SPHบทที่ 124 ปีศาจชุดแดง
วิ๊ง!
บนถนนตอนกลางคืน รถสปอร์ตสุดเท่ขับผ่านเข้า
เย่หยูนั่งอยู่ที่นั่งคนขับของรถ ส่วนเนียเสี่ยวเฉียนนั่งอยู่ฝั่งผู้โดยสารด้านข้าง
” หวา! คุณชาย นี่คืออะไรหระ? ทําไมรถเหล็กนี้วิ่งได้เร็วนัก?”
เย่หยมองไปที่เนียเสียวเฉียนอย่างใคร่รู้แล้วพูดว่า
“นี่คือรถ”
“ไงเจินเทียน ทักทายเสียวเฉียนหน่อยสิ !”
เย่หยูเคาะไปที่พวงมาลัยขณะพูดกับเหยาเจนเทียน
“เขย่าสวรรค์ นี่เป็นชื่อของรถคันนี้หรอ? แปลกอะไรเช่น
เนียเสี่ยวเฉียนถามด้วยความอยากรู้ขณะมองไปที่เหยาเจินเทียนที่ทรงอํานาจ
เสียงระบบเอไอดังมาจากสเตอริโอของรถ
“สวัสดี! ฉันคือเขย่าสวรรค์! นายท่าน!” เมื่อได้ยินเสียงทักทายของเจินเทียน เนียเสี่ยวเฉียนก็ฉายแววตาที่อยากรู้อยากเห็น แล้วเธอยังพูดต่ออีกว่า
“สวัสดี! ฉันคือเนียเสียวเฉียน เป็นภรรยาของคุณชาย!”
เย่หยูส่ายหน้าอย่างขบขันขณะที่เขาได้ยินบนสนทนาระหว่างเหยาเจินเทียนกับเบี้ยเสี่ยวเฉียน
“คุณชาย! คนคนนั้นอยู่ใกล้พวกเราแล้ว!”
เมื่อเย่หยูขับรถผ่านพ้นเขตชนชั้นสูงมาแล้ว เนียเสี่ยวเฉียนก็เตือนเขาทันที
เปลี่ยนแปลงเส้นทาง เย่หยูขับรถตรงเข้าไปในเขต
เย่หยูลากเนียเสียวเฉียนลงมาจากรถสปอร์ต และแล้วพวกเขาก็มาถึงหน้าคฤหาสน์
“คุณชาย เจ้าของไข่มุกอยู่ในบ้านหลังนี้ค่ะ”
เนียเสี่ยวเฉียนมองไปยังคฤหาสน์ที่อยู่ตรงหน้าเธอแล้วพูดกับเย่หยูอย่างอ่อนโยน
สายตาเย่หยูส่องประกายและพูดอย่างเยือกเย็น
“ไปกันเถอะ ไปดูคนที่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้กัน! เขากล้าเลี้ยงผีไว้มาทําร้ายคนได้ยังไง!”
เย่หยูคิดว่าเจ้าของไข่มุกกระหายโลหิตต้องอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ แต่เย่หยูกลับไม่รู้ว่าเจ้าของ
คฤหาสน์หลังนี้ก็ตกเป็นเหยื่อเหมือนกัน
หวังต่งผู้ที่เป็นเจ้าของคฤหาสน์เป็นเอเย่นต์ขายจําพวกอสังหาริมทรัพย์ที่มีชื่อเสียง เดิมที่เขาจะจัดงานรื่นเริงฉลองเทศกาลฤดูใบไม้ผลิกับคนรัก แต่กลับถูกขัดขวางจากเรื่องที่ไม่คาดฝัน
เวลานี้ หวังต่งกําลังนั่งอยู่บนพื้นอย่างอ่อนแรงและกําลังพยายามอย่างที่สุดเพื่อขยับตัวไปข้างหลัง พยายามออกห่างชายแปลกหน้าและผีที่พบก่อนหน้านี้
“ได้โปรด อย่าฆ่าฉัน!”
