ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1062 การเดินหน้าของยุคสมัย

ฉินสือโอวเข้าร่วมการพิจารณาคดีในแคนาดาเป็นครั้งแรก ในตอนแรกเขารู้สึกสนใจมาก แต่ก็เริ่มรู้สึกน่าเบื่อในเวลาต่อมา
ในทางตรงกันข้าม เขารู้สึกว่างานประมูลสินค้าน่าสนใจกว่า ซึ่งมันเกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมและบรรยากาศ งานประมูลคือที่ที่ไปใช้เงิน ผู้คนค่อนข้างผ่อนคลาย งานศิลปะที่วนมาอย่างต่อเนื่องก็เป็นจุดขายเช่นกัน
บรรยากาศของศาลดูเคร่งขรึมเกินไป นอกจากผู้พิพากษา ทนายความ เสมียนจำเลยและโจทก์แล้ว ก็ไม่มีใครปริปากพูดอีก ฉินสือโอวไม่สามารถเข้าไปมีส่วนร่วมได้ จึงรู้สึกไม่น่าสนใจ
อย่างไรก็ตามภายใต้อิทธิพลของค่านิยมที่ปลูกฝังโดยสังคมนิยม เขายังคงยืนกรานที่จะเฝ้าดูต่อไป เพื่อฟังคำตัดสินท้ายสุด เขารู้สึกว่าพ่อของจูดี้ที่มีปัญหาทางจิตใจและก่อเรื่องเลวทรามอย่างนี้ได้ จะต้องได้รับโทษทางกฎหมาย
เขาทำได้แค่รอ หลังจากการสนทนาระหว่างทนายความของทั้งสองฝ่าย คณะลูกขุนได้ทำการอภิปรายในห้องลับ ผู้พิพากษาได้รับฟังความคิดเห็น และในที่สุดก็มีคำตัดสินคือ การฟ้องร้องมีผล จำเลยถูกเพิกถอนสิทธิในการดูแลโจทก์และสิทธิทางการเมือง 15 ปี และจำคุก 15 ปี!
พ่อของจูดี้พยักหน้าอย่างเงียบๆ หลังจากได้ยินคำพิจารณาคดี และไม่ได้แสดงสีหน้าเสียใจหรือไม่พอใจ ราวกับว่าวิญญาณของเขาได้ออกจากร่างไปแล้ว
จูดี้เองก็เหมือนกัน เธอเพียงแต่กอดหู่จือและเป้าจือไว้แน่น และไม่ได้แสดงอาการดีใจที่รอดพ้นจากเงื้อมมือของบ่วงมารแล้ว
ฉินสือโอวรู้สึกว่าคดีแบบนี้ทำร้ายทั้งสองฝ่าย เขาไม่รู้ว่าจูดี้จะทำอย่างไรในอนาคต เธอจะต้องรับผิดชอบในการเลี้ยงดูลูกของพวกเขา แล้วควรทำอย่างไรกับเด็กคนนี้ที่ไม่ควรเกิดล่ะ?
จากเหตุการณ์นี้ ทำให้เขานึกถึงอีวิลสันขึ้นมาในทันที ตอนนั้นพ่อแม่ของอีวิลสันเองก็เคยพบกับสถานการณ์อย่างนี้ และทิ้งเด็กคนหนึ่งที่ทั้งโง่และกินจุไว้
ถ้าอีวิลสันไม่ได้รับการเลี้ยงดูจากชาวเมืองแฟร์เวลที่ซื่อสัตย์และมีความเมตตา เขาก็คงจะเสียชีวิตไปนานแล้ว
สิ่งที่ดีกว่าคือ จูดี้จะไม่มีปัญหาทางการเงิน เธอถือเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว จะได้รับเงินช่วยเหลือและค่านมเด็กจากประกันสังคมจากรัฐบาล ก่อนหน้านี้พ่อของเธอตกลงที่จะโอนเงินออมให้เธอ ซึ่งเป็นเงินก้อนที่ไม่น้อย มีประมาณ 4 แสนดอลลาร์แคนาดา
การพิจารณาคดีสิ้นสุดลงและเข้าสู่ช่วงเวลาพัก คดีที่สองได้เริ่มขึ้นในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา
อย่างนี้ หู่จือและเป้าจือต้องแยกจากจูดี้แล้ว แต่จูดี้ยังคงกอดทั้งสองไว้เน้น ไม่ว่าจะพูดอะไรเธอก็ไม่ยอมปล่อยมือ ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอไม่ยอมคุยกับคนอื่น เพียงแค่กอดเหล่าแลบราดอร์ไว้
