ป๊อบมองตามหลังของพิมด้วยแววตาผิดหวัง เขาไม่อยากให้เธอทำงานนี้เลย
เตชินเห็นพิมเปิดประตูลงมาจากรถหรู
เขาถึงกับหรี่ตาลง เพ่งมองไปที่รถคันนั้น
พิมรีบวิ่งเข้ามาให้ทันเวลาห้านาที เพราะไม่รู้ว่าถ้าเลยห้านาที
เตชินจะสรรหาคำใดมาตำหนิเธออีก
เธอเป็นคนวิ่งเร็วไม่ถึงห้านาที ก็ถึงหน้าห้องแล้ว เลยยกมือเคาะประตูห้องเขาทันที
เตชินที่อยู่ด้านในเอ่ยเสียงเย็นออกมา
” ประตูไม่ได้ล็อค “
เธอจึงเปิดประตูเข้าไป เดินไปยืนต่อหน้าเขา
แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบด้วยสีหน้านิ่งเฉย
” ฉันมารายงานตัวตามที่คุณบอกแล้ว ขอตัวค่ะ “
พูดจบเธอก็หันหลังเดินออกไป แต่ก้าวขายังไม่ถึงสามข้าว
เตชินก็หาเรื่องพูดกับเธอเอ่ยถามขึ้นอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
” ใครมาส่งคุณ “
” เพื่อนค่ะ “
เธอเอ่ยตอบอย่างไวแบบไม่ต้องคิด
เตชินเผยอปากแล้วเอ่ยพร้อมกับเลิกคิ้ว
ขึ้นเดินเข้ามาหาเธอ
” อ้อ เพื่อนคุณเป็นแม่บ้านทีรวยใช้ได้เลยนี่
ขับรถหรูมาส่งซะด้วย “
พิมตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะแอบดูอยู่ และไม่รู้ว่า
รถของอาจารย์ป๊อบเป็นรถหรู
เธอรู้สึกพลาดมากที่พูดออกไปแบบนั้น
เธอนิ่งเงียบไป เตชินเห็นดังนั้นจึงเอ่ยต่อว่า
” กำลังคิดหาวิธีแก้คำพูดของตัวเองอยู่ล่ะสิ “
เธอมองเขาด้วยแววตาไร้อารมณ์แบบสุดๆพร้อมกับพึมพำในใจอย่างหงุดหงิด
[ รู้ทันไปซะทุกเรื่องจริงๆ ]
แล้วเธอก็ถอนหายใจออกมาจ้องหน้าเขาอย่างไม่ยอมแพ้ แล้วเอ่ย
” นั่นมันแกร็บคาร์ที่ฉันเรียกมา เพื่อนฉันก็นั่งมาส่งฉันไง “
[ แล้วเราจะอธิบายไปทำไม มันเรื่องส่วนตัวหรือเปล่าว้า มันไม่สมเหตุสมผล ]
เธอรู้สึกแปลกๆ ไม่เข้าใจ ว่าอธิบายให้เขาฟังไปเพื่ออะไร
เตชินได้ฟังดังนั้นก็ยกยิ้มขึ้นที่มุมปากแล้วเอ่ย
” คุณรู้ตัวมั้ยว่าคุณน่ะโกหกไม่เนียนเลย “
เมื่อรู้ว่าตัวเองพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง เธอก็เถียงต่อไปแบบข้างๆคูๆ
” ฉันไม่ได้โกหก “
” คุณยังจะเถียงอีก คุณคิดว่าคนบ้าที่ไหน
ซื้อรถหรูมา เพื่อมาขับแกร็บ พูดความจริงมา
ใครมาส่งคุณ “
พิมเริ่มหงุดหงิดจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์
” คุณเตชิน ฉันเป็นลูกจ้างคุณนะคะ ไม่ใช่แฟน
คุณจะมาจับผิดฉันเหมือนสามีกำลังจับชู้แบบนี้ไม่ได้
แม้ฉันจะเป็นคนใช้บ้านคุณ ทำสัญญาร่วมกับคุณ
แต่ฉันก็ต้องการเวลาส่วนตัวบ้าง แล้วตามสัญญาก็ระบุชัดเจน
ว่าไม่สามารถก้าวก่ายหรือละเมิดสิทธิ์ส่วนบุคคล ได้
ดังนั้นฉันจะไปไหน ทำอะไร กับใครก็ได้ทั้งนั้นค่ะ จบนะคะ “
เอ่ยจบเธอก็เดินออกจากห้องของเตชินไปโดยไม่สนใจอะไรอีก
