ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1144 สาวงามในหมู่ไวน์

พักผ่อนไปสองวัน ในที่สุดพวกชาวประมงก็ฟื้นคืนพลังแล้ว บีบีซวงกับทริกเกอร์ที่ขับเรือฟลาวเวอร์ฟอกซ์ออกไปข้างนอกก็กลับมาแล้วเช่นกัน อีกทั้งวันถัดมา บริษัทกินเนสส์ เวิลด์ เรคคอร์ดจำกัดก็ส่งประกาศนียบัตรบันทึกสถิติโลกมาแล้ว สมบูรณ์ครบทุกอย่าง!
ใบประกาศนียบัตรอย่างเป็นทางการมีขนาดใหญ่มาก ยาวถึงสี่สิบเซนติเมตร กว้างยี่สิบห้าเซนติเมตร หลังจากเปิดออกแล้วข้างในยังมีรูปถ่ายหนึ่งใบกับจดหมายชี้แจงอีกหนึ่งฉบับ ในภาพคือฉินสือโอวกับแซนเดอร์สและเคลลีกับคนอื่นๆ ที่ยืนอยู่ด้านข้างเรือยอชต์ที่ถูกยกขึ้น ส่วนจดหมายชี้แจงก็มีไว้เพื่อพิสูจน์ยืนยันความถูกต้องของเรื่องนี้
ขณะที่กำลังลูบคลำใบประกาศนียบัตร ฉินสือโอวก็ยิ้มตาหยีจนตาเป็นเส้นขีด “ดีๆๆ ดีจริงๆ จากที่ดีอยู่แล้วก็ยิ่งดีขึ้นไปใหญ่ แม้กระทั่งพระเจ้าก็อยากให้พวกเราจัดงานปาร์ตี้กันคืนนี้ ดีล่ะ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ต้องปฏิบัติตามการชี้นำของพระองค์ เพื่อนๆ เอ๊ย ไปประกาศให้คนในเมืองรู้ แล้วถ้าสนใจก็ให้มาร่วมงาน คืนนี้ต้องมาให้ถึงที่!”
พอคุณลุงฮิคสันได้รับข่าว เขาก็ขับรถกระบะรุ่นเก่าบุโรทั่งคันนั้นเพื่อมาที่นี่ทันที บนที่นั่งด้านหลังของรถคือชั้นวางเหล้าอยู่สองอัน ข้างบนเต็มไปด้วยไอซ์ไวน์เป็นขวดๆ ขวดไวน์เอียงขึ้นไปหาท้องฟ้า เหมือนกันกับปืนจรวด
ฉินสือโอวถึงกับตกใจจนตัวโยน “โอ้ คุณลุงครับ นี่น่าจะมีสักหนึ่งร้อยขวดหรือเปล่าครับนี่?”
ฮิคสันพูดด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองว่า “เมื่อวานนี้ฉันถึงเพิ่งจะแบ่งใส่ขวดเสร็จ ไวน์พวกนี้จะต้องกลายเป็นตัวเอกของค่ำคืนนี้อย่างแน่นอน รสชาติของมันสุดยอดสุดๆ ไปเลยล่ะ เมื่อวานฉันอดใจไม่ไหวดื่มไปตั้งครึ่งค่อนขวด เพราะมันงดงามจนทำคนให้มัวเมาอย่างไรล่ะ!”
