ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว – ตอนที่ 176

บทที่ 176 ท่านยังอยากได้หลานอยู่อีกไหม?
เฟิงเฉินหน้าตึง เป็นเรื่องนี้จริงๆ สินะ สุดท้ายก็ปิดบังคุณแม่ไม่ได้
“แม่ครับ ท่านรู้แล้วหรือ?”
“ไม่รู้คงยาก คุณนายใหญ่ตระกูลเฟิงมีปากเสียงกับคุณชายเพียงสองสามประโยคก็หนีออกนอกประเทศไปแล้ว ไม่กลับมาเลยครึ่งเดือน ต้องให้แกอัญเชิญด้วยตนเอง หากเรื่องนี้แพร่ออกไป จะเป็นยังไง?”
มีปากเสียงกันสองสามประโยค?
เฟิงเฉินมีคำตอบในใจ “เรื่องนี้ เฟิงเซิ่งเป็นคนบอกท่านใช่ไหม?”
ลู่จิ่งจูเลิกคิ้วขึ้น ชุดประจำตำแหน่งสีเทายืดตัวตรง ยืนอยู่ตรงหน้าเฟิงเฉิน ทีท่าบีบบังคับของเธอเอาชนะเฟิงเฉินหลายเท่า
“หากไม่ใช่เพราะสั่งให้คนไปส่งของให้พวกแกที่วิลล่าจิ่นซิ่ว เรื่องนี้แกคิดจะไม่บอกฉันเลยใช่ไหม? เฟิงเซิ่งงั้นเหรอ? เพราะฉันบีบบังคับเขา เขาถึงได้ยอมบอกความจริง ไม่เช่นนั้นเขาก็คงสมรู้ร่วมคิดในการทำผิดกับพี่ชายพี่สะใภ้เขาไปแล้ว!”
“แม่ครับ อะไรคือการสมรู้ร่วมคิดในการทำผิด?”
เฟิงเฉินประคองลู่จิ่งจูให้นั่งลง “ผมแค่ออกไปเที่ยวเล่นกับมั่นมั่นเท่านั้นเองครับ นี่ไงผมกลับมาแล้วไม่ใช่หรือ? ไม่ได้มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรทั้งนั้นแหละ”
“ไม่ต้องเข้าข้างเธอเลย ฉันเห็นเต็มสองตา ช่วงนี้แกค่อนข้างยอมเธอนะ แถมนิสัยอารมณ์ก็เย็นลงด้วย วันที่แกกลับไปทานอาหารที่บ้าน ตอนที่มีปากเสียงกับพี่สาวแกฉันดูออกนะ ตอนนี้มีความกล้ามาก แกให้ท้ายเธอล่ะสิ”
“มันเรื่องอะไรกัน?” เฟิงเฉินขมวดคิ้วแน่นขึ้นกว่าเก่า พร้อมเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ
“ที่ท่านพูดมาทั้งหมดนี่มันเกี่ยวข้องอะไรกับการที่ท่านให้มั่นมั่นออกจากบริษัทโดยไร้สาเหตุ? พูดแบบไม่เข้าข้างเลยนะ เธอควบคุมแผนกขายได้ดีจริงๆ เธอช่วยผมได้”
“เพราะเธอมีความสามารถยังไงล่ะ” ลู่จิ่งจูขัดประโยคของเขา พร้อมลุกขึ้นจากโซฟา เพ่งพินิจไปที่เฟิงเฉิน “ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องมีความสามารถในด้านการงานถึงเพียงนี้ นี่เป็นประสบการณ์ที่ฉันได้มาจากการทำงานมากว่าครึ่งชีวิต การอยู่กับงานเป็นเวลานาน หัวใจของเธอจะค่อยๆ เบี่ยงเบนจากครอบครัวไปที่บริษัท หากเป็นเช่นนั้น ครอบครัวยังเป็นครอบครัวอยู่อีกไหม?”
เรื่องนี้อีกแล้ว
เฟิงเฉินเพ่งไปยังเธอ “แม่ ท่านนั่งลงก่อน ท่านพูดไม่ผิดหรอก”
เมื่อเห็นว่าลูกชายเข้าใจตน ความโมโหบนใบหน้าของลู่จิ่งจูลดน้อยลง ก่อนที่จะกลับมาเป็นปกติ
“ท่านพูดไม่ผิดหรอก แต่การที่ท่านมาที่บริษัทโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแบบนี้ ฉีกหน้าเธอต่อหน้าทุกคนมากมายในที่ประชุม เธอมีความกตัญญู ท่านรู้ดี เธอไม่ใส่อารมณ์กับท่านอยู่แล้ว เธอต้องใส่อารมณ์กับผมแน่ ท่านว่า ท่านอยากได้หลานอยู่อีกหรือไม่?”
ประโยคที่จุดประกายเธอ
ลู่จิ่งจูสีหน้าเปลี่ยนไปทันที พร้อมจับจ้องเฟิงเฉินนิ่ง “แกพูดถูก แกตัดสินใจจะเอาลูกแล้วใช่ไหม…..”
หลายวันมานี้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กลับมาดีดั่งเดิมพวกเขาดูออก ทุกคนต่างคิดว่าการมีบุตรเป็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆ นี้ เพราะงั้นการที่ลั่วมั่นมัวแต่ยุ่งอยู่กับงานทำให้ลู่จิ่งจูไม่ชินนัก
“เรื่องแบบนี้ล้อเล่นกันได้หรือครับ?”
เฟิงเฉินเอ่ยแกมหยอกล้อ
“เพราะงั้น แม่ครับ เรื่องนี้ปล่อยให้ผมจัดการเองได้ไหม?”
…..
“ผู้อำนวยการลั่ว คุณจะไปจริงๆ เหรอ?” น่าน่ายืนอยู่หน้าห้อง เธอได้ยินข่าวกะทันหัน ทีแรกคิดว่าคนในบริษัทปล่อยข่าวปลอมเสียอีก แต่เมื่อกลับมาก็เห็นลั่วมั่นที่เก็บของอยู่ในห้องทำงาน ทำให้เธอรู้สึกใจหาย
“ทำไมถึงได้กะทันหันแบบนี้ล่ะ?”
ลั่วมั่นวางพืชอวบน้ำลงในกล่องเก็บของ ก่อนที่จะเผยรอยยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “เลิกทำหน้าเศร้าได้แล้ว การโย้กย้ายบุคลากรในบริษัทเป็นเรื่องปกติ หลังจากที่ฉันไปแล้ว พวกแกก็ตั้งใจทำงานกับเล่อสวี้ ในอนาคตทุกคนจะมีอนาคตที่ดีแน่นอน