ซูหลิงเฉิงจ้องมองจี้เพิ่งเยี่ยนด้วยแววตาหวาดกลัวราวกับว่านางกําลังมองไปที่สัตว์ประหลาดปีศาจที่ชั่วร้าย
จี้เพิ่งเยี่ยนเก็บจี้หยกไว้ในกระเป๋าเล็กที่เก็บไว้ในสายคาดเอว จี้เพิ่งเยี่ยนเต็มไปด้วยความดีใจจนรอยยิ้มไร้เดียงสาปรากฏบนใบหน้าของนาง และภาพนางยิ้มนี่เองที่ทําให้ฝูงชนรอบๆร้านเต็มไปด้วยความตกตะลึง
จากนั้นซูหลิงเฉิงยังคงคุกเข่าอยู่ในร้านนานเนินอยู่อีกพักใหญ่ ก่อนที่นางจะตัวสั่นและถูกเลยมินพยุงกลับบ้านไปมีข่าวลือว่าในไม่ช้าหลังจากที่นางยืนได้ ซูหลิงเฉิงก็กรีดร้องอย่างเศร้าใจและเป็นลมในที่สุด
แต่จี้เพิ่งเยี่ยนไม่ได้สนใจกับเรื่องพวกนี้
จี้เพิ่งเยี่ยนเก็บหินแห่งความฝันและหินจันทราใส่ในกระเป๋าคาดเอว และเดินออกจากร้านแบบไม่สนใจสายตาใครจากนั้นนางก็เข้าไปในตลาดและซื้อสมุนไพรตามร้านขายยา ตกเกือบตกเย็นนางถึงค่อยเดินกลับบ้าน
ทันทีที่นางกลับมาถึงบ้าน จี้เพิ่งเยี่ยนก็รีบหยิบแร่ที่ซื้อทั้ง
หมดออกมา
ความจริงแล้วจี้เพิ่งเยี่ยนไม่มีความรู้เกี่ยวกับมูลค่าของแร่การพนันหิน การดูหยกและมูลค่าจี้หยกเลย แต่สิ่งที่ทําให้นางล่วงรู้มูลค่าของพวกมันได้ก็คือพลังงานทางจิตวิญญาณของแร่และจี้หยกเหล่านี้ที่โดดเด่นเกินหินดาดๆทั้งปวง
พลังงานทางจิตวิญญาณเหล่านี้ยอดเยี่ยมมาก มันสามารถช่วยให้นางฝึกฝนหรือแม้กระทั่งมีส่วนช่วยในการรักษาเยียวยาตันเถียนภายในร่างกาย ทว่ามันก็ต้องแลกมาด้วยคุณภาพและมูลค่าของแร่ที่ลดลง
นางไม่สนใจเรื่องพวกนี้อย่างสิ้นเชิง!
จะลดก็ลดไป ขอแค่นางกลับมาฝึกฝนพลังได้ เท่านี้ทุกอย่างก็คุ้มค่า
ถ้าซูหลิงเฉิง รู้ว่าจี้เฟิงเยี่ยนเป็นแค่ “มือใหม่ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับหยกกับแร่เลย แต่ดันมาพนันหิน อีกทั้งชนะ! นางคงจะกระอักเลือดตายด้วยความโกรธแค้น
จี้เพิ่งเยี่ยนหยิบหินแห่งความฝันออกมา ทันทีที่หินแห่งความถูกเอาออกมานั้นรอบๆมันปกคลุมพลังจิตวิญญาณที่เบาบางจนยากจะสัมผัส
จี้เพิ่งเยี่ยนเดินมานั่งไขว่ห้างบนเตียงนอน ใช้มือทั้งสองข้างของนางประคองหินแห่งความฝันไว้ที่ใกล้ๆจุดตันเถียน จากนั้นนางก็หลับตาและเริ่มฝึกฝนอย่างเงียบ ๆ
คลื่นของอากาศที่เย็นจัดปกคลุมไปถ้วนทั่งร่างกายของนางอย่างเงียบ ๆ ไอเย็นนั้นรวมตัวแล้วผ่านฝ่ามือของนางไปหล่อเลี้ยงตันเถียนแกนกลางด้านในท้องที่ถูกขยี้ตั้งแต่ข้ามมิติมาอย่างเชื่องช้า
ความรู้สึกที่น่าอัศจรรย์นี้ทําให้จี้เพิ่งเยี่ยนตกตะลึง เนื่องจากพลังงานทางจิตวิญญาณที่ได้รับจากหินแห่งความฝันนี้มีพลังมากกว่าที่นางคาดไว้
น่าเสียดายที่หินแห่งความฝันก้อนนี้มีขนาดเล็กเกินไป ก่อนที่จี้เพิ่งเยี่ยนจะรู้สึกได้ถึงการหล่อเลี้ยงตันเถียนซ่อมแซมแกนกลางชั้นใน พลังวิญญาณจากหินแห่งความฝันก็ได้ถูกดูดซับไปแล้วอย่างสมบูรณ์
เมื่อนางลืมตาขึ้นอีกครั้ง หินแห่งความฝันในมือของนางก็ได้สูญเสียพลังงานทางจิตวิญญาณทั้งหมดไปแล้ว และกลายเป็นแค่แร่ธรรมดา
แต่การค้นพบนี้ทําให้จี้เฟิงเยี่ยนถึงกับเห็นทางสว่าง ค้นพบวิธีซ่อมตันเถียนอย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อน เดิมที่นางแค่อยากจะลองดูใครจะรู้ว่าผลลัพธ์ที่ได้นั้นดีกว่าที่นางคาดการณ์ไว้หลายเท่า!
