SPH:บทที่ 3 เทคนิคคำนวน
ในกระจกปรากฏคนซึ่งคล้ายกับเย่หยูอย่างมาก
ผิวของเขาค่อนข้างขาวสว่างใสเหมือนหยก ผมที่สั้นสะอาดเป็นระเบียบ คิ้วเปรียบเสมือนดาบคู่จรดขมับของเขา ตาของเขาดำและสว่างไสวดูสุขุมนุ่มลึกเป็นอย่างมาก สันจมูกตั้งตรงและริมฝีปากไม่บางหรือหนาจนเกินไป ด้วยอารมณ์เหมือนดั่งดาบของเย่หยู เขาคือชายหนุ่มรูปหล่อมาก
ในอดีตเย่หยูค่อนข้างบอบบางและน่ารัก แต่เขาไม่ได้โดดเด่น เขาไม่ใช่คนสำคัญและไม่น่าจับตามอง หลังจากการเกิดใหม่นี้ ลักษณะทั้งหมดของเย่หยูถูกปรับเล็กน้อยจนถึงสถานะที่สมบูรณ์ที่สุด หลังจากเลิกมองกระจก เย่หยูได้ก้มลงมองตัวเอง และร่างกายที่เพรียวของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกถึงพลัง
เย่หยูกระโดดขึ้น จนหัวของเขาชนกับหลังคาจนเขารู้สึกตกใจ การกระโดดในแนวดิ่งลงนี้อย่างน้อยต้องมีความสูงอย่างน้อยหนึ่งเมตร นอกจากนี้เย่หยูไม่ได้ใช้กำลังอย่างเต็มที่ หลังจากตีลังกาสักสองสามครั้ง
เย่หยูค้นพบว่าความยืดหยุ่นของร่างกายและความยืนหยุ่นนี้ได้เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน
เฮ้อ” หากการเป็นคนที่หล่อเหลาเป็นอาชญากรรม ฉันคงจะไม่ได้ทำอะไรผิดร้ายแรงใช่ไหม?” เย่หยูรู้สึกทะนงตัวในรูปลักษณ์ของตัวเอง อารมณ์ของเขานั้นไม่อยากเก็บภาพลักษณ์ที่แย่อีกต่อไป!
การเกิดใหม่ด้วยใบหญ้าดาบนี้ คือสิ่งวิเศษจริงๆ เย่หยูอุทานในใจในการยอมรับมัน
นี้คือพลังกายที่สมบูรณ์ที่สุด
“ระบบ?” เย่หยูเรียกหาระบบในใจ อยากเห็นว่ามีเปลี่ยนแปลงอะไรจะเกิดขึ้นกับเขา
“มนุษย์ : เย่หยู (ผู้ฝึกตนระดับ 1 )
“ร่างกาย : ร่างกายแห่งดาบจิตวิญญาณ
“การขโมย : 1”
“ระดับคะแนนเต๋าที่ดีที่สุด : 50/100”
“ความสามารถพิเศษ : ไพ่บิน”
“การจับรางวัล : 0”
เอ๊ะ? ลักษณะทางกายของเขาเปลี่ยนจากเดิมเป็นร่างกายของดาบจิตวิญญาณ มันดูเหมือนนี้คือร่างของใครสักคนที่เกิดใหม่ นอกจากนี้ โอกาศที่เขาขโมยได้เพิ่มขึ้นมาที่ระดับ 1 ในวันใหม่
คุณอยากลองอีกครั้งไหม? เย่หยูอยากลอง จนเกือบสูญเสียการควบคุมตัวเอง
“ขโมย!”
ฉันจะพยายามอีกครั้งตอนนี้ฉันยังตื่นเต้นอยู่เลย ฉันหวังว่าฉันสามารถขโมยของที่ดีได้
บนโลกอันกว้างใหญ่ มีภูเขาซึ่งสูงเท่ากับมังกรในท่าขดตัว
มีนกที่ดูเหมือนปกคลุมท้องฟ้าขณะที่พวกมันทะยานผ่านท้องฟ้า ต้นไม้โบราณที่จรดท้องฟ้าสูงจากพื้นดินคล้ายยักษ์!