ใบหน้าที่แสดงถึงความหวาดกลัวถูกปกคลุมไปด้วยเลือดซึ่งเลือดนี้ก็เป็นเลือดของคนรักเขาเอง
ช่างน่าสงสารคนรักแสนสวยของเขาที่ถูกผีชุดแดงที่อยู่ตรงหน้าเธอฉีกร่างออกเป็นชิ้นๆ เลือดกระเซ็นไปทั่วห้องซึ่งมันทําให้รู้สึกสะอิดสะเอียน!
หวังต่งกัดฟันแน่นแต่ก็ไม่กล้าสบถออกมา เพราะกลัวว่าปีศาจชุดแดงจะเข้ามาฉีกร่างเขาเป็น
ขึ้นๆ
“จิ๊ จิ๊! บ้าเอ้ย! นังผู้หญิงคนนี้มันสวยมากกว่าฉันอีก!”
ปีศาจชุดแดงที่กําลังลอยอยู่กลางอากาศยิ้มอย่างหงุดหงิดขณะมองนิ้วที่เรียวยาวและพูดด้วยท่าทางสบายๆ
ข้างๆปีศาจชุดแดง อี้ฉวนที่หัวเราะอย่างชั่วร้าย
“เจี่ยเจีย…หงอี้! หยุดเสียเวลาได้แล้ว รีบดูดเลือดของมันออกมาให้หมดเถอะ!”
ปีศาจชุดแดงจ้องไปยังอี้ฉวนแล้วพูดอย่างเยือกเย็นว่า
“อี้ฉวน จําเอาไว้นะ พวกเราเท่าเทียมกัน และแกก็ไม่มีสิทธิมาสังฉันด้วย!”
ใบหน้าของอี้ฉวนหม่นมองแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเขาก้มหน้าลง แววตาชั่วร้ายของก็เขาก็ประกายออกมา
“รอฉันได้ชานาญคัมภีร์หัวใจของจอมมารซะก่อนเถอะ! ฉันจะจัดการแกทุกวิถีทางเลย!”
หงอี้เห็นว่าอี้ฉวนไม่ได้ปฏิเสธเธอ แต่กลับยิ้มอย่างพอใจ
“แม้แกจะพูดถูก แต่ฉันก็รอดูดเลือดจนหมดตัวไม่ไหวแล้ว”
เมื่อหวังต่งได้ยิน เขาก็หวาดกลัวจนใบหน้าของเขาซีดเผือด เขาอยากจะวิ่งแต่เขาก็กลัวจนแขนขาไร้เรี่ยวแรง เขาไม่สารถใช้พละกําลังได้เลย
“ฮิฮิ ไปลงนรกซะ!”
หงอี้กรีดร้องและพุ่งตรงไปยังหวังต่ง
ปัง!
ทันใดนั้น ประตูในบ้านก็ถูกใครบางคนเตะเปิดออก
“โย่ว! ที่นี่มันช่างสดใสจริงๆ นี่ฉันเข้ามาผิดเวลาไหมเนี่ย?
เย่หยูยืนอยู่ที่ประตูแล้วมองไปในห้องที่แสนจะยุ่งเหยิงและพูดกลั้นหัวเราะนิดๆ
” หมอนี้เป็นใคร!”
อื้ฉวนหันหลังไปพูดด้วยน้ำเสียงดุดันกับเย่หยูและเนียเสี่ยวเฉียนทันที
หงอี้ไม่สามารถที่จะประมาทในการดูดเลือดของหวังต่งได้เธอหันกลับมาและกลับมายืนข้าง
อื้ฉวน และมองไปยังประตูข้างหน้า
อื้ฉวนมองเนียเสี่ยวเฉียนอย่างไม่ได้ตั้งใจในครั้งแรก แต่จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
ขณะที่ตะโกนออกมาด้วยความตกตะลึง
” ความสามารถนี่มัน! ร่างปีศาจหยินแห่งสวรรค์!”
อื้ฉวนมองเนียเสี่ยวเฉียนด้วยแววตาที่แทบจะลุกเป็นไฟแล้วพูดกับหงอี้ว่า
” หงอี้ ปล่อยผีผู้หญิงไว้ที่นี่แล้วฆ่าไอ้เด็กเหลือขอนั้นซะ!”