เตชินยืนอึ้ง เมื่อได้ยินเธอพูดแบบนี้ เหมือนได้สติขึ้นมาทันที ไม่เข้าใจตัวเอง
ว่าทำไมถึงรู้สึกไม่ชอบใจที่เห็นเธอลงจากรถหรูคันนั้น
ส่วนพิมเธอไม่รู้หรอกว่ารถที่เธอนั่งมานั้น มีราคาที่แพงแสนแพง เป็นรถหรูที่มีไม่กี่คันในไทย
เตชินเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอน ด้วยสีหน้าครุ่นคิดแล้วพึมพำกับตัวเอง
” นี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย ที่เธอพูดก็ถูกแล้วนี่
เธอเป็นแม่บ้าน เป็นแค่สาวใช้ จะไปอยากรู้เรื่องเธอทำไม
เรากลายเป็นคนอยากรู้เรื่องของคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน “
จากนั้นเขาก็เข้าไปในผ้าห่ม ปิดไฟ หลับตาลง แต่กลับนอนไม่หลับ ภาพที่พิมลงจากรถหรูก็ลอยมา
เมื่อคิดได้ว่าพิมอยู่ในรถคันนั้นอยู่นานเป็นสิบๆนาที เขาก็นอนไม่หลับอีกต่อไป
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรหาพิม แต่นั่งคิดไปคิดมาก็เปลี่ยนใจ
จึงตัดสินใจลงจากเตียงแล้วเดินออกจากห้อง
เพื่อลงไปถามเรื่องที่กวนใจ ทำให้เขานอนไม่หลับ
พิมกลับเข้าไปในห้อง นั่งนึกถึงตอนที่อาจารย์
ป๊อบของเธอ สารภาพรักกับเธอ
เธอนั่งยิ้มอย่างมีความสุขที่ฝันของเธอเป็นจริงแล้ว
จากนั้นก็ลุกไปอาบน้ำด้วยสีหน้าชื่นบานอย่างอารมณ์ดี
เตชินยืนอยู่หน้าห้องพิม แล้วเคาะประตูสองสามครั้ง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดจากข้างใน
คิดว่าเธอจงใจไม่ตอบเขา เขารู้สึกไม่พอใจขึ้นมา แล้วอยู่ๆความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมา
[ หรือว่าเธอจะหนีตามผู้ชายไปแล้ว ]
เพื่อความแน่ใจ ว่าตัวเองไม่ได้คิดมากไป เขาจึงเดินไปหยิบกุญแจบ้าน
แล้วเดินมาเปิดประตูห้องพิม เมื่อเข้ามาในห้องแล้วไม่เห็นพิม
ก็คิดว่าเธอหนีไปกับผู้ชายแล้วจริงๆ พิมที่อาบน้ำอย่างอารมณ์ดี
เดินออกมาจากห้องน้ำ ทันทีเห็นแผ่นหลังของผู้ชายเธอตกใจกรี๊ดลั่นบ้านทันที
เตชินเองก็ตกใจเสียงกรี๊ด จึงหันขวับไปทางที่มาของเสียง
พร้อมกับเข้าไปประชิด ปิดปากเธอเอาไว้ ดันตัวเธอแนบชิดผนังห้องทันที
พิมเบิกตากว้างกว่าเดิมด้วยความตกใจ จนตัวใจเต้นตุบๆ แทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว
เมื่อคนตรงหน้าคือเตชินนายจ้างของเธอ
เตชินมองร่างระหง กับสัมผัสนุ่มๆที่รู้สึกได้จากท่อนแขนที่ดันคนไว้ก็ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ
ผิวขาวเนียนละเอียด ไหปลาร้าเรียวสวย เซ็กซี่น่าหลงไหล
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ใบหน้าเรียวเล็กเท่าฝ่ามือ ขาวใส เนียนละเอียดดุจไข่มุก ถูกปิดไปครึ่งหน้าด้วยฝ่ามือเขา
พิมยืนนิ่งไม่กล้าขยับ มือเล็กๆจับผ้าเช็ดตัวตรงหน้าอกไว้แน่นเพราะกลัวผ้าหลุด
