ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1486 กระบี่อาญาสิทธิ์

“ขอบคุณสำหรับความพยายามที่ทำเพื่อความยุติธรรม ขอพระเจ้าคุ้มครองคุณ คนหนุ่มผู้กล้าหาญ!” คาร์เมนจูเนียร์พูดประโยคตามมารยาทง่ายๆ จากนั้นมีคนส่งเหรียญรางวัลที่มีริบบิ้นติดอยู่ให้เหรียญหนึ่ง
ฉินสือโอวพูดอย่างมีมารยาทว่า “ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ ท่านนายกรัฐมนตรี ผมคิดว่าต่อไปในชีวิตผมน่าจะทำได้ยิ่งขึ้นอีก ทำให้ตัวเองคู่ควรกับเหรียญรางวัลเหรียญนี้”
เหรียญรางวัลทำมาจากทองชุบ ด้านหน้ามีดอกไม้สีเหลืองทองดอกหนึ่ง ซึ่งก็คือดอกผักกาดนอ ด้านหลังเหมือนกับเหรียญกษาปณ์ มีรูปของพระราชินีเอลิซาเบธอยู่ โดยรอบมีตัวหนังสือบรรทัดหนึ่ง ‘Desiderantes-meliorem-patriam’ เป็นคำขวัญเหรียญรางวัล ความหมายก็คือ ‘ต้องการประเทศที่ดีกว่า’
ฉินสือโอวรู้สึกว่าคำขวัญเหรียญรางวัลนี้ไม่ค่อยดี แก้เป็น ‘แคนาดาเป็นบ้านของฉัน การปกป้องต้องพึ่งทุกคน’ ยังจะดีกว่า
จากนั้นคาร์เมนจูเนียร์ก็เดินไปหาแบล็คไนฟ์ที่อยู่ด้านหลัง เหรียญรางวัลที่เขามอบให้กับแบล็คไนฟ์ไม่ใช่เหรียญรางวัลแคนาดา เพราะว่าเขาไม่ใช่คนแคนาดา แต่เป็นคนอเมริกัน ไม่มีสิทธิ์ได้รับเหรียญรางวัลชนิดนี้ เขาให้เหรียญรางวัลสีเขียวกับแบล็คไนฟ์เหรียญหนึ่ง นี่ใช้สำหรับให้รางวัลแก่ชาวต่างชาติที่ทำประโยชน์เพื่อแคนาดาโดยเฉพาะ
อีกสองคนเหมือนกันกับฉินสือโอว เป็นเหรียญรางวัลแคนาดาเหมือนกัน สุดท้ายคือหู่จือและเป้าจือ วินนี่ให้เจ้าตัวน้อยทั้งสองสวมเสื้อกั๊กของสัตว์เลี้ยง ผูกหูกระต่าย สีของเสื้อกั๊กและหูกระต่ายของพวกมันเป็นสีดำหนึ่งและสีขาวหนึ่ง นั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเรียบร้อย หลังคาร์เมนจูเนียร์เดินมาก็รีบลุกขึ้นมาทันที
คาร์เมนจูเนียร์นั่งลงยื่นมือออกไป หู่จือเองก็ยกเท้าวางบนมือของเขา ในที่สุดท่านายกรัฐมนตรีที่มีรอยยิ้มทางการตลอดงานก็เผยรอยยิ้มจริงๆ ออกมา เขาหันไปถ่ายรูปคู่กับหู่จือ ยิ้มหัวเราะพูดกับนักข่าวว่า “มหัศจรรย์แค่ไหน ภายในตัวของเจ้าตัวน้อยนี้จะต้องมีวิญญาณของคนอยู่เป็นแน่ ผมไม่เชื่อว่านี่เป็นสิ่งที่สัตว์เลี้ยงสามารถแสดงออกมาได้!”