ฉินสือโอวยิ้ม องุ่นของฟาร์มปลาถูกพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนปรับปรุงให้ดีขึ้น รสชาติที่ถูกปรับให้ดีขึ้นจึงไม่ได้ทำให้เขารู้สึกตกใจ
ตาเฒ่าเข้าใจความหมายของรอยยิ้มของเขาผิดไป นึกว่าเขาไม่เชื่อที่ตัวเองพูด ดังนั้นจึงหยิบออกมาหนึ่งขวดแล้วเดินเข้ามาในบ้าน พอเห็นว่ามีคนอยู่กันเยอะขนาดนี้เขาจึงทักทายตามมารยาทก่อน หลังจากนั้นก็ขอให้วินนี่ไปหยิบแก้วออกมา แล้วรินให้ทุกๆ คนได้ลิ้มลอง
ไอซ์ไวน์จากองุ่นขาวดีๆ สีสันของมันเป็นสีทองอ่อนๆ มีคุณภาพของรสสัมผัสที่บริสุทธิ์มากๆ ตอนตั้งไว้นิ่งๆ ดูแล้วก็เหมือนกับอำพันชั้นดีหนึ่งก้อน
ไวน์ที่คุณลุงฮิคสันเทออกมาก็เป็นเช่นนั้น ตัวเครื่องดื่มเป็นสีเหลืองอ่อนใสบริสุทธิ์ไม่มีจุดตำหนิ สั่นไหวอยู่ในแก้วไวน์ มีท่วงท่าสง่างามที่ชวนให้น่าหลงใหล
“ลองชิมดูครับ ทุกท่าน พากันลองชิมดู ฮิคสันไม่โกหก นี่คือสาวงามในหมู่ไอซ์ไวน์!” ชายชราโบกมือร้องตะโกน ไม่ได้ดูเหมือนว่ากำลังเชิญชวนให้คนเข้ามาชิมไวน์ แต่ดูเหมือนว่ากำลังไล่คนออกไปมากกว่า
ฉินสือโอวอยากรู้ว่าไวน์ที่หมักมาจากองุ่นที่เขาปลูกเองจะมีรสชาติอย่างไร เขายกแก้วไวน์ขึ้นมาลองดมดูก่อน กลิ่นหอมอ่อนๆ ของผลไม้ปะปนอยู่ในกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ลอยออกมา และยังมีกลิ่นน้ำผึ้งปนอยู่ด้วยเล็กน้อย หอมหวานมากๆ
ฉินสือโอวหลับตาลงอย่างเผลอตัว เมื่อก่อนเวลาที่เขาเคยเห็นนักชิมไวน์ต่างก็พากันหลับตาลง เขารู้สึกว่านั่นมันดูดัดจริตเกินไป แต่พอมาถึงคราวของตัวเองเขาถึงได้รู้ว่า ตอนที่ได้เจอไวน์ดีๆ สักแก้ว ก็จะเผลอหลับตาลงเพื่อดมกลิ่นและลิ้มรสของมันด้วยความเคยชินจริงๆ
สาเหตุก็เป็นเพราะเขาไม่ต้องการให้สิ่งอื่นที่อยู่ภายนอกมารบกวนการชิมไวน์ อีกทั้งไม่ว่าจะมองเห็นอะไรก็สามารถส่งผลกระทบกับการตัดสินรสชาติได้ทั้งนั้น ดังนั้นถึงได้หลับตาลง ลิ้มลองรสชาติของไวน์อย่างจดจ่อตั้งใจ
เมื่อดื่มไวน์เข้าไปแล้วหนึ่งคำ กลิ่นหอมของผลไม้ที่คละคลุ้งอยู่ในปากกลับหอมเข้มข้นกว่าตอนที่เขาดม ต่อจากนั้นถึงจะเป็นกลิ่นของแอลกอฮอล์ กลิ่นเหล่านี้ติดอยู่ในปากเป็นเวลายาวนาน ทำให้ปุ่มรับรสชาติคิดถึงรสชาตินั้นอีก
รสชาติหวานฉ่ำ ทั้งยังถูกปากและหอมสดชื่น!
หลังจากที่ฉินสือโอวกลืนไวน์คำนั้นลงไปก็เหลือไว้เพียงคำวิจารณ์ที่ว่า ไวน์พวกนี้ช่างเหมือนกันกับวินนี่ มีทั้งความหยาดเยิ้มสง่างามอย่างหญิงสาว และยังพร้อมไปด้วยความอบอุ่นดีงามอย่างคนเป็นแม่
แต่คนอื่นๆ ไม่ได้เป็นเหมือนกับฉินสือโอว ที่ก่อนเตรียมตัวก่อนจะดื่มไวน์พวกนี้มาดีแล้ว เขารู้ว่ารสชาติของไอซ์ไวน์ที่หมักด้วยองุ่นที่ได้รับการปรับปรุงจากพลังของจิตสำนึกแห่งโพไซดอนต้องดีกว่าไวน์ทั่วๆ ไปอย่างแน่นอนอยู่แล้ว
หลังจากที่ไวน์ผ่านลำคอของพวกเขาลงไป ก็มีแต่ความตกตะลึงที่ถูกเผยออกมาแทนคำพูด อาร์ม็องมองดูของเหลวสีทองในมืออย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาพูดขึ้นมาว่า “ผมอยู่กับไวน์มาตั้งแต่แปดขวบ ได้สัมผัสไวน์ชั้นหนึ่งมาก็หลายครั้งแล้ว แต่ไวน์แบบนี้ ผมเพิ่งจะได้เจอเป็นครั้งแรก!”
