ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1483 ยังต้องเป็นฉันออกโรงสินะ

อย่ามองว่าแมวน้ำมีหัวโตๆ สมองใหญ่ๆ ดูท่าทางงี่เง่าแล้วพวกมันจะเป็นสัตว์เลี้ยงในธรรมชาติ
ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ถึงแม้ว่าพวกแมวน้ำจะโตมาด้วยลักษณะที่ดูน่ารักน่าเอ็นดู แต่พวกมันก็ไม่เคยใช้จุดนี้ในการหากิน แต่กลับเหมือนกับสัตว์ดุร้ายอย่างพวกฉลาม หู่จือ เป้าจือ เป็นต้น ที่ใช้พลังที่แข็งแกร่งในการหากิน
สัตว์ที่ทรงพลังหลายชนิดในธรรมชาติได้สูญพันธุ์หรือใกล้จะสูญพันธุ์แล้ว รวมไปถึงพวกเสือ สิงโต จระเข้ อินทรีและฉลาม สัตว์ดุร้ายพวกนี้ แต่สำหรับแมวน้ำกลับมีจำนวนน้อยที่ใกล้สูญพันธุ์ เพราะจำนวนทวีคูณเพิ่มขึ้นตลอด
ซึ่งเพียงเท่านี้ก็สามารถอธิบายถึงปัญหาได้แล้วกล่าวคือในหมู่มวลธรรมชาติสิ่งที่จะทนกับแมวน้ำได้มีจำนวนไม่มาก
ชื่อของหน่วยรบพิเศษที่ยอดเยี่ยมที่สุดในสหรัฐอเมริกาคือหน่วยซีล ถ้าพูดโดยทั่วไปแล้วชื่อนี้ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องมากนักกับแมวน้ำ ชื่อของหน่วยนี้มาจากตัวย่อ SEAL ซึ่งคำนี้มาจากตัวย่อของคำที่แปลว่าบนทะเล (SEA) บนท้องฟ้า (AIR) และบนพื้นดิน (LAND) ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความสามารถในการต่อสู้รอบด้านและเป็นสามมิติ
แต่นี่ก็เป็นเพียงคำบอกเล่าของพวกทหาร เพราะอันที่จริงแล้วตอนนี้โลโก้ของหน่วยซีลหลายหน่วยก็ยังคงใช้ลักษณะแมวน้ำที่โกรธอยู่
แมวน้ำที่โมโหเป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก เพราะสามารถฉีกฉลามเป็นชิ้นๆ ได้ แล้วก็กลืนกินอวัยวะภายในของฉลามเข้าไป
เหมาเหว่ยหลงประเมินพวกมันต่ำไป เพราะเขามักจะเห็นฉินสือโอวเดินเข้าไปในฝูงแมวน้ำง่ายๆ และยังเคยเห็นพวกมันดูท่าทางใสซื่อนอนเล่นบนชายหาด ดังนั้นเมื่อจับแมวน้ำตัวน้อยได้ ก็หัวเราะแล้วคิดจะเดินออกมา
แต่ในเวลานี้เขาค้นพบว่าเขาไม่สามารถออกมาได้แล้ว
กลุ่มแมวน้ำที่โตเต็มวัยทำการปิดล้อมเหมาเหว่ยหลงอย่างเงียบ ๆ พวกมันเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปที่ผู้ค้ามนุษย์ที่กล้าขโมยลูกตัวน้อยอวบอ้วนของตัวเองอย่างเย็นชา กลิ่นอายสังหารกำลังก่อตัวขึ้น
แมวน้ำที่แข็งแกร่งหลายร้อยตัวปิดกั้นหนทางในการล่าถอยของเหมาเว่ยหลงโดยตั้งแถวเป็นรูปวงแหวน เหลือเพียงทางเดียวที่จะไป และนั่นคือการหนีไปทางทะเล
ถ้าจะทำการต่อสู้กับแมวน้ำต้องเลือกบนฝั่งเท่านั้น เพราะว่าทะเลคือถิ่นของพวกมัน และอย่ามองว่าท่าทางของพวกมันดูโง่เง่าตอนอยู่บนชายฝั่ง แต่หากอยู่ในทะเลเมื่อไรพวกมันยังคล่องแคล่วกว่าปลาทั่วไปด้วยซ้ำ ไม่เช่นนั้นพวกมันจะจับปลากินได้อย่างไร?
เหมาเหว่ยหลงถูกแมวน้ำพวกนี้จ้องจนไม่กล้าขยับ เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงเจตนาฆ่าในสายตาของเจ้าอ้วนเหล่านี้และร้องออกมาด้วยความตกใจ “เชี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ฉิน พวกแมวน้ำมันกัดคนได้ไหมนะ?”
ฉินสือโอวยิ้มมีเลศนัยแล้วพูดขึ้น “กัดคน? ฉันอธิบายกับแกแบบนี้ละกัน พวกมันตอนอยู่ในทะเลเจออะไรก็กินสิ่งนั้น เจอฉลามก็กินฉลาม เจอหมีขั้วโลกเหนือดำน้ำอยู่ก็ออกล่าหมีขั้วโลกเหนือ!”
