ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1446 นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

หลังจากเผชิญหน้ากับการลอยตัวในน้ำทะเล นี่ถือเป็นประสบการณ์อย่างหนึ่งที่แตกต่างจากในอดีตโดยสิ้นเชิง
คนที่ถูกลมทะเลอันหนาวเย็นพัดใส่แสดงอาการเจ็บปวดออกมา บริเวณรอบๆ เป็นน้ำทะเลสีฟ้า แต่ด้านบนเหนือหัวกลับเป็นท้องฟ้าที่สะอาดสะอ้านสีน้ำเงิน อากาศของที่นี่สดชื่นอย่างไม่มีที่เปรียบ เมื่อหายใจราวกับว่ามีน้ำเย็นรดอยู่ในหลอดลม จึงเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีนัก แต่ถ้าเคยชินแล้ว ก็จะรู้สึกดีขึ้นเอง
เจ้าของเรือม้วนอวนจับปลารอบก้อนน้ำแข็งเอาไว้ หลังจากนั้นก็ลอยไปอยู่ข้างๆ ฉินสือโอว เขานอนลงและพูดว่า “เป็นอย่างไร น่าสนใจใช่ไหม?”
ฉินสือโอวหนุนมือทั้งสองข้างที่อยู่ด้านหลังศีรษะ และหัวเราะออกมาเสียงดัง “ใช่เพื่อน นี่ถือเป็นประสบการณ์อย่างหนึ่งที่ยอดเยี่ยมมาก! ตอนที่ผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม หนังสือเรียนวิชาภูมิศาสตร์ของพวกเราแนะนำเรื่องทะเลเดดซี และบอกว่าคนสามารถลอยอยู่บนทะเลเดดซีได้ ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว”
“นั่นไม่เหมือนกันเลย ทะเลเดดซีไม่มีสภาพอากาศแบบที่นี่ของพวกเรา” เจ้าของเรือพูด “การหายใจที่ผิวน้ำแบบนี้มีประโยชน์กับหลอดลมและปอดของคุณ นี่เป็นเรื่องที่โทรทัศน์บอก ซึ่งสามารถช่วยรักษาโรคบางโรคเช่น หลอดลมอักเสบ ปอดบวมและอื่นๆ ได้”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ แบล็คไนฟ์ก็รีบนอนลงตรงหัวเรือที่ติดกับผิวน้ำและออกแรงหายใจ เขาพึมพำกับตัวเองว่า “ชิท ฉันรู้สึกว่าช่วงนี้หลอดลมของฉันจะไม่ค่อยดี!”
แอร์แบ็คพูดว่า “ฉันไม่เชื่อหรอก หัวหน้า นายกลับมาเถอะ ระวังจะตกลงไป”
เจ้าของเรือจริงจังมากขึ้น และพูดว่า “นี่เป็นเรื่องจริง กลับไปผมสามารถเข้าอินเทอร์เน็ตและค้นหารายงานข่าวเรื่องนี้ให้คุณดูได้ เหมือนจะพูดว่า ไอน้ำของที่นี่เย็นมาก หลังจากหายใจเข้าไปในหลอดลมกับปอด เนื้อเยื่อบางส่วนจะหดตัวลงอย่างรวดเร็ว จากนั้นร่างกายของมนุษย์จะสร้างความร้อน เนื้อเยื่อพวกนี้ก็จะคลายตัวอีกครั้ง ในกระบวนการเช่นนี้จะมีการผลัดเซลล์ที่ตายแล้วกับสสารที่เป็นอันตรายออกไป และเพราะไอน้ำที่หายใจเข้าไปสะอาดมาก จึงสามารถละลายของพวกนี้ได้ และพาพวกมันไป…”
วินนี่ตอบกลับเจ้าของเรือ “ฉันคิดว่านี่มีเหตุผล เหมือนว่าฉันก็เคยดูรายงานข่าวแบบนั้นเหมือนกัน”
ฉินสือโอวพายเข้าไป และถามด้วยความแปลกใจ “จริงเหรอ?”
วินนี่กระซิบว่า “คุณมันเซ่อ ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ ตอนนี้ต้องใช่! แอร์แบ็คจะไม่พูด ทำไมคุณก็จะไม่เหมือนกันเหรอ?”
