ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1407 วางแผนการขยาย

ในที่สุดฉินสือโอวก็เลือกกระจกกันฝ้านาโนคอมโพสิต ไม่ใช่เพราะว่าราคาของมันแพงที่สุด ไม่ใช้เพราะว่ามันมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุด แต่เป็นเพราะว่ามันเหมาะสมที่สุด
จุดที่สำคัญที่สุดของกระจกกันฝ้านาโนคอมโพสิตคือชั้นฟิล์มที่ป้องกันกระจกนาโนคอมโพสิต ในทางกายภาพและทางเคมีพวกมันจะประสานเข้ากับกระจกนาโนคอมโพสิตอย่างแน่นหนา หลังจากผ่านกรรมวิธีการนี้แล้ว แบบนี้พื้นผิวกระจกก็มีความสามารถในการกันน้ำ แบบนี้น้ำจะไม่มีทางเกาะเป็นเม็ดอยู่บนผิวกระจกแน่นอน แต่จะต้องสร้างฟิล์มกันน้ำให้สม่ำเสมอทั่วทั้งแผ่น ทีละชั้น ๆ เพื่อที่จะป้องกันการเกิดฝ้า
พูดมาถึงตอนนี้ นี่ไม่ใช่กระจกธรรมดา แต่เป็นเทคโนโลยี ถ้าหากว่ากระจกที่อยู่รอบๆ ห้องบ่อน้ำพุร้อนที่เป็นกระจกที่มีความแข็งแกร่งสูงได้ใช้เทคโนโลยีขนาดนี้ พวกมันก็จะเปลี่ยนเป็นกระจกกันฝ้าได้
อีกนัยหนึ่งก็คือ การใช้เทคโนโลยีนี้ กระจกของที่ฟาร์มปลาก็จะยังสามารถใช้ได้อยู่ อีกทั้งยังเป็นวัสดุที่แข็งแรงมากอีกด้วย
อีกหนึ่งเหตุผลฉินสือโอวเลือกวิธีนี้ นั่นก็คือแคนาดาเป็นประเทศที่มีเทคโนโลยีทันสมัยที่สุดในด้านนี้ ในนครเซนต์จอห์นมีโรงงานผู้ผลิตกระจกกันฝ้านาโนคอมโพสิตอยู่ และผลิตได้แข็งแรงมากอีกด้วย
หลังจากตัดสินใจได้แล้ว วิลพาคนไปยังห้องบ่อน้ำพุร้อนที่มีสภาพยับเยินที่จะต้องสร้างเร็วๆ นี้ กระจกขนาดใหญ่ถูกวางไว้บนเรือขนส่ง หลังจากนั้นจะถูกส่งไปยังโรงงานในเซนต์จอห์นเพื่อปรับปรุงมัน แล้วหลังจากก็ส่งมายังฟาร์มปลาเมื่อปรับปรุงเสร็จ จากนั้นห้องบ่อน้ำพุก็จะเสร็จเรียบร้อยสมบูรณ์สวยงาม
ฉินสือโอวตั้งหน้าตั้งตารอเป็นอย่างมาก เขาตั้งหน้าตั้งตารอที่หิมะจะตกในครั้งต่อไป เขาก็จะสามารถกอดกับวินนี่ในห้องบ่อน้ำพุร้อนได้ หลังจากนั้นก็จะได้มองไปยังฉากที่เต็มไปด้วยหิมะที่อยู่เหนือหัวด้านบน เขานึกไม่ออกเลยว่าวิวในช่วงฤดูหนาวที่ไหนจะสวยกว่าที่นี่อีก….นอกจากว่าจะไปที่ขั้วโลกเหนือเพื่อชมแสงออโรร่า
ทริปฮันนีมูนได้ถูกยืนยันไปแล้วตั้งแต่ทีแรก นั่นคือการไปกรีนแลนด์เพื่อดูแสงออโรร่า ไปสัมผัสบรรยากาศค่ำคืนแห่งขั้วโลกเหนือ