“วู้ วู้!” เสียงคำรามต่ำดังต่อเนื่อง พวกแมวน้ำมันย่นคอแล้วส่งเสียงทุ้มต่ำออกมา ซึ่งเป็นเสียงที่ทรงพลังและน่ากลัว
หยาดเหงื่อเย็นไหลออกมาสองสามหยด เหมาเหว่ยหลงตะโกนว่า “แกยืนอยู่นั่นรออะไรฮะ? ดูหนังฮอลลีวูดเรื่องดังหรือไง? รีบเข้ามาช่วยสิ!”
ฉินสือโอวกล่าวอย่างเจ็บปวด “แกไปสบายเถอะ พี่น้องที่ดีของฉัน เมียและลูกของแกฉันจะช่วยเลี้ยงเอง ลูกชายแกก็จะมาเป็นลูกเขยฉัน ส่วนลูกสาวก็จะมาเป็นลูกสะใภ้ฉัน … “
“เลิกล้อเล่นได้แล้ว รีบเข้ามาช่วยฉันเร็วสิ เชี่ย แมวน้ำพวกนี้บุกเข้ามาแล้ว!” เหมาเหว่ยหลงตะโกนขึ้นมาด้วยความร้อนใจ เจ้าแมวน้ำตัวอ้วนหลายตัวยื่นสีหน้าถมึงทึงเข้ามาใกล้ เขี้ยวที่น่ากลัวของพวกมันเปล่งประกายแวววับเมื่อต้องแสง
ฉินสือโอวกลอกตามองบน แล้วพูดว่า “แกกระวนกระวายไปจะมีประโยชน์อะไร รู้ว่าพวกมันจะโจมตีแกแล้ว แกจะยังอุ้มลูกๆ ของพวกเขาไว้ทำไม? รีบวางลงได้แล้ว!”
เหมาเหว่ยหลงก้มศีรษะลง เห็นลูกแมวน้ำสองตัวอ้วนขนนุ่มเงยหน้ามองเขาอย่างมึนงง และเมื่อพบว่าเขามองไปที่พวกมัน เจ้าลูกแมวน้ำสองตัวก็เริ่มอ้าปากแลบลิ้น ทำท่าน่าเอ็นดู
แต่เหมาเหว่ยหลงไม่กล้าคิดว่าพวกมันน่ารักจริงๆ ถ้าจะบอกว่าพวกมัน ‘ดุร้าย’ ยังใกล้เคียงกว่า เขารีบวางลูกแมวน้อยสองตัวลงอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นค่อยๆ ก้าวไปด้านหลังอย่างระมัดระวัง
แมวน้ำน้อยเล่นกับเถียนกวาบ่อยมากแล้ว จึงมีความรู้สึกที่ดีต่อมนุษย์ หลังจากอยู่บนพื้นแล้วยังคลานเข้าไปเอาหัวไปถูๆ เหมาเหว่ยหลง เป็นการขอร้องให้เขาอุ้มขึ้นมา
เหมาเหว่ยหลงกล้าที่ไหนกันล่ะ เขารู้ว่าถ้ายังจะอุ้มเจ้าสองตัวน้อยนี้ขึ้นมาอีก คาดว่าพวกแมวน้ำคงไม่เตือนเขาแล้ว แต่จะพุ่งเข้าหาเขาแล้วดับชีวิตเขาเลยทันที
เมื่อเห็นว่าผู้ค้ามนุษย์วางเด็กๆ ลงแล้ว อารมณ์ปะทุด้วยความโกรธของพวกแมวน้ำจึงค่อยบรรเทาลงหน่อย
แม่แมวน้ำสองสามตัวร้อง บุ๋งๆ เรียกให้เด็กน้อยกลับมาในฝูง แมวน้ำผู้แข็งแกร่งฝูงหนึ่งสบตากันอย่างแปลกประหลาดเพื่อสื่อสารกัน “พี่น้อง เอาไงจัดไหม?” “จัดการไอ้ตัวเล็กนี่เลย!” “ใช่ เอาให้ตายเลย!” “ช่างเถอะๆ พี่ๆ น้องๆ ถือว่าไว้หน้าฉันเถอะ ไว้ชีวิตเขาไป”
ความผิดถึงตายเว้นได้ แต่ความผิดเบื้องต้นเลี่ยงได้ยาก พวกแมวน้ำจึงเขยิบเข้าไปใกล้อย่างดุร้าย บังคับให้เหมาเหว่ยหลงถอยลงทะเลไป จนสุดท้ายเขาถอยไปจนถึงความลึกของระดับน้ำอยู่ที่เอว ตัวสั่นงกๆ อยู่ในน้ำ
เมื่อเป็นแบบนี้ พวกแมวน้ำถึงค่อยยอมจากไป เหมาเหว่ยหลงรีบวิ่งขึ้นฝั่ง พึมพำด่าตลอดทาง “แม่ง แม่งเอ๊ย หนะ หนะหนาวจริงๆ เลย! ฉิน แก แก ทำไมถึงไม่เห็นแก่ความเป็นพี่น้องเลย!”