เมื่อเนียเสี่ยวเฉียนรู้สึกถึงสายตาของอี้ฉวนที่จ้องมาเธอก็แสดงท่าที่เปลี่ยนไป เธอไปซ่อนหลังเย่หยูและกระซิบกับเขา
“คุณชาย ช่วยข้าด้วย!”
เย่หยูเห็นหน้าเนียเสี่ยวเฉียนที่กําลังหวาดกลัวและมาซ่อนข้างหลังเขา เขายิ้มและพูดกับเธอว่า
“เสี่ยวเฉียน เธอเป็นผืนะ เธอจะกลัวพวกมนุษย์จริงๆ เหรอ?”
เนียเสี่ยวเฉียนยืนอยู่ข้างหลังเย่หยูและพูดกับเขาด้วยเสียงอันทรงเสน่ห์
“แน่นอน ออร่าของผีที่อยู่รอบๆชายคนนั้น นอกจาออร่าชั่วร้ายและน่ากลัวนั้นแล้ว เพียงแค่มองก็รู้แล้ว ว่าเขาไม่ใช่คนดี! โดยเฉพาะปีศาจชุดแดงที่อยู่ข้างเขา ซึ่งดูไม่ใช่คนดีอย่างแน่อน! ”
สายตาของอี้ฉวนมองผ่านเย่หยูแล้วไปหยุดที่เนียเสี่ยวเฉียน ยิ่งเขามอง สายตาของเขาก็ฉายให้เห็นถึงความละโมบยิ่งขึ้น
“จิ๊จิ๊! ช่างเป็นผีที่สมบูรณ์จริงๆ แต่เดิมนี่เป็นร่างปีศาจหยินสวรรค์ และยากที่มันมาจากผู้บิรสุทธิ์
นี่คือเตาหลอมที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่สวรรค์ประทานให้กับฉัน !”
อี้ฉวนมองไปยังเนียเสี่ยวเฉียนด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความต้องการ เขายิ้มเยาะและพูดว่า
“ตราบใดที่ฉันใช้เตาหลอมในการฝึกตน ฉันก็จะสามารถเป็นผู้ควบคุมของคัมภีร์หัวใจปีศาจได้อย่างรวด เร็ว!”
เนียเสี่ยวเฉียนกลัวสายตาของอี้ฉวนที่มองมา เธอซ่อนอยู่หลังเย่หยูและตะโกนออกไปว่า
“คุณชายอยู่ที่นี่แล้ว แกทําไม่สําเร็จหรอก!”
“คุณชายงั้นหรอ?”
อื้ฉวนจ้องเย่หยูด้วยสายตาที่เหยียดหยัน และพูดอย่างไม่ตั้งใจว่า
“รอจนฉันขยี้คุณชายของแกให้ตายเถอะ ฮิฮิ แล้วแกค่อยมาเรียกฉันว่าสามี”
เมื่อเนียเสี่ยวเฉียนได้ยิน เธอก็กระทืบเท้าลงแล้วตะโกนไปว่า
” ช่างไร้ยางอาย! พลังอันยิ่งใหญ่ของคุณชายไม่ใช่สิ่งที่แกจะสามารถทําลายได้ง่ายๆหรอกนะ!”
“ชิ!” มุมปากของอี้ฉวนยกขึ้นอย่างเหยียดหยัน
“คุณชายเศษขยะของเธอ ก็แค่ของหวานชิ้นหนึ่ง! หงอี้เขมือบมันเข้าไป อย่าลืมที่จะค่อยๆฉีกร่าง
มันออกเป็นชิ้นๆ ฉันอยากจะได้ยินเสียงกรีดร้องของมัน!”
หงอี้ที่ยืนอยู่ข้างๆอี้ฉวนก็เบิกตาขึ้น เธอใช้นิ้วเรียวยาวของเธอพันผมที่แสนยาวขณะจ้องมองไปที่เขาอย่างสนใจเป็นพิเศษ
“โย่ว แกนี่ก็หล่อใช้ได้เลยนะเนี่ย ฉันรับรองว่าแกต้องรู้สึกดีแน่ๆ ”
ร่างของหงอี้มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเย่หยูภายในพริบตาขณะที่กรงเล็บแหลมก็คว้าเข้าไปที่อกของเย่หยู
“อ๊า!”
