ประธานเฟิง ฉันไม่รักนายอีกแล้ว – ตอนที่ 244

บทที่ 244 เชื่อมั่นในตัวเอง
สุดท้ายลั่วมั่นก็ทนดูท่าทางจะเป็นจะตายของกวนเส้าหยู้ไม่ได้ จับมือเฟิงเฉินที่จะกดสตาร์ทรถไว้ ลดหน้าต่างลงและพูดกับกวนเส้าหยู้ว่า
“อาทิตย์หน้าเล่อสวี้จะไปทำงานนอกสถานที่หลูโจว คนที่เดินทางไปด้วยกันคือหลี่หยางจากฝ่ายขายที่สองของบริษัทH.Y. แฟนเก่าของเธอ ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนมีไม่น้อย รายละเอียดฉันบอกได้แค่นี้ หาอะไรได้ จะคว้าโอกาสไว้ได้ไหม ก็อยู่ที่ตัวคุณแล้ว”
กวนเส้าหยู้ตะลึงไปสักพัก ไม่รู้ว่าคิดอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาส่องประกาย ปัดกวาดความโชคร้ายก่อนหน้า
“เป็นพี่สะใภ้ที่พึ่งพาได้!”
เสียงเรียกพี่สะใภ้คำเดียวทำให้ลั่วมั่นตกใจจนแก้วหูสั่น หูแดงโดยไม่ทราบสาเหตุ
……
เรื่องราวระหว่างกวนเส้าหยู้และเล่อสวี้ คนข้างก็ยื่นมือเข้าไปไม่ได้ ลั่วมั่นทำได้มากที่สุดก็แค่เตือนไปสองสามประโยค ยื่นเข้าไปช่วยมากไปก็จะยิ่งต่อต้าน นิสัยของเล่อสวี้เป็นพวกค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ต้องค่อยลิ้มรส เธอคิดว่าสายตาของกวนเส้าหยู้ไม่เลว แต่ไม่รู้ว่าความอดทนจะเป็นยังไง
หลังจากวันนั้น
กลางเดือนจะเป็นการรวมตัวทุกครึ่งเดือนของครอบครัวคฤหาสน์เฟิง
เพราะโดนแม่สามีดุมาก่อนหน้านี้ หลังจากนั้นเกือบจะครึ่งเดือนก็ไม่ได้มีเวลาติดต่อกับทางนั้นเลย คาดว่าลู่จิ่งจูคงอยากให้เธอสงบจิตสงบใจอยู่กับตัวเอง นอกจากจะให้แม่บ้านหลีเอาเครื่องดื่มบำรุงครรภ์มาให้ ก็ไม่มีอย่างอื่นแล้ว
“พรุ่งนี้จะกลับไปที่คฤหาสน์เฟิงไหม?”
กลางคืน ลั่วมั่นนั่งเช็ดหน้าอยู่ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง จู่ๆ ก็ถามเฟิงเฉินขึ้นมา
เฟิงเฉินกำลังอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ได้ยินแต่ไม่เงยหน้า “พรุ่งนี้มีนัดทานอาหาร ไม่แน่ใจว่าจะมาทันไหม ถ้าคุณไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป”
“ฉันไม่ได้พูดว่าไม่อยากไป” ลั่วมั่นขมวดคิ้ว หลังจากเช็ดหน้าเสร็จเปิดผ้าห่มและขึ้นเตียงไป “แต่ไม่ไปก็ไม่ดีสินะ”
“ไม่เป็นไร” เฟิงเฉินปล่อยมือข้างหนึ่งและตบบนผ้าห่มเบาๆ “เรื่องที่ไม่อยากทำ ไม่ต้องคิดอะไรมาก นางหญิงเฟิงมีสิทธิพิเศษนี้”
“คุณคิดว่าฉันเป็นภรรยาประมุขหรือไง?”
“สละธุรกิจและเข้าสู่การเมือง สามปีย้ายจากเมืองเจียงมาเมืองหลวง สามปีจากเมืองหลวงเลื่อนขั้นเป็นเจ้าหน้าที่อาวุโส อีกสามปี…รวมแล้วใช้เวลาประมาณสิบห้าปี ถ้าคุณยินดีที่จะรอ ฉันลองได้นะ แต่ถ้าอย่างนั้นฉันจะมีเวลาอยู่กับคุณน้อยมาก”
ท่าทางการอธิบายช่วงเวลาการเข้าสู่เส้นทางการเมืองของเขาทำให้ลั่วมั่นหัวเราะได้สำเร็จ
“ตามที่คุณอธิบาย แค่มีเวลาใครก็เป็นภรรยาของประมุขได้นะสิ?”
“คนอื่นฉันไม่รู้ แต่เรื่องที่ฉันอยากจะทำฉันทำได้ทั้งหมด”
เขาจริงจัง?
ลั่วมั่นประคองแก้มและเงยหน้ามองเขา “คุณเฟิง ใครให้ความมั่นใจในตัวเองขนาดนี้กับคุณกันแน่?”
“สามารถกำหนดระดับความมั่นใจในตัวเอง”
“แต่เมื่อความสามารถกับความมั่นใจในตัวเองไม่เหมาะสมกัน ความมั่นในใจตัวเองจะกลายเป็นโทษตัวเองนะ”
“ที่คุณพูดคือคนที่พ่ายแพ้”
“คุณไม่เคยแพ้?”
“ไม่เคย”
ลั่วมั่นคิดว่าสำหรับเรื่องความสามารถแล้ว เฟิงเฉินเป็นผู้ยุติหัวข้อนี้เสมอ แต่คืนนี้เธอไม่อยากให้เขาหลับไปพร้อมความมั่นใจในตัวเองอย่างนี้ จึงพยายามค้นหา ในที่สุดก็เจอเรื่องหนึ่งที่ผู้ชายคนหนึ่งไม่มีทางเอาชนะได้
“มีเรื่องหนึ่ง ที่คุณไม่สามารถยืนหยัดได้ตลอดไป”
“อะไร?”
“คุณเข้ามา” ลั่วมั่นกวักมือเรียกและหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์
เฟิงเฉินโน้มตัวไปด้านข้าง” ลั่วมั่นพูดด้วยน้ำเสียงแห่งชัยชนะข้างหูว่า “บนเตียง ไม่มีเรื่องอะไรที่ผู้ชายสามารถยืนหยัดไปได้ตลอด