ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 208 ได้รับเงินแล้ว

บทที่ 208 ได้รับเงินแล้ว
โดย
Ink Stone_Fantasy

เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีปัญหาอะไร ฉินสือโอวจ่ายเงินส่วนที่เหลือให้คณะก่อสร้างวิล เงินก้อนโตจำนวน 5.5 ล้านก็ได้บินหายไป
เมื่อได้รับเงินส่วนที่เหลืออย่างง่ายดายเช่นนี้ ก็ไม่แปลกที่วิลผู้เคร่งขรึมจะดีอกดีใจ เขาเดินเข้าไปกอดฉินสือโอว และเชิญเขา และเชิญฉินสือโอวไปเที่ยวบ้านเขา
“พาภรรยาคนสวยของนายไปด้วยล่ะ ฉันอยากให้ภรรยานายได้ไปเห็นบ้านของฉัน แม้ฉันจะไม่มีคฤหัสถ์หลังโตแบบนาย แต่บ้านเล็กๆ ของฉันก็มีรสนิยม หวังว่าฉินจะไม่ปฏิเสธคำเชิญของฉันนะ” วิลจับมือฉินสือโอวและพูดด้วยความจริงใจ
ฉินสือโอวยิ้ม “ไม่มีปัญหา พรรคพวก เดี๋ยวฉันจัดการกับงานในมือก่อน ถึงเวลานั้นเราค่อยติดต่อกันทางโทรศัพท์ ฉันจะไปเที่ยวบ้านนาย”
ชาร์คและซีมอนสเตอร์อยู่ปลายท่าเทียบเรือบล็อคคอนกรีต สายลมพัดโชย ทำให้เสื้อยืดของทั้งสองราวกับกำลังเต้นระบำ ฉินสือโอวเดินไปหาพวกเขา ดวงตาของทั้งสองแดงก่ำ เขาตำใจ และถามว่า “พวกนายเป็นริดสีดวงที่ตาเหรอ?”
สำหรับเขาแล้ว เขาทั้งสองคนเป็นชายแกร่ง ไม่ว่าจะเจอกับพายุหรือลมฝนพวกเขาก็เป็นชายชาตรีที่อดกลั้นกับความยากลำบาก จึงแกล้งหยอกเล่นว่าพวกเขาเป็นริดสีดวงตา
แต่ทำให้เห็นถึงความแตกต่างทางวัฒนธรรมระหว่างจีนกับแคนาดาอีกครั้ง ชาร์คกล่าวว่า “ไม่ใช่ครับ บอส ตาของผมไม่ได้เป็นอะไร ผมร้องไห้เพราะความรู้สึกตื้นตันใจ คุณรู้ไหมว่าท่าเรือแห่งนี้มีความหมายกับเมืองแฟร์เวลยังไง? มีความหมายว่าการมีชีวิตใหม่อีกครั้ง!”
ฉินสือโอวพูดในใจว่าแกอย่าทำมาเป็นพูดดี อ้างถึงเรื่องศีลธรรม ฉันสร้างท่าเรือมาเพื่ออำนวยความสะดวกในการจับปลา แกมาพูดถึงเรื่องการมีชีวิตใหม่อีกครั้งทำไม?
