ปล้นสวรรค์ – ตอนที่ 111 สิบสามเข็มจากประตูผี แผงฤทธิ์

SPH: บทที่ 111 สิบสามเข็มจากประตูผี แผงฤทธิ์

 

ด้วยเข็มสองสามเล่มที่ถูกฝังโดยฝีมือเย่หยู ผู้ป่วยโรคอัมพาตที่รุนแรงคนนี้ มีความรู้สึกทันทีผลอันน่าอัศจรรย์นี้ ทําให้แพทย์ทุกคนเบิกตา

 

ในตอนนี้เย่หยู ได้เปลี่ยนความสนใจของเขาไปเป็นผู้ป่วยรายต่อไปแล้ว

 

มันเป็นหญิงสาวที่มีสีหน้าซีดเซียว อย่างไรก็ตาม มีใครบางคนอาจเห็นว่าเธอมีรูปร่างที่สวยงาม และเคลื่อนไหวได้มาก่อน ที่เธอจะล้มป่วย

 

ตันเฟิ่งหัว ยืนอยู่ข้าง ๆ คนไข้ และเย่หยูว่า “เธอชื่อเวินเมิ่ง เธอเคยเป็นนักแสดงเมื่อหนึ่งปีก่อน และได้รับความทุกข์ทรมานจากอาการซึมเศร้าขั้นรุนแรง จนกินหรือดื่มอะไรไม่ได้เลย

 

เย่หยู มองดูผู้หญิงที่สวยงามคนนี้ ซึ่งควรจะเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา เธอสามารถยืนบนเวที และกลายเป็นจุดสนใจของทุกคน แต่ตอนนี้เธอนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ด้วย ท่าทางที่ดูซีดเซียว โดยอาศัยเพียงของเหลวในการดํารงชีวิต

 

“เฮ้อ ช่างน่าสงสารจัง!”

 

เย่หยู ถอนหายใจ แล้วหยิบเข็มฝังเข็มถูกเจาะ เข้าไปในร่างกายของเวินเมิ่ง

 

แพทย์และผู้เชี่ยวชาญทุกคนในปัจจุบัน กลั้นหายใจในขณะที่พวกเขาเฝ้าดูการแสดงอาการของเวินเพิ่งอย่างตั้งอกตั้งใจ

 

เวินเมิ่ง กําลังนอนอยู่บนเตียง แม้ว่าดวงตาของเธอจะเปิดกว้าง แต่ก็ไม่มีร่องรอยของแสงสว่างในตาทั้งคู่ เธอเป็นเหมือนตุ๊กตาที่เหมือนจริง

 

ตึกๆ เสียงนาฬิกา

 

ในห้องประชุม นาฬิกาจับเวลาบนผนังกําลังขยับอย่างต่อเนื่อง หลังจากนาฬิกาจับเวลาหมุนหนึ่งครั้ง การเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้นกับเวินเมิ่ง!

 

ดวงตาของเธอซึ่ง แต่เดิมและนิ่งเงียบ เริ่มมีความผันผวน ราวกับว่าเธอกําลังมองเข้าไปในส่วนลึกของทะเลสาบลึก ทําให้เกิดคลื่นในดวงตาของเธอ

 

เธอกระพริบ และอ้าปากของเธอที่ไม่ได้อ้ามานานแล้ว!

 

” ฉัน …”

 

เวิ่นเมิ่ง ส่งเสียงที่อ่อนแอ และแหบแห้ง ซึ่งฟังดูเหมือนแผ่นไม้แห้ง ผุพัง

 

แพทย์ที่อยู่โดยรอบ ต่างก็กํามือหมัดด้วยความตื่นเต้น อุทานอย่างนุ่มนวล

 

“เธอพูดได้! เธอพูดจริงๆ!”

 

“เทคนิคเข็มนี้ เป็นมันสุดยอดมากเกินไปแล้ว!”

 

“โรงพยาบาลทั้งหมดของเรากําลังสูญเสียเวลาและโอกาสในการรักษาผู้ป่วย เข็มเงินเพียงไม่กี่อัน จากชายหนุ่มคนนี้ ผู้ป่วยก็สามารถพูดได้ เขาเป็นหมออัจฉริยะจริงๆ!”

 

เย่หยู ดึงเข็มเงินของเขา แล้วถามเวินเมิ่ง ว่า “มีอะไรที่คุณอยากจะพูดไหม?”