มาริโอ้ยกแก้วชี้ไปทางฮิคสัน “โอ้ คุณลุงครับ ผมต้องขอบอกว่า คุณเป็นปรมาจารย์แห่งการหมักไวน์ที่น่านับถือคนหนึ่งเลย”
ฮิคสันพึงพอใจกับปฏิกิริยาของทุกๆ คนมาก ยิ่งได้รับคำชมจากมาริโอ้เขาก็ยิ่งหน้าบานด้วยความปีติยินดี “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงหมักไอซ์ไวน์ล็อตนี้ได้ดีขนาดนี้ ถ้าพวกคุณชอบ แบบนั้นผมก็คงต้องมอบให้พวกคุณไปสักหลายๆ ขวด และผมก็ยินดีต้อนรับเสมอ ถ้าพวกคุณต้องการจะมาเป็นแขกให้ร้านเหล้าเล็กๆ ของผม”
ตอนนี้วินนี่ยังอยู่ในช่วงให้น้ำนม ดังนั้นปกติแล้วเธอจะไม่ดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ พอเห็นว่าทุกคนชื่นชมไวน์ไว้ว่าอย่างนี้ เธอจึงถามฉินสือโอวด้วยความสงสัยใคร่รู้ว่า “เฮ้ ที่รักคะ ไวน์อันนี้มันสุดยอดขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”
ฉินสือโอวส่งแก้วไวน์ให้เธอ พร้อมกับพูดว่า “ลองชิมดูสักนิดสิครับ เยี่ยมยอดมากจริงๆ”
เขาคิดว่าดื่มไวน์แค่นิดหน่อยคงไม่มีผลกระทบอะไร คนหนุ่มสาวที่มีลูกในทุกวันนี้ ผู้ชายต้องเลิกเหล้าเลิกบุหรี่ ส่วนผู้หญิงก็แต่งหน้าไม่ได้อะไรทำนองนั้น เมื่อก่อนตอนที่พ่อแม่เลี้ยงเขา ก็ไม่เห็นจะต้องพิถีพิถันขนาดนี้ พ่อฉินทั้งดื่มเหล้าทั้งสูบบุหรี่ตลอดทั้งปีไม่มีขาด
แต่ตัววินนี่เองกลับมีความยับยั้งชั่งใจมากๆ เธอยิ้มอย่างขี้เล่น แล้วพูดกับเขาว่า “คุณคงไม่ได้อยากให้เสี่ยวเถียนกวาโตขึ้นมาเป็นเด็กขี้เหล้าหรอก ใช่ไหมละคะ? ดังนั้น ฉันจะยังไม่ดื่มก็แล้วกัน รอให้ผ่านไปอีกสักสามสี่เดือนค่อยว่ากันอีกที”
วินนี่ไม่ดื่ม ฉินสือโอวก็เลยไม่ดื่มด้วย จะปล่อยให้ภรรยามองดูเขาดื่มจนตาละห้อยไม่ได้
พูดจริงๆ ว่านี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เขาชอบดื่มไอซ์ไวน์สุดๆ แถมรสชาติของไอซ์ไวน์พวกนี้ยังดีขนาดนั้นอีกต่างหาก
วินนี่รู้แต่ก็ไม่ได้เกลี้ยกล่อมเขา เธอเพียงแต่กอดแขนเขาไว้พร้อมกับแย้มรอยยิ้มหวานๆ ขึ้นมาเท่านั้น
คนอื่นๆ ไม่ได้มากเรื่องมากความอย่างนี้ พวกเขาพากันดื่มจนแก้วกองกันเป็นภูเขา ไอซ์ไวน์หนึ่งขวดถูกคนไม่กี่คนดื่มเข้าไปรวดเดียวจนหมดขวด
ท้ายที่สุดคุณปู่ของวินนี่ก็พูดอย่างทอดถอนใจว่า “ไวน์ดีก็เหมือนกับสาวงาม น้องชายฮิคสันพูดได้ถูกต้องแล้ว ไวน์พวกนี้เป็นสาวงามในหมู่ไวน์ด้วยกัน แถมยังเป็นสาวงามที่สวยเด่นที่สุดด้วย ถ้าเอาไปวางขายในตลาด ฉันไม่รู้เลยว่าจะถูกคนแย่งกันซื้อขนาดไหน!”
