ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว – ตอนที่ 182

บทที่ 182 ประธานลู่ชอบเธออย่างนั้นหรือ?
“พี่แมนจี พี่มาได้ยังไง?” หญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงกลางหันมองไปทางหลัวแมนจี ด้วยความไม่พอใจ “พี่เจสันบอกว่าวันนี้พี่ไม่มานี่นา?”
“ทีแรกไม่สบายนิดหน่อย แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว” หลัวแมนจีจับจ้องเธอนิ่ง ด้วยสายตาปรปักษ์อย่างไม่ปกปิด
นางคนที่ชื่อเจี่ยนเสว่นี่ ที่แย่งงานของเธอสามครั้งต่อเนื่องแล้ว เจสันและบริษัทต่างก็ให้ความเอ็นดูกับเธอมาก จนลืมเรื่องทั้งหมดที่หลัวแมนจีโอบอุ้มเธอเข้าวงการสิ้น
“ถ้ารู้ว่าพี่จะมา ฉันไม่มาหรอก” เมื่อครั้งที่เจี่ยนเสว่ถ่ายงานกับหลัวแมนจีเธอถูกหล่อนรังแกอยู่ไม่น้อย ตอนนี้เธอยืนหยัดขึ้นมาได้แล้ว แน่นอนว่าไม่มีทางไว้หน้าเธออยู่แล้ว
เจสันเอาก็ไล่ตามเข้ามาติดๆ เขาคว้าหลัวแมนจีเอาไว้ “แมนจี พอได้แล้ว ในเมื่อมาแล้ว ก็นั่งลงซะ”
เขาเอ่ย พลางกล่าวคำขอโทษกับเหล่าประธานทั้งหลาย “ต้องขอโทษด้วย นี่คือหลัวแมนจี เธอเป็นนักแสดงของผมเองครับ มาช้าไปหน่อย ต้องถูกลงโทษ”
เหล่าประธานหยอกล้อเล่นกับสาวน้อยข้างกายอย่างสนุกสนาน ไม่ได้ฟังในสิ่งที่เขาเอ่ยแม้แต่น้อย ยกเว้นเสียแต่คนที่นั่งข้างเจี่ยนเสว่
“ประธานลู่ อยากทานอะไรไหมคะ? ฉันจะเอาให้” เจี่ยนเสว่แนบชิดกับลำแขนของชายหนุ่ม พร้อมหว่านเสน่ห์เต็มที่
หากแต่ชายหนุ่มกลับเพ่งไปยังทิศทางที่หลัวแมนจีเพิ่งนั่งลง
“คนนั้น? เพื่อนเธอเหรอ?”
เมื่อได้ยินประโยค เจี่ยนเสว่ขมวดคิ้วแน่น “เพื่อนที่ไหนกัน? ก็แค่อยู่ในวงการเดียวกันเท่านั้นแหละ”
“เธอชื่อหลัวแมนจีหรือ? ฟังดูคุ้นหูดีจัง”
“อืม เธอเคยดังมากในช่วงหนึ่ง มีคนสนับสนุน”
เจี่ยนเสว่เหยียดหยาม ในใจกรีดร้องเสียงดัง พร้อมกับพิจารณาเธออย่างระแวดระวัง
“ประธานลู่ชอบเธองั้นเหรอคะ?”
ชายหนุ่มโยกแก้วไวน์ในมือ หันไปทางหญิงสาวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย ไม่ตอบรับแต่อย่างใด
“เธอเป็นแฟนเก่าของประธานบริษัทH.Y. ก่อนหน้านี้มีเรื่องกับคุณนายเฟิง ฉันก็แค่อยากเตือนด้วยความหวังดี ประธานลู่อย่าหาเรื่องใส่ตัวเลย”
“อย่างงั้นเหรอ?”
เมื่อได้ยินชื่อของเฟิงเฉิน ภายใต้กรอบแว่นสีทอง ดวงตาของชายหนุ่มเผยความเย็นยะเยือก
เฟิงเฉิน อย่างนั้นหรือ
ดื่มไปสามยก เหล่าหญิงสาวต่างล้มตัวลงกับนายท่าน ทุกคนต่างส่งท่านประธานไปพักผ่อนที่โรงแรมด้วยความอ่อนโยน เจี่ยนเสว่ซบลงกับอ้อมอกของชายหนุ่มข้างๆ ใบหน้าแดงก่ำ เธอดื่มไปไม่น้อย
หากแต่สายตาของชายหนุ่มตกอยู่ที่หญิงสาวอีกคนในห้อง จับจ้องเธอคลานลุกขึ้นจากโซฟาอย่างสนอกสนใจ ก่อนที่จะเปิดประตูเดินออกไปอย่างโซซัดโซเซ พนักงานภายในไนท์คลับหวังประคองเธอ แต่กลับถูกเธอผลักออกอย่างแรง “ออกไปซะ…..ราคาของฉัน แกแตะต้องไม่ไหวกรอก”
พนักงานที่อยู่ด้านนอกสบถอย่างไม่พอใจ “บ้าไปแล้วแน่ๆ”
“ประธานลู่ รถได้เตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วครับ” ผู้ช่วยผลักประตูเข้ามา “คุณผู้หญิงครับคือผม…..”
“แกจัดการด้วย ส่งเธอไปที่โรงแรม”
ชายหนุ่มผลักหญิงสาวข้างกายเข้ากับอ้อมอกของผู้ช่วย ด้วยทีท่าอ่อนโยน และสุภาพบุรุษ
ภายในห้องน้ำ หลัวแมนจีประคองอ่างล้างหน้าอ้วกแตกอ้วกแตน
“คุณโอเคไหม?”
เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นชัดเจนจากทางด้านหลัง เธอคิดว่าเธอคงหูแว่วไปเอง หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นอย่างช้าๆ และได้พบกับเงาของชายหนุ่มในกระจก คุณลู่ ที่อยู่ในห้องนั่น
“เธอพักที่ไหน? ผมไปส่งได้นะ” ชายหนุ่มยื่นผ้าเช็ดหน้าให้กับเธอ นิ้วมือเรียวงามแตะลงกับผ้าเช็ดหน้า ที่สะอาดจนทำให้ผู้คนไม่กล้าแตะต้อง
หลัวแมนจีรู้สึกว่าตนฝันไป เธอหยิกเข้ากับต้นขาของตนเต็มแรง นี่เป็นเรื่องจริง
“คุณคือ?”
“ลู่หมิง” ชายหนุ่มมีเสน่ห์น่าดึงดูด เขายกมือขึ้นปาดเช็ดมุมปากของเธอ พร้อมกับหัวใจออกมาอย่างชอบใจ “ตัวจริงคุณหลัวสวยกว่าในทีวีอีกนะครับ”