 

เวินเมิ่ง มองลึกลงไปที่เย่หยู สายตาที่เพ่งมองของเธอ ดูเหมือนจะแกะสลักเย่หยูไว้ในใจ

 

“อยากถามคุณว่า ชีวิตสําคัญหรือความฝันของคุณสําคัญกว่า?”

 

เย่หยู กะพริบ เขาไม่ได้คาดหวังว่า สิ่งแรกที่เวินเมิ่งพูด ไม่น่าจะเป็นคําถามแบบนี้

 

“อืม … “ ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เย่หยู กล่าวว่า “ชีวิตเหมือนทะเลความฝัน คุณเป็นเหมือนชายฝั่ง”

 

เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองของเวินเมิ่ง เย่หยู กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า ” หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากน้ำทะเลไห่หยางเราจะไม่สามารถไปถึงอีกด้านหนึ่งได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเราต้องเผชิญกับลมและสึนามิอย่างรุนแรง โปรดอย่าลืมอีกด้านหนึ่งของมัน!”

 

หลังจากนั้นไม่นานเวินเมิ่ง หลับตา หยดน้ำตาหล่นจากหางตาของเธอ และริมฝีปากซีดของเธอก็เปิดออกเล็กน้อย “ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณมาก!” และฉันก็หิวมาก ”

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com

แพทย์ทุกคนตกใจจนมึนงง พวกเขามองเหยุด้วยความเคารพ

 

ถัดไป เย่หยู ให้การรักษาฝังเข็มแก่ผู้ป่วยที่นอนเป็นผัก รวมทั้งทั้งผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม หลังจากที่พวกเขาถูกแทงด้วยเข็มผู้ป่วยก็มีพัฒนาการที่ดีขึ้น

 

คนสุดท้ายที่เหลือเป็นผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลว ชายชรา อายุกว่า 90 ปี ผู้มีสามารถจะเสียชีวิตได้ตลอดเวลา

 

ในขณะที่เย่หยูกําลังรักษาผู้ป่วยอยู่ แพทย์ก็จะคอยเตือนว่า “แย่มาก!” หัวใจของผู้ป่วยหยุดเต้น! ”

 

“เร็วๆ ช่วยเขา!”

 

“การฉีดยาเพิ่มความแข็งแรงของหัวใจ!”

 

แพทย์รอบข้างจากความเป็นมืออาชีพ เริ่มรักษาผู้ป่วยอย่างเร่งด่วน น่าเสียดายที่มือของเขาเร็วไม่พอ และหัวใจของผู้ป่วยก็หยุดเต้นลง

 

ตันเฟิ่งหัวเงยหน้าขึ้น มองอย่างคอตก เมื่อเห็นเหยูถือเข็มไว้ ยืนข้างนอกฝูงชน พร้อมกับมองไม่เห็นใบหน้า

 

ตันเฟิ่งหัว ตาสว่างขึ้น และเขาก็ตะโกนอย่างตื่นเต้นว่า “ หลีกทาง! ให้เย่หยูรักษา!”

 

ฝูงชนที่อยู่โดยรอบ แยกย้ายกันไปอย่างเร่งรีบ มีความหวัง “ใช่หมอเย่น้อย มีวิธีอย่างแน่นอน!”

 

” แต่คนไข้ตายไปแล้ว!”

 

“สิบสามเข็มของประตูผี นั้นสามารถทําให้เกิดการฟื้นฟูได้จริงหรือ?”

 

บางคนมีความหวัง ในขณะที่คนอื่นสงสัย และสายตาของพวกเขาทั้งหมดก็เพ่งมองไปที่เย่หยู

 

เมื่อเดินไปด้านข้างของผู้ป่วย เย่หยูก็ตรวจดูเขาอย่างรอบคอบ ก่อนจากนั้นก็เผยความมั่นใจออกมา เขาตั้งใจฝังเข็ม และในพริบตาก็เจาะเข้าไปในร่างกายของผู้ป่วย

 

เย่หยู กําปั้นของเขาให้เป็นก้อน เย่หยูเคาะมันไว้บนหน้าอกของผู้ป่วย ตะโกนว่า “เข็มแต่ละเล่ม แบ่งออกเป็นหยินและหยาง เทพและผียืนอยู่สองฝั่ง!” ตื่นขึ้นมา!

 

ตึก!

 

ตึกๆ!

 

ตึกๆๆๆ!

 

ภายใต้สายตาที่ร้อนแรงของทุกคน ในที่สุดหัวใจของผู้ป่วยก็เริ่มเต้นอีกครั้ง!

