ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1451 รถมอเตอร์ไซค์ชนรถลากเลื่อนหิมะ

ปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือจัดเป็นสายพันธุ์หนึ่งของปลาเทราท์ แม้ว่าไข่ปลาจะไม่ใหญ่และอวบอิ่มเท่าไข่ปลาแซลมอนชัม แต่ก็เหนือกว่าไข่อย่างเห็นได้ชัด ยิ่งไปกว่านั้นเพราะสภาพแวดล้อมที่ใช้ชีวิตหนาวจัด ไข่ปลาจึงเต็มไปด้วยไขมัน
ไขมันมีความสามารถในการเก็บรักษาความร้อนได้ดีมาก ไข่ปลาของปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือถูกแช่แข็งด้วยก้อนน้ำแข็งได้ง่าย ถ้าความสามารถในการเก็บรักษาความร้อนแย่ ไข่ปลาจะเสียเร็วมาก
ไข่ปลาสายพันธุ์นี้หลังจากผสมไข่ไก่กับแป้งและทำเป็นเค้กเรียบร้อยแล้ว ผสมกับน้ำมัน รสชาติจะหอมหวานชวนให้หลงใหล และเพราะในขนมปังมีผักใส่ไว้ จึงเพิ่มกลิ่นหอมของผักเข้าไปอีก รสชาติของเค้กไข่ปลาก็จะดีมากยิ่งขึ้น
เค้กก้อนหนึ่งถูกยกขึ้นมา ฉินสือโอวเป็นคนสุภาพหลังจากที่เขากินไปสองชิ้นติดต่อกัน ชาร์คและคนอื่นๆ ก็สนใจมากยิ่งขึ้น ปากใหญ่อ้ากว้างเหมือนกับหลุมดำ และเมื่อริมฝีปากทั้งสองงับลงเค้กชิ้นหนึ่งก็หายไปในทันที
บีบีซวงเคี้ยวอยู่ในปาก วางอยู่ในจาน นวดอยู่ในมือ และยังคิดจะคว้าไปอีกชิ้น
ฉินสือโอวตบไปหนึ่งที และจ้องมองด้วยดวงตาอย่างโกรธๆ “ชิท เพื่อประโยชน์ของพระเจ้า เพื่อน กินช้ากว่านี้หน่อยได้ไหม? เหลืออาหารไว้ให้พวกเราสักคำได้ไหม?”
บีบีซวงเยาะเย้ย “ผมยอมให้คุณหัวเราะเยาะครับ บอส ผมเป็นคนที่มาจากสลัม ไม่เคยกินเค้กที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย”
ฉินสือโอวดึงเค้กมาอยู่ตรงหน้าตัวเองกับวินนี่ และพิจารณานิดหน่อย เขาเอาอีกชิ้นให้แอร์แบ็ค และตบที่ไหล่ของเขา “นายเพิ่งจะปกป้องบอสของนายด้วยความกระตือรือร้น บอสประทับใจมาก ฉันให้เค้กแห่งความใจรักนายชิ้นหนึ่ง มันอร่อยมาก”
แอร์แบ็คพูดอย่างประทับใจ “บอส คุณเป็นคนดีจริงๆ ให้ผมสองชิ้นได้ไหม?”
“ไม่ต้องสงสัยเลย ไม่ได้!” ตอบอย่างเด็ดขาด
เจ้าของเรือมองพวกเขาส่งเสียงดังกันแล้วหัวเราะเบาๆ หลังจากนั้นก็มองเวลา และส่งสัญญาณให้พวกเขามาที่ข้างเตาด้วยกัน บนเตามีหม้อเหล็กวางอยู่ ความร้อนก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด้านในเตามีเนื้อปลาสีขาวหิมะกำลังเกลือกกลิ้ง
ฉินสือโอวกินเค้กและสูดลมหายใจ เขาหลับตาลงและอุทานด้วยความชื่นชม “กลิ่นนี้เยี่ยมมากจริงๆ ผมอดใจรอไม่ไหวอยากลิ้มลองความอร่อยที่อยู่ในหม้อแล้ว”
วินนี่พูดว่า “คุณจะได้ลิ้มรสมันทันที แต่รบกวนคุณหยุดพูดก่อน คุณกำลังกินอะไรบางอย่างอยู่ในปาก พระเจ้าช่วย แค่คุณอ้าปาก มันก็เป็นนางฟ้าโปรยดอกไม้แล้ว!”
