ปรมาจารย์หญิงยอดนักปรุงยา – ตอนที่ 49 อาหารสัตว์รบ

ตอนที่ 49 อาหารสัตว์รบ

เนื่องจากนักรบจุติ ถือเป็นกําลังสําคัญของอาณาจักรในการจะเข้าร่วมสังหารเหล่าปีศาจ ดังนั้นโอรสสวรรค์ในวังหลวงย่อมไม่เมินเฉยต่อผู้สืบทอดเกราะสิ้นพิภพ.หรืออีกนัยหนึ่งคือ ทางวังหลวงย่อมมอบทรัพยากรเพื่อสนับสนุนให้ผู้สืบทอดกลายเป็นนักรบจุติให้ไวที่สุดดังนั้นจึงไม่แปลกที่จู่ๆทางกรมราชวงศ์ในเมืองหลวง จะมอบหมายให้ตัวแทนมาส่งมอบ “สัตว์รบ” แก่ผู้สืบทอดเกราะสิ้นพิภพ…และบรรดาพาหนะที่ส่งมาโดยมากมักเป็นสัตว์ร้ายที่ทรงพลังไม่ก็ตัวอ่อนของสัตว์เวทมนต์เป็นต้น

จี้เฟิงเยี่ยนเดินตามหลิงเหอไปที่สนามหน้าบ้าน ที่สนามหน้าบ้านนั้นมีการจัดเรียงกรงไว้อย่างเรียบร้อยโดยเล่ยซูและเล่ยมินสองพ่อลูกเบื้องหลังพวกเขามีทหารกลุ่มหนึ่งยืนคุ้มครองด้วยท่าท่างขถึงขึงขัง

แต่เมื่อหลิงเหอและผู้คุ้มกันคนอื่นๆเห็นพาหนะในกรงใบหน้าของพวกเขาก็มืดลงดั่งเถ้าถ่านในทันที !!

ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ร้ายตัวไหน ถ้ามันยิ่งมีความแข็งแกร่งมันก็จะดุร้ายมากขึ้นการจะทําให้มันเชื่องได้นั้นจะต้องฝึกฝนมันตั้งแต่ยังเล็กๆดังนั้นตอนที่พวกมันถูกส่งมาพวกมันจะเป็นแค่ตัวอ่อน ไม่ก็ยังตัวเล็กๆอยู่เพื่อให้ว่าที่นักรบจุติสามารถเลี้ยงดูและฝึกฝนมันได้ตามแต่ใจปราถนาโดยที่ปลอดภัยไร้กังวล

เมื่อมองดู “ลูกสัตว์ร้ายที่อ่อนแอในกรง เส้นเลือดบนขมับของหลิงเหอก็แทบจะระเบิดออกมาด้วยความโกรธ!

ลูกสัตว์เหล่านี้ไม่เพียงแค่ผอมแห้งเท่านั้น แต่พวกมันยังดูอ่อนแอมากอีกด้วยเพียง เป็นแค่สัตว์สายพันธุ์ผสมดาดๆ คุณภาพของพวกมันเทียบไม่ได้เลยกับพาหนะของนักรบจุติของจริง

สัตว์ร้าย (ชิงจู] [บเหมิง] อะไร? แค่สัตว์ร้ายที่ดูแข็งแรงสักหน่อยก็ไม่มีโผล่มาให้เห็นแล้ว!!

สัตว์ทั้ง 10 ตัวที่ถูกขังอยู่ในกรงนี้นั้น ล้วนเป็นสัตว์ทั่วๆไปใช่..พวกมันเป็นแค่สัตว์ธรรมดาที่มีวางขายทั่วๆไป และระดับของพวกมันต่อให้เติบใหญ่ยิ่งกว่านี้ก็ไม่สามารถเข้าร่วมต่อสู้พร้อมกับนักรบจุติในสนามรบได้

แต่สิ่งที่ทําให้หลิงเหอและคนอื่นๆเจ็บใจจนแทบอาเจียนออกมาเป็นเลือด!! ก็คือสัตว์ไร้ค่าตัวเล็ก ๆ เหล่านี้

มีทั้งลูกแมว ลูกหมา และลูกไก่!?? พวกนี้ไม่ว่าตะแคงมองด้านไหน? ก็ไม่เห็นวี่แววว่ามันจะขี่ได้เลยในอนาคต! พวกมันเหมาะสําหรับเป็นอาหารสัตว์ร้ายเสียมากกว่า! แล้วทําไมถึงกล้าเอาพวกมัน มาเป็นหนึ่งในตัวเลือกสําหรับเป็น“สัตว์รบให้นักรบจุติได้

ความสุขที่มีล้นพ้นแต่เดิมกลับกลายเป็นความโกรธที่แทบจะเผาผลาญพวกเขาไม่คิดเลยว่าเล่ยซูจะกล้าเอาสัตว์ไร้ค่าที่มีแต่ข้อบกพร่องและไร้ประโยชน์มาให้จี้เฟิงเยี่ยน!

