ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1491 ซื้อฟาร์มปลาอีก

ที่จริงหัวข้อประชุมวันนี้มีเพียงข้อเดียว นั่นก็คือฉินสือโอวมาเบ่งบารมี อย่างน้อยเจ้าของฟาร์มปลาพวกนี้ก็ยำเกรงเขา แถมยังหลงใหลไปกับคำสัญญาของเขาอีก แต่ล่ะคนเชื่องเสียยิ่งกว่าหมา
สิ่งที่ทำให้ฉินสือโอวแปลกใจเล็กน้อยก็คือเจ้าหน้าที่กรมประมงในพันธมิตรกลับไม่ได้ยื่นมือเข้ามาแทรกแซงการเป็นประธานที่ประชุมของเขา ไม่ว่าจะเป็นการที่เขาทยอยไล่สมาชิกออกก่อนหน้านี้หรือคำสัญญาในตอนหลัง พวกเขาก็เพียงแต่ฟังอยู่ด้านล่างเงียบๆ ราวกับเป็นคนนอก
แต่แบบนี้ก็ดีเลย การประชุมจบลงด้วยบรรยากาศปรองดอง หลังจากนั้นฉินสือโอวก็ออกจากห้องประชุม พอเขาเพิ่งออกนอกประตูก็ได้รับโทรศัพท์จากแมทธิว จิน “เฮ้ พ่อหนุ่ม จัดประชุมเป็นอย่างไรบ้าง?”
ฉินสือโอวพูดด้วยความประหลาดใจ “นี่คุณ คุณเป็นรัฐมนตรีกรมประมงหรือว่าเป็นผู้บัญชาการทหารบกกององครักษ์เสื้อแพร?”
“อะไรนะ? บัญชาการอะไร?” แมทธิว จินถามเพราะฟังไม่ชัด
ฉินสือโอวหัวเราะออกมา “ไม่มีอะไร ผมหมายถึงว่าการประชุมครั้งนี้ดำเนินไปได้ด้วยดีและประสบความสำเร็จมาก คุณมีอะไรจะใช้ผมอีกไหม? ถ้าไม่มีก็ช่วยกรุณารีบส่งเมล็ดสาหร่ายทะเลมาให้ผมสักที ผมจะนำอุตสาหกรรมประมงของแคนาดาให้รุ่งโรจน์!”
แมทธิว จินได้ส่งคนมาแฝงตัวในที่ประชุมอย่างเห็นได้ชัด แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เขาไม่สามารถเชื่อในความสามารถของฉินสือโอวได้อย่างเต็มที่ จึงส่งคนของตัวเองมาคอยรายงานสถานการณ์ให้เขารู้เพื่อที่เขาจะได้สอดส่องดูแลพันธมิตร ก็เป็นอะไรที่พอเข้าใจได้
พอฉินสือโอวรายงานผลการประชุมกับแผนงานเรียบร้อย แมทธิว จินก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ให้ตัวเขารู้ว่าควรทำอย่างไรต่อก็พอ
หลังวางสายเขาก็กลับโรงแรม วันที่สองก็มุ่งหน้าไปที่กรมประมงเพื่อเอาเอกสารจำนวนหนึ่งและเซ็นใบรับเมล็ดสาหร่ายสีเขียว แบบนี้ก็หมดธุระที่ออตตาวาแล้ว และออกเดินทางกลับในวันถัดไป
หลังจากกลับมาถึงฟาร์มปลา ฉินสือโอวก็เรียกรวมลูกน้องหน่วยก้านดีสองสามคนมาแล้วพูดขึ้นว่า “ฟังให้ดีนะเพื่อนทั้งหลาย ฟาร์มปลากำลังจะขยายอาณาเขต เลือกฟาร์มปลาใหม่มาที่หนึ่ง ฉันจะซื้อมัน!”
แบรนดอนโอนเงินจำนวนมหาศาลจากเรือขนทองอับปางมาให้เขาแล้ว มากถึง 1.6 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ เกือบ 200 ล้านดอลลาร์แคนาดา เดิมทีเขาตั้งใจใช้เงินก้อนนี้ชำระคืนเงินกู้ แต่ตอนนี้มีประโยชน์อย่างอื่น
ได้ยินคำพูดของเขา ชาร์คและคนอื่นๆ ก็ตกใจยกใหญ่จึงถามขึ้น “บอส บอสจะขยายอาณาเขตฟาร์มปลา?”
ฉินสือโอวพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ ทุกคนมาหารือกันหน่อย ที่ไหนมีฟาร์มปลาเหมาะๆ ให้ซื้อได้บ้าง ครั้งนี้ฟาร์มปลาจะไม่ได้เอาไว้เลี้ยงปลา แต่เอาไว้เพื่อเพาะเลี้ยงสาหร่ายทะเลแล้วเอามาทำอาหารปลา”
บูลเกาหัวแล้วพูดขึ้น “บอส ผมไม่ได้ตั้งใจล่วงเกินคุณนะ แต่ผมไม่เข้าใจ ทำอาหารปลาทำเงินได้ด้วยเหรอ? เราเลี้ยงปลาดีกว่าเป็นไหนๆ? อีกอย่างผมบอกข่าวดีบอสข้อหนึ่ง เราเจอฝูงปลาค็อดอาร์กติกที่ฟาร์มปลา!”
“ใช่บอส พวกเราเพิ่งเจอว่ามีฝูงปลาค็อดอาร์กติกที่ฟาร์มปลา! “นั่นน่ะฝูงใหญ่มากเลย ให้ตายสิ ตอนนี้ผมยังรู้สึกว่าฝันไปอยู่เลย! ใช่ไหมล่ะ? ตอนนั้นน่ะผมตะลึงไปเลยผมนึกว่ามองผิดเสียอีก”
เหล่าชาวประมงพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น ฉินสือโอวแอบเซ็งในใจ ความสามารถในการเปลี่ยนหัวข้อของเจ้าพวกนี้ช่างแก่กล้าจริงๆ เพียงแต่เขาจำเป็นต้องทำท่าตื่นเต้นไปตามทุกคน เพราะนี่ถึงจะเป็นปกติของคน ถ้าคนเรารู้ว่าฟาร์มปลาของตัวเองมีฝูงปลาธรรมชาติมาแต่ทำท่าทีเฉยๆ ก็ไม่ปกติ
ตื่นเต้นเสร็จแล้วฉินสือโอวก็พูดหัวข้อก่อนหน้านี้ต่อ ให้พวกเขาใช้คอนเนคชั่นไปสืบหาฟาร์มปลาส่วนตัวที่กำลังประกาศขาย พิกัดพยายามให้ค่อยไปทางใต้ แบบนี้ถ้าไม่ใช่อ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ก็เป็นแถบทะเลรัฐโนวาสโกเชีย อุณหภูมิน้ำสูงกว่าหน่อย เหมาะต่อการเจริญเติบโตของสาหร่ายทะเลมากกว่า
สองวันหลังจากนั้นฉินสือโอวก็หาตำแหน่งฟาร์มปลาแห่งใหม่ในขณะที่ให้ผู้จัดการบริษัท ดิค พันธุ์พืชน้ำทะเล บิล ช่วยเขาเตรียมเมล็ดจำนวนมากโดยเฉพาะสาหร่ายสีน้ำตาล
นอกจากใช้คอนเนคชั่นของเหล่าชาวประมงแล้ว ฉินสือโอวยังปล่อยข่าวนี้ออกไปในพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ด้วย แต่เขาไม่ค่อยคาดหวังเจ้าพวกนี้สักเท่าไร จนกว่าเขาจะพาฟาร์มปลาในอาณัติของพันธมิตรให้ร่ำรวย คนพวกนี้ก็ไม่เชื่อถือเขา
โดนัลด์และคนอื่นๆ ช่วยเขาดำเนินเรื่องจากใจจริงๆ แอนดรูว์ ทัคเกอร์เจ้าของฟาร์มปลาอีกคนที่พอจะสนิทกับเขาโทรมาบอกว่าทางเขามีฟาร์มปลาหนึ่งที่พอใช้ได้ เนื้อที่กว้างขวาง ตำแหน่งก็เหมาะสมจึงเชิญเขามาดูตอนสุดสัปดาห์
ฟาร์มปลาที่แอนดรูว์พูดถึงตั้งอยู่ที่แมรีส์ทาวน์ซึ่งเป็นพื้นที่แถบใต้ของเกาะนิวฟันด์แลนด์ พิกัดค่อนไปทางแถบใต้มากกว่านครเซนต์จอห์นสักหน่อย ตั้งอยู่ในอ่าว
ฉินสือโอวดูตำแหน่งบนแผนที่และวิเคราะห์ข้อมูลฟาร์มปลาที่แอนดรูว์ส่งมาให้เรียบร้อยเสร็จเขาก็สนใจฟาร์มปลานี้ขึ้นมา สุดสัปดาห์ก็นั่งเฮลิคอปเตอร์เดินทางไปดู