ดังนั้นจี้เพิ่งเยี่ยนจึงไม่รอรี นางตัดสินใจที่จะใช้หินจันทราและจี้หยกของซูหลิงเฉิงเพื่อการเพาะปลูกของตนเอง
ในบรรดาแร่สามอย่างของนางนั้น พลังงานทางจิตวิญญาณที่ได้รับจากหินแสงจันทร์นั้นอ่อนโยนที่สุด ในขณะที่หินแห่งความฝันมีผลที่โดดเด่นที่สุดในการฟื้นฟูแกนกลางภายในของ นางส่วนจี้หยกที่ได้รับจากซูหลิงเฉิงนั้นมีความโดดเด่นน้อยกว่าแร่สองก้อนนี้มาก
หลังจากที่เพิ่งเยี่ยนดูดซับพลังงานทางจิตวิญญาณจากหินแร่ทั้งสามก้อนจนหมด ในที่สุดแกนกลางในตันเถียนที่ถูกบดขยีของนางก็ได้รับการหล่อเลี้ยงฟื้นฟูมากขึ้น และแม้มันจะเพียงเล็กน้อยแต่พลังทางจิตวิญญาณของนางที่ได้รับอย่างต่อเนื่องก็มีความสมดุลมากขึ้น
จี้เฟิงเยี่ยนวางแร่สามก้อนที่สูญเสียพลังงานทางจิตวิญญาณไว้บนโต๊ะ โดยที่นางกําลังคิดถึงเรื่องการหาแร่ให้มากขึ้นจนไม่สนใจของที่หมดประโยชน์แล้วอย่างสิ้นเชิง
นางใช้มือเท้าคางและนึกถึงหินก้อนใหญ่ที่นางเปิดเจอแร่แห่งความฝัน ใช่ก้อนที่เจ้าของร้านตั้งใจ “ขโมย” ไปจากนางนั่นแหละ ความคิดนี้วนเวียนอยู่ในสมองของนาง
จริงๆนางก็ไม่ได้ใส่ใจแร่นี้มากเท่าไหร่ อีกทั้งแร่ที่เหลือก็ยังใหญ่จนนางขี้เกียจกะเตงกลับ นางถึงจงใจทิ้งไว้ที่ร้านโดยที่ไม่ได้แม้แต่จะทวง แต่หลังจากที่นางตระหนักถึงประโยชน์ของหินแห่งความฝันแล้ว เรื่องนี้ก็ไม่สามารถปล่อยผ่านได้
เมื่อจี้เพิ่งเยี่ยนกําลังครุ่นคิดถึงวิธีที่จะให้เจ้าของร้านส่งคืนสินค้าให้กับนาง ก็มีเสียงเคาะประตูห้องอย่างกะทันหัน
“ คุณหนู เจ้าตัวเล็กตื่นแล้วขอรับ” เสียงของหลิงเหอดังขึ้นจากข้างนอกห้อง
จี้เพิ่งเยี่ยนรู้สึกตะลึงในตอนแรก นางลืมเสียสนิทเลยว่าเด็กนี่เป็นใคร? หลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง นางก็รู้ว่าเด็กหนุ่มที่หลิงเหอเอ่ยถึงคือ เด็กหนุ่มที่หล่อเหลาซึ่งถูกนางใช้สายฟ้าผ่าจนเกือบตายและยังใช้ไม้ทุบหัวเพื่อทําให้หมดสติอีกต่างหาก…
ทันทีจี้เพิ่งเยี่ยนรู้สึกผิดจากก้นบึงของหัวใจ นางจัดเลี้อผ้าให้เรียบร้อย เปิดประตูห้องและพูดในขณะทําท่าทางสงบเสงี่ยมว่า“ เอ่อ เขาตื่นแล้วเหรอ”
