ผมคือนักบุญหญิงที่เป่ายิ้งฉุบมาเกิดใหม่ครับ – ตอนที่ 35

“ส่วนนี้ก็ร้านคุณลัมร้านขายอุปกรทั้วไป ถ้าอยากได้พวกเครื่องมือช่างหรือพวกจานชามก็มาซื้อที่นี้ได้เลยนะ”

“อืม!!!”

   ทำพยามทำให้ตัวเองดูตื่นเต้นเหมือนกับที่เห็นมันเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นมันเอาจริงๆ ในเมืองนี้ผมรู้จักแทบทุกซอกทุกมุมแล้วละ ก็เล่นเมาแล้วนอนไปทั้วเมืองเลยนี้นะ

“แล้วก็นะทางนี้ก็—“

“อ๊ะ นั้นยัยแรงควายนี้หว่า!!!”

   ก่อนนี่น่าจะพูดพูดจบก็มีเสียงเด็กผู้ชายพูดดังแทรกขึ้นมา เมื่อหันไปก็พบกับร่างเล็กๆ ทั้ง3ที่สูงกว่าผมเล็กน้อยเท่านั้น ผมจำพวกนั้นได้ พวกนั้นมันเด็กเปรตประจำเมือง กัส จิม บิล ปรากฏตัวขึ้นยืนขวางทางพวกเราอยู่

  ผมจำได้ไม่เคยลืมเลย!! ความแสบของพวกมันนะ!! รอบที่แล้วตอนที่ผมเมทหลับมันก็แอบมาจิ๊กดาบผมไปเล่น วันนั้นผมเลยต้องใช้มีดสั้นสู้กับพวกโคบอลทั้งวัน รู้ไหมว่าตูโดนพวกนั้นมันรุมแทะด้วยนะเฟ้ย ถ้าฮาลไม่มาเตะไล่ป่านนี้ตายไปแล้วนะเฮ้ย!! ความเจ็บแค้นนี้แม่งจะไม่ลืมเลย ไอ้พวกเด็กเวร!!

“เรียกใครแรงควายกัน พูดให้มันดีๆหน่อยกัส”นีน่า

“ก็มันจริงไม่ใช่รึไง? มีเด็กผู้หญิงทั้วไปที่ไหนสามารถยกหินที่ใหญ่กว่าตัวได้ละ”กัส

“ช่ายๆ ไม่มีหรอกขนาดพวกผู้ใหญ่เองก็ยังยกไม่ไหวเลย อย่างเธอมันไม่เรียกเด็กผู้หญิงแล้วละ!! ยัยแรงควาย!!!”

“….”

   หนอย!! อย่ามาว่านีน่าที่น่ารักของฉันว่าไม่ใช่ผู้หญิงนะเฟ้ย!!! นีน่าทั้งทำอาหารเป็น งานบ้านก็เยี่ยม แถมยังใจดีและขยันอีก ไหนจะเรื่องหน้าตาและรูปร่างที่ดีอีก ท่าผ่านไปอีก5ปีเธอจะกลายเป็นผู้หญิงในอุดมคติของชายหลายคนเลยนะ!! ไอ้พวกเด็กเปรต ถึงตอนนั้นก็อย่ามาเสียดายเพราะไม่ยอมทำดีกับเธอละกัน!!!

“แล้วนั้นใครหลบอยู่ข้างหลังยัยแรงควายละนั้น?”กัส

  แม้ปกติผมจะไม่ได้กลัวอะไรพวกเด็กเปรตพวกนี้ แต่ตอนนี้ผมอยู่ในบทบาทของน้องสาวผู้ขี้อายเพราะงั้นผมต้องทำเต็มที่

“นั้นสิ ฉันไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลย นายรู้จักปะ จิม”บิล

“ฉันไม่เคยเห็นเธอ.. มาก่อนแต่เธอดูเหมือนไอ้เตี้ยแกรนมาก”จิม

  ว่าใครเตี้ยวะ!! อยากมีเรื่องรึไง!! เขาเรียกว่าคนตัวเล็กกระทัดรัดต่างหาก!!

“เธอชื่อมีเรีย!! น้องสาวพี่แกรน ฉันพาเธอมาเดินชมเมืองเพราะงั้นพวกนายก็อย่ามายุ่งนะ!!!”

“ไม่มีใครอยากยุ่งกับยัยแรงควายอย่างเธอหรอกน่า~ ขืนไปยุ่งด้วยโดนต่อยหัวหลุดแหงๆ”กัส

“งั้นก็หลบไปสิ!!!”

“เชิญๆ พวกเรามาหลบทางให้ท่านหญิงแรงควายกันเถอะ”กัส

“ได้/อืม”

  พวกนั้นเปิดทางให้นีน่าและผมเดินผ่านอย่างง่ายดาย ไอ้พวกนี้ไม่กล้ามีเรื่องกับนีน่าเหรอเนี้ย ขี้ขลาดกว่าที่คิดเลยแหะ

“แต่ว่าเรามีธุระกับเธอนะ น้องสาวของไอ้เตี้ยแกรน!!!”