ฉินสือโอวพูดอย่างจริงจังทันที “ถูกต้อง ผมก็เคยดูรายงานข่าวนี้เหมือนกัน ตอนนั้นผมกับวินนี่ดูด้วยกัน”
กิจกรรมที่ลอยตัวในน้ำเย็นแบบนี้ ลอยไปสักพักก็จะไม่ได้มีความหมายอะไร ฉินสือโอวเห็นว่าข้างๆ เขามีน้ำแข็งลอยมาอย่างต่อเนื่อง ใจก็เต้นรัว เขาหันหน้าไปมองน้ำแข็งลอยพวกนี้ และคิดว่าจะหาก้อนน้ำแข็งที่ด้านในแช่แข็งปลาเอาไว้ จากนั้นก็นำกลับไปด้วยกัน
หลังจากเห็นว่าน้ำแข็งหลายก้อนไม่มีปลา ฉินสือโอวก็ผิดหวังนิดหน่อย แต่ความพยายามมีอยู่ในคนที่มุ่งมั่น และยังทำให้เขาเจอน้ำแข็งลอยที่มีขนาดประมาณเตียงนอนเด็ก ซึ่งด้านในจะมองเห็นได้อย่างเลือนรางว่า มีปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือถูกแช่แข็งอยู่
ฉินสือโอวว่ายเข้าไปด้วยความตื่นเต้น และยื่นมือไปเกาะก้อนน้ำแข็งเพื่อให้ร่างกายของเขามั่นคง ทันทีที่เห็นว่าในก้อนน้ำแข็งมีปลาครึ่งตัวปรากฏอยู่ เขาจึงยื่นมือไปขุด
ในเวลานี้ เขาแค่ยื่นมือออกไปแตะปลาครึ่งตัว อุ้งเท้าเล็กขนปุยสีขาวหิมะก็กดลงบนฝ่ามือของเขา
อุ้งเท้าเล็กๆ นี้มีขนาดเท่าชามใบเล็ก มีขนยาวสีขาวและสีเหลือง ดูผอมแห้ง ทันทีที่มันปรากฏตัว ฉินสือโอวที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ตกใจกลัว เขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า “ฟัค! นี่มันตัวอะไร?!”
เขาตะโกนออกมา เจ้าของอุ้งเท้าเล็กก็รีบถอยกลับไปในทันที ฉินสือโอวมองตามไป และเห็นว่าในซอกของน้ำแข็งลอย มีสัตว์ตัวเล็กขนปุยหดตัวอยู่ในนั้น มันมองเขาอย่างเขินอาย และมองมาสองครั้ง จากนั้นก็มองไปที่ปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือที่ถูกแช่แข็งตัวนั้นอย่างอาลัยอาวรณ์
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของเขา วินนี่ก็ถามด้วยความกังวล “ที่รัก เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นคะ?”
ใบหน้าของแบล็คไนฟ์ที่กำลังแต๊ะอั๋งเสี่ยวเถียนกวาตึงขึ้นในทันที เขาสะบัดหน้าไปทางแอร์แบ็คและพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมและเฉียบขาด “รีบไปดูเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น?!”
แอร์แบ็คไม่พูดไม่จา เขากระโดดลงไปในน้ำ และว่ายไปยังทิศทางของฉินสือโอว
สัตว์ตัวเล็กตัวนี้มีขนาดประมาณสุนัขที่ยังไม่โตเต็มวัย ทั่วทั้งตัวเป็นขนสีขาว มีแค่ขนที่ก้นกับอุ้งเท้าที่เป็นสีขาวกับสีเหลือง เมื่อมันหดตัวอยู่บนก้อนน้ำแข็งก็ไม่ง่ายเลยที่จะสังเกตเห็น ใบหน้าของมันอวบอ้วน เมื่อพบว่าฉินสือโอวจ้องมองมันอยู่ มันก็อ้าปากโชว์เขี้ยว และส่งเสียงคำรามออกมาเบาๆ “โฮกๆ!”
นี่คือลูกหมีขั้วโลก! ฉินสือโอวตัดสินจากลักษณะเฉพาะตัวของมันทันที
สาเหตุที่เขาจำตัวตนของเจ้าตัวนี้ไม่ได้ เป็นเพราะว่าหมีน้อยตัวนี้ไม่มีลักษณะของหมีขั้วโลก รูปร่างของมันผอมมาก หูกลมๆ ของมันก็ห้อยลงมาอย่างไร้เรี่ยวแรง แม้ว่าขนทั้งตัวจะเป็นสีขาว แต่ก็ดูหมองไม่กระจ่างใสเลย ดวงตาเล็กๆ สีดำยิ่งไม่เปล่งประกายเลย ถ้าหางใหญ่และยาว มันจะยิ่งเหมือนกับหมาจิ้งจอกอาร์ติก
หลังจากจดจำตัวตนของหมีน้อยได้ฉินสือโอวก็รู้สึกประหลาดใจ บนน้ำแข็งลอยจะมีหมีขั้วโลกอยู่ได้อย่างไร? นี่มันแปลกเกินไปแล้วจริงๆ
