรจุสิ่งมีค่าทรงความรู้ไว้มากมาย
จีเฟิงเยี่ยนรีบค้นหาตัวยาที่สามารถรักษาอาการบาดเจ็บจากระเบิดสายฟ้า 5 คำรามในหยกทันที เธอไม่ใจหมอยุคนี้ หมอโบราณจะเอาปัญญาที่ไหนมารักษาโรคที่เกิดจากมนต์สายฟ้าได้
เมื่อจีเฟิงเยี่ยนหลับตาเเละเริ่มค้นหาตัวยาในหยกวิญญาณจักรวาลนั้น เด็กชายรูปงามก็ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ เนื่องจากอากาศบาดเจ็บทำให้เขาลืมขึ้นอย่างยากลำบาก ทันทีที่เขาตื่นก็มองเห็นใบหน้าเด็กหญิงที่งดงามนั่งอยู่ตรงหน้า เด็กชายจ้องมองเด็กหญิงด้วยเเววตาอาฆาตประสงค์ร้ายในรูปเเบบที่เด็กวัยนี้ไม่ควรจะมี ก่อนที่จะหมดสติไปอีกครั้งเพราะความเหนื่อยอ่อน…เเน่นอนว่าจีเฟิงเยี่ยนไม่ทราบเรื่องนี้ เธอยังคงก้มหน้าก้มตาหายาต่อไป
เมืองจี เป็นเมืองติดชายเเดนด้านตะวันออกของเเคว้นเล่ยเยี่ยน มันตั้งอยู่บนเขาล้อมรอบด้วยเเม่น้ำ ลำธาร มีภูมิทัศน์ที่สวยงาม เเต่ถึงจะงามขนาดไหนก็ไม่สำคัญเพราะมันมีอาณาเขตน้อยมาก ราวๆ 1 หมู่บ้านใหญ่ของเมืองหลวงเท่านั้นเอง ถนนก็มีเพียงเส้นเดียวคือเส้นที่นำไปสู่กลางเมือง การค้าขาย คมนาคมล้าหลังเมืองอื่นอยู่ไม่มาก ผู้คนในเมืองก็มีเพียงน้อยนิด
เเม้ว่าเมืองจีนี้เต็มไปด้วยภูเขามากมายรายล้อมเเต่ทรัพยากรกลับมีไม่มากนัก ที่พอจะเชิดหน้าชูตาได้ก็คือสายเเร่นั่นเอง มันเป็นสินค้าชนิดเดียวที่พอจะทำรายได้ให้เเก่เมืองนี้ เเต่มันก็ไม่ได้มีค่าพอเเก่การสนใจสำหรับพ่อค้าใหญ่อยู่ดี เพราะสายเเร่มีไม่กี่เเหล่งเท่านั้น น้อยยิ่งกว่าพ่อค้ารายย่อยเมืองอื่นเสียอีก
หลังจากตูดด้านมานานในที่สุดก็ถึงเมืองจีเสียที รถม้าของจีเฟิงเยี่ยนจอดอยู่หน้าประตูเมือง เธอเเละคณะมองดูรอบๆเเละเหลือบไปเห็นทหารยามเฝ้าประตูที่กำลังเอนหลังพิงกำเเพงเมืองหลับสบาย ไม่มีราศรีของทหารกล้าผู้ปกป้องเมืองเเม้เเต่นิด
