ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1304 กับดักแมงกะพรุน

ฉลามหางยาวตัวนี้กำลังทำอะไรล่ะ?
เห็นแค่ว่ามันกำลังสะบัดตัวส่ายหางอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ใต้ร่มของแมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือตัวหนึ่ง ร่างกายอันเรียวยาวสะบัดไปมาสุดฤทธิ์สุดเดช จากนั้นก็สร้างกระแสน้ำขึ้นมา พัดไปที่ร่มของแมงกะพรุนขนสิงโต เพื่อเป็นการพัดมันออกไปอย่างช้าๆ
ความจริงตัวแมงกะพรุนขนสิงโตสามารถเคลื่อนไหวเองได้อยู่แล้ว มันใช้การหดตัวของภายนอกร่างกายรัดไปที่เครื่องใน เพื่อเปลี่ยนขนาดพื้นที่ด้านในร่างกาย แล้วพ่นน้ำในร่างกายออกมา จากนั้นก็ใช้วิธีการพ่นน้ำในการเคลื่อนไหวร่างกาย นี่ค่อนข้างคล้ายกับหมึกกล้วย ที่ต่างก็พึ่งการดีดตัวจากการพ่นน้ำในการเคลื่อนไหว
นี่คือวิธีที่พวกมันใช้ในการว่ายไปบนผิวน้ำ หากว่าต้องการจะว่ายไปข้างบนหรือข้างล่าง ก็จะพึ่งต่อมเฉพาะตัวหนึ่งที่อยู่ในร่างกาย ต่อมนี้สามารถผลิตคาร์บอนมอนอกไซด์ออกมา ให้ร่างกายพองขึ้นเพื่อดูดน้ำจนสามารถทำให้ลอยขึ้นมาได้
ตอนที่พวกมันอยากจะดำลงไป ก็จะปล่อยคาร์บอนมอนอกไซด์ออกมา หากว่าอยากจะลอยตัวอีก ก็จะทำการปล่อยออกซิเจนเข้าไปในถุงอากาศ ทำให้ลอยขึ้นไปได้อีกครั้ง
โดยทั่วไปแล้ว หลังจากที่พวกมันเลือกสถานที่ใดแล้ว ก็จะไม่เปลี่ยนที่อีก แต่จะทำการสยายหนวดออกไปเพื่อรอให้อาหารเข้ามาหาแทน เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนถึงตอนที่พวกมันโดนศัตรูทำร้ายหรือไม่ก็เจอเข้ากับพายุใหญ่ จึงจะดำลงไปสู่ใต้ท้องทะเล หรือไม่ก็น่านน้ำแถบนี้ไม่มีอาหารแล้ว พวกมันจึงจะเปลี่ยนที่อยู่
แต่ว่าแมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือนั้นตัวใหญ่เกินไป การย้ายที่ครั้งหนึ่งต้องใช้แรงมาก ดังนั้นจึงว่ายน้ำไม่ค่อยเก่ง และมักจะยืมแรงลม แรงคลื่นและกระแสน้ำเพื่อเปลี่ยนที่อยู่แทน
ตอนนี้ไม่มีคลื่นลมใหญ่ และไม่มีกระแสน้ำลึกที่แรงพอ แถมรอบตัวยังอุดมไปด้วยอาหารอีก เป็นธรรมดาที่แมงกะพรุนขนสิงโตพวกนี้จะไม่มีแรงผลักที่จะช่วยให้พวกมันย้ายที่
สิ่งที่ฉลามหางยาวตัวนี้กำลังพยายามทำอยู่นั้น ก็คือการสร้างแรงนั้นขึ้นมา มันสะบัดหางไปมาราวกับเป็นใบพัดเรือ เพื่อสร้างกระแสน้ำที่ถือว่ามีความแรงมากพอในอาณาเขตเล็กๆ เพื่อเป็นการขยับแมงกะพรุนขนสิงโตไปตามทิศทางที่มันกำหนดไว้
การเคลื่อนที่ของสิ่งมีชีวิตล้วนมีความเคยชินกันทั้งนั้น ยิ่งเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำมากเท่าไรความเคยชินก็จะมากขึ้นเท่านั้น
แมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือไม่มีสมองไม่มีไอคิว พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำมาก ดังนั้นเมื่อรู้สึกได้ถึงกระแสน้ำที่ฉลามหางยาวทำขึ้นมาแล้ว หลังจากพวกมันไหลไปตามกระแสน้ำสักพัก ก็จะว่ายต่อไปเองโดยอัตโนมัติ
แมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือตัวนี้ก็เป็นแบบนี้ ตอนนี้มันได้เข้าสู่ภาวะการว่ายไปด้วยตัวเองแล้ว
ภายใต้การควบคุมของเซลล์เนื้อเยื่อตั้งแต่ด้านบนสุดของผิวภายนอกจนถึงปลายสุดของร่ม ทำให้อวัยวะภายในของพวกมันบีบและพองตัวไม่หยุด เมื่ออวัยวะพองโต กระแสน้ำจะค่อยๆ ถูกดูดเข้าไป จากนั้นอวัยวะจะหดอย่างรวดเร็ว เพื่อบีบกระแสน้ำออกจากอวัยวะภายใน แรงผลักที่เกิดขึ้นจากการพ่นน้ำนั้นก็จะทำให้มันสามารถเคลื่อนที่ได้
แต่ว่า ร่างกายของมันใหญ่โตเกินไป แรงผลักแบบนี้ถือว่าค่อนข้างน้อย ความเร็วในการเคลื่อนที่จึงค่อนข้างช้า
ฉลามหางยาวรออยู่อย่างใจเย็น แถมยังพยายามสุดฤทธิ์ในการทำให้แมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือตัวนี้เคลื่อนที่ ฉินสือโอวไม่รู้ว่ามันอยากทำอะไร จึงมองดูอยู่ข้างๆ อย่างแปลกใจ
ความตื้นตันที่เขามีให้ฉลามหางยาวตัวนี้มีมากมาย เจ้าหมอนี่ดูเหมือนจะไอคิวไม่ต่ำเลย อย่างเช่นครั้งที่แล้วที่มันวางแผนให้คราเคนกับแมลงยักษ์สีดำต่อสู้กันก็ด้วย หากไม่ใช่เพราะฉินสือโอวเข้าไปช่วย เห็นทีตอนนี้คราเคนคงถูกฆ่าตายไปแล้ว
หรือก็คือว่า หมึกยักษ์ที่ไร้เทียมทานของมหาสมุทร เกือบจะถูกฉลามหางยาวตัวหนึ่งฆ่าตายนั่นเอง นี่มันช่างเป็นสีสันแห่งความมหัศจรรย์เสียจริง!
เวลาผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงครึ่ง หลังจากที่แมงกะพรุนขนสิงโตตัวนี้ขยับไปได้สี่ห้ากิโลเมตรแล้ว ฉลามหางยาวก็จากไป จากนั้นความเร็วในการเคลื่อนที่ของมันก็จะลดลง เพราะมันไม่รู้สึกถึงกระแสน้ำแล้ว มันจึงไม่ว่ายต่อให้เป็นการเสียพลังงานร่างกายไปเปล่าๆ
หลังจากฉลามหางยาวจากไปแล้วฉินสือโอวก็อยากกลับด้วยเหมือนกัน เขานึกว่าฉลามหางยาวตัวนี้แค่อยากเล่นเท่านั้น แต่ว่าพอจิตสำนึกแห่งโพไซดอนจากไปได้ระยะหนึ่งแล้วหันกลับไปมอง เขากลับสังเกตเห็นถึงจุดที่แปลกประหลาดเข้า
ตำแหน่งที่แมงกะพรุนขนสิงโตตัวนี้อยู่นั้นพิเศษมาก มันอยู่ในฝูงแมงกะพรุนขนสิงโต บนล่างซ้ายขวายังเต็มไปด้วยแมงกะพรุนขนสิงโตตัวใหญ่อีกเจ็ดแปดตัว การที่แมงกะพรุนพวกนี้หยุดอยู่ในน้ำแบบนีเหมือนกับว่าพวกมันครอบคลุมน่านน้ำแถบนี้ไปเลย
ฉินสือโอววิเคราะห์อยู่สักพัก ก็มีความคิดหนึ่งค่อยๆ ผุดขึ้นมา ฝูงแมงกะพรุนพวกนี้ ดูเหมือนเป็นกับดักเลย
แล้วที่ฉลามหางยาวทำกับดักนี้ขึ้นมาเพื่อใครกันล่ะ? รู้ตัวอีกที ฉินสือโอวก็นึกถึงคราเคนขึ้นมา
จริงตามนั้น ประมาณสิบกว่านาทีหลังจากนั้น ฉลามหางยาวก็ว่ายกลับมาด้วยความรวดเร็ว ส่วนจุดที่ไม่ไกลด้านหลังของมัน ปีศาจยักษ์ขนาดมหึมาผิวสีแดงก่ำกำลังไล่ตามมาอย่างโกรธเคือง คราเคนออกมาแล้ว!