แต่ต่อมา เมื่อเขาเข้าไปซื้อของในเมืองจึงพบว่า เป็นอย่างที่ว่าจริงๆ สิ่งแรกที่ชาวเมืองถามเขาก็คือเรื่องเกี่ยวกับท่าเรือ ท่าเรือสมัยใหม่สองแห่งนี้ดูเหมือนจะกลายเป็นแลนด์มาร์กของเมืองนี้ไปแล้ว
ความจริงแล้วเรื่องนี้ไม่ได้ซับซ้อนอะไร เมื่อมีท่าเรือน้ำลึก เรือขนาดใหญ่จึงจะสามารถมาจอดเทียบท่าได้ เกาะแฟร์เวลตั้งอยู่ทางใต้สุดของแคนาดา จากที่นั่นไปทางทิศใต้อีกก็คือเมืองบอสตันประเทศสหรัฐอเมริกา ไปทางทิศตะวันตกคือเมืองออกัสตาประเทศสหรัฐอเมริกาเช่นกัน ความจริงแล้วตำแหน่งที่ตั้งสำคัญมาก ถือเป็นช่องทางติดต่อสื่อสารทางทะเลระหว่างสองประเทศเลยล่ะ
เมื่อเหตุนี้ เรือของประเทศแคนาดาและประเทศสหรัฐอเมริกาสามารถมาพักเรือที่นี่ เพียงแต่ขาดแคลนท่าเรือน้ำลึก เรือใหญ่ไม่สามารถมาจอดเทียบท่าได้ ทำได้แต่อ้อมไปทางนครเซนต์จอห์น
อย่าดูถูกระยะทางช่วงนี้เชียวล่ะ สำหรับเรือขนาดใหญ่ที่มีน้ำหนักรวมกว่าพันกว่าหมื่นตันเหล่านี้ ตัวเลขของค่าน้ำมันดีเซลที่ใช้ไปกับระยะทางหนึ่งพันเมตรน่ากลัวมาก หากสามารถพักเรือที่เกาะแฟร์เวลได้ พวกเขาไม่มีทางไปที่นครเซนต์จอห์นหรอก
ฉินสือโอวไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน หลังจากพอเข้าใจแล้วเขาก็รู้สึกกลัดกลุ้มใจ เพราะเขาไม่ต้องการให้มีเรือจำนวนมากมาจอดเทียบท่าที่ฟาร์มปลาของเขา ไม่เพียงแต่จะทำลายชีวิตที่สงบสุขของเขา อาจเกิดกรณีพิพาทได้ง่ายด้วย
ดีที่ท่าเรือของเขาเพิ่งจะสร้างเสร็จไม่นาน ในระยะนี้ยังไม่มีเรือมาจอดเทียบท่า
ด้วยเหตุนี้ เขาตัดสินใจนำเรือของตนมาจอด เรือประมงค์ฮาวิซทต่อเสร็จนานแล้ว แต่จอดไว้ในอู่ต่อเรือตลอดมา เขาต้องหาเวลานำเรือประมงของตนกลับมา
เนื่องจากท่าเทียบเรือบล็อคคอนกรีตเหยียดตรงลงไปในมหาสมุทรเป็นระยะทาง 500 เมตร ระยะทางนี้เหมาะสำหรับการตกปลาและตกปูมาก ในวันถัดไปชาร์คก็เตรียมคันเบ็ดและมุ่งตรงไปตกปลาอย่างกระตือรือร้นและดีใจ
เมื่อเขาจัดการกับลำไส้ใหญ่และลำไส้เล็กของหมูป่าเรียบร้อยแล้ว กำลังจะออกเดินทาง ฉินสือโอวเดินมาทางเขา และทำเขาว่าจะทำอะไร
ชาร์คอธิบายพักหนึ่ง ฉินสือโอวเหลือบไปเห็นลำไส้ที่เขาจัดการเรียบร้อยพอดีก็ยิ้มในทันที หลังจากแย่งมันไปได้ก็พูดว่า “พรรคพวก นายไปซื้อเหยื่อตกปลาเถอะ ฮ่าๆ ของเหล่านี้เป็นของบอสแล้ว”
ชาวแคนาดาไม่ทานเครื่องในสัตว์ สำหรับไส้หมูยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตั้งแต่ฉินสือโอวมาอยู่ที่เกาะแฟร์เวลยังไม่ได้กินไส้อ่อนผัดพริกเลย ครั้งนี้ได้รับความช่วยเหลือจากชาร์ค เขาสามารถรำลึกถึงความหลังสักหน่อยแล้ว
ชาร์คพูดไม่ออกบอกไม่ถูก พูดว่า “บอส นี่มันสกปรกมากนะ จะกินได้ยังไง?”
ฉินสือโอวกะพริบตาแล้วพูดว่า “นี่เป็นความชอบ เข้าใจไหม? เป็นอาหารขึ้นชื่อในบ้านเกิดฉันเชียวล่ะ อย่าว่าแต่ลำไส้ใหญ่เลย แม้แต่เต้าหู้ทอดเหม็นฉันก็เคยกิน”
ชาร์คส่ายหน้าแล้วเดินจากไป เต้าหู้ทอดเหม็นคืออะไรกัน? สำหรับเขาแล้วอาหารจีนดูเข้าใจยากกว่าตารางธาตุเสียอีก
ตอนเที่ยง ขณะที่ฉินสือโอวกำลังจะลงมือทำเมนูไส้ผัดในห้องครัวอย่างมีความสุข โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น ขณะนั้นมือของเขาเต็มไปด้วยน้ำมัน จึงตะโกนออกไปว่า “วินนี่ โทรศัพท์!”