ปาร์ตี้ในนครเซนต์จอห์น พระเอกตลอดกาลของงานปาร์ตี้ก็คือเบียร์ บิลชอบกิจกรรมแบบนี้ที่สุด เพราะนั่นหมายความว่าร้านเหล้าดวงดาวเปล่งประกายของเขาจะมีงานใหญ่อีกครั้ง
บิลขับรถมาที่ฟาร์มปลาต้าฉินอย่างสบายใจ ขนถังเบียร์แต่ละถังๆ ลงมา พอมองเห็นชั้นวางไวน์สองอันเขาก็ถึงกับตกใจจนสะดุ้ง แล้วบ่นกับฮิคสันที่อยู่ข้างๆ กันว่า “ลุงครับ ลุงจะทำธุรกิจแข่งกับผมเหรอ?”
“แน่นอนว่าไม่ใช่ เด็กน้อยของฉัน นายขายเหล้า ฉันหมักบ่มศิลปะ พวกเราไม่ได้เดินบนถนนเส้นเดียวกัน” ตาเฒ่าพูดอย่างทะนงตน
บิลหัวเราะเสียงดัง เขากับชาร์คช่วยกันขนเบียร์ถังใหญ่ลงมา ตบถังไม้โอ๊คหมักเบียร์แปะๆ พร้อมกับพูดว่า “ลุงคงไม่ได้จริงจังหรอกนะ ไม่อย่างนั้นเบียร์ของผมคงยอมไม่ได้แน่ๆ รู้ไหมครับว่านี่คืออะไร นี่คือเบียร์ชิงเต่า เบียร์ที่ดีที่สุดจากบ้านเกิดของฉิน กว่าผมจะได้ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ผมตั้งใจเตรียมมาให้ฉินโดยเฉพาะเลย”
ฮิคสันเปิดขวดไอซ์ไวน์อย่างสุขุมเยือกเย็น รินไวน์ลงไปหนึ่งในสี่ส่วนแล้วยื่นมันให้กับบิล บอกเป็นนัยว่าให้เขาลองชิมก่อนแล้วค่อยมาพูด
บิลจิบไวน์เข้าไปหนึ่งอึกพร้อมกับรอยยิ้มกริ่ม กำลังจะโต้ตอบกลับด้วยประโยครักษาศักดิ์ศรี แต่ปรากฏว่าหลังจากที่ไวน์ไหลผ่านลำคอเข้าไปแล้วสีหน้าของเขาก็นิ่งค้างทันที หลังจากนั้นเขาก็ดื่มมันเข้าไปอีกหนึ่งอึก แล้วก็อีกหนึ่งอึก จนแก้วทรงสูงเกือบจะสะอาดแล้ว
“นี่คือไวน์ที่ลุงหมักจริงๆ เหรอครับ?” บิลกะพริบตาปริบๆ
ชายชราไหวไหล่ แล้วพูดอย่างแน่นอนว่า “เห็นแก่พระผู้เป็นเจ้า พวกเราพูดโกหกไม่ได้หรอก”
บิลจับแขนเขาเอาไว้ทันที แล้วพูดอย่างเอาใจว่า “ลุงครับ คุณลุงที่เคารพรักของผม ลุงต้องเหลือไว้ให้บาร์ของผมสักสองสามถังอยู่แล้วใช่ไหม ผมรู้ว่าทุกๆ ครั้งลุงจะหมักไว้เยอะเลย แบ่งให้ผมสักสองสามถังได้ไหมครับ?”
เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการชิมไวน์ ถึงจะไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดัง แต่ก็เป็นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่ง ดังนั้น เขาจึงสามารถสัมผัสได้ถึงความยอดเยี่ยมของไอซ์ไวน์พวกนี้ นี่เป็นไอซ์ไวน์ที่มันสามารถเป็นสมบัติของบาร์ประจำเมืองได้เลย แถมยังเป็นเมืองใหญ่อย่างนิวยอร์กกับไมอามีอีกด้วย!
………………………………………………….