เขาและวินนี่ได้เห็นพ้องตรงกันในเรื่องนี้ แต่ว่าไม่สามารถไปได้ในทันที หลังจากวันฮาโลวีนไปอีกหนึ่งเดือนก็เป็นเทศกาลคริสต์มาสแล้ว สำหรับชาวแคนาดานี่คือปีใหม่ของพวกเขา วินนี่ต้องการที่จะอยู่ที่ฉลองคริสต์มาสในเมือง อีกอย่างเธอก็ได้รับตำแหน่งนายกเทศมนตรีอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว เธอจะต้องไปรับมอบตำแหน่ง นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ง่ายๆ
ตอนนี้ผลการตัดสินใจของพวกเขาคือการไปกรีนแลนด์หลังวันปีใหม่ของแคนาดา ฉินสือโอวตั้งใจที่ใช้เรือปริ้นเซสเมล่อนในการเดินทางครั้งนี้ แบบนี้ก็ใช้เวลาหนึ่งเดือนครึ่งพอดี พอกลับมาแล้วก็สามารถเตรียมตัวรับเทศกาลปีใหม่พอดี
ก่อนหน้านี้ฉินสือโอวยังคงมีงานที่ต้องทำบางส่วน เช่นการจัดเตรียมการงานประมงของฟาร์มปลา จัดหาอาหารทะเลให้กับอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินในอเมริกาเหนือและโตเกียว นอกจากนี้ เขายังต้องจัดการซื้อหุ้นของบริษัทย่อยในเครือบอมบาร์เดียร์ให้เรียบร้อย
การเดินทางครั้งนี้เขาจะพาลูกเรือไปด้วยทุกคน ดังนั้นจึงจำเป็นที่จะต้องจัดหาทรัพยากรทางทะเลให้เพียงพอไว้ล่วงหน้า แบบนี้หากอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินหมดล่ะก็ บัตเลอร์ก็จะสามารถเข้ามาเอาไปได้โดยตรง
ตอนนี้ฉินสือโอวเริ่มรู้ว่ากำลังคนในมือเขาไม่เพียงพอแล้ว แม้จะรวมนีลเซ็นและเบิร์ดผู้ที่มีความสามารถรอบด้านเข้ามาด้วยแล้ว เขาก็มีชาวประมงในมือเพียงแค่สิบหกคนเท่านั้น มันพอที่จะตอบสนองความต้องการกำลังคนของเรือปริ้นเซสเมล่อนได้เท่านั้น แต่ด้วยวิธีการแบบนี้ฟาร์มปลาก็ยังคงขาดคนอยู่
หลังจากที่เข้าใจถึงจุดนี้ ฉินสือโอวก็เรียกชาวประมงทุกคนมาประชุมร่วมกัน เขาบอกทุกคนว่า “พี่น้องทั้งหลาย ทุกคนน่าจะรู้ว่า ชาวประมงในฟาร์มปลาของพวกเรามีไม่เพียงพอ ฉันอยากจะจ้างคนเพิ่มอีกสักหน่อย บอกฉันมาหน่อย ว่าจำนวนคนเท่าไหร่ถึงจะพอ?”
ไม่เสียแรงที่ชาร์คเป็นชาวประมงอันดับหนึ่งในการดูแลของเขา ชาร์คหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋า จากนั้นก็ส่งให้ฉินสือโอว “บอส ผมคิดมาเรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้จำเป็นต้องจ้างคนงานในตำแหน่งคนเก็บกวาด คนตกปลา คนขนส่ง และอื่นๆ ตำแหน่งพวกนั้นอยู่บนกระดาษแล้ว คุณลองดูก่อน”
ฉินสือโอวมองไปยังกระดาษแผ่นนั้น เขาพยักหน้าอย่างพอใจ “ชาร์ค นายทำได้เรียบร้อยมาก ฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้นายร้อยละยี่สิบ มีใครคัดค้านอะไรไหม?”
