ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1193 พานิมิตส์ไปไม่ได้

เรคทำตามที่พูดทุกอย่าง เขาพาชาวประมงและเจ้าของฟาร์มปลาออกไปหาความสนุกกันที่เซนต์จอห์น
เจ้าชายน้อยจะไม่ไปงานแบบนั้นแน่นอน ฉินสือโอวจึงต้องอยู่เป็นเพื่อนพวกเขา ดังนั้นจึงไม่ได้ไปด้วย นัดกันคราวหน้าเหล่าทหารจะเป็นเจ้ามือพาพวกเขาไปเที่ยวสนุกเอง
หลังจากจับปลากระโทงสีน้ำเงินได้จำนวนหนึ่งแล้ว ฮามานแดนและพรรคพวกจึงตัดสินใจกลับประเทศ ฉินสือโอวจึงชวนพวกเขาให้อยู่ต่อ ฮามานแดนพูดว่า “ช่วงกลางเดือน ทางนู้นจะมีฉลองวันเกิดของผู้สูงอายุท่านหนึ่ง ผมจึงต้องกลับตอนนี้เพื่อเตรียมของขวัญให้เขา”
อาฟิฟก็พูดว่าใช่ เจ้าหญิงโลลิต้าก็พยักหน้าอย่างเศร้าใจ ดังนั้นฉินสือโอวจึงไม่พูดอะไรต่ออีก จากนั้นก็ส่งพวกเขากลับ
ก่อนจะออกเดินทาง ก็ได้เห็นท่าทางไม่ยอมกลับของเจ้าหญิงโลลิต้า เจ้าชายน้อยจึงยิ้มพร้อมกับลูบผมของเธอและพูดว่า “ไม่ต้องเสียใจไปน้องรักของพี่ บางทีเธออาจจะได้กลับมาที่นี่เร็วๆ นี้ก็ได้”
ฉินสือโอวกะพริบตาปริบๆ เจ้าชายน้อยหมายความว่าอะไร? พวกเขายังจะวางแผนกลับมาอีกเหรอ?
เขาถาม แต่เจ้าชายน้อยก็ไม่ตอบแต่ถามกลับว่า “จะไม่ต้อนรับผมแล้วเหรอฉิน?”
ฉินสือโอวจึงแอบบอกว่าขอแค่คุณไม่คิดอะไรกับภรรยาผม ผมก็จะยินดีต้อนรับคุณ ถ้าคุณกลับมาอีกครั้งเพื่อที่จะมาหาภรรยาผม ผมจะตีคุณจนร้องไม่ออกเลยทีเดียว
หลังจากฮามานแดนและคนอื่นๆ กลับไปแล้ว แขกในฟาร์มปลาจึงเหลือเพียงผู้กำกับใหญ่อย่างคาเมรอนและเขาต้องพานิมิตส์ไปด้วย
ฉินสือโอวรู้สึกว่านี่มันเกินไป นิมิตส์ไม่ใช่นกธรรมดาทั่วไป มันรักบ้านมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีเพื่อนอย่างบุชและแคลร์อยู่ที่นี่ด้วย
คาเมรอนกลับมั่นใจมาก เพราะเขาเรียนรู้วิธีทำความสนิทสนมกับนิมิตส์จากวินนี่มาตลอด หลังจากทุ่มเทมาหลายวันบวกกับความช่วยเหลือของวินนี่ นิมิตส์จะต้องชอบเขาแน่นอน
ตัวอย่างเช่น เมื่อเขาให้อาหาร นิมิตส์ก็จะมากิน มันไม่เพียงแต่กินเองเท่านั้น แต่ยังแบ่งส่วนหนึ่งให้เพื่อนด้วย ตัวอย่างเช่น ถ้าเขาต้องการพามันไปดูทีวีด้วยกัน มันก็จะให้ความร่วมมือ แน่นอนว่ามันแค่เหยียบบนไหล่ของเขาพร้อมกับหดหัวนอน
คาเมรอนรู้สึกว่าแบบนี้น่าจะพอใช้ได้แล้ว จึงอำลาฉินสือโอวและยืมนิมิตส์ไป และต้องใช้เป็นระยะเวลาหนึ่งเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะดูแลนิมิตส์ได้เป็นอย่างดีและจะส่งคืนหลังจากผ่านไปครึ่งเดือน
ตามความหมายของคาเมรอน กองถ่ายจะต้องจ่ายค่าใช้จ่ายให้กับฉินสือโอว ซึ่งนั่นก็คือค่าตัวของนิมิตส์ ฉินสือโอวไม่ต้องการ เขาพูดแค่ว่าทำไมทุกคนถึงต้องการให้นิมิตส์เป็นนักแสดงร่วมมากขนาดนี้และยังเสนอเงินจนทำร้ายความรู้สึกกันมากเกินไปด้วย
