ปาฏิหาริย์รัก เทพธิดาจำแลง – ตอนที่ 147 เหตุโกลาหล

แม้เซียวจิ่งจะไม่รู้ว่าทำไมเฉียวเหลียงจึงวิตกกังวลมากมายขนาดนี้ แต่เขาก็ไปตรวจตราที่บ่อน้ำพุร้อน หนิงเหยี่ยนมารออยู่ที่บ่อน้ำพุร้อนก่อนแล้ว เมื่อเห็นเซียวจิ่งเดินมาเขาก็จุดบุหรี่และเดินเข้าไปหา ถามว่า “นายก็มาด้วยหรือ”
 
 
เซียวจิ่งตอบด้วยเสียง “ฮื่อ” ในลำคอ ขณะมองดูบริเวณที่จะถ่ายทำแล้วถามว่า “นายตรวจตราความปลอดภัยเรียบร้อยแล้วหรือยัง”
 
 
หนิงเหยี่ยนเลิกคิ้วกับคำถาม “ทำไมนายต้องระมัดระวังมากขนาดนี้ คิดว่าน้องสาวนายเป็นดาราฮอลลีวูดหรือไง เธอเป็นแค่นักแสดงหน้าใหม่ที่มาถ่ายโฆษณาทีวี จำเป็นต้องตื่นตระหนกขนาดนี้ไหม”
 
 
เซียวจิ่งส่งเสียงแสดงความไม่พอใจ ขณะมองดูทีมงานที่อยู่ในบริเวณนั้น และตอบอย่างจริงจัง “น้องสาวฉันเพิ่งออกจากโรงพยาบาล เธอยังไม่แข็งแรงดี แล้วก็อย่างที่นายรู้ ถึงเธอจะเป็นมือใหม่แต่เธอเป็นศัตรูของอดีตดาราใหญ่ เราควรระวังเรื่องความปลอดภัยให้มากกว่านี้”
 
 
หนิงเหยี่ยนดูเหมือนจะหมดความอดทน แต่เขาก็ขอให้ทีมงานตรวจตราดูอีกครั้ง หลังจากนั้นก็กล่าวกับเซียวจิ่ง “ทีมงานทีมนี้เป็นพนักงานประจำของชิงเฉิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ นายมั่นใจได้ว่าจะไม่มีปัญหาอะไร”
 
 
เซียวจิ่งพยักหน้ารับคำพูดของหนิงเหยี่ยน แล้วมองไปที่บ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติสีฟ้าเข้ม ถามว่า “บ่อน้ำพุร้อนลึกแค่ไหน”
 
 
หนิงเหยี่ยนหันหน้าไปทางบ่อน้ำพุ “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ไม่น่าจะลึกเท่าไรนักหรอก แล้วอีกอย่างเราจะถ่ายกันข้างๆ บ่อน้ำ ไม่ได้ลงไป นายไม่ต้องห่วง”
 
 
เซียวจิ่งเดินไปดูที่ริมบ่อน้ำพุ น้ำใสจนมองเห็นก้นบ่อ แต่ดูเหมือนจะลึกไปสักหน่อย น้ำพุร้อนเป็นสีฟ้าและดูสวยงาม เขาคิดว่าในเมื่อมีแขกมาเที่ยวที่นี่ทุกวัน และลงไปแช่กันอย่างเพลิดเพลินอยู่แล้ว จึงไม่น่าจะมีอันตรายอะไร ที่เฉียวเหลียงไม่สบายใจอาจเป็นเพราะเขาวิตกกังวลมากเกินไป
 
 
การทดสอบหน้ากล้องเป็นไปด้วยดี เฮ่อหว่านหนิงโทรหาหนิงเหยี่ยน บอกเขาว่าทางนี้พร้อมแล้ว ให้หนิงเหยี่ยนเตรียมพร้อมสำหรับการถ่ายทำ และเตรียมพื้นที่ที่จะถ่ายทำให้เรียบร้อย หนิงเหยี่ยนวางสายโทรศัพท์ สั่งให้ผู้ที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการถ่ายทำออกจากบริเวณ พร้อมกับบ่นกับเซียวจิ่ง “น้องสาวนายนี่แน่จริงๆ เธอแค่มาถ่ายโฆษณาทีวี แต่เราต้องเคลียร์พื้นที่ให้เธอ”
 
 
เซียวจิ่งเม้มริมฝีปากก่อนตอบ “น้องสาวฉันไม่ได้ขอให้ทำ ประธานเฮ่อเขากลัวข้อมูลรั่วไหล จะส่งผลให้ความลับทางการค้าถูกเปิดเผย แล้วอย่างนี้นายจะโทษใคร”
 
 
หนิงเหยี่ยนดูดบุหรี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วโยนลงถังขยะ หลังจากนั้นก็เดินไปปรับกล้อง ขณะบอกว่า “นายก็ออกไปจากบริเวณได้แล้ว”
 
