เมื่อกำหนดการมาถึง เตชินก็ต้องยอม
แต่งงานกับณัชชาอย่างจำใจ
งานแต่งงานถูกจัดขึ้นในโรงแรมอย่างหรูหรา
แต่แขกที่เชิญมามีแค่ญาติพี่น้องและเพื่อนสนิทเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้นไม่มีเพื่อนของทางฝั่งเจ้าบ่าวเลยสักคน
มีเพียงผู้ช่วยคังที่ต้องรับบทเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวในงาน
ผู้คนที่มางานต่างพกรอยยิ้มมาด้วยความชื่นมื่น
แต่เตชินกลับนิ่งเงียบแววตาเย็นชาราวกับคนไร้ความรู้สึก
ณัชชารู้สึกเหมือนเตชินไม่ให้เกียรติและรู้สึกไม่ดีเอามากๆ
เพราะเกรงแขกในงานจะเอาไปเมาท์สนุกปาก
เธอจึงกระซิบกับเขาว่า
” วันนี้เป็นวันแต่งงานของเรา พี่ช่วยฝืนทำหน้าให้เป็นปกติหน่อยได้มั้ยคะ ขอร้องล่ะ ”
เตชินยิ้มร้าย มองมายังเธอแล้วเอ่ย
” คุณหนูณัชชาอายเป็นด้วยเหรอ กลัวคนรู้หรือไงว่าผมไม่เต็มใจที่จะแต่งงานกับคุณ
ถึงกับต้องเอ่ยขอร้อง ความจริงผมมาแต่งงานให้เป็นบุญแค่ไหนแล้ว
ไม่แน่ผมอาจจะเปลี่ยนใจทิ้งเจ้าสาวกลางงานก็ได้
หลังจากที่ได้บอกความจริงสาเหตุที่ต้องมาแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักอย่างคุณ ”
เอ่ยจบเขาก็โชว์เครื่องบันทึกเสียงให้ณัชชาดูแล้วชี้ไปยังพนักงานคนหนึ่ง
ที่กำลังเดินไปที่หลังเวทีกำลังเข้าไปในห้องควบคุมเครื่องเสียง
แล้วเขาก็เอ่ยอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า
” ทุกคำพูดของคุณที่พูดขู่ผมวันนั้น จะถูกเผยแพร่ในอีกไม่กี่นาทีนี้แล้ว
ถึงเวลานั้น ผมขอแสดงความเสียใจด้วย ที่คุณไม่สมหวัง ได้ในสิ่งที่ต้องการ
จำไว้ว่าผมจะไม่ใช้ชีวิตคู่ร่วมกับคนที่ผมไม่ได้รักอย่างคุณแน่นอน
ในเมื่อคุณกล้าขู่ผม คุณก็รับผลตอบแทนในสิ่งที่คุณทำลงไปทั้งหมด
จากนี้ไปคุณกับผมเป็นแค่คนรู้จักคนหนึ่ง
จะไม่ใช่พี่น้องหรือเพื่อนที่โตมาด้วยกันอีกต่อไป ”
ณัชชามองตามมือที่เตชินชี้ไป เธอเริ่มหน้าซีด และตื่นตระหนกอยู่ไม่เป็นสุขอีกต่อไป
จากนั้นเธอก็หันมาเอ่ยกับเตชินอย่างอ้อนวอน
” พี่อย่าทำแบบนี้เลย ขอร้องเห็นแก่ความสัมพันธ์และหน้าตาของตระกูลเราสองคนด้วยเถอะนะ ”
เตชินมองเธอด้วยแววตาคมกริบอย่างเหยียดหยามแล้วเอ่ยอย่างเลือดเย็นไร้หัวใจ
” อย่าให้ผมได้ยินคุณเรียกผมว่าพี่อีก คุณกับผมกลายเป็นแค่คนอื่นไปแล้ว ”
เวลานี้สำหรับณัชชา เธอไม่สนอะไรแล้ว