หลุยส์มองไปทางฉินสือโอวอย่างลำบากใจ ฉินสือโอวเองก็รู้สึกอึดอัดใจ เขาโบกมือแล้วพูดว่า “ให้หู่จือและเป้าจืออยู่เป็นเพื่อนเธออีกสักพักเถอะ แค่ไม่ทำให้คดีต่อไปล่าช้าก็พอ”
ในที่สุดจูดี้ก็มีสติขึ้นมาบ้าง เธอมองฉินสือโอวอย่างซาบซึ้งหนึ่งครั้ง และพาเหล่าแลบราดอร์ไปนั่งบนพื้นหญ้าข้างนอกห้องพิจารณาคดี แล้วมองออกไปอย่างเหม่อลอย เหมือนหุ่นเชิดตัวหนึ่ง
วินนี่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็หยิบกระเป๋าของตัวเองแล้วเดินเข้าไปหาจูดี้ เธอนั่งลงข้างๆ จูดี้แล้วเริ่มพูดคุยกันด้วยเสียงเบา
คดีทั้งสองต่างเกี่ยวข้องกับหู่จือและเป้าจือ คดีที่สองคือการพิจารณาขั้นสุดท้ายเกี่ยวกับการล่วงละเมิดของพี่น้องโรชาน หู่จือและเป้าจือยังคงต้องทำหน้าที่เป็นสุนัขบำบัดของพวกเธอ ดังนั้นจึงต้องเข้าไปในห้องพิจารณาคดีก่อนเวลา
ไม่รู้ว่าวินนี่คุยอะไรกับจูดี้ อย่างไรก็ตาม ก่อนการพิจารณาคดีที่สอง เธอยอมปล่อยมือจากหู่จือและเป้าจือ วินนี่กอดเธอ ฉินสือโอวเข้าไปหา วินนี่พูดว่า “คุณเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนหู่จือและเป้าจือในการพิจารณาคดีเถอะ ฉันจะอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเธอก่อน และรอกลับบ้านกับคุณข้างนอก”
ฉินสือโอวพยักหน้า จากนั้นผิวปากแล้วพาแลบราดอร์ทั้งสองเข้าไปในห้องพิจารณาคดี
ทันทีที่เดินเข้าไปเขาตกใจมาก การจัดวางห้องพิจารณาคดีเปลี่ยนไป กล้องสองตัวถูกวางอยู่ข้างซ้ายและขวาของแท่นพิจารณาคดีเหมือนกับปืนใหญ่ ตัวหนึ่งเล็งไปที่ผู้พิพากษา และอีกตัวเล็งไปที่โจทก์และจำเลย
ซึ่งทำให้ฉินสือโอวรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เท่าที่เขารู้ ในแคนาดาไม่อนุญาตให้นำกล้องเข้าไปบันทึกขั้นตอนการพิจารณาคดีในห้องพิจารณาคดี
ดังนั้น การรายงานการพิจารณาคดีของผู้สื่อข่าวที่ผ่านมา ทำได้แค่แนะนำคดีและสรุปการพิจารณาคดีนอกศาลเท่านั้น หรือสัมภาษณ์ที่เกี่ยวข้องกับคดี เช่นทนายความและคู่กรณี นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำไมเวลารายงานคดีในศาลทางโทรทัศน์ของแคนาดาจึงใช้ภาพร่างแทน
หลุยส์มีหน้าที่อยู่ข้างๆ หู่จือและเป้าจือ ดังนั้นเมื่อฉินสือโอวมีคำถามอะไรเขาก็จะช่วยตอบ หลังจากเห็นกล้อง ไม่รอให้ฉินสือโอวถาม เขาก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น “คุณกำลังสงสัยใช่ไหมว่าทำไมกล้องจึงเข้ามาอยู่ในห้องพิจารณาคดีไหม?”
ฉินสือโอวพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ครับ ตอนนี้แคนาดาอนุญาตให้ถ่ายทอดสดในห้องพิจารณาคดีแล้วเหรอครับ?”