ปลาน้ำเย็นส่วนใหญ่รสชาติอร่อยอย่างหาที่เปรียบมิได้ ปลาไธมัลลัสขั้วโลกเหนือไม่เป็นที่รู้จักของโลกภายนอกนัก แม้ว่าปลาสายพันธุ์นี้จะรสชาติอร่อยและอุดมไปด้วยคุณค่าทางโภชนาการ แต่มันเติบโตช้า ประชากรก็น้อยมาโดยตลอด หลังจากชาวบ้านจับมาได้ก็จะบริโภคกันในครอบครัวตัวเอง หรือขายให้นักท่องเที่ยวเหมือนกับเจ้าของเรือแบบนี้
เจ้าของเรือทำหน้าที่เป็นพนักงานเสิร์ฟ และเสิร์ฟเนื้อให้พวกเขากินทีละคน ถ้าแก้วไวน์ด้านหน้าใครว่างเปล่า เขาก็จะหยิบแก้วไวน์ที่อุ่นอยู่บนเตามาวางและเติมไวน์ให้
ฉินสือโอวดื่มไวน์ของกรีนแลนด์อย่างคุ้นเคย นี่คือไวน์ที่ใช้วิธีกลั่นไวน์ของชาวเอสกิโมทำออกมา ไม่น่าแปลกที่บางคนจะบอกว่าพวกเขาอาจจะมีบรรพบุรุษร่วมกันกับคนจีน แม้แต่เหล้าขาวที่หมักออกมาก็มีรสชาติที่เข้มข้นเหมือนกัน…
แบล็คไนฟ์และคนอื่นดื่มเหล้าขาวแบบนี้ไม่ค่อยชิน แต่เขาสามารถกรอกลงคอภายในอึกเดียวได้ และใช้คำพูดของแอร์แบ็ค นั่นก็คือตราบใดที่มีของที่สามารถทำให้คนเมาได้นั่นก็คือของที่ดี
หลังจากกินอิ่มดื่มพอแล้ว ฉินสือโอวจะให้วินนี่จ่ายเงิน แต่เขากลับเรอออกมาและพูดว่า “เยี่ยมยอดมาก นี่คือมื้ออาหารที่ยอดเยี่ยมที่สุดที่ผมได้กินหลังออกมาจากเกาะแฟร์เวล เพื่อน ผมล่ะอยากกดไลค์ให้คุณเลย”
เจ้าของเรือยิ้ม “ผมรู้สึกเป็นเกียรติมาก แต่เหล้าขาวแบบนี้คุณยังดื่มได้อย่างเคยชินอีกเหรอ?”
ฉินสือโอวพูดโอ้อวด “ผมรักพวกมันมากเลยล่ะ ยีสต์สุดยอดมาก ที่สามารถมีชีวิตรอดอยู่ในขั้วโลกเหนือได้ ผมยังคิดว่าไวน์ที่พวกคุณดื่มเป็นไวน์ที่ซื้อมาจากแคนาดาเลย”
เมื่อมึนเมา คนกลุ่มหนึ่งก็ขึ้นสโนว์โมบิลไป ฉินสือโอวดึงผ้าห่มที่ห่อฉงเอ้อออกมา
ฉงเอ้อมองเขาอย่างเขินอาย หลังจากผ้าห่มถูกดึงไปมันก็คิดจะวิ่งหนี ผลคือเสี่ยวเถียนกวารอมันมาโดยตลอด เมื่อเห็นมันปรากฏตัว เธอก็ถือหมอนข้างเหมือนกับถือค้อนและเดินเข้าไปใกล้อย่างดุร้าย
คราวนี้ฉงเอ้อไม่กล้าวิ่งหนีแล้ว หลังจากฉินสือโอวอุ้มมันขึ้นมา มันก็ยัดหัวเข้าไปในเสื้อคลุมเพราะอยากมุดเข้าไปในนั้น แต่ชัดเจนว่ามันไม่สามารถทนกลิ่นแอลกอฮอล์ได้ มันมุดเข้าไปอีกนิดแล้วจามจึงถอยออกมาอีกครั้ง
เมื่อติดตั้งหู่เป้าฉงหลัวกับรถลากเลื่อนหิมะแล้ว ฉินสือโอวก็ขึ้นไปบนรถและสะบัดบังเหียนเป็นสัญญาณให้พวกมันเคลื่อนตัวออกไป
เจ้าของเรือถามด้วยความกังวล “เพื่อน พวกคุณดื่มไวน์ไปไม่น้อยเลยนะ ไม่ต้องพักสักหน่อยเหรอ?”