ในจิตสำนึกของชาวแคนาดาและชาวอเมริกัน อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับธุรกิจทุกคนจะต้องมีความชัดเจน แต่การให้ความสำคัญกับความรู้สึกของชาวจีนไม่ใช่เรื่องที่คนที่นี่ให้ความสำคัญ และยังถูกพวกเขามองว่าเป็นเรื่องโง่ๆ ด้วยซ้ำ
เหตุผลที่ฉินสือโอวทำแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเขาโง่ แต่เป็นเพราะเขารู้ว่าคาเมรอนไม่สามารถพานิมิตส์ไปได้ นิมิตส์ก็เป็นแค่นกโจรสลัดใหญ่ธรรมดาๆ? ถ้าเขาไม่รับเงิน ก็ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกับคาเมรอนให้พานิมิตส์ไป ถ้าเขารับเงิน นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
คาเมรอนกลับเต็มไปด้วยความมั่นใจ เขาเพิ่งจะตัดสินใจกลับในช่วงกลางเดือน ในเช้าวันที่อาทิตย์ส่องแสง เขาอุ้มนิมิตส์ไปที่เรือยอชต์พร้อมกับอำลาและพูดอย่างจริงใจว่า “ขอบคุณมากสำหรับการต้อนรับของพวกคุณทั้งสองคน ช่วงเวลานี้เป็นวันหยุดที่มีความสุขที่สุดที่ผมมีในปีนี้ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ผมมีความสุขมากจริงๆ”
ฉินสือโอวชอบภาพยนตร์ที่สร้างโดยผู้กำกับใหญ่มาก รักใครก็รักคนหรือของของเขาด้วย ซึ่งฉินสือโอวก็ชื่นชมเขาเป็นอย่างมาก และพูดตามตรง คาเมรอนเป็นคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จ แต่เขาก็ยังถ่อมตัวและใช้ชีวิตอย่างสงบ เขาจึงมีความสุขมากที่ได้มีเพื่อนแบบนี้
“ต่อไปต้องมาเที่ยวบ่อยๆ นะ พวกเราทุกคนยินดีต้อนรับคุณ แน่นอนว่าคงจะดีกว่าถ้าคุณจะช่วยพาดาราดังมาด้วย วินนี่ชอบลิฟ ไทเลอร์มาก” ฉินสือโอวพูดพลางขยิบตาไปด้วย
คาเมรอนหัวเราะและพูดว่า “ไม่มีปัญหา ลิฟกับผมเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันและผมเชื่อว่าพวกเขาจะต้องชอบสภาพแวดล้อมในอุดมคติอย่างฟาร์มปลาแห่งนี้แน่นอน”
ฉินสือโอวและวินนี่โบกมือลาและผู้กำกับใหญ่ก็นั่งเรือออกไปพร้อมกับกอดนกโจรสลัดใหญ่ไว้ในอ้อมแขน
เรื่องสนุกได้เริ่มขึ้นแล้วสิ
เรือยอชต์ออกตัวยังไม่ถึงสองไมล์ ผู้กำกับใหญ่ก็ปล่อยมือออก ทันใดนั้นนิมิตส์ก็กางปีกและบินจากไปทันที…
นี่จึงทำให้คาเมรอนกังวลใจ เขาจึงรีบเอาปลาคาพีลินที่นกโจรสลัดใหญ่ชอบกินออกมาอย่างรวดเร็วและตะโกนว่า “ที่รัก เด็กดี กลับมาเร็วๆ มากินปลากัน รีบมากินปลากับพ่อนะ”
นิมิตส์บินไปอย่างไม่ลังเลและไม่หันกลับมาเลย
หมดหนทางแล้ว ผู้กำกับใหญ่จึงทำได้เพียงปล่อยให้นิมิตส์บินกลับไปและในขณะนี้ฉินสือโอวและวินนี่ก็ยังไม่ได้ออกจากท่าเรือ
วินนี่ผิวปากเรียกนกโจรสลัดใหญ่มา จากนั้นจึงเอามันให้กับผู้กำกับใหญ่ แล้วพูดว่า “เจ้าเด็กตัวนี้ค่อนข้างติดบ้านมาก ฉันคิดว่าคุณคงไม่สามารถพามันไปได้ง่ายๆ”
คาเมรอนเอาปลาคาพีลินให้นิมิตส์และพูดอย่างมั่นใจว่า “ไม่เป็นไร ผมคิดว่าหลายวันมานี้เราสะสมมิตรภาพกันมามากพอสมควรแล้ว”