นี้คือผืนแผ่นดินใหญ่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอในสมัยโบราณและเติมเต็มด้วยสัตว์หายากและสัตว์ร้ายที่ไม่เหมือนที่ใด
แหล่งน้ำที่ไม่ปรากฏไหลลงมาจากสวรรค์ชั้นเก้า มันไหลผ่านไปทั่วทั้งโลกบำรุงเลี้ยงชีวิตอันไม่มีที่สิ้นสุดในดินแดนนี้
แม่น้ำที่กว้างใหญ่จนยากที่จะบอก คลื่นปะทะกับหินขนาดใหญ่บนชายหาด เต่าสีเขียวมรกตขนาดเท่าฝ่ามือกำลังลอยอยู่ในแม่น้ำ นานๆครั้งมันจะโผล่หัวออกมาจากแม่น้ำ ตาขนาดเท่าเม็ดถั่วจะหมุนไปรอบๆด้วยความคล่องตัว เต่าตัวน้อยดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบจากน้ำในแม่น้ำที่ไหลอย่างรวดเร็วสักเท่าไหร่ มันกระดิกหางของมันแล้วว่ายน้ำไปที่ชายฝั่งด้วยกรงเล็บสี่อัน
การเดินไปตามชายหาดเป็นระยะทางหนึ่ง อุ้งเท้าสี่เท้าของเต่าตัวเล็กทิ้งร่องรอยเท้าเอาไว้บนทรายที่อ่อนนุ่ม
หลังจากเดินมาระยะหนึ่ง เต่าตัวเล็กดูเหมือนจะเหนื่อย มันปล่อยตัวลงบนชายหายและหดหัว เก็บหางและอุ้งเท้าทั้งสี่ มันไม่เคลื่อนไหวระยะหนึ่งและเริ่มที่จะเคลื่อนตัวอีกครั้ง
แครก !แครก !
กระดองเต่าที่ถูกปล่อยออกมาจากบนหลังเกิดเสียงดังกรอบ มันจึงยืดหัว หาง และอุ้งเท้าออกจากกระดองอีกครั้ง
สั่นหัวและเต่าตัวเล็กหมุนไปรอบๆก่อนจะเดินตรงไปยังแม่น้ำ
ป๋อม!
เต่าตัวเล็กลงไปในแม่น้ำ ว่ายด้วยขาทั้งสี่และหางของมัน
เต่าตัวเล็กได้จากไป แต่บนชายหายที่ซึ่งมันเคยอยู่ได้ทิ้งอะไรไว้บางอย่าง
มันคือกระดองของเต่าตัวเล็กซึ่งคว่ำอยู่บนชายหาด ใต้แสงอาทิตย์ มันดูเหมือนชิ้นส่วนของหยกมรกตที่มีค่า
นี้คือกระดองซึ่งถูกถอดออกจากหลังเต่าตัวน้อย เหมือนชามสีเขียวมรกต
กระดองถูกทิ้งไว้ข้างหลังโดยเต่าตัวน้อยบนชายหาด
วิ๊ง! *
ณ ชายหาด ได้มีวงแหวนส่องประกายงดงามปรากฏแสงขึ้น
ได้มีแขนที่เหยียดออกมาจากวงกลมของแสงนั้นและคว้าทรายเพียงกำมือ
นี้คือทรายหรอ?