วินนี่วิ่งเข้าไป ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปก็รีบอุดจมูก ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “พระเจ้า ฉงต้าถ่ายหนักในนี้เหรอ? ทำไมเหม็นอย่างนี้ล่ะ?”
ฉงต้าที่เดินตามเธอมาทำท่าอุดจมูกตาม แต่ไม่รู้ว่าตนได้สูดกลิ่นนั้นเข้าไปเต็มๆ แล้ว
ฉินสือโอวหัวเราะ เมื่อวินนี่ยืดตัวไปมองก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเอามือออกจากจมูกแล้วพูดว่า “อ้อ คุณกำลังจะทำเมนูไส้หมูเหรอ? คุณปู่ของฉันชอบทาน จำได้ว่าในตอนเด็ก คุณปู่และคุณย่าเคยทะเลาะกันเพราะสิ่งนี้”
เมื่อรับโทรศัพท์ วินนี่ปิดไมโครโฟนและพูดกับฉินสือโอวว่า “สายจากเบลค เขาต้องการคุยกับคุณ”
ฉินสือโอวรู้แล้ว ว่าผลเกี่ยวกับเงิน จึงล้างมือให้สะอาดแล้วมารับโทรศัพท์
ตามที่คิดไม่มีผิด เบลคบอกเขาว่า เมื่อเงินผ่านกระบวนการกลั่น น้ำหนักสุทธิในตอนนี้คือ 98 ตัน สกัดส่วนอื่นๆ ได้กว่าสองตัน ให้เขาแวะไปดูหน่อย แล้วรับเงินด้วย
สำหรับผลครั้งนี้ ฉินสือโอวไม่มีความสงสัยใด เพราะก่อนหน้านี้ที่เขานำเงินไปตรวจสอบในเมือง เถ้าแก่บอกเขาแล้วว่าเงินนี้ไม่ได้บริสุทธิ์ร้อยละร้อย มีส่วนผสมอื่นๆ ไม่น้อย
แม้ฉินสือโอวจะเชื่อใจเบลคมาก แต่บางขั้นตอนก็ไม่ควรละ เขาตอบกลับไปว่าจะนั่งเครื่องบินไปออตตาวาในวันพรุ่งนี้ ค่อยคุยเรื่องนี้กันวันพรุ่งนี้
วันรุ่งขึ้น ฉินสือโอวพาเออร์บักและนีลเซ็นบินไปออตตาวาด้วย เดิมทีเขาอยากพาวินนี่ไปด้วย แต่วินนี่ปฏิเสธ และอธิบายว่า “คุณไปคุยเรื่องธุรกิจ ให้ฉันไปด้วยทำไม? ที่สำคัญคือ หากเราไปกันทั้งคู่ ใครจะดูแลลูกๆ ล่ะ?”
เหตุผลนี้ไม่เลว ให้วินนี่อยู่ดูแลฉินโซ่วทั้งหลาย ฉินโซ่วจริงๆ
การกลั่นเงินถูกบันทึกไว้ตลอด และมีข้อมูลทางสถิติที่แน่ชัดในแต่ละขั้นตอน เออร์บักดูข้อมูลทางสถิติเหล่านี้แล้วก็พยักหน้าและบอกว่าไม่มีปัญหาอะไร เมื่อเป็นเช่นนี้ ฉินสือโอวก็ลงนามบนสัญญาจำหน่ายเงินอย่างว่าง่าย
เดิมทีมันเป็นเงิน 100.52 ตัน หลังผ่านกระบวนการกลั่น เหลือ 98.2222 ตัน ซึ่งก็คือเงิน 98222.2 กิโลกรัม คิดตามราคาเงินระหว่างประเทศในปัจจุบัน  0.6152 ดอลลาร์แคนาดาต่อกรัม เงินที่ฉินสือโอวจะได้รับเท่ากับ 60.19 ล้านดอลลาร์แคนาดา
60 ล้านดอลลาร์แคนาดาเท่ากับเท่าไร? 300 ล้านหยวน!
