ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1191 ขนความสำเร็จกลับมา

ในที่สุดก็ขว้างโดนปลา เจ้าชายน้อยลากมันขึ้นมาด้วยตัวเอง จากนั้นก็หยิบกล้องออกมาแล้วยื่นให้ฉินสือโอวและร้องด้วยความดีใจว่า “เร็วๆๆ ถ่ายรูปให้ผมหน่อย! ผมจะโพสต์ลงทวิตเตอร์! ผมจะโพสต์ลงเฟซบุ๊ก”
ฉินสือโอวยิ้มและพูดว่า “โอเค โอเค! ไม่มีปัญหา อย่าใจร้อนสิเจ้าชาย คุณก็เคยเห็นสิ่งต่างๆ ในโลกมาแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ฮามานแดนหัวเราะขึ้นมา จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและตบตูดของฉินสือโอวเบาๆ แล้วพูดว่า “ไม่ต้องเรียกผมว่าเจ้าชายหรอก เรียกแค่ชื่อผมก็พอ”
ส่วนใหญ่แล้วฉินสือโอวจะเรียกชื่อเขา จะมีแค่ช่วงที่คนเยอะและช่วงเล่นตลกล้อเล่นกันเท่านั้น ถึงจะเรียกเขาว่าเจ้าชาย แต่เมื่อก่อนไม่ว่าจะเรียกเขาอย่างไร ฮามานแดนก็ไม่ได้มีปัญหาในการสื่อสารกับเขาเลยและนี่ก็ยังเป็นครั้งแรกอีกด้วย
ฮามานแดนแขวนปลาตัวใหญ่ไว้เพื่อถ่ายรูป เพราะไม่สามารถใช้มือถือปลาที่มีความยาวสามเมตรได้ ฝั่งนั้นเหมาเหว่ยหลงกำลังยุ่งอยู่กับการขว้างหอกออกไปเพราะยังมีปลากระโทงสีน้ำเงินกระโดดขึ้นมาเหนือน้ำอยู่ตลอดเวลา
พอฉินสือโอวถ่ายรูปให้ฮามานแดนเสร็จแล้ว ทางฝั่งเหมาเหว่ยหลงก็ลากปลาขึ้นมาถ่ายรูปหมู่ด้วยความตื่นเต้นดีใจ
เมื่อเห็นขนาดของปลาตัวนี้แล้ว ฉินสือโอวรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา “พระเจ้า โคโกโร่ ส่วนหัวของปลาตัวเมื่อกี้นี้มีขนาดหนึ่งเมตรเหรอ? แกแทงมันได้ นี่แกก็มีฝีมือเหมือนกันนะเนี่ย”
เหมาเหว่ยหลงไม่สนใจคำพูดถากถางของเขาและยังพูดอย่างอิ่มอกอิ่มใจว่า “นั่นก็ใช่ แกนี่ตาถึงดีจริงๆ”
แม้ว่าทักษะการแทงปลาของเหมาเหว่ยหลงและฮามานแดนจะอยู่ในระดับปานกลาง แต่เนื่องจากฉินสือโอวดึงดูดปลากระโทงสีน้ำเงินจำนวนมากเข้ามารอบๆ พื้นฐานของพวกเขาจึงมีมากและต่อให้ความน่าจะเป็นต่ำกว่านี้เล็กน้อย แต่ก็ยังสามารถแทงปลาได้มากที่สุดอยู่ดี
เรคจ้องมองอ้าปากค้าง เขาจึงตะโกนใส่เครื่องรับส่งวิทยุว่า “อะไรวะเนี่ย อะไรวะ! ฉิน นายเจอสถานที่นี้ได้อย่างไร? ทำไมถึงมีปลามากมายขนาดนี้? พระเจ้า ทางฝั่งฉันไม่มีปลาว่ายเข้ามาครึ่งชั่วโมงแล้ว!”
“นายต้องมีความลับแน่ๆ เลยใช่ไหม? มีความลับอะไร? บอกพวกเราเดี๋ยวนี้นะ!”
“ใช่ๆ บอกมา นายหาปลากระโทงสีน้ำเงินได้อย่างไร?”
ฉินสือโอวฟังเสียงเอะอะโวยวายของผู้คน จากนั้นเขาก็หัวเราะใส่เครื่องรับส่งวิทยุแล้วพูดว่า “ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องใช้สมอง ปรมาจารย์ทางพระพุทธศาสนาท่านหนึ่งของเราได้กล่าวว่า ไม่มีศิลปะในการเคลื่อนย้ายภูเขาในโลกนี้ วิธีเดียวที่จะเคลื่อนภูเขาได้ก็คือ ถ้าภูเขาไม่มา ก็ต้องเข้าไปหาเอง ในทำนองเดียวกัน ถ้าปลากระโทงสีน้ำเงินไม่มา เราก็จะต้องไปหามันให้ได้ ไม่ใช่เหรอ?”
“ให้ตายเถอะ นี่มันคำพูดไร้สาระชัดๆ!”