 

“โอ้ ยังมีชีวิตอยู่!” เขายังมีชีวิตอยู่อีกครั้ง! หมอบางคนจ้องมองผู้ป่วยที่กลับมามีชีวิตอีกครั้งและรู้สึกตื่นเต้นมาก พวกเขาเริ่มร้องไห้น้ําตาแห่งความสุข!

 

“มันน่าทึ่งมาก!” ”ดังนั้น นี่คือเข็มทั้งสิบสามของประตูผี !”

 

“นําคนตายกลับมามีชีวิต นี่คือการนําคนตายกลับมามีชีวิต!”

 

“มีศิลปะอันศักดิ์สิทธิ์ในโลกนี้จริง ๆ ! สมัยโบราณไม่ได้หลอกลวงเราอย่างแท้จริง!”

 

ผู้คนจํานวนมาก ลุกขึ้นมองเหยู อย่างกระตือรือร้น ราวกับว่าพวกเขามองดูพระเจ้าที่ยังมีชีวิตอยู่

 

เย่หยู เก็บเข็มฝังที่เจาะบนร่างกายของผู้ป่วย และเดินกลับไปที่เวทีบรรยายอย่างช้าๆ มองไปที่หมอหลายร้อยคนในห้องประชุม

 

ในขณะนี้แพทย์ที่มีตําแหน่งสูง ซึ่งเคยปฏิบัติงานด้านการแพทย์มานานหลายสิบปี ไม่กล้าที่จะตั้งคําถามกับเย่เหยูอีกแล้ว

 

ทุกคนต่างก็มองเหยุด้วยความชื่นชม รอให้เขาเริ่มบรรยายอย่างเงียบ ๆ การแสดงออกที่สง่างามของเย่หยู พวกเขายิ่งเชื่อฟังมากกว่านักเรียนที่เพิ่งเข้าโรงเรียน

 

เมื่อมองดูหมอที่จริงจังเหล่านี้ เย่หยูก็หัวเราะเยาะ คุณไม่ต้องจริงจังมาก มันเป็นเรื่องดี คุณสามารถผ่อนคลายได้”

 

แทนที่จะผ่อนคลายแพทย์เหล่านี้กลับนั่งตัวตรงขึ้น 

 

เย่หยูส่ายหัวอย่างไร้ประโยชน์ และได้แต่ปล่อยพวกเขาไป

 

”เข็มทั้งสิบสามเล่มจากประตูผีนั้นเป็นเวทย์มนตร์ แต่ก็ยังมีข้อจํากัด เทคนิคเข็มแบบนี้สามารถช่วยชีวิตผู้ที่เพิ่งตายไป สําหรับผู้ที่ตายไปแล้ว เป็นเวลานานทําไม่ได้”

 

แม้ว่าแพทย์จะเคารพเย่หยู แต่พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะบ่นเพียงพอแล้วที่จะช่วยคนที่เพิ่งตายหรือไม่? นี่เป็นแผ่นดินไหวระดับ 18 ริกเตอร์ แล้วในวงการแพทย์! มันล้มล้างมุม มองของทุกคนในโลก!

 

“ต่อไป ผมจะอธิบายให้ทุกคนทราบถึงการใช้งานพื้นฐานของเข็มทั้งสิบสามจากประตูผี”

 

แพทย์หลายร้อยคนที่อยู่ด้านล่างนั้น นําสมุดบันทึกขนาดเล็กออกมา และจดบันทึกสิ่งที่ค้นพบทีละคน

 

เวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว ในห้องประชุมของโรงพยาบาลกลางแห่งแรกของเมืองหมิงโจวมีที่นั่งหลายร้อยที่นั่ง แต่มันเงียบมากเป็นพิเศษกรอบแกรบๆ!

 

เสียงเดียวที่ได้ยิน คือเสียงของหมอเหล่านี้ ที่เขียนขึ้นอย่างดุเดือด

 

เย่หยู ดื่มชาของเขากลั้วคอของเขา และพูดกับแพทย์ที่ไม่ย่อท้อว่า “โอเค ผมจะจบการบรรยายที่นี้อย่างคร่าว ๆ หลังจากนั้นผมจะเขียนคู่มือลับสําหรับการใช้งาน สิบสาม เข็มจากประตูผี และส่งต่อไปยังคณบดี ตันเฟิ่งหัว เพื่อให้เขาสอนทุกคนต่อไป ”

 

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้น พวกเขาทั้งหมดเริ่มคร่ําครวญ และพูดอย่างไม่เต็มใจว่า “อย่าพึ่ง! ฉันยังไม่ได้ฟังมากพอเลย!”