เย่หยูสัมผัสได้ด้วยมือและรู้สึกถึงอนุภาคที่ละเอียดในมือเขา เขากำมือแน่นจนทรายละเอียดทั้งหมดนั้นไหลลงมา
“นี้คือทะเลทรายหรอ? “โชคร้ายจริงๆ!” เย่หยูถอนหายใจ
ถ้ามันคือทะเลทรายจริงๆ มันจะน่าเศร้าอย่างมาก เพราะทะเลทรายกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยทราย มีสิ่งไรดีหรือ? อย่าแม้แต่จะคิดเลย
เขาอยากจะดึงแขนของเขาขึ้นมาแต่เย่หยูไม่ยอมแพ้ในการขโมยของในครั้งนี้ หลังจากเกิดเหตุการณ์ครั้งนั้นนี้ถือว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยาก
เย่หยูเหยียดแขนของเขา หวังว่าจะสัมผัสกับบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งแน่นอนว่ามันอาจจะเป็นทรายแค่สักกำมือหรือแม้ว่าจะเป็นก้อนหินก็ตาม
ฮืม?
เย่หยู่หัวใจเต้นรัวและปลายมือขวาของเขาสัมผัสกับสิ่งของที่แข็ง ด้วยสัญชาตญาณ เย่หยูมั่นใจว่ามันไม่ใช่ทรายแน่นอน
และ มันไม่ควรจะเป็นหินใช่ไหม?
เขาดึงมือของเขาออกมาจากวังวน เย่หยูรีบมองที่มือขวาของเขาที่มีสีเขียวสว่าง เย่หยูปล่อยลมหายใจอย่างโล่งอก มันไม่ใช่หิน เยี่ยมจริงๆ!
นี้คือชามมรกตหรือ? มันค่อนข้างจะมีค่ามาก
ปู่ของเขา เย่ เหว่ยเกามีสุขภาพไม่ดีมาโดยตลอด ถ้ามีเงิน เขาสามารถซื้อสิ่งที่ดีให้ปู่ของเขาเพื่อการพักฟื้นได้
แต่มันไม่ถูก! มันดูเหมือนกระดองเต่าใช่ไหม?
—————————
เย่หยูมองมันอีกครั้งและอีกครั้ง สิ่งของที่อยู่บนฝ่ามือเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนซึ่งดูเหมือนกระดองเต่ามากๆ แต่มันดูยังใหม่อยู่ สิ่งที่แปลกที่สุดนั้นคือกระดองเต่าที่มีรูปทรงแปลกตา มันมีสีดำขนาดเท่าเม็ดถั่วเหลืองและจุดสีขาวซึ่งปกคลุมผิวของกระดองเต่า เรียงกันอย่างเรียบร้อยในแนวนอน
นี้คืออะไร? เขามองมันอย่างสงสัยเป็นอย่างมากและเย่หยูรู้สึกว่าเขาได้บางสิ่งบางอย่างที่ดีแน่ๆ!
เย่หยูนับจุดที่ดูเป็นปกติ พวกมันเป็นจุดสามอย่างที่แตกต่างกันมา แถวแรกมีจุดสอง เก้า และสี่จุด แถวที่สอง มีสาม ห้า เจ็ดจุด และแถวที่สามมีหก หนึ่งและแปดจุด
ใครจะว่างพอที่จะแกะสลักตัวเลขบนเปลือกเต่า?
เย่หยูเขวี้ยงกระดองเต่าลงบนเตียงทันที เดิมเขาคิดว่ามันคือสิ่งดีแต่ใครรู้ว่ามันอาจจะถูกสร้างมากจากใครสักคน
“ถามระบบกันก่อน, กระดองเต่านุ่มมากเวลาที่สัมผัส มันต้องคุ้มกับเงิน “เย่หยูถอนหายใจด้วยความผิดหวัง
“ยินดีด้วยโฮสต์ที่ขโมยหนังสือลัวชู ! เพิ่มค่าเต๋า30คะแนน” เสียงของระบบดังขึ้นทำให้เย่หยูตกใจ
“หนังสือ ลัวซู?” ระบบ คุณพูดว่า ลัวซูหรอ? อย่าโกหกนะฉันไม่ได้เรียนมา” ใจของเย่หยูสับสน นี้คือหนังสือลัวซู มันคือของในตำนาน
“ลัวซู: เป็นชื่อของเต่าซวน มีแผนที่อยู่ในกระดอง และมันมาจากสวรรค์ เก้ารองเท้าข้างหนึ่งที่สมใจอยาก เหลือสาม เจ็ดขวา สอง สี่สำหรับหัวไหล่ หก หรือแปด สำหรับเท้า ต้นตอของหยินหยางอำนาจวิเศษห้าองค์ประกอบด้วยเช่นกัน การนับของสวรรค์และโลก การนับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในสวรรค์และโลก”
ได้ยินดังนั้น เย่หยูรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก นี่เปรียบเหมือนแสงสว่างในที่มืด!