เพราะจะให้สิ่งที่เตรียมมาทั้งหมดพังลงเพียงพริบตาเดียวไม่ได้
เธอจึงปรับเปลี่ยนลุคทันที จากสาวหวานยืดตัวเชิดหน้าขึ้น
กลายเป็นสาวมั่นที่หยิ่งผยองขึ้นมาทันทีพร้อมกับกัดฟันเอ่ย
” ได้ หากคุณสั่งให้พวกเขาหยุด คุณต้องการอะไรฉันจะยอมทำให้คุณทุกอย่าง
ขออย่างเดียวอย่าทำให้ฉันกับตระกูลต้องขายหน้าญาติพี่น้องในงาน ”
” คุณขอแล้วผมก็จะต้องทำตามที่คุณต้องการงั้นเหรอ
คุณคิดว่าผมเป็นใคร โง่ถึงขนาดต้องยอมให้คุณมาขู่เหรอ
ทีใครทีมัน คุณอย่าลืมนะว่าคุณขู่ผมเรื่องอะไร ”
ณัชชากระวนกระวายใจอย่างมาก
นึกถึงเรื่องที่ตัวเองขู่เรื่องบริษัทก็หน้าซีดลงทันที
เธอจึงยอมกัดฟันพูดออกมาว่า
” คุณสั่งให้พวกเขาหยุด แล้วหลังแต่งงานฉันจะคืนหุ้นของบริษัทให้ทั้งหมด ”
ได้ยินดังนั้นเตชินก็เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา เลือดเย็นไร้ความปราณีใดๆ
” ไม่พอ การที่คุณกล้าขู่ผม คุณต้องรู้จุดจบหลังการขู่นั้น ”
ณัชชาเองก็คิดหาวิธีต่อรองเจรจาแลกเปลี่ยนกับเขาอย่างมากเพื่อตระกูลของเธอ
เธอจึงกัดฟันแข็งใจเอ่ยขึ้นทั้งที่ในใจเธอเจ็บปวดร้าวและจนแทบจะหยุดหายใจได้แล้ว
” ได้ หลังแต่งงาน และหลังเซ็นคืนหุ้นเรียบร้อย ฉันจะหย่ากับคุณให้เร็วที่สุด ”
เตชินยิ้มเยาะด้วยแววตาร้ายกาจแล้วเอ่ย
” อืม สมกับเป็นคุณหนูณัชชายอดนักเจรจา ข้อเสนอนี้น่าสนใจ
แต่คำพูดจะเปลี่ยนเมื่อไหร่ก็ได้ ดังนั้นผมจึงเตรียมสิ่งนี้มาเพื่อคุณโดยเฉพาะ ”
เอ่ยจบเตชินก็พยักหน้าให้ผู้ช่วยคังนำเอกสารมา
ผู้ช่วยคังเดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารในมือยื่นไปให้ณัชชา
เธอรับมาแล้วเปิดดูทันที เตชินที่อยู่ข้างๆจึงเอ่ยขึ้น
” เห็นแก่ความสัมพันธ์ในวัยเด็ก ผมยังเมตตาคุณอยู่เล็กน้อย
ดังนั้นหลังแต่งงานผมจะไม่หย่ากับคุณทันที แต่หลังจากครบหนึ่งปี
สถานะไร้สาระนี่ต้องหย่าขาดทันที สิ่งที่คุณควรได้หลังหย่า
ผมจะให้ผู้ช่วยคังจัดการตามความเหมาะสม ”
เอ่ยจบเขาก็ยื่นปากกาให้ณัชชาทันทีแล้วนับถอยหลัง
” เก้า แป็ด เจ็ด หก ห้า สี่…. ”
ณัชชารีบเซ็นอย่างเร็วเพราะกลัวเตชินจะเปิดเผยคลิปเสียง แล้วเอ่ย
” เสร็จแล้ว หวังว่าคุณจะรักษาคำพูดและทำหน้าเจ้าบ่าวให้ดีทำหน้าเป็นปกติได้สักที ”
หลังเซ็นเสร็จเธอก็ยื่นเอกสารคืนเขา เตชินเปิดดูเขารู้สึกพอใจมาก
จึงยื่นให้ผู้ช่วยคังแล้วเอ่ยเสียงเย็น