หักค่าใช้ค่าอื่นๆ ออก 4% ฉินสือโอวยังคงได้รับเงิน 60 ล้านดอลลาร์แคนาดา
เขากำลังลงนาม ทางอลันก็กำลังรวมยอดสุดท้าย นี่ก็คือข้อดีของการทำงานอย่างเป็นระบบ สามารถจัดการหลายอย่างพร้อมกันในเวลาเดียวกัน สะดวกมาก
ตระกูลของเบลคและตระกูลของอลันสนิทกันมาก ธนาคารที่บริษัทจัดประมูลริชชี่ใช้ก็คือธนาคารมอนทรีออล ดังนั้น ในตอนนี้เบลคจึงแนะนำให้ฉินสือโอวใช้ธนาคารมอนทรีออล
การทำธุรกรรมเงินครั้งนี้ เบลคได้ส่วนแบ่งไม่มากเท่าไร เขาเพียงเพื่อช่วยอลันเท่านั้น
แต่แน่นอนว่า เขาเองก็มีจุดประสงค์อื่นเช่นกัน นั่นก็คือกระชับความสัมพันธ์ระหว่างเขาและฉินสือโอว ไม่มีใครอยากปฏิเสธการเป็นเพื่อนกับมหาเศรษฐีร้อยล้านหรอก โดยเฉพาะมหาเศรษฐีร้อยล้านที่มีอายุต่ำกว่า 30 ปี!
ภายใต้การเป็นพยานของธนาคารมอนทรีออลและสำนักงานสำรองโลหะมีค่าออตตาวา เงินล็อตนี้ได้ถูกเก็บไว้แล้ว หลังจากนั้นไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ฉินสือโอวก็ได้รับโทรศัพท์จากฝ่ายบริการของสำนักงานใหญ่ธนาคารมอนทรีออล ยอดเงินชำระ!
เมื่อได้รับเงิน 60 ล้าน ฉินสือโอวไม่ได้แสดงสีหน้าตื่นเต้นและดีใจใดๆ เขาทำหน้านิ่งเฉยตั้งแต่ต้นจนจบ
สิ่งนี้ทำให้เบลครู้สึกประหลาดใจ เขาคิดว่าฉินสือโอวเป็นเพียงบุคคลที่รวยชั่วข้ามคืน แต่ดูเหมือนไม่ง่ายอย่างที่คิด เขาลองถามใจตัวเอง หากตนได้รับเงิน 60 ล้าน ไม่นิ่งเฉยอย่างนี้แน่นอน
ความจริงแล้ว ฉินสือโอวไม่เพียงแต่นิ่งเฉย ยังแอบบ่นในใจด้วย!
ให้ตายเถอะเขาถูกกูเกิลหลอกแล้วล่ะ ในคืนที่เขาพบเงินเขาได้เข้าไปหาราคาเงินในกูเกิล ไม่รู้ว่าเป็นเว็บไซต์ตั้งแต่ปีไหน ในนั้นเขียนว่าราคาเงิน 0.8 ดอลลาร์แคนาดาต่อกรัม ความจริงไม่ใช่อย่างนั้น!
เดิมทีฉินสือโอวคิดว่าครั้งนี้ตนจะสามารถกลายเป็นมหาเศรษฐีร้อยล้านได้ แต่พบว่า เขายังอยู่ห่างจากมหาเศรษฐีร้อยล้านระยะหนึ่ง การสร้างฟาร์มปลา ซื้อรถที่ใช้ในฟาร์มปลา เพิ่มสายพันธุ์ปลาทะเลและเมล็ดพันธุ์หญ้าทะเล และค่าภาษีที่เสียไป เขาใช้เงินไปแล้ว 28 ล้านดอลลาร์แคนาดา!
เงินประมูลรูปวาดชื่อดังและรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ครั้งล่าสุดของเขาได้ไม่ถึง 30 ล้าน ดังนั้นบวกกับ 60 ล้านในครั้งนี้ก็ไม่ถึงร้อยล้าน
แต่เบลคและคนอื่นๆไม่ได้คิดอย่างนี้ พวกเขานับสินทรัพย์อย่างฟาร์มปลาของฉินสือโอวด้วย ดังนั้นในสายตาของเขาและอลัน ฉินสือโอวมีทรัพย์สินกว่าร้อยล้าน
เออร์บักช่วยฉินสือโอวจัดการขั้นตอนที่เหลือของการขายเงิน เบลคยื่นมือไปโอบไหล่ของเขาแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ ฉิน ฉันเตรียมงานเลี้ยงไว้ให้นาย ไปฉลองให้กับมหาเศรษฐีร้อยล้านที่อายุน้อยที่สุดในนิวฟันด์แลนด์กันเถอะ!”
……………………………………….