 
เมื่อถังซีและคนอื่นๆ มาถึงบ่อน้ำพุร้อน หนิงเหยี่ยนเลิกคิ้ว แล้วเป่าปากดังวี๊ดเมื่อเห็นเฉียวเหลียง “โอ… เฉียวเหลียงลมอะไรหอบคุณมาที่นี่”
 
 
เฉียวเหลียงมองหน้าเขาเป็นการทักทาย ขณะที่เฮ่อหว่านหนิงตอบว่า “ประธานเฉียวมาตรวจงาน ในฐานะผู้ถือหุ้นใหญ่ของ OLS”
 
 
บรรดาทีมงานที่ประหลาดใจกับการมาปรากฏตัวของเฉียวเหลียง ต้องตกใจอีกครั้ง ประธานเฉียวช่างเป็นคนลึกลับตลอดเวลา เขามาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของ OLS ตั้งแต่เมื่อไรกัน
 
 
หนิงเหยี่ยนเลิกคิ้ว มองดูถังซีซึ่งอยู่ข้างหลังเฉียวเหลียง แล้วร้องว่า “โอ… ดูสิว่าฉันเห็นอะไร นางฟ้าน้อยตัวจริง!”
 
 
ถังซีทักทายเขาและขอบคุณในความดูแลใส่ใจ หนิงเหยี่ยนยังคงแสดงท่าทีประหลาดใจขณะตอบว่า “เธอยังจะต้องการการดูแลจากฉันอีกหรือ การดูแลขึ้นอยู่กับผู้ถือหุ้นใหญ่อย่างท่านประธานเฉียว พวกเราทุกคนต้องฟังเขา”
 
 
ถังซีพูดไม่ออก หนิงเหยี่ยนมีลิ้นที่เฉียบคมจริงๆ … ถังซีมองเฉียวเหลียงแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณสำหรับการใส่ใจดูแลนะคะ ประธานเฉียว”
 
 
เฉียวเหลียงเลิกคิ้วและยิ้มอย่างอ่อนโยน ขณะถามว่า “ถ้าผมไม่พอใจ คุณจะยกเลิกการถ่ายทำไหม”
 
 
“ประธานเฉียว อย่าพูดอย่างนั้นสิ ผมเป็นผู้รับผิดชอบงานนี้นะครับ” เฮ่อหว่านหนิงกล่าว จากนั้นก็หันไปบอกให้ทีมงานเตรียมพร้อมสำหรับการถ่ายทำ แล้วบอกให้หนิงเหยี่ยนทดลองถ่ายทำ
 
 
เฉียวเหลียงก้าวถอยหลังไปยืนข้างเซียวจิ่ง “นายตรวจดูในบ่อน้ำพุร้อนหรือยัง”
 
 
เซียวจิ่งตอบพร้อมกับพยักหน้าว่า “ดูแล้ว ไม่ต้องห่วง น้ำไม่ลึกมาก”
 
 
เฉียวเหลียงไม่พูดอะไร แต่จ้องเขม็งไปที่ถังซีซึ่งกำลังซ้อมการแสดง
 
 
หลังจากลองถ่ายทำดูรอบหนึ่ง หนิงเหยี่ยนก็มองหน้าถังซีด้วยความประหลาดใจ ตอนที่เขาเห็นถังซี แต่งตัวเหมือนนางฟ้าแห่งบุปผชาติเดินมานั้น เขาไม่รู้สึกอะไรเลย แต่เขาต้องตกตะลึงกับความงามของเธอหลังจากที่เธอแสดงท่าทางต่างๆ ตามบท ประกายตาเธอสัมผัสเข้าไปถึงหัวใจเขา ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าเขาได้พบบุคคลที่เกิดมาเพื่อเป็นนักแสดงแล้ว
 
 
ทักษะการแสดงของเธอไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้น แต่เกิดมาพร้อมกับตัวเธอ!
 
 
เพียงแค่เห็นครั้งแรก เธอก็ทำให้เขาเชื่อว่าเธอเป็นนางฟ้าจริงๆ
 
 
หนิงเหยี่ยนรู้สึกพึงพอใจกับการแสดงของถังซี เขาร้องบอกว่า “โอเค ลงไปถ่ายกันได้เลย” เขาหยิบบทมาถือ และตะโกนว่า “เอาน้ำหอมไปวาง” จากนั้นก็เริ่มกำกับถังซี “เริ่มแรกจะมีนักแสดงประกอบสองคนเล่นน้ำกันอยู่ในบ่อน้ำพุร้อน แล้วพวกเธอจะออกไปจากฉาก หลังจากสองคนนั้นออกไปแล้ว เธอก็เดินออกมาจากต้นเมเปิล จำไว้ว่าเธอต้องแสดงท่าทางระแวดระวัง เหมือนกับกลัวว่าจะมีใครมาเห็น จากนั้นก็หยิบน้ำหอมที่วางอยู่ข้างบ่อน้ำพุร้อนขึ้นมา ฉีดน้ำหอม แล้วทำท่าเหมือนเล่นกับผีเสื้อ หลังจากนั้นก็ยืนขึ้น แล้วหมุนตัวสองรอบ… จากนั้นกระโดดลงไปในน้ำ แล้วเล่นกับผีเสื้อ แล้ว…” เขาชี้ไปที่ชิงช้าบนกิ่งเมเปิล และพูดต่อไปจนจบ “ไปเล่นชิงช้า แค่นี้”
 