เหรียญรางวัลของหู่จือและเป้าจือเรียกว่า ‘เหรียญดิกกิน’ นี่เป็นเหรียญรางวัลที่ประเทศอังกฤษและประเทศสหพันธรัฐเตรียมไว้ให้กับสัตว์ที่ทำคุณงามความดีไว้โดยเฉพาะ
เหรียญดิกกินเป็นรางวัลสูงสุดที่มอบให้กับสัตว์ ถูกขนานนามว่าเป็นวิคตอเรียครอสแห่งโลกของสัตว์ ปรากฏมาในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ขยายตัวในสงครามโลกครั้งที่สอง หลังจากที่สงครามโลกครั้งที่สองจบลง กองกำลังพันธมิตรได้ออกเหรียญดิกกินไปแล้วทั้งหมด 54 เหรียญ เพื่อเป็นการยกย่องเหล่าสัตว์ผู้กล้าหาญที่ช่วยชีวิตคนในสงครามนับไม่ถ้วน
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและหลังสงครามโลกครั้งที่สอง มีสุนัขทั้งหมด 18 ตัวที่เคยได้รับเหรียญรางวัลนี้ ส่วนใหญ่พวกมันใช้ความสามารถพิเศษในการดมกลิ่นของตัวเอง สร้างผลงานระหว่างการค้นหาช่วยเหลือ สุนัขตัวล่าสุดที่ได้รับเหรียญรางวัลนี้เป็นสุนัขทหารอังกฤษมีชื่อว่า ‘บัสเตอร์’ เนื่องจากมันค้นพบคลังแสงแห่งหนึ่งของศัตรูในสงครามอีรักจึงได้รับเหรียญรางวัลจากราชวงศ์อังกฤษ
ฉินสือโอวไม่คาดคิดว่าหู่จือและเป้าจือก็รับเหรียญรางวัลนี้ด้วย ที่จริงแล้วเจ้าสองตัวไม่ได้ทำอะไรเลยบนเรือ ผลงานที่ใหญ่ที่สุดของพวกมันคือค้นพบแมวน้ำลายพิณ แต่ว่าช่วยเหลือแมวน้ำก็ไม่สามารถได้รับเหรียญรางวัล
หู่จือและเป้าจือได้รับรางวัล เหตุผลหลักเป็นเพราะฐานะสุนัขดาราของพวกมัน ตังแต่ต้นจนจบคดีนี้เต็มไปด้วยเลือด ความรุนแรงและเลือดเย็น ทางการคิดว่านี่ส่งผลกระทบไม่ดีต่อการพัฒนาสังคมเป็นอย่างมาก แต่หู่จือและเป้าจือเป็นแสงสว่างที่อบอุ่นเพียงหนึ่งเดียวในคดีนี้
บวกกับนาวาเอกได้แก้ไขข้อมูลคดี เขาบอกว่าหู่จือและเป้าจือได้ขึ้นเรือบูลด็อกในรัฐเมนทำการค้นหาช่วยเหลือก่อน แบบนี้ทางการแคนาดาจึงตัดสินใจยื่นเรื่องรับรางวัลให้แลบราดอร์ทั้งสองตัว แน่นอนว่าพวกเขาเองก็มีเหตุผลส่วนตัวด้วย เพราะว่าในอดีตแคนาดายังไม่เคยมีสัตว์ได้รับเหรียญดิกกินมาก่อน
ตอนกลางคืนรัฐบาลได้เปิดงานปาร์ตี้รับเหรียญรางวัลขึ้น ตอนแรกคาร์เมนจูเนียร์กล่าวคำเปิดงานแล้วก็จากไป ฉินสือโอวรู้สึกว่างานเลี้ยงแบบนี้ก้ไม่เลว เขายังได้รู้จักคนเพิ่มอีกไม่น้อย
ในบรรดาคนที่ได้รับเหรียญรางวัลทั้งสี่คน ฉินสือโอวเป็นจุดโฟกัสของงานเลี้ยง คนส่วนใหญ่ต่างก็ทักทายเขา อย่างแบล็คไนฟ์ถูกมองข้ามโดยตรง ถูกปฏิบัติเหมือนเป็นบอดี้การ์ดของฉินสือโอว
ฉินสือโอวเข้าใจเหตุการณ์นี้ เหตุผลที่คนพวกนี้เข้าใกล้เขา ไม่ใช่เพราะว่าเขาได้สร้างผลงานอะไรไว้ในคดีนี้ แต่เป็นเพราะฐานะของเขา เขาเป็นหุ้นส่วนสำคัญของบอมบาร์เดียร์ เขาเป็นประธานของพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ที่เพิ่งเกิดขึ้นใหม่ ที่สำคัญที่สุดคือเขายังหนุ่ม ยังมีศักยภาพไม่จำกัด
วันที่สองเป็นวันเสาร์ ฉินสือโอวไปพบแมทธิว จินตามกำหนดการ พูดคุยกันถึงเรื่องงานของพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์
ประเด็นหลักของการประชุมครั้งนี้คือการรับสมาชิก ผ่านการคัดกรอง ทั่วแคนาดามีเจ้าของฟาร์มปลา 65 คน เข้าร่วมพันธมิตร ส่วนใหญ่ในนี้เป็นเจ้าของฟาร์มปลาในรัฐโนวาสโกเชียและรัฐนิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์ เจ้าของฟาร์มปลาบริเวณรอบมหาสมุทรแปซิฟิกเข้าร่วมพันธมิตรไม่มาก พวกเขาส่วนใหญ่กำลังสังเกตการณ์
พูดคุยเรื่องงานแล้ว สุดท้ายแมทธิว จิน ตบไหล่ฉินสือโอวเบาๆ ให้กำลังใจเขาว่า “ทำดีๆ พ่อหนุ่ม นายเป็นประธานที่ฉันสนับสนุน ฉันไม่อยากเห็นนายถูกคนอื่นไล่ลงจากตำแหน่ง”
ฉินสือโอวบอกอย่างมั่นอกมั่นใจว่า “วางใจได้ครับ ท่านรัฐมนตรีแมทธิว สมาชิกมีเพียงแค่ 65 คนเท่านั้น ผมเคยเป็นสมาชิกกรรมการการเรียนของห้องสมัยเรียนมหาวิทยาลัยมาก่อน เคยเป็นผู้นำทีม 50 คนมาก่อน ความหมายของผมคือ ผมสามารถนำทีมได้แน่”
แมทธิว จิน ฟังเขาพูดแบบนี้ มุมปากจึงอดไม่ได้ที่จะกระตุกขึ้นมา “ฉันว่านะเพื่อน นายจริงจังหน่อยจะได้ไหม? พันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ไม่ได้เอามาเล่นนะ!”