หางของฉลามหางยาวสะบัดไปมาอย่างรวดเร็ว มันเป็นราวกับธนูที่แหลมคม ที่พุ่งไปด้านหน้าแมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนืออย่างรวดเร็วจนไม่มีใครได้ทันตั้งตัว จากนั้นก็พุ่งเข้าไปข้างใน!
ระหว่างแมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือนั้นมีช่องว่างขนาดใหญ่อยู่ กับดักอันนี้ไม่ถือว่ามิดชิดนัก ฉลามหางปลาก็ใช้ช่องว่างพวกนี้ให้เป็นประโยชน์ มันว่ายผ่านเข้าไปข้างในจนทะลุฝูงแมงกะพรุนออกมา แต่กลับไม่ได้รับบาดเจ็บเลยสักนิด
เป็นการเดินผ่านหมู่ดอกไม้นับหมื่น แต่กลับไม่มีใบไม้ติดตามตัวมาเลยจริงๆ! ฉินสือโอวพูดได้เพียงคำเดียวว่า ท่านชายฉินยอมแล้ว!
คราเคนไล่ตามอยู่ข้างหลังอย่างหัวเสีย หนวดของมันถือกระบองฟันหมาป่าที่หนักอึ้งอยู่ ดังนั้นแม้ว่าความเร็วจะไม่ช้า แต่ก็ยังไล่ฉลามหางยาวไม่ทัน
โดยเฉพาะกับฉลามหางยาวที่เจ้าเล่ห์เป็นพิเศษตัวนี้แล้ว ที่พอคราเคนใกล้เข้ามาแล้วมันก็รีบโค้งเปลี่ยนทิศทาง พอดีกับที่การโค้งเป็นเหมือนจุดบอดของคราเคนอีก
หลังจากพุ่งเข้าไปในฝูงแมงกะพรุนขนสิงโตแล้ว คราเคนรับรู้ได้ถึงอันตรายจึงอยากจะหยุด
แต่ว่าสิ่งมีชีวิตในท้องทะเลล้วนมีความเคยชินในการเคลื่อนที่ คราเคนมีร่างกายที่ใหญ่โตมาก ทำให้ความเคยชินมากขึ้นไปด้วย ตอนที่มันอยากจะหยุดนั้นก็สายไปเสียแล้ว สุดท้ายก็ยังคงมุดไปอยู่ในตัวแมงกะพรุนยักษ์อยู่ดี
ระหว่างแมงกะพรุนขนสิงโตมีช่องว่าง แต่ช่องว่างนี้ต้องดูด้วยว่าใช้กับใคร สำหรับฉลามหางยาวนั้นมันคือช่องว่าง แต่สำหรับคราเคนที่ตัวใหญ่มหึมาแล้ว ไม่ได้มีความหมายอะไรทั้งนั้น
ทั้งสองฝ่ายจึงปะทะกัน แมงกะพรุนขนสิงโตตัวนี้รีบสะบัดหนวดทุกเส้นเพื่อโจมตีคราเคน
คราเคนก็ใจกล้าสุดฤทธิ์ จะงัดก็งัด จะสู้ก็สู้ อย่างข้าจะกลัวพวกอ่อนอย่างแกเหรอ?