“ฉินไม่ใช่คนนิสัยตรงไปตรงมา”
สตั๊คกี้และโดนัลด์พวกเขาเหล่านี้ได้แอบเข้ามาอย่างเงียบๆ และต้องการค่อยๆ เข้าไปรอบๆ ปลา
ชาร์คและคนอื่นๆ มองหน้ากัน จากนั้นก็ยักไหล่อย่างจนปัญญาแล้วพูดว่า “ดูสิ เราต้องจับมือกับบอสใช่มั้ย? ฝีมือการล่าปลาของเขายอดเยี่ยมมาก ถ้ามีเขานำทีม ตอนนี้เราคงจับปลาได้ยี่สิบตัวแล้ว ไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ มันควรจะเป็นอย่างนั้น!”
ชาวประมงและเจ้าของฟาร์มปลาส่งเสียงดังใส่เครื่องรับส่งวิทยุ ฉินสือโอวล้อพวกเขาเล่นเพื่อทำให้ความสนุกสนานของการแข่งขันนี้อยู่ที่การสื่อสารระหว่างทุกคน
อันที่จริงกิจกรรมในครั้งนี้ทำให้เจ้าชายน้อยเละเทะไม่เป็นท่าอยู่เหมือนกัน ถ้าเขาไม่ได้จ่ายเงินเป็นจำนวนมากขนาดนี้ ก็จะไม่มีเงินกระตุ้น ทุกคนก็คงร่วมกิจกรรมนี้กันอย่างสนุกสนานมากกว่านี้
ด้วยความตื่นเต้นกับเงินหลายล้านเหรียญ บรรยากาศของการแข่งขันจึงยิ่งเข้มข้นขึ้น ทุกคนต่างพาอัดอั้นเก็บความรู้สึกเอาไว้และต้องการคว้าแชมป์ให้ได้ อย่างน้อยก็ต้องเข้าสู่สามอันดับแรกให้ได้
ฉินสือโอวเป็นคนที่ง่ายๆ สบายๆ ที่สุด เขามองดูเหมาเหว่ยหลงและฮามานแดนที่กำลังตะโกนดีใจแปลกๆ กันอยู่ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเอาตำแหน่งผู้เล่นคืนและนั่งอย่างสบายอกสบายใจในเรือพร้อมกับโยนเหยื่อลงทะเล
หลังจากสบายอกสบายใจได้สักพัก ฉินสือโอวจึงเล่นโทรศัพท์มือถือ เขานับปลากระโทงสีน้ำเงินที่ทุกคนจับได้คร่าวๆ และก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าทีมของแบล็คไนฟ์จับปลาได้มากที่สุด!
หลักๆ จะเป็นเบิร์ดที่จับได้ เดิมทีเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเล่นมีด ฉินสือโอวเคยเห็นเขาควงมีด แต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะพูดโอ้อวด เขาสามารถควบคุมมีดในระยะยี่สิบเมตรได้และเขายังก็สามารถควบคุมให้เกือบถึงระยะห้าสิบเมตรได้เช่นกัน หลังจากเปลี่ยนมาเล่นหอก ทักษะของเขาก็ยังคงยิ่งใหญ่ทรงพลังเป็นอย่างมาก
ทักษะของทหารอย่างแบล็คไนฟ์ก็ไม่เลว ตอนที่พวกเขาเล่นหอกครั้งแรก พวกเขากลับแสดงพรสวรรค์ที่ทำให้ผู้คนต้องประหลาดใจออกมา คือพวกเขาเล่นได้อย่างราบรื่นมาก
เรคก็จับได้จำนวนมากเช่นกัน เขาและหลานชายบวกกับสุนัขอีกสองตัว สามารถเทียบได้กับชาวประมงธรรมดาๆ สี่คนเลยด้วยซ้ำ
สุนัขนิวฟันด์แลนด์สองตัวนี้มีส่วนร่วมเป็นอย่างมาก กุญแจสำคัญของกิจกรรมนี้คือการทำให้ปลากระโทงสีน้ำเงินว่ายเข้ามาอยู่ในทะเล ขอแค่ปลาโผล่ขึ้นเหนือน้ำ ก็มักจะจับได้เสมอ กลัวแค่พวกมันจะซ่อนตัวอยู่ใต้น้ำไม่ปรากฏตัวออกมา
สุนัขนิวฟันด์แลนด์เป็นวอเตอร์ สแปเนียลที่ยอดเยี่ยม พวกมันมีพังผืดที่เท้าและสามารถดำน้ำได้ ดังนั้นขอแค่มีปลากระโทงสีน้ำเงินอยู่รอบๆ พวกมันก็จะลงน้ำและไล่ปลาให้โผล่ขึ้นเหนือน้ำได้ ด้วยเหตุนี้เรคจึงจับปลาได้ค่อนข้างมาก
ดังนั้นฉินสือโอวจึงชำเลืองมองไปที่สุนัขนิวฟันด์แลนด์สองตัว ปลากระโทงสีน้ำเงินจึงไม่ใช่สิ่งที่จะจัดการได้ง่ายๆ ส่วนใหญ่พวกมันมีความยาวสามเมตรกว่า ในสายตาของสุนัขนิวฟันด์แลนด์สองตัวจริงๆ แล้วก็เป็นอาหารชนิดหนึ่ง แต่สุนัขสองตัวนี้ กลับทำให้พวกมันตกใจจนหนีกระจัดกระจายได้ ดังนั้นนี่จึงแสดงให้เห็นว่าพวกมันยอดเยี่ยมมาก
เมื่อลอยในทะเลเป็นเวลาสี่ชั่วโมงแล้ว การแข่งขันจึงจบลงและทุกคนก็กลับมา
เป็นผลให้มีคนกลุ่มหนึ่งเกิดการทะเลาะกันในระหว่างการเดินทางกลับ สาเหตุก็คือหลังจากการแข่งขันจบลงในขณะเดินทางกลับยังคงมีคนตามล่าหาปลากระโทงสีน้ำเงินอยู่ ส่วนคนอื่นๆ ก็รู้สึกไม่ยอมทันที ตอนแรกพวกเขาทะเลาะกันในเครื่องรับส่งวิทยุและจากนั้นเรือสองสามลำถัดไปก็ยืนเผชิญหน้ากัน
ฉินสือโอวรู้สึกโกรธมาก เขาเห็นแบล็คไนฟ์และเรือของพวกเขาได้รับผลกระทบหนักที่สุดจึงร้องตะโกนว่า “เปลี่ยนกับฉันมา พวกนายมันซื่อบื้อ! ฉันจัดกิจกรรมนี้ขึ้นก็เพื่อให้ทุกคนมีความสุข หรือว่าพวกนายอยากจะเริ่มสงครามกันเหรอ?!”