ฉินสือโอวยิ้ม คนไม่รู้เรื่องจะไปกลัวอะไรได้ล่ะ
นิมิตส์ฉลาดมาก มันรู้อยู่แล้วว่าคาเมรอนจะเอามันไป ดังนั้นคราวนี้มันจึงไม่ยอมขึ้นเรือ
คาเมรอนทั้งปลอบและหลอกล่อ เจ้าตัวเล็ก สุดที่รัก หวานใจ เด็กน้อย อะไรที่เรียกได้เขาเรียกแทบหมดทุกอย่างพร้อมกับหยิบอาหารออกมามากมาย แต่นิมิตส์ก็ยังไม่ยอมขึ้นเรือ
ต่อมาจึงเป็นวินนี่ที่ช่วยพานิมิตส์ขึ้นเรือ ผลคือนิมิตส์บินออกมาทันที หลังจากที่นิมิตส์เพิ่งออกตัวไปที่เรือยอชต์แล้วมันก็มายืนอยู่ข้างๆ ฉินสือโอว มันเรียนรู้การโบกมือลาจากฉินสือโอว จึงยกปีกขึ้นพร้อมกับกระพือปีกไปด้วย…
แต่เพราะสาเหตุจากโครงสร้าง ผู้คนจึงโบกมือจะเป็นการบอกลา แต่ถ้านกโจรสลัดใหญ่กระพือปีก จะเป็นเหมือนกับการขับไล่ผู้คนให้ออกไป
“ไอ้นกบ้านี่” ผู้กำกับใหญ่ทนไม่ไหว
เมื่อเห็นว่าหมดหนทาง คาเมรอนไม่มีทางเลือกจึงใช้วิธีที่โหดร้ายที่สุด เขาเตรียมกรงขนาดใหญ่ไว้ล่วงหน้าแล้วและถามฉินสือโอวว่า “ฉิน ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ แต่ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายเจ้าเด็กน้อยตัวนี้นะ ถ้าแบบนี้คุณโอเคไหม?”
“มันก็โอเคอยู่หรอก” ฉินสือโอวพูดด้วยความเข้าใจ
เพราะกรงเป็นพลาสติก ต่อให้นิมิตส์จะดิ้นรนอยู่ในนั้นแค่ไหนก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บ
วินนี่เปิดกรงออก นิมิตส์ก็เข้าไปเองอย่างเชื่อฟัง มันเงยหน้ามองวินนี่พร้อมกับส่งเสียงจิ๊บจิ๊บเบาๆ อย่างกับเด็กน้อยบริสุทธิ์
ไม่นานก็ต้องจบเห่ เพราะจู่ๆ ด้วยความเป็นแม่วินนี่ก็น้ำตาไหลพรากออกมา เธอนั่งยองๆ ลงกอดนิมิตส์ไว้และไม่รู้ว่านี่เป็นการปลอบใจมันหรือปลอบใจตัวเองกันแน่ แล้วพูดว่า “ลูกรัก ไม่เป็นไรนะ ถือซะว่าไปเที่ยวโอเคไหม? อีกครึ่งเดือนเราก็จะเจอกันแล้ว ถึงตอนนั้นแม่จะไปรับหนูกลับมานะดีไหม?”
เธอไม่จำเป็นต้องไปรับหรอก จากนั้นเรือยอชต์จึงขับออกไป คาเมรอนก็วางกรงของนิมิตส์ไว้บนดาดฟ้าเรือ นกโจรสลัดใหญ่ก็พยายามดิ้นรนในนั้นอยู่หลายครั้งและดูเหมือนว่าจะหนีออกไปไม่ได้แล้ว ทันใดนั้นมันจึงเงยหน้าและกรีดร้องขึ้นมา
เสียงเครื่องยนต์ของเรือยอชต์ก็ดังมากเช่นกันและนกโจรสลัดใหญ่ก็ไม่เก่งร้องเรียกชื่อคน ทันใดนั้นเสียงก็ถูกกลบจนมิด
แต่หลังจากที่นิมิตส์กรีดร้องขึ้น บุชและแคลร์ที่มองดูเหตุการณ์อย่างไร้เดียงสาอยู่ข้างๆ ฉินสือโอวก็สะดุ้งตกใจทันที ทั้งคู่กางปีกและบินไปพร้อมๆ กันและกระจายกันไล่ตามเรือยอชต์
เมื่อบินอยู่เหนือเรือยอชต์แล้ว บุชก็มุดหัวลงไปใช้กรงเล็บอันแข็งแรงทั้งสองข้างคว้ากรงอย่างเต็มแรง จากนั้นก็บินขึ้นไป…
เหลือแค่คาเมรอนไว้บนเรือ เขาจึงกระทืบเท้าด้วยความโกรธ “ไอ้นกบ้า มันเรื่องอะไรของแก? มันเกี่ยวอะไรกับแก? ไอ้ตัวแสบยุ่งเรื่องของคนอื่นมากเกินไปแล้ว ฉันจะบอกให้พ่อแม่แกจัดการจริงๆ!”
……………………………………………………