“โว้ว!” คนกลุ่มหนึ่งตะโกนออกมาด้วยความอิจฉา บูลพูดขึ้นมาว่า “ถ้าผมรู้ก่อนหน้านี้ผมก็คงทำใบสมัครเอาไว้แล้ว เรื่องนี้ใช้เวลาไม่นานหรอก ผมก็ทำออกมาได้ดีแบบนี้เหมือนกัน”
ฉินสือโอวโบกกระดาษในมือไปมาพลางพูดว่า “ถ้าหากว่านายต้องการทำรายการ จำไว้ว่าต้องใช้กระดาษเอสี่นะ อย่าใช้เหมือนกับชาร์ค ฉันเดาว่านี่คงเป็นกระดาษชำระที่นายนำมาตอนที่นายเข้าไปในห้องน้ำ ใช่ไหม?”
ชาร์คหัวเราะออกมาเสียงดัง “จะเป็นไปได้อย่างไรล่ะครับบอส นี่เป็นกระดาษที่ผมให้ชาร์คน้อยไปตอนที่ไปประชุมผู้ปกครอง ผมใช้กระดาษวาดเขียนของเขาครับ”
เหล่าชาวประมงต่างพากันหัวเราะขึ้นมา ฉินสือโอวชี้ไปที่ชาร์คและพูดว่า “ฉันเดาไว้แล้วล่ะ เดิมทีฉันจะกะจะขึ้นเงินเดือนให้นายร้อยละยี่สิบห้า หลังจากที่มาคิดๆ ดูแล้ว ร้อยละยี่สิบถือว่าเหมาะสมที่สุดแล้ว นายจำเป็นต้องจำบทเรียนนี้ไว้ให้ขึ้นใจ มีหลายเรื่องที่สามารถทำให้ดีขึ้นได้ เมื่อนายสังเกตเห็นมัน นายก็จะทำมันได้ดีมากขึ้น”
“พี่น้อง ฉันละเห็นใจนายจริงๆ ร้อยละยี่สิบห้าเลยนะ” ซีมอนสเตอร์แปะมือกับชาร์ค สีหน้าแสดงออกถึงความรู้สึกเสียดาย
ในกระดาษของชาร์คมีรายละเอียดเขียนไว้อย่างชัดเจน ทุกตำแหน่งต้องการคนกี่คน ลูกจ้างที่ต้องการจำเป็นต้องมีคุณสมบัติอะไรบ้าง ทุกอย่างละเอียดชัดเจน ดังนั้นหลังจากที่ฉินสือโอวดูแล้วจึงคิดเพิ่มเงินเดือนให้เขา สำหรับเขาแล้วนี่คือพรสวรรค์
หนึ่งในนั้น ที่บนสุดของกระดาษได้เขียนตำแหน่งที่ต้องการอยู่หนึ่งตำแหน่ง นั่นคือหัวหน้าวิศวกรเรือ มีวงเล็บต่อท้ายด้วยชื่อของเพ่าไห่ ก่อนหน้านี้เพ่าไห่เคยมาฝึกงานอยู่บนเรือปริ้นเซสเมล่อนอยู่สองสามวัน ชาร์คและคนอื่นๆ ตามเขาไปตลอดเวลา
พอเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องคิดแล้วว่า หัวหน้าวิศวกรก็คือเพ่าไห่แล้วกัน นอกจากนี้ตำแหน่งอื่นๆ ยังคงขาดคนค่อนข้างมาก จำเป็นจะต้องจ้างคนเพิ่มอีกยี่สิบห้าคน
ตอนนั้นเองฉินสือโอวก็ตระหนักได้ว่า กิจการฟาร์มปลาของเขาไม่ได้เป็นกิจการขนาดเล็กอีกแล้ว ไม่ต้องพูดถึงอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินที่หลังจากก่อตั้งที่แคนาดาแล้วจะสามารถให้ตำแหน่งงานให้แก่ชาวเมืองเพิ่มได้อีกมากมายแค่ไหน และไม่ต้องพูดถึงหลังจากที่เขาเข้าร่วมหุ้นกับบอมบาร์เดียร์แล้วจะสามารถให้ตำแหน่งงานได้อีกเท่าไหร่ เรียกได้ว่าฟาร์มปลาของเขา สามารถจัดหางานให้แก่ชาวเมืองได้มากกว่าสี่สิบคน