อารมณ์ของเขาผันผวนเหมือนรถไฟเหาะ แต่ก่อนที่เขาจะสงบ เสียงของระบบดังขึ้นในใจของเย่หยู
“โฮสต์! คุณต้องการดึงวิญญาณของหนังสือลัวซู ที่น่าลึกลับออกมาไหม?”
“ดึงออกเลย!”
“การดึงสำเร็จ ยินดีด้วยที่โฮสต์ที่ได้รับความสามารถโดยธรรมชาติ: สุดยอดคำนวณ
บนกระดองเต่า มีแสงของลูกบอลสีขาวปรากฏขึ้น และผสานเข้ากับร่างกายของเย่หยู
ความเข้าใจที่เพิ่มขึ้นในใจของเย่หยู เขาเปิดตาและค้นพบว่าโลกแตกต่างจากเมื่อก่อนมาก ในตาของเย่หยู โลกทั้งใบดูเหมือนจะกลายเป็นตัวเลข
“โต๊ะไม้ลาดเอียง ยาว 187 เซนติเมตร กว้าง 70 เซนติเมตร สูง110 เซนติเมตร
เย่หยูเปลี่ยนสายตาไปที่โต๊ะทำงาน และจับข้อมูลทั้งหมดบนโต๊ะได้ทันที
“พ่อค้าผู้ชั่วร้ายคนนี้ มันควรจะยาวสองเมตร แต่เขาวัดหายไป 13 เซนติเมตร!” “นอกจากนี้ยังมีโต๊ะที่มีขาสั้นอีก!”เย่หยูสาบแช่งภายในใจ
เย่หยูจ้องมองไปที่กระดาษทดสอบบนโต๊ะอีกครั้ง ปัญหาโจทย์เลขเมื่อครั้งที่แล้วยังว่างเปล่าอยู่
“ในระบบพิกัดระนาบสี่เหลี่ยม ยอดของพาราโบลา c คือ (-1, 1), ผ่านจุด A (2, 2)และโฟกัสอยู่บนแกน F สมมุติว่า 1, 2, … , 3 … “
เดิม เย่หยูคิดเกี่ยวกับคำถามนี้เป็นระยะเวลานานแต่ตอนนี้ แค่เขากวาดสายตา คำตอบได้ปรากฏขึ้นในใจทันที เจ๋งเกินไป! มันคือการโกง!
ฟิ้ว! *
นอกหน้าตาได้ยินเสียงใบไม้ดังกรอบแกรบ และเย่หยูได้รับข้อความจากก้นบึ้งหัวใจว่า
“ความเร็วลมคือ 3.1 นาที/วินาที หลังจาก 0.5 วินาที มันจะผ่านช่องว่างระหว่างหน้าต่างและจะเป่าผม 138 เส้น ที่ด้านซ้ายของหน้าผากด้วยขนาด 3 ซม”
เย่หยูเอื้อมมือของเขากดลงบนผมซึ่งถูกพัดด้วยลม
“ไอ้เด็กเหลือขอ!” มากินข้าว แกกำลังจะสายนะ! ” เสียงดังของเย่เหว่ยเกาด้านนอกของประตู ปลุกเย่หยูผู้กำลังอยู่ในความสับสน
“เสียงเดิม 62 เดซิเบล โฮสต์ คุณมีเวลาสามนาทีที่จะเตรียมตัว มีโอกาส 80% ที่หูของคุณจะถูกดึง “
“มาแล้ว!”