“ จี้เฟิงเยี่ยนเอ๊ย.นี่คือสัตว์ร้ายที่ส่งมาจากโอรสสวรรค์แห่งอาณาจักรนี้ เจ้านับตั้งแต่นี้ไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว ถึงเวลาที่เจ้าต้องเลือกสัตว์รบคู่ใจที่จะอยู่กับเจ้าจนวาระสุดท้ายของชีวิต.อ่า ลุง คนนี้พูดผิดไปเอ่อสัตว์รบคู่ใจจะสามารถช่วยเหลือเจ้าในสนามรบ ได้!”เล่ยซูยิ้มให้จี้เฟิงเยี่ยนอย่างมีเมตตาราวกับว่าเขานั้นไม่ได้ทําอะไรผิดต่อจี้เฟิงเยี่ยนเลย

จี้เฟิงเยี่ยนมองไปที่เล่ยซู แต่ลึกๆแล้วนางไม่ได้สนใจในสัตว์รบเลยอีกทั้งเล่ยซูก็เป็นแค่ไอ้แก่น่ารังเกียจที่จ้องจะเอาเปรียบนางด้วย

แต่หลังจากที่หลิงเหอระงับความโกรธเกรี้ยวในตัวเขาได้เขาพยายามข่มใจด้วยความยากลําบากและก้าวไปข้างหน้าถามด้วยความโมโห “ เจ้าเมืองเลย!คุณบอกว่านี่คือพาหนะที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเตรียมไว้สําหรับเทอร์มิเนเตอร์? เจ้าคิดว่า มันเป็นเรื่องเล่น ๆ ของเด็กเหรอ? แม้ว่าพวกข้าทั้งหมดจะไม่มีความวาสนาได้เป็นนักรบจุติ แต่อย่างน้อยพวกข้าก็ได้ต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับนักรบจุติมากฝีมือหลายคน แต่ข้าไม่เคยเห็นนักรบจุติคนไหนที่จะนํากระต่ายเป็นสัตว์รบคู่ใจแล้วทะยานเข้าสู่สนามรบ !!!”

หลิงเหอยกมือขึ้นชี้ไปที่กรงที่มีกระต่ายสีขาว ในขณะที่ทั้งตัวของเขาสั่นไปด้วยความโกรธ

เล่ยซูมองไปที่การแสดงออกที่โกรธเกรี้ยวของหลิงเหออย่างพึงพอใจ จากนั้นก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นรู้สึกประหม่าไม่น้อย เขาแสร้งทําเป็นดูตกใจเมื่อมองไปที่กรงกระต่ายที่หลิงเหอชี้ให้ดู

ทันใดนั้น เลยซูก็อุทานเสียงดังและตบหน้าผากตนเองเบาๆ “ ดูความทรงจําของข้าสิ สัตว์เหล่านี้ไม่ใช่พาหนะพวกมันเป็นเพียงอาหารสําหรับสัตว์พาหนะเท่านั้น!”

หลังจากเขาพูด เขาก็หันไปมองเลยมินที่ยืนอยู่ด้านข้างและทําท่าทางไม่พอใจเอ่ยปากตําหนิอย่างรุนแรง “ มินเอ๋อร์เกิดอะไรขึ้น? ข้าสั่งให้เจ้าส่งมอบพาหนะทั้งหมดมาที่นี่ แต่ทําไมอาหารพาหนะงหมดจึงถึงมาอยู่ที่นี่แทน?พวกสัตว์อ่อนแอเช่นนี้ มันเป็นสัตว์พาห นะคู่ใจนักรบจุติได้ที่ไหน!อย่างดีพวกมันก็ทําได้แค่เป็นอาหารของเหล่าปีศาจเท่านั้น”

เลยมินพูดอย่างช้าๆ ด้วยการทําปากเบ้และพูดแบบจิกปากจีบ

คอ

“ ท่านพ่อ โปรดอภัยด้วย พาหนะที่ฝ่าบาททรงประทานให้ตัวแทนส่งมานั้นมีค่ามากมายมหาศาล แต่พวกคนรับใช้ที่จวนเจ้าเมืองของเราทุกคนนั้นเป็นพวกเงอะงะ ขากลัวว่าเมื่อพวกมันจะขนย้ายพาหนะแบบลวกๆ แล้วเผลอไปทําให้พาหนะที่ล้ําค่าได้ รับบาดเจ็บดังนั้นข้าจึงขอให้พวกเขานําอาหารที่สัตว์ร้ายกินตาม ปกติมาส่งที่นี่แทนเพราะอย่างไรนี่มันเป็นแค่การเลือก!! ข้าเชื่อว่า จากการตัดสินใจที่ดีของน้องสาวเฟิงเยี่ยนเพียงแค่มองจากอาหารที่พาหนะกินเป็นประจํานางก็จะรู้ว่านางนั้นต้องการสัตว์ร้ายประเภทไหน”