ฉินสือโอวไม่ล้อเล่นต่อ พูดว่า “โอเคครับ โอเค ท่านรัฐมนตรี ผมเพียงปรับบรรยากาศสักหน่อยเท่านั้น ผมรับปาก ผมจะปฏิบัติอย่างจริงจังกับงานนี้ ผมจะพาการประมงของแคนาดาฟื้นคืนความรุ่งเรืองดั่งในอดีต! เริ่มจากฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ เริ่มต้นทันที!”
แมทธิว จิน จ้องมองดวงตาของเขา จ้องไปกว่าสิบกว่าวินาที เขาถึงพยักหน้าอย่างพอใจว่า “นี่ถึงเป็นฉินที่ฉันอยากจะเห็น ทำอย่างสบายใจ ฉันเชื่อว่านายสามารถสร้างปาฏิหาริย์นี้ได้สำเร็จ และคงมีแต่นายเท่านั้นที่สามารถสร้างปาฏิหาริย์นี้ได้สำเร็จ!”
ฉินสือโอวหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ ที่แท้การฟื้นฟูความรุ่งเรืองของฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ดั่งในอดีต ได้กลายเป็นปาฏิหาริย์ไปแล้ว
เขาเปลี่ยนหัวข้อเรื่อง ว่า “ท่านรัฐมนตรีแมทธิว ผมอยากให้คุณรู้ว่า ผมยังหนุ่มเกินไป ในพันธมิตรคงมีคนไม่ทำตามคำสั่งของผมเป็นแน่ เจอเข้ากับเหตุการณ์แบบนี้ควรจะทำอย่างไรดี?”
เขาอยากจะวางกลอุบายให้กับแมทธิว จิน เอากระบี่อาญาสิทธิ์เล่มหนึ่งจากมือเจ้าหมอนี่ ด้ามกระบี่อยู่ในมือเขา แต่ว่าคมกระบี่ที่ฆ่าคนกลับเขียนชื่อของรัฐมนตรีเอาไว้
แต่เขาดูถูกแมทธิว จิน เกินไป เขาเป็นถึงพี่ใหญ่ของการเมือง สองมือของเขากอดประสานกันอยู่ตรงหน้าท้องน้อย เอนพิงบนเก้าอี้ แล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “ฉันเชื่อว่านายสามารถจัดการปัญหาเหล่านี้ได้ ฉันคิดว่านายน่าจะมีวิธีแล้ว เพราะว่านายเคยนำทีม 50 กว่าคนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยมาแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ฉินสือโอวแอบด่าเงียบๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาก็ไม่ต้องการกระบี่อาญาสิทธิ์แล้ว เขาต้องเตรียมความพร้อมทั้งหมดก่อนค่อยลงมือ “อย่างนั้นผมต้องการเมล็ดพันธุ์ของสาหร่ายทะเลสองชนิด ยิ่งเยอะยิ่งดี สาหร่ายเขียวใบเล็กและสาหร่ายหิมะน้ำแข็ง”
แมทธิว จิน ยักไหล่ ไม่ได้ใส่ใจกับคำขอของเขาสักนิด เขาบอกว่า “นี่มันยากมาก สาหร่ายทะเลสองชนิดนี้ต่างก็ไม่ใช่สิ่งที่จะผลิตได้ในน่านน้ำชายฝั่งทะเลทั้งสองของแคนาดา”
ท่านชายฉินหัวเราะหลังได้ยินคำนี้ อ้อมค้อมกับฉันเหรอ? ขอโทษด้วย ด้านนี้ท่านชายฉินเองเป็นก็เป็นผู้เชี่ยวชาญ “ถ้าหากไม่มีสาหร่ายทะเลที่เหมาะสม อย่างนั้นก็เลี้ยงฝูงปลาไม่รอด ไม่มีฝูงปลา ผมไม่รู้ว่าจะฟื้นฟูปริมาณปลาที่ได้ของฟาร์มปลาได้อย่างไร”
…………………………………………….