สำหรับเขาแล้วฟาร์มปลานี้ถือว่าเหมาะสุดๆ เพราะว่าตั้งอยู่ในอ่าว ตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ดังกล่าวนำไปสู่ปริมาณออกซิเจนในน้ำทะเลต่ำ ไม่เหมาะกับการเลี้ยงปลากุ้ง ดังนั้นราคาจึงค่อนข้างถูก
และบังเอิญ สภาพแวดล้อมออกซิเจนต่ำแบบนี้กลับเหมาะกับการปลูกสาหร่ายทะเล เพราะสาหร่ายทะเลเป็นพืช พวกมันสังเคราะห์แสงได้ ที่ต้องการคือคาร์บอนไดออกไซด์และสารอาหาร แถบทะเลในอ่าวอุดมไปด้วยพวกนี้พอดี ดังนั้นจุดที่เกิดปรากฏการณ์สาหร่ายสะพรั่งได้ง่ายจึงมักเป็นในอ่าว
ข้อเสียของฟาร์มปลาแห่งนี้อยู่ที่เนื้อที่เล็กไปหน่อย ชายฝั่งยาวแค่แปดกิโลเมตร แนวยื่นลงทะเลหกสิบกิโลเมตร รวมพื้นที่ทั้งหมดไม่ถึงห้าร้อยกิโลเมตร
ฉินสือโอวอยากใช้พลังโพไซดอนทำผู้จำหน่ายอาหารปลาในบ้านที่ใหญ่ที่สุดในแคนาดา ช่วยพัฒนาคุณภาพอาหารทะเลของฟาร์มปลาในพันธมิตรโดยเฉพาะ ฉะนั้นเลยต้องการฟาร์มปลาใหญ่ๆ จะได้บูรณะเป็นฟาร์มทะเล
แต่ว่ามีให้ใช้ก็พอ เขาไปรับแอนดรูว์เสร็จก็บินมาที่ฟาร์มปลาที่แมรีส์ทาวน์นี้ ชื่อของฟาร์มปลาคือ ‘โกลเด้นเบย์’ ชื่อก็ค่อนข้างอลังการ แต่ตอนที่เฮลิคอปเตอร์บินผ่านเขาก็เห็นว่าโครงสร้างพื้นฐานในฟาร์มสภาพแย่มาก มีแค่ท่าเรือพังๆ กับกระท่อมไม้ไม่กี่หลัง
ฟาร์มปลาแห่งนี้เป็นของสองพี่น้อง พี่ชายชื่อคามาล มินสกี้ น้องชายชื่อซูลา มินสกี้ อายุราวๆ สี่สิบทั้งคู่ พอพวกเขาพบกับฉินสือโอวก็บอกว่าทั้งสองคนมีปัญหากัน ค้าขายร่วมกันไม่ได้อีกต่อไป ก็เลยอยากจะขายฟาร์มปลาแล้วแบ่งเงินแยกย้ายกัน
โครงสร้างพื้นฐานฟาร์มปลาแย่มาก ไม่มีอะไรน่าดู แต่ฟาร์มปลามีตาข่ายล้อมอยู่ไม่น้อย เอาไว้ใช้เพาะเลี้ยงปลาทะเลโดยเฉพาะ อวนล้อมจับมากมายแบบนี้ก็หมายความว่ามีปลากุ้งที่กำลังเลี้ยงอยู่ไม่น้อย
ฉินสือโอวปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไปสำรวจดู แต่ก็ต้องผิดหวัง มีแค่อวนล้อมจับแถวนอกชายฝั่งที่มีปลาค็อดอยู่บ้าง พวกปลาที่พบได้บ่อยในมหาสมุทรแอตแลนติกอย่างปลาแฮร์ริ่ง อวนในแถบน้ำลึกไม่มีปลากุ้งเท่าไร
แต่เขาก็ไม่ได้กะจะเอามาเพาะเลี้ยงอะไรจึงถามไปแบบไม่ใส่ใจ “พวกคุณอยากขายฟาร์มปลานี้ด้วยราคาเท่าไร?”
ซูลาเกาจมูกแล้วพูดว่า “คุณก็รู้นะเพื่อน พวกเราขายฟาร์มปลาทิ้งก็เพราะอยากแยกทางกัน ที่จริงถ้าพูดจากใจ ผมไม่ยินดีขายมันเลย ฟาร์มปลานี้แจ๋วมากเลยนะ ทำเลที่ตั้งดี ใกล้เมืองมากๆ เพื่อนบ้านก็เป็นมิตร…”
บลาๆๆ คนคนนี้พูดพล่ามมาเยอะแยะหลักๆ ก็พูดถึงว่าฟาร์มปลานี้ดีแค่ไหน เขาผูกพันกับฟาร์มอย่างไร ทำเอาฉินสือโอวฟังจนเซ็ง
เขาไม่ได้พูดแทรกเหตุเพราะมารยาทและตั้งใจฟังเจ้าหมอนี่พูดต่อไป รอจนเขาพูดจบถึงออกปากถามต่อ “ราคาเท่าไรครับ?”
“ราคาของเราสมเหตุสมผลมาก 50 ล้านดอลลาร์แคนาดา!”
………………………………