“!!!!”

“มีเรีย!!!”

  กัสกระชากแขนผมจากนีน่าและจับผมไว้แน่น ฉายแววโจรตั้งแต่เด็กๆเลยนะ พวกเอ็ง!!!

“กัสนายจะทำอะไรมีเรีย!! ปล่อยเธอนะ!!”

“หนวกหูน่า!! ฉันมีธุระกับยัยนี้นึดหน่อยเท่านั้นแหละ เฮ้ย!! เธอนะชื่อมีเรียสินะ!!”

“อะ..อืม..มีอะไรเหรอ?”

   อยากต่อยปากมันโว้ยยย!! ไอ้เด็กเวรนี้!! ถ้าไม่ติดบทบาทน้องสาวผู้ขี้อายนะเอ็ง!!

“ทำไมถึงใส่ผ้าปิดปากหรือว่าเธอเองก็มีแผลเป็นน่าเกลียดเหมือนไอ้เตี้ยแกรนนะ ยัยมืดมน!!”

“แผลเป็นของพี่แกรนไม่ได้น่าเกลียดสักหน่อย!!!    แผลนั้นเท่จะตาย!!”

   ทำไมถึงมีแต่คนบอกว่าแผลน่าเกลียดวะ!! นั้นแผลเป็นรูปกากบาดในตำนานเชียวนะโว้ย!!! ตัวละครในการ์ตูนทุกตัวที่มีแผลเป็นรูปนี้ต่างเท่ทั้งนั้น!!! ยกเว้นหยำฉานะอันนั้นมันกระจอกและไม่เท่เลยสักนึดยกเว้นภาคโกคูตอนเด็กนะ อันนั้นยังพอเท่อยู่

“กัสทำไมเราไม่มาถอดหน้ายัยนี้ให้รู้ไปเลยละ!!”

“ความคิดดีนี้หว่า จิม!! งั้นทำโลด!!”

“ยะ..อย่านะ..”

  กัสพยามมาดึงผ้าที่ปิดปากผมออกส่วนผมเองก็พยามดึงยื้อเอาไว้อย่างสุดชีวิต ไอ้เด็กเวรเอ๊ย!!! อย่ามาดึงผ้าตูนะเว้ย!!! ท่าตูมีไม่มีผ้านี้ตูโดนจับไปขึ้นค่าหัวแหงๆ!!!

“พอกันซักที!! อย่ามายุ่งกับมีเรียนะ!!”

“ทำไม? ท่าฉันไม่เลิกเธอจะทำอะไรฉันละ จะฆ่าฉันเหมือนที่พวกมนุษย์สัตว์ทชอบฆ่ามนุษย์รึไง?”

“ฉันไม่ฆ่านายให้เปลื้องมือหรอก ฉันจะทำแบบนี้ต่างหาก!!”

ปึก!!

  นีน่าผลักไอ้เด็กเวรกัสจนกระเด็นล้มลงไป โดยที่ในมือของมันมีผ้าสีดำบางๆติดมือไปด้วย… เชี่ยละ!!!

“ทำอะไรของเธอวะ!! ฉันแค่จะถอดหน้ากากยัยมืด….”

  ไอ้เด็กเปรตกัสที่ถูกผลักล้มลงรีบลุกขึ้นมาตั้งหลักก่อนที่จะชี้มาที่ใบหน้าของผมที่ไม่มีผ้าปิดปากแล้ว ชิบหาย!! มันจำได้แหงๆ!! เด็กเปรตอย่างมันต้องรู้จักเด็กในประกาศจับแหงๆ!!!

“นะ….น่ารัก”

“ห๊า(x4)”

  ทั้ง4คนรวมถึงผม ร้องออกมาด้วยความงงงวย อะไรหอกนี้มันพูดอะไรฟะ!! แต่ว่าช่างเถอะ!! จังหวะนี้แหละต้องเอาผ้าปิดปากคืนมาให้ได้!!

  ผมกระชากผ้าปิดปากกลับมาได้ในขณะที่กัสยังยืนค้างอยู่ มันเป็นอะไรของมันวะ?

“กัสนายนี้มันแย่ที่สุด!!! ครอบครัวของมีเรียเขามีธรรมเนียมห้ามผู้ชายเห็นหน้าก่อนแต่งงานนะ!!”

  นีน่าตวาดใส่กัสที่กำลังยืนตะลึงอยู่ จะว่าไปท่าเอาตามเซ็ทดิ้งที่คุณเชลลี่ตั้งไว้มันก็มีเรื่องแบบนั้นด้วยสินะ เกือบลืมไปเลย!!

“เธอจะมาว่าเราไม่ได้นะ!! ก็เธอเป็นคนผลักกัสออกมาเองนี้!!! ท่าเธอไม่ผลักกัสออกมาผ้าของยัยมืดมนคงไม่หลุดหรอก!!”

“ก็มันเพราะพวกนายไม่ใช่รึไง!! ที่มาเกาะแกะกับมีเรีย!! ไม่รู้ละ!! ทั้งหมดเป็นความผิดของพวกนาย!!!”