เสียงของเย่หยูเหมือนกับฟ้าร้องตอนฤดูใบไม้ผลิ ด้วยเสียงร้องตะโกน เขากําหมัดแน่นและต่อยไปที่หงอี้
กรรรร!
ด้วยเสียงคํารามของมังกร กําหมดของเย่หยูพุ่งไปยังไหล่ของหงอี้
“ย๊า!”
หงอี้ถอยกลับมาอย่างรวดเร็ว เธอกุมไหล่ของเธอไว้และล็อคไว้แน่นราวกับว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส
อื้ฉวนไขว้แขนแล้วยืนขึ้น เขาไม่ได้ดูกังวลแม้แต่น้อย แต่เขากลับยิ้มเยาะและพูดว่า
”เหอะ แกยังคงมีอุบายเล่นอยู่บ้าง แต่แกไม่คิดว่าศิลปะการต่อสู้แหกคอกแบบแกจะสามารถทําร้ายปีศาจที่มีระดับเท่าปีศาจชุดแดงงั้นหรอ?”
เดิมที่ใบหน้าที่แสนจะงดงามของหงอี้เต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่หลังจากที่อื่ฉวนพูดจบ เธอก็กลับมาเย็นชาและมีท่วงท่าทรงเสน่ห์อีกครั้ง
” ชิ! ช่างน่าเบื่อเสียจริง!”
“ฉันไม่ได้หวังว่าเด็กน้อยจะเป็นนักต่อสู้ขั้นกลั่นโลหิตหรอกนะ ตอนนี้ฉันแค่จะดูดเอาเลือดของแกออกมาให้มากยิ่งขึ้น!”
หงอี้กํามือที่ว่างเปล่าขณะพูด หรือ!
เล็บมือมือทั้งห้ายิงมีดอันแหลมคมออกไปทันที
อื้ฉวนไม่ได้สนใจเย่หยูแต่กลับจ้องไปที่เนียเสี่ยวเฉียนอย่างลุ่มหลง เขาพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ
เนียเสี่ยวเฉียนที่ยืนอยู่ข้างเย่หยู สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวขณะกระซิบกับเย่หยู
“เราจะทํายังไงดีคุณชาย? วิธีของท่านดูเหมือนจะไม่ได้ผล
“ไม่เป็นไร”
น้ำเสียงของเย่หยูเรียบเฉยขณะหยิบมุกกระหายโลหิตออกมาวางในมือและถามอื้ฉวนว่า
“นี่ใช้ลูกแก้วของแกรึเปล่า”
อื้ฉวนตัวแข็งทือในขณะที่แววตากําลังลุกไหม้ด้วยความโกรธ เขาพูดอย่างเยือกเย็น
“งั้น มันคือแก! ผีชุดขาวที่ถูกโจมตี! ของฉันตายในมือนักสู้ที่ต่ำต้อยแบบแกเนี่ยนะ!”
“ตอนแรกฉันก็แค่จะตามหาแก แต่ฉันไม่ได้คิดว่าแกจะออกมาตามหาฉันด้วยตัวเอง!”
อื้ฉวนโบกมือให้สัญญาณปีศาจชุดแดงหยุด เขามองเย่หยูด้วยสายตาที่ชั่วร้ายและพูดว่า
“เพราะแกทําลายสัตว์เลี้ยงของฉัน งั้นฉันจะใช้ชีวิตแกเป็นการตอบแทน! ”
หลังจากที่อื้ฉวนพูดจบ ทั่งร่างของเขาก็ปกคลุมไปด้วยออร่าปีศาจสีเขียวและมือทั้งคู่ของเขาก็กลายเป็นกรงเล็บอันน่ากลัว
” กรงเล็บปีศาจแดนใต้!”
เสียงตะโกนที่ระเบิดออกมา กรงเล็บแหลมขออี้ฉวนคว้าไปในอากาศแล้วต่อยที่เย่หยูตรงหน้า
แคร๊ง!
“สวรรค์อมตะ!”
ออร่าดาบฟ้าคํารามอออกมาจากปลายนิ้วเย่หยูแล้วแทงไปยังอี้ฉวนราวกับสายฟ้า