ฉินสือโอวโบกมืออย่างไม่สนใจ “ไม่มีปัญหา ความสามารถในการดื่มสุราของพวกเราดีมาก ฮ่าๆๆ ที่นี่คงจะไม่มีคนมาตรวจสอบคนเมาแล้วขับใช่ไหม?”
“แน่นอนว่าไม่มี มิสเตอร์ ” ภรรยาของเจ้าของเรือพูด “แต่พวกคุณก็ยังต้องระมัดระวังหน่อยนะ”
ฉินสือโอวแสดงความขอบคุณ และส่งสัญญาณให้ฉงต้ารีบวิ่งไปข้างหน้า ฉงต้าไม่ได้ฟังคำพูดของเขา มันหันหน้ามาจ้องอ้อมแขนของวินนี่ตลอดเวลา ฉงเอ้อกำลังซ่อนตัวอยู่ข้างในนั้น
โชคดีที่หู่จือกับเป้าจือเชื่อฟังเหมือนเคย เมื่อเห็นสัญญาณของฉินสือโอวก็เริ่มวิ่งก้าวเล็กๆ ซึ่งไปกระตุ้นให้ฉงต้าไม่มีทางเลือกต้องวิ่งตาม ในที่สุดก็ลากรถลากเลื่อนหิมะออกไป
ด้านหน้า แบล็คไนฟ์และคนอื่นๆ ขับสโนว์โมบิลและตะโกนโหวกเหวกด้วยน้ำเสียงแปลกๆ ไวน์ที่พวกเขาดื่มเยอะกว่าฉินสือโอวมาก สาเหตุหลักคือพวกเขาดูถูกเหล้าขาวประเภทนี้มากเกินไป และรู้สึกว่ารสชาติไม่แรง จึงดื่มเยอะไปนิดหน่อย
เมื่อเห็นสโนว์โมบิลเร่งความเร็ว ฉินสือโอวก็สนใจ เขาแกว่งกำปั้นและตะโกนว่า “ฉงต้า วิ่ง! ไล่ไอ้บ้าพวกนี้ให้ฉัน! เร็วๆๆ!”
จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของฉงต้าก็ตื่นขึ้นมาเหมือนกัน อุ้งเท้าอวบอ้วนทั้ง 4 ข้างก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วในโลกแห่งน้ำแข็งและหิมะ มันลากรถลากเลื่อนหิมะวิ่งตามหลังสโนว์โมบิลไปอย่างรวดเร็ว
ผลคือการวิ่งอย่างรวดเร็วทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ ที่อยู่อาศัยเหล่านี้มีข้อเสียหนึ่งข้อ นั่นก็คือบ้านพักอาศัยจะไม่กระจุกกัน บ่งชี้ถึงความไม่แน่นอนว่าบ้านจะปรากฏขึ้นที่ไหน รถลากเลื่อนหิมะและอื่นๆ จะโผล่ออกมาอีกจากที่ไหน
สโนว์โมบิลของบีบีซวงขับเร็วเกินไป ดังนั้นตอนที่รถลากเลื่อนหิมะปรากฏขึ้นมาข้างๆ เขาจึงไม่สามารถควบคุมได้ และชนกันในทันที!