“ว่าไงนะ!! ยัยแรงควายนี้!!!”

“จะเอารึไง!!”

  บิลและนีน่าต่างยืนเถียงกันว่าใครผิดใครถูก ก็สมกับเป็นเด็กละนะ เอาเถอะมันก็ดีแล้วละที่ไอ้เด็กเวรพวกนี้จำใบหน้านี้ในประกาศจับไม่ได้ เดี๋ยวค่อยพานีน่ากลับโรงแรมเลยดีกว่า วันนี้เดินเที่ยวมาตั้งเยอะแล้วด้วยสิ

“ไม่เป็นไร!! เดี๋ยวฉันจะรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับเธอเอง!!”

“”””…..””””

  รอบนี้ทุกคนต่างเงียบพวกที่กำลังทะเลาะกันก็หยุดและหันมามองทางกัสที่กำลังมองหน้าผมด้วยสายตาหยาดเยิ้มอยู่ ไม่ดีมั้งพ่อหนุ่ม เดี๋ยวนายก็ผิดหวังเอาหรอกนี้มันน้องสาวของคนที่นายเกลียดไม่ใช่เหรอ? แถมเมื่อกี้นายยังเรียกฉันว่ายัยมืดมนอยู่เลยนะ จำไม่ได้รึไง

“มีเรียมาเป็นผู้หญิงของฉันเถอะ!! ฉันสัญญาว่าจะทำมาหากินและเลี้ยงดูเธอให้ดีเลย!!”

  เขาพูดพร้อมกับกุมมือผมไว้แน่น เดี๋ยวๆ ไอ้ทิด!! เอ็งพึ่ง11ไม่ใช่เหรอ!! น้ำหน้าอย่างแกจะมาหาเลี้ยงจอมขี้เมาอย่างฉันเนี้ยนะ ขนาดระดับเจ้าชายตูยังปฏิเสธมาแล้วเลยไอ้หนุ่ม..

  แต่นั้นสินะ ถึงมันจะเป็นไอ้เด็กเปรตแต่มันก็ยังเป็นแค่เด็กเพราะฉะนั้น ทำไมเราไม่ลองทำให้จิตใจของเด็กหนุ่มที่ตกหลุมรักเด็กสาวที่พึ่งเจอกันครั้งแรก มีบาดแผลในใจที่ไม่อาจลืมได้ดูละ?… ให้มันสาสมที่แอบมาจิ๋กดาบผมไปเล่นจนผมต้องเกือบตายละนะ หึๆ

“ไม่เอา..ฉันเกลียดนายที่สุด!!!…ฉันจะไม่แต่งงานกับผู้ชายอย่างนายเด็ดขาด!!”

  ผมสะบัดมือเขาอย่างแรงและตะโกนออกมาสุดเสียง เหอะๆ หน้าเหวอไปเลยสิเอ็ง

“เดี๋ยวสิ…ฟังฉันก่อน…ฉันขอโทษเรื่องนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งเธอนะก็แค่–“

“พอกันที!! ฉันจะไม่กลับมามี่เมืองนี้อีกแล้ว!!..อุแง้~”

“ดะ..เดี๋ยว!!”

  ผมวิ่งและแกล้งร้องไห้ออกมาโดยไม่เปิดโอกาศให้เขาพูดเลยแม้แต่น้อย หึๆ เจ็บใจละสิไอ้หนุ่ม เจอเด็กผู้หญิงที่ชอบมาบอกว่าเกลียดนะ แถมนี้ก็จะเป็นครั้งสุดท้ายที่แกจะได้เห็นมีเรียในเมืองนี้ หลังจากนี้แกจะไม่มีโอกาศที่จะได้ขอโทษหรือเห็นหน้าด้วยซ้ำ รักในวัยเด็กมันตรึงตราใจมากๆ เพราะงั้นเชิญเก็บภาพวันนี้ให้ดีละ

  ส่วนฉันเองก็จะได้เห็นแกทรมาณทั้งเป็นและหัวเราะเยาะแกอย่างเต็มที่ ไม่ใช่ในฐานะมีเรียแต่เป็นแกรนไอ้หนุ่มหน้าบากสุดเท่ยังไงละ ถ้าแกมาถามที่อยู่ของมีเรียเพื่อเขียนจดหมายไปขอโทษละก็…อย่าหวังเลย!! วะฮ่าๆๆๆๆ

“กัส!! นายจำไว้เลยนะเพราะนายมีเรียถึงต้องร้องไห้อีกแล้ว!! เดี๋ยวสิ!! รอฉันด้วยมีเรีย!!”

  ถ้าให้เดาจากฝีเท้าน่าจะเป็นของนีน่า และผมก็เดาได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น ให้เดาตอนนี้ไอ้เด็กเปรตกัสคงช็อคน่าดู ผมนี้มันชั่วจริงๆ..แต่ผมก็ไม่คิดจะหยุดทำหรอกนะ ก็มันสนุกดีนี้น่าที่จะได้เห็นภาพของไอ้แสบนั้นซึมไปสักพักนะ