ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1489 ใครข่มใคร

การประชุมก่อตั้งพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์จัดขึ้นในห้องประชุม ก่อนหน้าตอนที่ฉินสือโอวและวินนี่มาดู พวกเขาเพียงแค่มองดูจากด้านนอก มีทหารยามเฝ้าอยู่ไม่ให้เข้าไป
ตอนนี้ฉินสือโอวแสดงบัตรอนุญาตผ่าน ทหารยามจึงรีบปล่อยผ่านทันที
เวลาที่เขามาถึงถือว่าค่อนข้างจะสายแล้ว นายกรัฐมนตรีคาร์เมนจูเนียร์ก็มาด้วย กำลังพูดคุยบางอย่างกับแมทธิว จิน เมื่อเห็นเขาปรากฏ รัฐมนตรีเก่าโบกมือเรียกให้เขาเข้าไปหา
การพบกันครั้งนี้ คาร์เมนจูเนียร์กระตือรือร้นกว่าตอนงานมอบเหรียญรางวัลมาก เขาเริ่มทักทายก่อน “สวัสดี คนหนุ่มผู้กล้าหาญ คุณเป็นผู้ชนะที่แท้จริงเสียจริง หืม?”
ฉินสือโอวยิ้มถ่อมตนว่า “ท่านเกรงใจเกินไปแล้ว ท่านนายกรัฐมนตรี ผมคิดว่าคนแคนาดาไม่ว่าคนไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่เป็นถึงนายกรัฐมนตรี คงไม่กล้าบอกว่าตัวเองเป็นผู้ชนะหรอก โดยเฉพาะผู้ชายคนนี้ยังเริ่มต้นทีละก้าวจากชั้นล่างพัฒนาจนกลายเป็นนายกรัฐมนตรีอีก”
นี่เขากำลังประจบคาร์เมนจูเนียร์ เจ้าหมอนี่ถือว่าเริ่มต้นพัฒนาจากชั้นล่างบ้าอะไรกัน พ่อของเขาก็เป็นนายกรัฐมนตรีแคนาดา สิ่งที่พึ่งก็เป็นพลังทางการเมืองของตระกูล ไม่อย่างนั้นเขากล้ารับประกันเลยว่า อย่างมากสุดคาร์เมนจูเนียร์ก็ทำได้แค่ตำแหน่งของแฮมเล็ต
คาร์เมนจูเนียร์ไม่มีวิชาอ่านใจ ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าภายในใจของเขาคิดอะไร เขายิ้มอย่างยินดีว่า “โชคดีที่ที่นี่ไม่มีนักข่าว พ่อหนุ่มน้อยของผม ไม่อย่างนั้นบทสนทนาของพวกเราคงถูกรายงานออกไป คงถูกคิดว่ากำลังยกยอกันเองเป็นแน่”
“แต่ว่า” เขาเปลี่ยนหัวข้อเรื่อง “พูดตามตรง เดิมทีผมยังมีความลังเลต่อคนที่รัฐมนตรีแมทธิวเสนอมา แต่พอเห็นผลงานบนทะเลของคุณแล้ว ผมรู้สึกว่าไม่มีใครที่จะเหมาะสมเท่าคุณอีกแล้วจริงๆ”
เห็นพบแมทธิว จิน และคาร์เมนจูเนียร์ ฉินสือโอวเดินไปยังกลุ่มคนอื่นๆ โดนัลด์เพื่อนเก่าของเขายิ้มแย้มเข้ามาสวมกอดเขา พูดเสียงดังว่า “ว้าวๆๆ ให้พวกเราดูหน่อย นี่ใครกัน? คนหนุ่มที่อายุยังน้อยก็กลายเป็นประธานพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์เป็นใครกัน?”