” ไปจัดการให้เรียบร้อย ”
” ครับ ”
ผู้ช่วยคังเอ่ยแล้วเขาก็หมุนตัวเดินออกไปทำสิ่งที่เจ้านายสั่ง
เตชินรู้ดีว่าผู้หญิงที่หยิ่งในศักดิ์ศรีอย่างณัชชา ห่วงเรื่องภาพลักษณ์และชื่อเสียงเป็นที่สุด
และยังเป็นผู้หญิงที่มากเล่ห์ เพทุบายคนหนึ่ง
แม้เธอจะเซ็นชื่อเรียบร้อย แต่เขาก็ไม่ไว้ใจเธออยู่ดี
เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว เตชินก็ยิ้มเดินควงแขนกับเธอ งานแต่งก็ถูกดำเนินไปจนจบ
พอส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเสร็จ เตชินก็ออกจากห้องหอทันทีโดยไม่สนใจณัชชาที่เอ่ยถาม
” คุณจะไปไหน ”
เขาขับรถออกไป กลับไปยังบ้านพักของตนเอง นั่งดื่มเหล้าคนเดียวในบาร์ส่วนตัวด้วยสีหน้าเศร้า
หลังแต่งงานทุกคืนเขาจะออกไปดื่มหนักแบบนี้กลับมาในสภาพเมาแอ๋ทุกคืน
แม้บ้านจะไม่ใหญ่เท่าคฤหาส์ แต่ก็สมกับค่าจ้างที่จ้างแม่บ้าน
ทุกวันพิมทำงานเหนื่อยจนสลบไปไม่มีเวลาไปคิดหรือสนใจอย่างอื่นเลย
เจ้านายกับลูกน้องออกมากันคนละเวลาจึงไม่มีโอกาสได้พบกันเลยสักครั้ง
หนึ่งเดือนต่อมา เตชินได้นัดเพื่อนมาร่วมปาร์ตี้งานวันเกิดที่บ้าน
และจ้างสาวๆมาเอ็นเตอร์เท็นในงาน แต่ก็ไม่ลืมที่จะเตรียมชุดให้แม่บ้านของตัวเอง
เขาจึงเอ่ยกำชับกับผู้ช่วยว่า
” คุณคัง คืนนี้คุณช่วยจัดหาชุดให้แม่บ้านให้เหมาะสมด้วยนะ อย่าให้ขายหน้า
แล้วเรื่องเค้กอย่าไว้ใจให้คนอื่นดูแล ให้เป็นหน้าที่ของแม่บ้านเท่านั้น ”
” ครับ ”
ตอนเย็น ฟ้าเริ่มมืด ช่วงเวลากลางคืนเริ่มมาเยือน งานปาร์ตี้ก็เริ่มขึ้น
ปาร์ตี้ริมสระ สนุกสนานครื้นเครงไปด้วยเสียงเพลงเพราะๆ ดนตรีจังหวะสนุกๆ
สาวๆสวยๆคอยเอ็นเตอร์เท็นหนุ่มๆไม่ห่าง
หนุ่มๆนั่งดื่มกินกันอย่างสนุกสนานครึกครื้น
แม้เตชินจะเย็นชา แต่เรื่องผู้หญิงเขาก็ไม่ปฏิเสธ หากเขาพอใจก็ยินดีให้เธอเข้าใกล้
พิมเตรียมเค้กวันเกิดอยู่ในบ้าน จัดวางใส่ถาดเตรียมยกไปให้เจ้าของวันเกิด
วันนี้เธอใส่ชุดเดรสสีขาว กระโปรงพองๆ เป็นงานปักผ้าลูกไม้ น่ารัก
ใบหน้างามผิวขาวสวย เอวเล็ก ขาเรียวยาว เมื่อมาใส่แบบนี้เธอดูราวกับเป็นเจ้าหญิงน้อย
เธอรวบผมขึ้นปกติแต่แต่งหน้าซอฟๆเพื่อให้เข้ากับชุด
เพราะตอนที่ผู้ช่วยคังมาส่งชุดได้กำชับไว้ว่า
” คุณพิมวันนี้เป็นงานวันเกิดคุณชาย คุณชายกำชับมาว่า อย่าทำให้ขายหน้า คุณคงรู้นะว่าควรทำยังไง ”
เธอจึงจึงเอ่ยตอบไปว่า
