ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว – ตอนที่ 20

บทที่ 20 ที่แท้เป็นพี่สะใภ้นี่เอง
ห้องทำงานของผู้อำนวยการยังคงสว่างไสว ด้านหลังโต๊ะ ลั่วมั่นจัดกองเอกสารแผนการขาย และเปรียบเทียบกับหนังสือการตลาด ก่อนเงยหน้าคิดจะหยิบถ้วยกาแฟ ก็พบว่าฟ้ามืดแล้ว
เมื่อมองเวลา สามทุ่มแล้ว
ยังมีข้อมูลอีกสองเล่มในมือที่ยังอ่านไม่เสร็จ เธอลูบจมูกของตัวเอง และบรรเทาอาการปวดตา เปิดคอมพิวเตอร์อีกครั้งและเปรียบเทียบข้อมูลต่อ
เธอต้องการใช้เวลาให้สั้นที่สุดเพื่อทำความเข้าใจกับสิ่งเหล่านี้ คะแนนสิบห้าจุดที่เฟิงเฉินกำหนดไว้ไม่ได้หล่นมาจากฟ้าง่ายๆ ดังนั้นการอยู่ที่นี่เพื่อทำงานล่วงเวลาก็เป็นเรื่องที่จำเป็น
แต่เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน มีเหตุผลที่จะกลับบ้านดึก
เสียงข้อความโทรศัพท์มือถือดังขึ้นกะทันหัน ขัดจังหวะการเคลื่อนไหวของเธอ บนหน้าจอเห็นคำว่า ‘เฟิงเฉิน’ สองคำนี้ มือเธอสั่นเล็กน้อย ลังเลอยู่พักหนึ่ง แล้วกดดู
“สโมสรเอกชนหรงจิ่ง ห้องโพแดงKให้เวลาคุณยี่สิบนาทีมาที่นี่”
ลั่วมั่นดูซ้ำแล้วซ้ำอีก ว่าข้อความนั้นถูกส่งโดยเฟิงเฉิน
หลังจากแต่งงานมาสามปี นอกเหนือจากโอกาสที่จำเป็น เฟิงเฉินแทบจะไม่เคยพาเธอไปยังสถานที่นัดพบส่วนตัวใดๆ สโมสรเอกชนหรงจิ่ง เท่าที่ลั่วมั่นรับรู้ เป็นสถานที่ที่เฟิงเฉินและเพื่อนๆ ของเขานัดพบกัน
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะไม่ทำตาม ตอนนี้เฟิงเฉินไม่เพียงแต่เป็นสามีของเธอเท่านั้น และยังเป็นคนที่มีอำนาจเหนือเธอในบริษัทอีก
หลังจากนำเอกสารใส่ในกระเป๋าแล้ว เธอก็รีบลงมาชั้นล่าง แล้วเรียกรถทันที
สโมสรเอกชนหรงจิ่ง–
บนโซฟาในห้องโพแดงK ชายสามถึงห้าคนที่ดูก็รู้ถึงความมีระดับ ในมือโอบ ‘ผู้หญิง’ ไว้ในมือเดียว
หลังจากเข้ามาในห้องส่วนตัวพิเศษนี้ เฟิงเฉินนั่งดื่มอยู่คนเดียวอยู่ที่มุมห้อง และเหลือบมองไปที่โทรศัพท์มือถือเป็นครั้งคราว โดยไม่สนุกกับบรรยากาศคึกคักในนี้เลยสักนิดเดียว
“เฟิงเฉิน นายไม่สนใจหน่อยเหรอ วันนี้เกิดอะไรขึ้น? มีผู้หญิงตั้งหลายคน ไม่มีคนไหนเข้าตาเลยหรือไง?”
ชายที่สวมเสื้อสีแดงไวน์พูดออกมา และทุกคนต่างก็เห็นด้วย
“ทุกคนกำลังสนุกด้วยกัน นายดื่มอยู่คนเดียว เกิดอะไรขึ้น? พูดมาเถอะ หรือว่าช่วงนี้เลิกยุ่งกับนักแสดงสาวที่ชื่อหลัวแมนจีแล้ว?”
“พอเถอะ” ใครบางคนโต้กลับทันที “นายเคยเห็นเฟิงเฉินใส่ใจผู้หญิงคนไหนหรือไง? หลัวแมนจีคนนั้นเป็นเพียงแค่นักแสดงเล็กๆ เท่านั้น เลิกก็เลิกสิ จะไปเหมือนกับสาวๆ ที่สโมสรเอกชนหรงจิ่งได้อย่างไร! คุณชายเฟิง เมื่อเร็วๆ นี้ สโมสรเอกชนหรงจิ่งมีสาวๆ มาใหม่ ยังเด็กอยู่ด้วยนะ จะให้เรียกให้นายสักคนไหม? ”
เฟิงเฉินมองไปแวบหนึ่ง มือข้างที่ถือแก้วไวน์ค่อยๆ แกว่งไปมา และพูดออกมาสามคำ
“ไม่สนใจ”
ในขณะที่กำลังพูด ประตูก็ถูกผลักเข้ามา
เฟิงเฉินยืดตัวขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาของเขาอ่อนลงไปเล็กน้อย
ลั่วมั่นยืนอยู่ที่ประตู ในมือยังผลักประตูอยู่ ใบหน้าของเธอไปไม่ถูก หลังจากที่กวาดมองไปรอบๆ ในที่สุดก็เห็นเฟิงเฉินที่นั่งอยู่มุมห้อง และไม่มีใครอยู่ข้างเขา อยู่ๆ เธอก็มีความโล่งใจอย่างลึกลับ
“ว้าว มาผิดห้องรึเปล่าครับคนสวย? ” มีคนตะโกนพูดอยู่บนโซฟา ในทันใดนั้นชายร่างสูงก็ยืนขึ้น และกำลังจะไปพาเธอเข้ามา
ดวงตาของเฟิงเฉินเข้มขึ้น พูดอย่างเย็นชา
“ไม่ได้เข้าห้องผิด ที่นี่เนี่ยแหละ”
เสียงของเฟิงเฉินไม่ได้ดังมากนัก แต่มาพร้อมความเย็นชา ทุกคนในห้องต่างพากันตกใจ เสียงหัวเราะก็หยุดลงทันที
มือของชายร่างสูงที่เหยียดออกไปหยุดอยู่กลางอากาศ และมองกลับไปที่ความเย็นชาในดวงตาของเฟิงเฉิน ก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน รู้สึกสร่างเมาขึ้นมาเล็กน้อย และสงสัยว่า
“พี่……พี่สะใภ้เหรอ”
ทันทีที่พูดออกไป ภายในห้องก็อยู่ในความโกลาหล