คำเดียว ไม่ยอมความก็แค่สู้!
คราเคนยื่นหนวดสองเส้นที่ยาวที่สุดออกมา สะบัดไปโดนหนวดของแมงกะพรุนขนสิงโตแล้วฟาดฟันกันขึ้นมา นอกเหนือจากนี้มันยังใช้กระบองฟันหมาป่าในมือโจมตีออกไปด้วย ฟาดไปโดนร่มของแมงกะพรุนขนสิงโตจนฉีกออกเป็นแผลใหญ่
การที่แมงกะพรุนยักษ์ไม่ขาดน้ำ ทำให้พลังชีวิตแข็งแรงมาก พวกมันไม่มีสมองไม่มีหัวใจ แทบจะพูดได้ว่าไม่มีจุดบอดเลย สิ่งมีชีวิตใดที่อยากจะฆ่าพวกมัน ทำได้เพียงแต่กลืนมันไปทั้งตัว เหมือนกับเต่ามะเฟือง
แต่วิธีการแบบนี้ใช้ได้กับแค่แมงกะพรุนตัวเล็กเท่านั้น สำหรับแมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือที่สยายหนวดออกไปได้กว่าหลายสิบเมตรแล้ว ก็ถือได้ว่าเป็นปีศาจยักษ์ที่แท้จริงของทะเลทางตอนเหนือแล้ว ไม่มีทางกลืนลงไปทั้งตัวได้นี่นา
และเพราะไม่สามารถกลืนพวกมันได้ ทำให้ได้แค่สู้กับพวกมันเท่านั้น
ฉินสือโอวเข้าใจแผนการของฉลามหางยาวแล้ว เจ้าหมอนี่ฉลาดเป็นกรดเสียจริง หรือจะบอกว่ามันใจสกปรกเกินไปดี ที่วางกับดักแบบนี้มาทำร้ายคราเคนได้
ครั้งนี้ก็ยังคงเป็นการนั่งดูการต่อสู้อยู่ห่างๆ อีกเช่นเคย คราเคนถูกล่อให้มาสู้กับแมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือ แมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนือหนึ่งตัวอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคราเคน เพราะว่าความสามารถในการต้านพิษของคราเคนนั้นแข็งแกร่งมาก
แต่ว่า รอบๆ ก็ยังมีแมงกะพรุนขนสิงโตขั้วโลกเหนืออีกถึงเจ็ดแปดตัวนี่…
สไตล์การต่อสู้ของคราเคนเป็นการต่อสู้แบบรวดเร็วราวสายฟ้า และรุนแรงดั่งพายุ หลังจากถูกแมงกะพรุนขนสิงโตตัวแรกรัดไว้แล้ว ก็เริ่มพามันว่ายไปทั่วทั้งสี่ทิศ การลอยไปแบบนี้ทำให้ไปเจอเข้ากับแมงกะพรุนขนสิงโตตัวที่สอง และแน่นอนว่าก็ถูกรัดไว้อีก…
การที่คราเคนพลิกตัวไปมาไปทั่ว จะทำให้ไปพันเข้ากับแมงกะพรุนขนสิงโตตัวอื่นอีก เมื่อเป็นแบบนี้ก็จะยิ่งพันยิ่งเยอะ ปริมาณมากกว่าทำให้สถานการณ์เปลี่ยน สถานการณ์ของมันจึงยิ่งอยู่ยิ่งอันตราย
ฉลามหางยาวว่ายอยู่ไกลๆ อย่างสบายใจ แล้วมองดูฉากนี้อยู่เงียบๆ เหมือนกับนักฆ่าคนหนึ่ง ที่หาจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ แล้วก็จัดการให้จบในทีเดียว!
………………………………………