เตชินเผลอเอ่ยออกมาอย่างลืมตัว แววตาหลงไหลความงามที่อยู่ตรงหน้า
” สวยมาก “
แล้วมือเขาก็ค่อยๆขยับไปสัมผัสเอวบางของเธอเบาๆ
ก้มลงจูบริมฝีปากอวบอิ่มที่ดึงดูดความต้องการของเขาจนยากจะหักห้ามใจไหว
เขาเป็นผู้ชาย เมื่อมีสิ่งล่อตาล่อใจ ก็ยากที่จะไม่หลงไหลหรือเคลิบเคลิ้มไปกับมัน
และในตอนนี้มีบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดนอน
กำลังผงาดพร้อมที่จะทำงานเต็มที
จนพิมรู้สึกได้ แต่ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้ หากเธอปล่อยมือใดมือหนึ่งไป ผ้าเช็ดตัวต้องหลุดแน่
ซึ่งเธอก็ไม่กล้าเสี่ยง ตอนนี้เธอหวังแค่เขาถอนริมฝีปากออกจากปากเธอก็ถือว่าบุญแล้ว
ร่างสูงใหญ่ของเตชินจับร่างระหงเข้ามาแนบชิดกับสิ่งที่กำลังผงาดอยู่
เขาแทบจะอดใจไม่ไหวแล้ว แต่ก็อยากจูบริมฝีปากนุ่มนิ่ม จนกว่าจะรู้สึกอิ่มหนำสำราญใจ
เพราะยังไง วันนี้ร่างระหงตรงหน้า ก็ต้องตกเป็นของเขาทั้งคืน เขาไม่รีบ
เขาอุ้มเธอขึ้นมาแต่ไม่ยอมผละปากออกจากเธอแล้วไปวางเธอลงบนเตียง
ลูบคลำไปทั่วร่าง พิมเกรงตัว พยายามจะใช้ขาถีบ ทำให้เขามีสติ
เขากลับทับขาเธอไว้แล้วใช้ฝ่ามือสัมผัสร่างกายเธอ
เธอพยายามใช้มือดันเขา ตีเขา แต่เหมือนกับมันไม่ระคายเคืองผิวเขาเลย
ทั้งยังจับมือเธอขึงไว้เหนือศรีษะด้วยฝ่ามือเพียงข้างเดียวของเขา
จากนั้นเตชินก็ถอนริมฝีปากออกจากปากเธอมองใบหน้างามที่อยู่ใต้ร่าง
ที่ดูหวาดกลัว นัยน์ตาสั่นระริก ร่างกายบิดเกรง เขาจึงเอ่ยว่า
” อย่ากลัวเลย มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ปล่อยตัวสบายๆนะ ผมจะค่อยๆทำช้าๆโอเคมั้ย “
พูดจบก็ก้มลงประกบริมฝีปากจูบเธออีกครั้ง
พิมพยายามตั้งสติ เธอไม่อยากเสียตัวให้กับคนที่เธอไม่ได้รัก
และยิ่งไม่ยอมได้ชื่อว่าเป็นลูกจ้างที่ถูกนายจ้างขืนใจเป็นอันขาด
เธอจึงรับจูบเขา แสร้งทำเป็นเชื่อฟัง ยื่นมือไปคล้องคอเขาไว้
แล้วยกมือขึ้นจะตีท้ายทอยเขาเหมือนคราวที่แล้ว
แต่เตชินกลับรู้ทัน จับมือเธอไว้ แล้วถอน
ริมฝีปากออกมายิ้มเยาะแล้วเอ่ย
” ผมจะบอกคุณไว้นะ หากคิดจะทำอะไรผม
อย่าใช้วิธีซ้ำๆ เข้าใจมั้ย
วันนี้ผมอารมณ์ดีจะไม่ลงโทษคุณ เพราะผมต้องการตัวคุณ
ขอแค่คุณไม่ดื้อ เชื่อฟัง ผมจะดูแลคุณอย่างดีโดยที่คุณไม่ต้องทำงานบ้านแล้วตกลงมั้ย “
คำพูดเขาทำให้เธอโกรธมาก ศักดิ์ศรีความเป็นคนที่มี
ถูกเขาย่ำยีด้วยคำพูดและการกระทำที่ต่ำช้า เธออยากจะฆ่าเขาจนใจจะขาด
ที่เขาคิดจะเก็บเธอไว้ในฐานะนางบำเรอ
[ เลวที่สุด ]
เธอตกอยู่ในสถานการณ์เสี่ยง จะผลีผลามทำอะไรตามใจไม่ได้
เธอพยายามอดทนทำให้ใจสงบคิดหาวิธีเอาตัวรอดแล้วเอ่ยอย่างใจเย็น
พร้อมกับทำท่ายั่วสวาท ราวกับช่ำชอนในเรื่องอย่างว่า