ทหารทุกคนล้วนแต่เป็นพวกดื้อรั้น แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาก็อายุเยอะกันแล้ว คงจะเชื่อถือได้มากกว่าตอนเป็นวัยรุ่นกัน อีกอย่างหลังจากมาถึงฟาร์มปลา ปฏิกิริยาของฉินสือโอวก็ทำให้พวกเขารู้สึกชื่นชม ดังนั้นเมื่อได้ยินเสียงร้องตะโกนอันเกรี้ยวกราดของเขา กลุ่มคนพวกนั้นก็จ้องไปที่เรือลำอื่นๆ อย่างดุร้ายและจากไป
ฉินสือโอวโทรศัพท์ไปหาเบิร์ดเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้น เบิร์ดจึงพูดว่า “บิ๊กฟุต เขาเอาหมานิวฟันด์แลนด์สองตัวมาใช่ไหม? ระหว่างทางเครื่องหาปลาพบเข้ากับปลาตัวใหญ่ มันส่งสุนัขสองตัวลงทะเลเพื่อช่วยไล่ปลาให้ตกใจกลัวแล้วโผล่ขึ้นมา”
ฉินสือโอวจึงโทรศัพท์หาเรคโดยเฉพาะและพูดว่า “นี่นาย อย่าทำให้ฉันลำบากได้ไหม ฉันหวังว่าเราจะเล่นกันอย่างสนุกสนานได้โดยไม่ต้องมีความขัดแย้งกัน นายคิดอย่างนั้นไหม?”
เรคถอนหายใจแล้วพูดว่า “ฉันเข้าใจฉิน ขอโทษ เมื่อกี้ฉันรู้สึกสับสนเล็กน้อย ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก”
ฉินสือโอวจึงวางสายโทรศัพท์นี้ลง ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่ถือสาและหาเรื่องฉีกหน้าเรคแล้ว
นี่คือดินแดนของเขา เขาจึงมีอำนาจควบคุมอย่างแท้จริง อย่าว่าแต่เรคที่ก่อเรื่องเลย แม้แต่ฮามานแดน เขาก็จะไม่ให้อภัยเหมือนกัน!
วินนี่ได้เตรียมสมุดบันทึกและไม้บรรทัดวัดไว้ที่ท่าเรือและข้างๆ เธอยังมีวัยรุ่นคนหนึ่งที่มีสีหน้าเต็มไปด้วยความสุขตามมาด้วย ฉินสือโอวจึงมองดูอย่างแปลกใจทันทีพร้อมกับร้องตะโกนว่า “เฮ้ นีลเซ็น นังโสเภณีคนนี้ นายรู้ว่าถึงเวลาที่ต้องกลับมาแล้วเหรอ?!”
เดิมทีนีลเซ็นจะใช้เวลาลาเพียงแค่สี่ถึงห้าวัน แต่หลังจากออกทะเล แพรีสได้เห็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงามมากมายจนเธอติดใจ จึงโทรศัพท์ไปที่สำนักพิมพ์เพื่อขอวันหยุดเพิ่ม ดังนั้นนีลเซ็นก็ต้องขอวันหยุดเพิ่มด้วยเช่นกัน
เบิร์ดและคนอื่นๆ ต่างมีความสุขมากเช่นกัน พวกเขาก้าวไปเหยียบท่าเรือทีละคนๆ นีลเซ็นกอดพวกเขาพร้อมกับหยอกล้อกัน วินนี่จึงพาบีบีซวงมาวัดความยาวปลากระโทงสีน้ำเงินของทีมเบิร์ดเพื่อนับคะแนน
………………………………………………………