ฉินสือโอวถอดเสื้อคลุมให้เขาตามหน้าที่ กลอกตามองบนแล้วพูดว่า “ฉันไม่เห็นแก่ความเป็นพี่น้อง? แล้วฉันควรทำยังไง? ใครให้แกไปยั่วเจ้าพวกแมวน้ำเหล่านี้ก่อนล่ะ? ยังถือว่าแกโชคดี ที่นี่ไม่มีวอลรัส ไม่เช่นนั้นป่านนี้แกได้กลายเป็นกองขี้ไปละ”
แมวน้ำไม่ได้ลงไปในทะเล ส่วนเขาเองก็ไม่ได้มีคำสั่งให้พวกมันล่าถอยออกมา แต่ทว่าเขาเชื่อมั่นในสติปัญญาของแมวน้ำมาก มั่นใจว่าแมวน้ำจะไม่ฆ่าเหมาเหว่ยหลงตาย
แมวน้ำเหล่านี้ได้รับการปรับปรุงด้านสติปัญญาโดยพลังงานโพไซดอน โดยปกติแล้วฉินสือโอวและชาวประมงจะให้อาหารพวกมัน พวกนี้จึงยังคงมีความประทับใจในตัวมนุษย์ หากเหมาเหว่ยหลงไม่ได้ขโมยลูกๆ ของพวกมัน พวกมันก็จะไม่สนใจเขา
ยังต้องเป็นฉินสือโอวออกหน้าเอง เขาเดินเข้าไปอุ้มเด็กน้อยสองตัวขึ้นมา พวกแมวน้ำแข็งแกร่งที่เชื่องช้าหลายตัวเมื่อเห็นว่ายังมีพวกค้ามนุษย์อีก ก็โกรธขึ้นมาทันใด พยายามขยับตัวอวบอ้วนของพวกมันเพื่อจะกัดเขา
แมวน้ำบางตัวที่มีสติปัญญาสูงกว่ารีบวิ่งออกมาแล้วเอาหัวกระแทกพวกมันให้พลิกตัว ชนจนพวกมันหงายคว่ำ “ไอ้บ้าเอ๊ย พวกแกไม่มีสมองหรือไม่มีจมูกหรือไง? ไม่ได้กลิ่นอายของพลังโพไซดอนจากคุณปู่ท่านนี้เหรอ? ไม่อยากจะใช้ชีวิตที่ฟาร์มปลาแล้วหรือยังไงฮะ?”
ฉินสือโอวอุ้มแมวน้ำน้อยสองตัวออกมาอย่างง่ายดาย เหมาเหว่ยหลงจ้องจนตาถลน พูดด้วยความโมโหว่า “ทำไมพวกมันไม่โจมตีแกละ?”
ฉินสือโอวนายใหญ่ยิ้มอย่างพึงพอใจ “ทำไมพวกมันต้องโจมตีฉัน? ฉันป้อนข้าวมันทุกวันนะ ฉันเลี้ยงมันมาหนึ่งเดือนแล้ว แม้แต่สุนัขก็เลี้ยงจนสนิทกัน นอกจากนี้แมวน้ำลายพิณยังฉลาดกว่าสุนัขอีกด้วย?”
หู่จือและเป้าจือเห่าตอบสนองอย่างไม่สบอารมณ์ พวกมันฉลาดน้อยกว่าพวกนี้ได้อย่างไร?
วางเจ้าแมวน้ำน้อยไว้บนผืนหญ้า ฉินสือโอวหาลูกบอลสองสามลูก แล้วก็เห็นเหมาเหว่ยหลงเปลี่ยนเสื้อผ้าเดินออกมา จึงโยนลูกฟุตบอลให้เขาไปหนึ่งลูก “มา กัปตันซึบาสะ แสดงความสามารถให้สาวๆ ปลื้มตอนสมัยมหาวิทยาลัยออกมา เลี้ยงลูกบอลด้วยหัว”
สิ่งนี้เขาทำไม่ได้ เขาเล่นเป็นแค่บาสเกตบอล เตะฟุตบอลไม่เป็นยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลี้ยงลูกบอล แต่เหมาเหว่ยหลงกลับเก่งในศาสตร์พวกนี้หมด ทั้งบาสเกตบอล ฟุตบอล วอลเลย์บอล ปิงปอง เล่นได้ดีทุกอย่าง
เหมาเหว่ยหลงไม่ทำ ฉินสือโอวจึงชี้ไปที่ตั๋วตั่วแล้วพูดว่า “ลูกสาวพวกเรากำลังรอดูแมวน้ำเลี้ยงลูกบอลอยู่นะ”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ เหมาเหว่ยหลงก็ว่านอนสอนง่ายขึ้นมาทันที ตบๆ ลูกบอลแล้วก็เอามาเลี้ยงบนศีรษะ
ฉินสือโอวเอาลูกบอลนิ่มๆ ลูกเล็กวางบนหัวของแมวน้ำน้อย ตบมือขึ้นลงเพื่อส่งสัญญาณ ว่าให้พวกมันเล่นด้วยการเลี้ยงลูกบอลกัน
…………………