” แต่ฉันมีแฟนแล้ว ฉันเพิ่งจะตกเป็นของเขาเมื่อวาน
คุณรับได้เหรอ ที่ฉันไม่บริสุทธิ์แล้ว หากคุณไม่รังเกียจ
ฉันยินดีที่จะปรนเปรอคุณแน่นอน ขอแค่คุณเก็บเรื่องของเราไว้เป็นความลับ
ฉันจะอยู่กับคุณ คอยสนองความต้องการของคุณทุกวัน
แต่มีข้อแม้ ถ้าแฟนฉันกลับมา ขอฉันไปทำให้เขาผ่อนคลายเป็นครั้งคราว
ข้อเสนอนี้คุณโอเคมั้ย เราสองคนก็จะได้เสพสุขกันในบ้านอย่างเต็มที่ดีมั้ยคะ “
ได้ยินดังนั้น คิ้วของเตชินก็ขมวดเข้าหากันเป็นปม แววตาแสดงความรังเกียจออกมาชัดเจน
ที่เธอคิดจะให้เขาเป็นชู้ของเธอ
เมื่อนึกถึงจุดประสงค์เดิม ที่เขามาที่ห้องเธอ
ก็เพื่อจะมาถามเรื่องที่เธออยู่ในรถนานเป็นสิบๆนาที
เขาจึงเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา
” คุณทำกับเขาที่ไหน เมื่อไหร่ “
พิมนึกถึงตอนที่เขาแอบดูเธอในกล้องวงจรปิดหน้าบ้าน
ตอนที่ป๊อบสารภาพรักกับเธอในรถ เธอคำนวณเวลาดูแล้ว
น่าจะใช้เวลานานอยู่ เธอจึงโกหกไปว่า
” ฉันก็บอกคุณไปแล้วว่าเมื่อวาน ส่วนทำที่ไหน
น่ะเหรอ
รอบแรกเราทำกันที่โรงแรม รอบสองก็ทำในรถหน้าบ้านคุณเมื่อวานค่ะ
ที่ฉันลงรถช้าก็เพราะเรากำลังทำกันอยู่
คุณรู้มั้ย เขาทำได้ถึงใจมาก ร้อนแรงสุดๆ
ตอนนี้ฉันอยากรู้แล้วสิ ว่าถ้าทำกับคุณ
ฉันจะมีจุกบ้างมั้ย
ตอนนี้ฉันอยากทำกับคุณแล้ว เราอย่ามัวเสียเวลาพูดคุยอีกเลย มาต่อกันเถอะค่ะ “
เธอเอามือคล้องคอเขา แล้วทำท่าจะจูบริมฝีปากเขา
แต่เตชินกลับผลักเธอออกไปอย่างรังเกียจ
แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าที่ดูอารมณ์ไม่ดีแบบสุดๆว่า
” น่ารังเกียจ “
แล้วเปิดประตูเดินออกจากห้องเธอไป หลังจากเขาไปแล้ว พิมพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก
เธอก็พอมองออกว่าคนอย่างเตชินที่รักความสะอาด นิสัยเย่อหยิ่ง จองหอง เย็นชาขนาดนั้น
ไม่มีทางที่จะแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิงที่ไม่บริสุทธิ์หรอก
เพราะเธอสังเกตจาก ตอนงานปาร์ตี้วันเกิด
ผู้หญิงคนที่เขาเลือกนั้นดูใสซื่อ บริสุทธิ์
ดูก็รู้ว่าไม่มีประสบการณ์ ไม่ผ่านมือใคร
ดังนั้นเธอจึงมั่นใจ เสี่ยงเดิมพัน โดยการแสร้งทำเป็นร่าน ช่ำชอน
มากตัณหา มากประสบการณ์ และร้อนแรงหาใครเทียบ
เพื่อให้เตชินรู้สึกขยะแขยง รังเกียจ และไม่สนใจในตัวเธออีกต่อไป
ทั้งที่ความจริง เธอกลัวเขาแทบตาย ไม่อยากอยู่บ้านเขาแล้ว
อยากจะลาออกแล้วไปจากบ้านหลังทันที
แต่เมื่อนึกถึงสัญญาที่เพิ่งเซ็นไปสีหน้าเธอก็หงอยไปเลย
เมื่อต้องอยู่จนหมดสัญญา สิ่งเดียวที่จะทำให้เธอรอดจากเงื้อมมือของเตชินคือ
ต้องร่าน ต้องแรง ต้องแรด เพื่อให้รอด
นี่คือสโลแกนใหม่ของเธอในการอาศัยร่วมชายคาเดียวกันกับเตชิน