“ชิท!”
“ฟัค!”
“ไอสารเลวเอ๊ย! ไม่มีตามองหรือไง?”
“โคตรเจ็บเลยพระเจ้า!”
ท้องฟ้ามืดมิด จนฉินสือโอวมองไม่เห็นว่าข้างหน้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ได้ยินแค่เสียงดังอู้อี้จากนั้นก็เป็นเสียงตะโกนคำรามยุ่งเหยิงไปหมด หลังจากขับรถลากเลื่อนหิมะเข้าไปใกล้จึงพบว่า พวกทหารกำลังผลักและดันกับคนกลุ่มหนึ่งอยู่
หลังจากกระโดดลงจากรถลากเลื่อนหิมะ ฉินสือโอวก็ตะโกนว่า “เฮ้ๆๆ เพื่อนทั้งหลาย เกิดอะไรขึ้น?”
ชายคนหนึ่งที่มองเห็นรูปลักษณ์ไม่ชัดพูดด้วยความโกรธ “ไอ้โง่พวกนี้แม้แต่สโนว์โมบิลก็ขับไม่เป็น บ้าเอ๊ย คิดไม่ถึงว่าจะขับมาชนรถลากเลื่อนหิมะของพวกเรา! ฟัค  พวกแกต้องได้รับโทษ!”
“ทุกคนใจเย็นก่อน โอเคไหม? ดูก่อนว่ามีใครได้รับบาดเจ็บรึเปล่า? แบล็คไนฟ์ พวกนายเป็นอย่างไรบ้าง?” วินนี่ที่มือซ้ายอุ้มลูกมือขวาอุ้มลูกหมีรีบเข้ามาอย่างรวดเร็ว และเริ่มจัดการสถานการณ์โดยรวม
สิ่งที่น่าเสียดายคือ วันนี้เธอไม่ว่างมาจัดการเรื่องนี้ เมื่อฉงเอ้อกับเสี่ยวเถียนกวาอยู่ใกล้กัน ทั้งสองก็จะเริ่มสู้กันอีกครั้ง อุ้งเท้าเล็กๆ ทั้ง 4 ข้างกวัดแกว่งอยู่บริเวณหน้าอกของวินนี่ ซึ่งก็ตีโดนวินนี่มากกว่า
ฉินสือโอวเดินเข้าไปถามสถานการณ์ และขอบคุณสภาพอากาศที่หนาวเย็นนี้ ชุดที่ทุกคนสวมเหมือนกับเพนกวินทุกคน จึงไม่มีคนได้รับบาดเจ็บ แต่รถลากเลื่อนหิมะกับสโนว์โมบิลได้รับความเสียหายในระดับที่แตกต่างกัน
เมื่อไม่มีคนได้รับบาดเจ็บก็ดี ฉินสือโอวพูดว่า “เพื่อนทั้งหลาย เรื่องนี้เป็นความรับผิดชอบของพวกเรา พวกเราจะชดใช้ให้โอเคไหม?”
ชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งตะโกนว่า “แน่นอนว่านี่เป็นความรับผิดชอบของพวกแก! ให้ตายเถอะ พวกฉันไถลรถลากเลื่อนหิมะมาช้าขนาดนั้น แต่พวกแกกลับขับมาเหมือนกับเครื่องบินนำเที่ยว นี่ต้องการโทษพวกฉันหรือไง?”
“ก็คือ ถ้าขับสโนว์โมบิลไม่เป็น ก็อย่าเล่นของแบบนี้! ฉันขับมา 20 ปีไม่เคยเกิดอุบัติเหตุ พวกแกต้องโง่แค่ไหน?”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ฉินสือโอวที่แอลกอฮอล์ขึ้นหัวก็โกรธทันที เขาถามว่า “ขอโทษนะ ฉันได้ยินไม่ชัด เพื่อนแกพูดว่าอะไรนะ?”
……………………………………