” ค่ะ ฉันรู้ ฉันเข้าใจแล้ว ”
เตชินนัวเนียกับสาวสวยคนหนึ่ง เธอดูเป็นเด็กใหม่ที่ไม่ผ่านมือใคร
หล่อนนั่งรินเหล้าให้เตชินด้วยความไม่คุ้นชินดูก็รู้ว่าเพิ่งมาทำงานด้านนี้
ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอร์เตชินจึงโอบเอวสาวสวยไว้
ซุกหน้านัวเนียบริเวณไหปลาร้าและซอกคอของเธอจนอยากจะกลืนกินเธอในทันที
เพื่อนสนิทคนหนึ่งเห็นว่ามันไม่เหมาะสมจึงเอ่ยเตือนขึ้น
” เตชิน นายแต่งงานแล้วมานัวเนียสาวแบบนี้
ไม่กลัวคุณหนูณัชชาจะมาวินใส่หรือไง
หรือนายเป็นพ่อบ้านใจกล้า ไม่กลัวภรรยา ”
ได้ยินดังนั้นเตชินหมดอารมณ์ทันทีแล้วไล่ให้สาวสวยไปที่อื่น หันมาเอ่ยกับเพื่อนว่า
” นาวิน นายเป็นเพื่อนฉันหรือเปล่า นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้รักเธอ นายจะเอ่ยถึงเธอให้หงุดหงิดใจทำไม ”
” โอเคๆ ขอโทษครับเพื่อน ”
นาวินเอ่ยขอโทษแล้วเอ่ยต่อว่า
” ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งที่อยากแนะนำให้นายรู้จัก เราเจอกันตอนไปเรียนต่างประเทศ
วันนี้กลับมาพร้อมกัน ฉันเลยชวนมางานวันเกิดนายด้วย ”
เตชินเอ่ยตอบไปอย่างไม่ใส่ใจ
” อืม แล้วอยู่ไหนล่ะ ”
” ไปเข้าห้องน้ำ ”
เมื่อนาวินพูดจบคนที่เขาต้องการจะแนะนำให้
เตชินรู้จักก็เดินเข้ามา
” นั่นไงมาแล้ว ”
แล้วเขาก็เริ่มแนะนำแบบเป็นกันเองว่า
” ป๊อบ นี่เตชิน รู้จักกันไว้ ทีหลังจะได้มีเพื่อนร่วมวงเพิ่มขึ้น ”
ป๊อบยื่นมือออกไปแล้วยิ้มพร้อมเอ่ยอย่างเป็นมิตร
” ยินดีที่รู้จักครับ คุณเตชิน ”
เตชินเองก็ยินดียื่นมือไปจับพร้อมกับเอ่ย
” ยินดีที่รู้จักเช่นกันครับ ”
เมื่อทั้งสองทักทายทำความรู้จักกันเสร็จ
ไฟในงานก็ดับลงพรึบทันที
มีเพียงแสงสว่าง ที่ออกมาจากเทียนบนเค้ก
เผยให้เห็นใบหน้าสวย ขาวใสสุขภาพดี ถือเค้กออกมา
ค่อยๆเดินเข้ามาหาเจ้าของวันเกิดอย่างระมัดระวัง
” พิม!!! ”
ป๊อบอุทานชื่อของผู้ถือเค้กออกมาเบาๆอย่างคาดไม่ถึง ว่าจะเจอเธอที่นี่
นาวินจึงหันมากระซิบถาม
” นายรู้จักสาวสวยหน้าใสคนนี้ด้วยเหรอ ”
เขาไม่ตอบแต่อย่างใด เฝ้ารอดูสถานการณ์ในความมืดอย่างเงียบๆ
เตชินเองก็อึ้ง เขากำชับกับผู้ช่วยคังแล้วให้แม่บ้านเป็นคนถือเค้กออกมา
[ ทำไมถึงเป็นคนอื่นไปได้ ]
เขาพึมพำในใจ ท่ามกลางเสียงร้องเพลง เมื่อเสียงร้องเพลงจบลง
เขาก็เป่าเค้กทันทีไฟทุกดวงกลับมาสว่างขึ้นอีกครั้ง