วินนี่และคนอื่นๆ ว่ายเข้ามา พวกเขาว่ายไปด้วยตะโกนไปด้วย ดังนั้นหมีน้อยจึงรู้สึกหวาดกลัว ต่อจากนั้นก็ออกแรงทั้งหมดถอยตัวกลับไป ผลคือขอบของก้อนน้ำแข็งเรียบมาก มันจึง ‘ตู้ม’ ตกลงไปในน้ำทะเลทันที
หมีขั้วโลกสามารถว่ายน้ำได้ และยังเป็นมาสเตอร์ด้านการดำน้ำอีกด้วย หมีขั้วโลกที่โตเต็มวัยสามารถดำน้ำเพื่อล่าแมวน้ำ และโจมตีสิงโตทะเลกับวอลรัสที่ยังไม่โตเต็มวัยได้ ซึ่งน่าเกรงขามอย่างหาที่เปรียบมิได้
แต่นั่นคือหมีขั้วโลกที่โตเต็มวัย และนี่คือลูกหมีขั้วโลก หลังจากตกลงไปในน้ำมันก็แกว่งแขนอย่างสะเปะสะปะ มันสามารถว่ายน้ำได้ แต่มันไม่สามารถปีนขึ้นไปบนน้ำแข็งลอยที่เรียบเนียนอีกครั้งได้ นอกจากนั้นสภาพของหมีน้อยตัวนี้จึงไม่ดีนัก ดิ้นรนอยู่ในน้ำพักหนึ่งก็หมดแรงแล้ว
ฉินสือโอวปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไปทันที และส่งพลังแห่งโพไซดอนจำนวนมากเข้าไปในตัวมัน ในเวลาเดียวกันเขาก็ว่ายเข้าไปจับลูกหมี
ไม่มีทางเลือกอื่น ชุดลอยน้ำชุดนี้ห่วยมาก เขาทำได้แค่ว่ายไปอย่างช้าๆ ดังนั้นเขาจึงถือโอกาสนี้สั่งให้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนสร้างคลื่นขึ้นมา และกลิ้งลูกหมีให้มาอยู่ข้างๆ เขา เขาจับมันขึ้นมาและวางไว้ที่หน้าอก
ลูกหมีโผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำและรู้สึกหนาวมาก ร่างที่ผอมแห้งนั้นสั่นงกๆ มันอ้าปากเล็กๆ สีดำและจามออกมา “ฮัดชิ่ว! ฮัดชิ่ว!”
ฟีนิกซ์ที่ถอนขนก็ไม่ดีเท่าไก่ ลูกหมีที่ตกน้ำก็ไม่ดีเท่าหมา ขนบนตัวของลูกหมีขั้วโลกน้อยตัวนี้เปียกน้ำและแนบชิดกับตัว ซึ่งดูผอมมากกว่าเดิมอีก แทบจะพูดได้ว่าผอมเหมือนกับไม้เสียบผี!
หลังจากอุ้มลูกหมีไว้ ฉินสือโอวก็ตะโกนว่า “ฉันไม่เป็นไร! กลับไปที่เรือ ทุกคนกลับไปที่เรือ ไอ้บ้า แอร์แบ็คแกบ้าไปแล้วเหรอ? แกกล้ากระโดดลงน้ำมาทั้งอย่างนี้เนี่ยนะ? กลับไปเร็ว! ฉันไม่เป็นไร! ฉันก็จะกลับไปเหมือนกัน!”
แอร์แบ็คว่ายเข้ามาอย่างตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเอง เมื่อเห็นว่าเขาปลอดภัยจึงรู้สึกโล่งใจ ต่อจากนั้นก็มองไปที่หน้าอกของเขา และอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า “อะไรนะ! บอส หน้าอกของคุณมีขนยาวสีขาวด้วยเหรอ?”
ฉินสือโอวกลอกตาไปมา “ไปไกลตีนเลย นี่มันลูกหมีขั้วโลก! กลับไปเร็ว!”
ต่อจากนั้นวินนี่ก็ว่ายมาถึง หลังจากเห็นว่าบนหน้าอกของเขามีลูกหมีตัวสั่นอยู่ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ประหลาดใจ “พระเจ้า พวกเรา นี่พวกเราอยู่ในทะเลไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไม ทำไมถึงมีเจ้าตัวนี้อยู่ เจ้าตัวนี้ เอาเถอะ นี่คงไม่ใช่ว่าคุณเพิ่งจะคลอดมันออกมาใช่ไหมที่รัก?”
บางครั้งฉินสือโอวก็รู้สึกโกรธภรรยาแสนซื่อคนนี้จริงๆ ถ้าอยู่ในห้อง เขาจะเปลือยช่วงบนและจัดการวินนี่ที่เป็นอย่างดี น่าเสียดายที่ตอนนี้อยู่ในทะเล เขาทำได้แค่กลอกตาไปมาต่อ
คนกลุ่มหนึ่งทยอยขึ้นเรือไปทีละคน แบล็คไนฟ์เตรียมผ้าห่มไว้แล้ว แอร์แบ็คขึ้นมาช่วยด้วยอาการสั่นเทา เขาพึมพำกับตัวเองว่า “น้องชายที่แสนดี น้อง หัว หัวหน้า นายเป็นพี่ชายที่แสนดีของฉันจริงๆ หนาว หนาว…”
แบล็คไนฟ์เก็บผ้าห่มขึ้นมา และพูดว่า “นี่เป็นผ้าห่มที่เตรียมไว้ให้ลูกหมี นายยื่นมือมาทำไม? แล้วยัง ‘พี่ชายที่แสนดีของนายจริงๆ’ กับ ‘จริงๆ’ นี่มันคืออะไร? อย่ามาตุ้งติ้งแบบนี้!”
………………………………………