ในความเป็นจริง ในอดีตไม่ใช่แค่แคนาดาเท่านั้นที่ไม่อนุญาตให้สถานีโทรทัศน์บันทึกและออกอากาศการพิจารณาคดี ประเทศอื่นๆ ก็เป็นเหมือนกัน โดยเชื่อว่าเป็นการดูหมิ่นความยิ่งใหญ่ของศาลและเป็นการละเมิดความเป็นส่วนตัวของคู่กรณี และกลัวว่าการบันทึกของสถานีโทรทัศน์จะส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของโจทก์ จำเลยและคู่กรณี
แต่ปัจจุบันหลายประเทศทั่วโลกใช้โทรทัศน์ในการเปิดเผยสถานการณ์การพิจารณาคดีในศาล เช่นการพิจารณาคดีของซิมป์สันในสหรัฐอเมริกา และคดีฆาตกรรมภรรยา ‘เบลดรันเนอร์’ ในแอฟริกาใต้ แน่นอนว่า การเปิดเผยแบบนี้มีข้อจำกัด จำกัดให้เปิดเผยได้เฉพาะขั้นเปิดศาล ขั้นประกาศคำตัดสินและขั้นการเป็นพยานของผู้เชี่ยวชาญในกระบวนการยุติธรรม ในการพิจารณาคดีผู้กระทำความผิดและพิจารณาพยานจะถูกเก็บเป็นความลับ
ศาลอุทธรณ์จังหวัดบางแห่งในแคนาดา เนื่องจากจะไม่มีการเรียกพยานออกมาปรากฏตัวในศาล และฟังแค่คำแก้ต่างของทนายความเท่านั้น ในบางครั้งก็อนุญาตให้นำกล้องเข้าไปในห้องพิจารณาคดีได้ ตัวอย่างเช่นผู้พิพากษาบางคนในรัฐออนแทรีโอและโนวาสโกเชียก็เคยอนุญาตอย่างไม่เต็มใจหลายครั้ง
ศาลฎีกาของรัฐบาลกลางอนุญาตให้มีกล้องในการพิจารณาคดีของศาลทั้งหมดตั้งแต่กลางยุค 90 รวมถึงการพิจารณาบางคดีที่ไม่ใช่คดีอาญาด้วย
แต่โดยทั่วไปแล้ว ศาลของแคนาดายังไม่เปิดให้ผู้สื่อข่าวโทรทัศน์ และการถ่ายทอดสดการพิจารณาคดีในศาลยังหาได้ยาก
ครั้งนี้มีการอนุญาตให้ผู้สื่อข่าวโทรทัศน์เข้าไปได้ ไม่แปลกใจที่แพรีสจะมา เธอเป็นนักข่าวแลกเปลี่ยนของ ‘นิวฟันด์แลนด์ไทม์’ และ ‘นิวฟันด์แลนด์ทีวี’ จึงสามารถเข้าร่วมการสัมภาษณ์ภาคสนามในช่วงหลังได้ ซึ่งมีข้อมูลค่อนข้างมาก
หลังจากผ่านไปหนึ่งปี เธอไม่ใช่นักข่าวตัวน้อยน่ารักที่คอยสัมภาษณ์ผู้คนบนเกาะแฟร์เวลคนนั้นอีกต่อไป เธอกลายเป็นคนสวยในที่ทำงาน จากจุดนี้ การมีพี่ชายที่ดีถือเป็นข้อได้เปรียบเลยล่ะ แฮมเล็ตเป็นคนช่วยบูรณาการงานทรัพยากรทั้งหมดที่แพรีสมี
แพรีสกำลังดูการแนะนำคดี ฉินสือโอวทักทายเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นและเห็นหู่จือและเป้าจือ เธอก็หัวเราะทันที
มีบางคนต้องการทำร้ายฉัน! หู่จือและเป้าจือตื่นตัวในทันใด พวกมันมองดูหูกระต่ายของอีกฝ่าย จากนั้นพยักหน้า แล้วเดินอ้อมไปหน้าห้อง อย่างไรพวกมันก็ไม่ต้องการเดินผ่านแพรีส
หลุยส์ตอบคำถามก่อนหน้าของฉินสือโอวและพูดว่า “เห็นได้ชัดว่าผู้คนมีความคิดที่เปลี่ยนไป คิดว่าในเมื่อศาลเป็นองค์กรสาธารณะ ทุกคนจึงมีสิทธิ์ที่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น”
อย่างไรก็ตาม สำหรับสุนัขบำบัดในศาลแล้ว วิธีการนี้ยังอยู่ในขั้นทดลองเหมือนกัน
“ในตอนแรกเราไม่ได้คิดที่จะใช้สุนัขบำบัด แต่พี่น้องโรชานกลัวการพบพ่อของเธอเป็นการส่วนตัว ดังนั้นเราจึงเสนอให้มีการถ่ายทอดสด เพื่อบอกเด็กหญิงทั้งสองว่า มีผู้ชมทั่วประเทศที่อยู่ข้างพวกเธอ อย่างนี้ พวกเธอจึงรู้สึกปลอดภัยขึ้นมาเล็กน้อย” หลุยส์พูดต่อไปว่า “นี่ก็คือเบื้องหลังของการบันทึกวิดีโอครั้งแรกของเซนต์จอห์นในการพิจารณาคดีในศาล”
………………………………………………..