ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว – ตอนที่ 195

บทที่ 195 เล่นแต่งตัว
“เป็นอะไรรึเปล่า?” ลั่วมั่นทำอะไรไม่ถูกอยู่พักหนึ่ง
เธอคิดว่าตัวเองก็ไม่ได้ถามอะไรที่ไม่ควรถาม ทำไมเด็กสาวถึงได้ร้องไห้ออกมาอย่างนั้นล่ะ?
“เฮ้ เสี่ยวผิงไม่ได้เข้ามาเพราะตัวเองหรอก เป็นเพราะพี่ลี่ลี่เธอต้องการคนมาเป็นลูกน้องในแก๊งเธอ พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยด้วย ก็เลยได้เข้ามา”
ผู้หญิงหลายคนที่อยู่อีกมุมหนึ่งช่วยอธิบาย
“แก๊ง? แก๊งอะไร?”
“แก๊งเสือเร็ว! พี่ลี่ลี่เป็นคนตั้งชื่อ ฟังดูยิ่งใหญ่ใช่ไหมล่ะ”
ลั่วมั่นพูดไม่ออก เด็กสมัยนี้การบ้านน้อยเกินไปหรือเปล่า? วันๆ ทำแต่เรื่องพวกนี้เหรอ?
เมื่อเป็นเช่นนั้น เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรต่อ เด็กสาวสองสามคนเริ่มพูดคุยถึงการต่อสู้พวกเธอกับแก๊งอื่นๆ ในโรงเรียน……มีเพียงเด็กผู้หญิงที่ชื่อเสี่ยวผิงนั่งลงข้างๆ เธออย่างขี้อาย ราวกับว่าไม่สนใจที่จะพูดคุยกับเด็กสาวเหล่านั้น
“พวกเธอยังเรียนอยู่ใช่ไหม?” ลั่วมั่นถามอย่างสบายๆ “วิทยาลัยอาชีวศึกษาแถวๆ นี้เหรอ?”
“ค่ะ” เสี่ยวผิงพยักหน้าและส่ายหัวอีกครั้ง “ฉันอยู่โรงเรียนมัธยมยี่สิบเก้า เรียนอยู่ม.5 ค่ะ ”
อืม ไม่แปลกใจ แถวนี้มีวิทยาลัยอาชีวศึกษาหลายแห่ง แต่ก็ยังมีโรงเรียนมัธยมอยู่โรงเรียนหนึ่ง เพราะล้อมรอบไปด้วยวิทยาลัยอาชีวศึกษาจึงมักจะถูกลืมไป ส่วนเด็กที่สอบได้คะแนนไม่ค่อยดีหรือว่าฐานะทางบ้านยากจน ก็มักจะมาเรียนที่โรงเรียนมัธยมยี่สิบเก้า
แม้ว่าลั่วมั่นจะไม่ได้เรียนโรงเรียนมัธยมในเมืองเจียง แต่มีญาติและเพื่อนๆ จึงรู้เรื่องเหล่านี้บ้าง
หลังจากคุยกับเสี่ยวผิงสักพัก ดูเหมือนว่าชีวิตของเด็กสาวในโรงเรียนมัธยมดูมืดมนมาก เธอมักถูกรังแกตลอด อยากกลับบ้านแต่ก็กลับไปไม่ได้ มีคุณยายคนเดียวที่อยู่ที่บ้านและก็ไม่รู้ด้วยว่าเธออยู่ที่ไหน
ลั่วมั่นมีความรู้สึกหลากหลายเกิดขึ้นในใจ นี่มันเรื่องอะไรกัน!
เธอทำได้เพียงพูดปลอบใจไปว่า “เอาอย่างนี้ไหม พรุ่งนี้เพื่อนของฉันจะมาเยี่ยม ฉันจะหาวิธีที่จะให้เขาพาเธอออกไป ไม่ต้องกังวล”
“จริงเหรอคะ?” เสี่ยวผิงไม่อยากจะเชื่อ
“ชู่วว” ลั่วมั่นทำท่าทางให้เงียบเสียง หางตาของเธอเหลือบไปมองอีกมุมที่มีเสียงพูดคุยกัน
เธอมีความสามารถที่จะส่งเสี่ยวผิงออกไปได้ แต่ยิ่งมีคนรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น
“พี่คะ เพื่อนของพี่เก่งขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” เสี่ยวผิงถามอย่างระมัดระวัง
“อืม เก่งมาก” ลั่วมั่นพยักหน้าอย่างครุ่นคิด โดยนึกถึงกระดาษโน๊ตที่ส่งให้เล่อสวี้ในช่วงบ่าย
กวนเส้าหยู้ในฐานะเพื่อนรักของเฟิงเฉิน เขาคงเต็มใจที่จะช่วยเหลือเธอถ้าเธอขอความช่วยเหลือจากเขา เธอกังวลก็แต่เล่อสวี้ นิสัยแบบเธอ อาจจะเข้ากันได้ยากกับกวนเส้าหยู้
ในเวลากลางคืน
บาร์ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดเมืองเจียงได้เริ่มเปิดเพลงและเต้นกันแล้ว
“คุณชายกวน วันนี้ที่บาร์มีธีมกันครับ สาวๆ หลายคนแต่งตัวเป็นพยาบาล แอร์โฮสเตส ท่านต้องชอบแน่ๆ”
“พยาบาล แอร์โฮสเตส? ฉันดูเบื่อแล้ว เล่นอะไรที่มันใหม่ๆ บ้างได้ไหม?” กวนเส้าหยู้ยกขาไขว่ห้างพลางโอบเอวผู้หญิงคนหนึ่งด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความดูถูก
“ใหม่ๆ? ใหม่ๆ ยังไงดีครับ? ชุดบิกินี่ครั้งที่แล้วท่านก็ไม่สนใจ ถ้าท่านยังกลับไปกลับมา จะทำให้เราตายจริงๆ แล้วนะครับ”
“เปลี่ยนเสื้อผ้า” กวนเส้าหยู้เลิกคิ้วและยิ้มอย่างมีเลศนัย “ครึ่งแรกเราสามารถทำเป็นคอสเพลย์ ครึ่งหลังก็เปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำก็ได้นิ และใครเปลี่ยนเร็วที่สุด เราก็มอบรางวัลให้ 88880 หยวน เป็นยังไง?”
“อืม เป็นความคิดที่ดีเลยครับ” คนข้างๆ ตบต้นขา “เอาอย่างนี้แหละ ผมไปบอกให้ดีเจประกาศสักหน่อย”
ท่ามกลางแสงไฟ มีร่างมืดผลักกลุ่มคนออกไป และยืนนิ่งอยู่ไม่ไกล หลังจากเปรียบเทียบภาพถ่ายในมือของเธอแล้ว ก็เดินตรงไปที่ดาดฟ้าที่กวนเส้าหยู้อยู่