“ที่แท้เป็นหลานของตาฉินเจ้าของฟาร์มปลาในตำนานของนครเซนต์จอห์น เจ้าของฟาร์มปลาในตำนานคนใหม่ไชน่าฉิน!” เจ้าของฟาร์มปลาคนหนึ่งพูดอย่างร่วมมือ
ฉินสือโอวชกมัดกับคนพวกนี้ทีละคน ยิ้มบอกว่า “อย่าพูดแบบนี้ เพื่อน พวกคุณก็รู้ว่าผมเป็นหนุ่มน้อยที่ถ่อมตัวเจียมเนื้อเจียมตัว พูดแบบนี้ผมก็เขินหมดแล้ว”
เหล่าชาวประมงหัวเราะขึ้นมา พวกเขาตั้งใจสานสัมพันธ์ที่ดีกับฉินสือโอว แม้ว่าจะไม่มีความเกี่ยวข้องกับตำแหน่งประธานพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ เพียงแค่เขามีฟาร์มปลาเอกชนที่ใหญ่ที่สุดในแคนาดาและแบรนด์อาหารทะเลที่แข็งแกร่งที่สุด ก็เพียงพอให้พวกเขาทำอย่างนี้แล้ว
ทิญา นักศึกษาอกอึ๋มเดินมานำฉินสือโอวไป เธอหยิบร่างคำปราศรัยออกมาฉบับหนึ่ง แล้วบอกว่า “ฉันแก้ไขร่างทั้งคืน ข้างในมีบางจุดที่ไม่ค่อยดี ฉันก็ทำการแก้ไขแล้ว เนื้อหาที่เปลี่ยนเล็กน้อยมาก คุณดูหน่อยว่าเป็นอย่างไร?”
ฉินสือโอวดูแล้วพยักหน้าอย่างพอใจ กล่าวว่า “ดีมาก ทิญา คุณเป็นผู้ช่วยที่มีคุณภาพ”
ทิญายิ้มหวาน บอกว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของงานแล้วก็จากไป
หลังคนมาครบ การประชุมครั้งแรกก็เริ่มต้น สำนักข่าวหลายสำนักมาถึง ผู้ช่วยของแมทธิว จิน เป็นพิธีกรดำเนินงานประชุมขึ้นไปยังแท่นปราศรัย คาร์เมนจูเนียร์ แมทธิว จิน ฉินสือโอวและพี่ใหญ่กรมประมงคนอื่นนั่งอยู่ด้านหน้าแท่นปราศรัย
แมทธิว จิน เริ่มพูดก่อน จากนั้นเป็นคาร์เมนจูเนียร์ พวกเขาสองคนแบ่งกลยุทธ์ในการพูดอธิบายถึงความหมายของการก่อตั้งพันธมิตรนี้ ไม่ได้มีประโยชน์อะไร แต่ว่าทั้งสองคนพูดค่อนข้างสั้นกระชับ ดังนั้นฟังดูแล้วเหมือนพูดถึงอะไรหลายอย่าง
คาร์เมนจูเนียร์พูดจบก็จากไป ถัดมาเป็นหน้าที่ของแมทธิว จินและฉินสือโอว ทั้งสองคนมาดำเนินทิศทางของการประชุมครั้งนี้
แม้ว่าฉินสือโอวจะเคยเข้าร่วมการประชุมมาหลายรูปแบบ สถานการณ์ที่เคยเจอก็มาก แต่เวลานั้นเขาเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ วันนี้เป็นเจ้าของ ในใจจึงยังคงมีความกังวลบ้าง
ดีที่มีพี่ใหญ่อย่างแมทธิว จิน คอยคุมอยู่ แม้ว่าจะมีคนเห็นต่างแต่ก็ไม่กล้าเสนออกมาทันที ภายใต้บรรยากาศเป็นมิตรฉันดีคุณดีทุกคนดี การประชุมจึงสิ้นสุดลง
การประชุมครั้งนี้เป็นการประชุมก่อตั้ง ดังนั้นจึงไม่ได้พูดถึงโครงการพัฒนาอะไร ฉินสือโอวทำตามข้อเรียกร้องของแมทธิว จิน จากนั้นตอนบ่ายก็หาห้องประชุมใหม่อีกห้องหนึ่ง เพื่อดำเนินการประชุมเรื่องพันธมิตร
ครั้งนี้แมทธิว จิน ก็ไม่เข้าร่วมแล้ว ให้ฉินสือโอวมารับผิดชอบทั้งหมด เขาให้ทิญาเป็นพิธีกร ผู้ช่วยตัวน้อยอกอึ๋มขึ้นเวทีสุภาพเป็นธรรมชาติ เธอเกิดมาเพื่อเป็นคนทำงานนี้ ดำเนินการประชุมได้อย่างไม่มีปัญหา
แต่ว่าไม่มีรัฐมนตรีเก่าคอยคุมสถานการณ์ เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาเริ่มแสดงนิสัยดื้อรั้นและท่าทีเกียจคร้านออกมา พอการประชุมเริ่มขึ้น ข้างล่างก็มีคนพูดคุยกัน
ฉินสือโอวตบโต๊ะ เค้นเอาความน่าเกรงขามของครูประจำชั้นออกมา พูดว่า “ใครพูดอยู่ข้างล่าง? มีอะไรอยากพูด ขึ้นมาพูดบนเวทีเถอะ”
ข้างล่างไม่มีใครพูดแล้ว ต่างก็หัวเราะคิกคักมองเขาอยู่
ฉินสือโอวแนะนำแผนการทำงานช่วงนี้ของพันธมิตรต่อ ปรากฏว่าพอเขาเอ่ยปาก ด้านล่างก็มีคนพูดคุยกันอีกแล้ว
ครั้งนี้เขาเริ่มโมโหแล้ว เห็นชัดว่ากำลังต่อต้านเขาอยู่ เป็นประธานพันธมิตรก็คือหัวหน้าแก๊ง ท่านชายฉินตบโต๊ะแล้วลุกขึ้นพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ผมบอกแล้ว ใครมีความเห็นอะไร ให้ขึ้นมาเสนอด้านบน เป็นลูกผู้ชายหน่อยลุกขึ้นมา อย่าพูดซุบซิบกันอยู่ด้านล่าง พวกคุณเป็นผู้หญิงหรือไง? มีอะไรจะพูดเยอะขนาดนั้น?!”