ยี่สิบห้าคนนี้ ฉินสือโอวคิดที่แบ่งรับสมัครเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งรับสมัครคนในพื้นที่สิบคน อีกกลุ่มหนึ่งเขาจะรับสมัครคนจีนหรือไม่ก็แรงงานส่งออกชาวจีนที่ถูกส่งมายังแคนาดาสิบห้าคน
คนพื้นที่จะเป็นคนที่ชาร์คและคนอื่นๆ แนะนำมา ไม่สามารถรับใครสุ่มสี่สุ่มห้าได้ ต้องเป็นคนที่ชำนาญด้านทักษะวิชาชีพ สามารถให้เขาวางใจได้ แต่การรับสมัครชาวจีน เนื่องจากว่าเขาก็เป็นชาวจีนเหมือนกัน ดังนั้นการใช้งานเพื่อนร่วมชาติจึงเป็นเรื่องที่ทำให้เขาวางใจได้มากขึ้น
เมื่อคิดได้เขาก็พูดออกมาตรงๆ ฉินสือพูดขึ้นมาว่า “ชาร์ค ประกาศบอกคนในเมืองที่นายคิดว่าพวกเขาฝีมือดี ฉันต้องการคนสิบคน ถามพวกเขาว่าใครพร้อมที่จะมาบ้าง ส่วนอีกสิบห้าคนฉันมีวิธีอื่น”
ชาร์คพยักหน้าและพูดว่า “ไม่มีปัญหา ผมจะพาคนสิบคนที่ดีที่สุดมาที่ฟาร์มปลา หากเกิดปัญหาอะไร สามารถตัดเงินเดือนผมไปได้เลยหนึ่งเดือน”
ฉินสือโอวมองไปยังชาร์ค เขาเอื้อมมือออกไปตบบ่าชาร์คพลางพูดขึ้นว่า “งั้นเหรอ สิบคนนี้ให้นายพามาแล้วกัน อย่าทำให้ฉันผิดหวังล่ะ เพื่อนยาก นายก็รู้ว่าฉันหวังกับนายไว้”
ชาร์คหัวเราะออกมา โดยที่ไม่ต้องพูดอะไรอีก เขาได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเขาเป็นลูกน้องที่สามารถวางใจได้จากผลงานที่เกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วน
ต่อมาแผนการการเก็บเกี่ยวช่วงฤดูหนาวก็ได้ถูกแบ่งหน้าที่ ชาร์คและแลนซ์ต้องนำคนของตัวเอง ผลัดกันออกทะเลไปเพื่อตกปลา เดือนนี้จำเป็นต้องเก็บเกี่ยวอาหารทะเลให้ได้เพียงพอกับสองเดือนข้างหน้า
หลังจากประชุมเสร็จนีลเซ็นและเบิร์ดก็มาหาฉินสือโอว นีลเซ็นพูดขึ้นมาว่า “บอสครับ พวกเราอยากจะขอลาพักร้อน ผมต้องขอโทษจริงๆ ครับ พวกเรารู้ว่าตอนนี้คนงานของฟาร์มปลาไม่พอและมีเรื่องต้องทำมากมาย แต่ว่ามันเป็นเรื่องด่วนน่ะครับ”
ฉินสือโอวตอบกลับอย่างใจกว้างว่า “ไม่เป็นไร ฟาร์มปลาขาดคนไปแค่สองคนไม่เป็นไรหรอก”
เบิร์ดยิ้มออกมาอย่างขมขื่นพลางพูดว่า “ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่สองคน แต่ว่าเจ็ดคนครับ”
……………………………….