 
ถังซีพยักหน้า คิดว่าเธออาจดูโง่เล็กน้อยที่จะแสดงท่าทางเหล่านั้น แต่เธอรู้สึกว่าภาพน่าจะออกมาดีหลังจากได้เพิ่มเทคนิคพิเศษลงไปหลังการถ่ายทำ
 
 
การถ่ายเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ นักแสดงหญิงสองคนเล่นกันอยู่ในน้ำพุร้อนอย่างสนุกสนาน ก่อนจะทิ้งไว้เพียงเสียงหัวเราะ ในตอนนี้ก็มีหญิงสาวสวมหน้ากากครึ่งหน้าปรากฏตัวขึ้นหลังต้นเมเปิล เธอมองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง เธอเดินออกมาหลังจากแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครอยู่ในบริเวณนั้น หลังจากแสดงท่าทางแน่ใจว่าไม่มีใครอีกครั้งหนึ่ง เธอก็ยิ้มสดใสออกมาด้วยความเบิกบานใจ ก้าวไปข้างหน้าทีละก้าวด้วยเท้าเปล่า
 
 
ทุกย่างก้าวของเธอมีสายลมอ่อนๆ ของแนวป่าพัดผ่านมา ทำให้ผมเธอปลิวไสว ปอยผมระลงมาบนหน้ากาก ใบหน้าที่งดงามนั้นเปิดเผยเพียงครึ่งหนึ่ง ทุกอย่างดูเหมือนนิ่งสนิท ขณะที่เธอเดินไปที่น้ำพุร้อน
 
 
เธอดูเหมือนเจ้าหญิงตัวจริงผู้หลบหนีออกมาจากปราสาท และเหมือนนางฟ้าน้อยที่แอบหนีลงมาเที่ยวเล่นบนดินแดนของมนุษย์ นางฟ้าที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับโลกภายนอก เมื่อเห็นขวดน้ำหอมที่วางอยู่ข้างบ่อน้ำพุร้อน เธอก็เดินเข้าไปใกล้ ด้วยก้าวย่างอันแผ่วเบา ทีมงานทุกคนกลั้นหายใจเฝ้าดูว่าเธอกำลังจะทำอะไร
 
 
เธอหยิบขวดน้ำหอมขึ้นมา ฉีดเบาๆ แล้วเงยหน้าขึ้น ทุกคนสามารถเห็นรอยยิ้มอันแสนงดงามบนริมฝีปากสีแดงสด เธอมองที่ปลายนิ้วตนเองด้วยความประหลาดใจ แล้วมองไปด้านทางหลัง เธอยกมือขึ้นโบกไปมาอย่างอ่อนโยน แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นยิ้มกับอากาศ
 
 
ราวกับเธอกำลังเล่นกับผีเสื้อ…
 
 
ทันใดนั้นผีเสื้อสีน้ำเงินตัวหนึ่งก็บินเข้ามา สร้างความประหลาดใจแก่ทุกคน ผีเสื้อหรือ สิ่งมีชีวิตตัวนั้นบินเข้าไปตรงกลางบ่อน้ำพุร้อน ถังซีรวบชายกระโปรงไล่ตามผีเสื้อตัวนั้นไป ขณะลุยน้ำลงไปก้าวหนึ่ง ทันใดนั้นเธอก็หยุดและหันกลับไปมอง มีผีเสื้อนับไม่ถ้วนบินเข้ามาหาเธอ
 
 
อย่างไรก็ตาม ถังซีรู้สึกไม่ค่อยดี จิตใจเธอเต็มไปด้วยภาพเครื่องบินตก ร่างของเธอระเบิดเป็นเสี่ยงๆ นับไม่ถ้วน ตามมาด้วยภาพท้องทะเลลึกสีน้ำเงินกำลังกลืนร่างเธอ เธอไม่เป็นตัวของตัวเองอีกต่อไป ร่างเธอสะดุด ถลาไปข้างหน้า และจมลง
 
 
ทุกคนร้องออกมาเสียงดัง เฉียวเหลียงตะโกนว่า “ช่วยเธอเร็ว!” และรีบวิ่งเข้าไปหาเธอ…
 
 
แต่ฝูงผีเสื้อขวางกั้นทุกคนไว้ ไม่มีใครเข้าใกล้บ่อน้ำพุร้อนได้ เซียวจิ่งตะโกนว่า “ผีเสื้อทั้งฝูงขนาดนี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง! นี่มันเกิดอะไรขึ้น!”
 
 
ถังซีรู้สึกราวกับเธอกำลังร่วงลงสู่ห้วงลึกของมหาสมุทร ขณะที่ผู้คนโดยรอบบ่อน้ำพุร้อนตกอยู่ในความโกลาหล