เจ้าของฟาร์มปลาต่างก็กลัวเสียหน้า ฟาร์มปลาพูดแบบนี้ คนที่พูดก่อนหน้านี้เสียหน้าแล้ว เพราะว่าเจ้าของฟาร์มปลาอื่นต่างก็มองพวกเขาอยู่ ห้องประชุมก็ใหญ่แค่นี้ ทุกคนต่างก็รู้ว่าใครพูด
มีเจ้าของฟาร์มปลารายหนึ่งยืนขึ้นมาพูดอย่างไม่พอใจว่า “ท่านประธาน คุณแน่ใจว่ามีอะไรอยากจะพูด สามารถขึ้นไปพูดด้านบนได้?”
ฉินสือโอวดึงเก้าอี้ออก ยิ้มอย่างสดใสว่า “บอกอย่างชัดเจนแล้ว เป็นลูกผู้ชาย ก็ลุกขึ้นมา”
เจ้าของฟาร์มปลาคนนั้นเดินขึ้นไปพูดอย่างไม่ยี่หระว่า “งั้นได้ เมื่อครู่ผมถามข้างล่างว่า มีใครรู้บ้างว่าห้องน้ำที่นี่อยู่ที่ไหน? กลางวันผมกินเยอะไป ตอนนี้ท้องไส้ไม่ค่อยดี”
พวกชายสูงวัยด้านล่างหัวเราะขึ้นมา มีไม่น้อยที่ใช้สายตาสัพยอกมองดูฉินสือโอว รอเขาขายหน้า
เห็นชัดว่า คนส่วนใหญ่ไม่ยอมรับประธานที่เป็นคนหนุ่มเชื้อชาติจีนเช่นนี้ แม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นเจ้าของฟาร์มปลาที่ใหญ่ที่สุดในแคนาดา แม้ว่าเขาจะมีอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉิน แม้ว่าพวกเขาอยากจะมีสัมพันธ์ที่ดีกับเขา แต่ว่าในใจก็อยากจะดูเขาขายหน้าอยู่
สายตาของคนพวกนี้ฉินสือโอวทำเหมือนมองไม่เห็นอย่างนั้น ใบหน้าเขายังคงมีรอยยิ้มสดใสอยู่ บอกกับชายคนนั้นว่า “เดินออกประตูไปห้องน้ำอยู่ซ้ายมือ เดินไปประมาณยี่สิบเมตรก็ถึงแล้ว”
เจ้าของฟาร์มปลานั่นจงใจพูดขอบคุณ จากนั้นเดินออกไปบอกจะไปเข้าห้องน้ำ
พอเขาจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าของฉินสือโอวก็พลันหายไป ถามว่า “ยังจะมีใครอยากเข้าห้องน้ำอีกไหม?”
เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาบ้างหมอบอยู่บนโต๊ะอย่างเกียจคร้าน บ้างก็เอนหลังบนเก้าอี้ พวกเขาสองสามคนส่ายหัว แล้วถกเถียงกันวุ่นวายเสียงดังขึ้นมา
เห็นดังนี้ ฉินสือโอวพยักหน้า บอกกับทิญาว่า “ล็อกประตูจากด้านใน!”
ได้ยินคำนี้ มีคนบอกอย่างประหลาดใจว่า “ท่านประธาน ธอร์ยังไม่ได้…”
“หุบปาก!” ฉินสือโอวตบโต๊ะอย่างแรงแล้วเอ่ยว่า “ผมบอกอย่างชัดเจน ใครอยากจะพูด ก็ให้มาตรงตำแหน่งของผม!”
……………………………………..