 

“ใช่แล้ว หมอตัวน้อย ช่วยบอกเราเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ที!”

 

อาจารย์ตันเฟิ่งหัว ลุกขึ้นยืนขอร้องเย่หยู เย่หยู เล่าเรื่องนี้ให้เราฟังหน่อย!”

 

เมื่อเห็นว่าเย่หยู ไม่ได้ขยับตันเฟิ่งหัวเล่าต่อว่า “จะพูดอย่างไรดี ฉันตัดสินใจแล้ว นางพยาบาลในโรงพยาบาล คน หนที่คุณชอบ!” ชายชราคนนี้จะจับคู่เธอกับคุณเอง!” 

 

เย่หยู มองดูที่ชายชราผู้นี้ที่ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย และรู้สึกช่วยไม่ได้หากเป็นความรู้สึกของเขาเอง เขาคงจะเห็นด้วย

 

เย่หยู ถอนหายใจลูบท้องแล้วพูดพร้อมกับยิ้มว่า ” ผมหิวด้วยเหมือนกัน โอเค!”

 

“ปั๊บ” ” ขอแสดงความยินดีกับเจ้าของร่าง ในการส่งเสริมการใช้งานสิบสามเข็มจากประตูผี รางวัลคือการจับรางวัลหนึ่งครั้ง!”

 

เสียงของระบบ ดังขึ้นในใจของเย่หยูทันที

 

มุมปากของเย่หยู ม้วนตัวขึ้น หัวใจของเขาตื่นเต้นเขา ได้รับลอตเตอรี่อีกครั้ง!

 

ด้านนอกของโรงพยาบาลกลางแห่งแรกของเมืองหมิงโจวมีฉากมหัศจรรย์ที่ปรากฏในสายตาของผู้คน

 

แพทย์หลายร้อยคน สวมเสื้อคลุมสีขาวยืนอย่างเป็นระเบียบ ที่ด้านหน้าของโรงพยาบาลจัดเรียงเป็นสองแถว

 

แพทย์ที่ควรจะยุ่งอยู่ในโรงพยาบาล กําลังดูคนที่เดินออกจากโรงพยาบาลด้วยความเคารพในสายตาของพวกเขา

 

ผู้ยืนดูหยุดเดินและมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัยพวกเขาต้องการที่จะรู้ว่าใครกัน ทําให้แพทย์เหล่านี้ออกมาส่งเขา

 

ด้วยความเคารพที่ด้านหน้าประตู

 

สิ่งที่ทําให้ทุกคนประหลาดใจ คือเด็กหนุ่มรูปงามเดินออกจากโรงพยาบาลช้าๆ

หมอๆกําลังรอชายหนุ่มคนนี้อยู่เหรอ?

 

“ไม่มีทาง! เขามีสถานะแบบไหน? หมอเหล่านี้ทั้งหมดต่างออกมาส่งเขาออกไป?”

 

“โอ้ๆ!” ดูสิ ประธานของโรงพยาบาลกําลังส่งเขาออกไป!

 

“สุดยอด!” หมอพวกนี้กําลังส่งชายหนุ่มคนนี้จริงๆ!”

 

ปล้นสวรรค์

ปล้นสวรรค์

เรื่อง ปล้นสวรรค์ นักเรียนมัธยมปลายธรรมดา นามว่าเย่หยู จู่ๆวันหนึ่งก็มีลำแสงพุ่งลงมาที่มือของเขา ด้วยเหตุนี้เขาถึงได้ระบบปล้นสวรรค์มาคลอบครอง ในแต่ละวันเขาสามารถเปิดช่องมิติ เพื่อที่จะใช้มือของเขา ล้วงเข้าไปขโมยของต่างๆจากทุกที่มาเป็นของตน “ยอดภูเขาดาบ ซึ่งมีดาบวิเศษปักอยู่ จู่ๆก็เกิดวังวน พร้อมทั้งมีมือยื่นออกมา คว้าดาบวิเศษ ที่นิกายดาบสวรรค์เฝ้ารอคอย” “ดร.อากาสะแว่นตารุ่นล่าสุดของผมอยู่ไหนครับ” “ โอ้มันอยู่ตรงนี้ โคนัน เอ๊ะ! มันหายไปไหนแล้ว!” “ ฮ่าฮ่า ในที่สุดตำราฝังเข็มเล่มนี้ก็เป็นของข้า! อ๊ะ! ใครบังอาจขโมยไป”

Options

not work with dark mode
Reset