ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1559 พวกเรากลับกันก่อน

โชคดีที่เครื่องปรับอากาศร้อนเย็นยังดีอยู่ ตัวเครื่องยังใช้งานได้ดี เครื่องคอมเพรสเซอร์ เครื่องทำความเย็น ระบบท่อ เครื่องไอน้ำ เครื่องยนต์หลักทั้งสี่ล้วนไม่มีปัญหา หลังจากเปลี่ยนน้ำยาทำความเย็นแล้ว ชาร์คบอกว่ายังสามารถใช้ได้อีกห้าปีถึงหกปีได้ไม่มีปัญหา
การเปลี่ยนเครื่องปรับอากาศร้อนเย็นค่อนข้างง่าย แต่ฉินสือโอวไม่ได้เปลี่ยน ใช้ไปก่อนแล้วกัน อีกสักห้าหกปีค่อยว่ากัน
เมื่อต้องซ่อมท่อให้ความร้อนด้วย เขาจึงทำการสำรวจท่อดูรอบหนึ่ง ดูว่ามีความเสี่ยงที่จะอุดตันหรือรั่วบ้างไหม ผ่านฤดูหนาวไปแล้ว ท่อเย็นอาจจะแข็งจนแตกก็สามารถเป็นไปได้
เพราะอากาศที่หนาวเย็น ท่อลำเลียงของเกาะนิวฟันด์แลนด์จึงไม่เหมือนกับประเทศจีนที่เป็นท่อแบบชั้นเดี่ยว แต่มีทั้งหมดสองชั้น ชั้นนอกจะถูกทำให้เย็นจนร้าวหรือแตกก่อน เมื่อเป็นแบบนั้นแล้ว ท่อชั้นเดียวก็ยังสามารถใช้ต่อไปได้ เพียงแต่มีโอกาสที่จะเกิดการทำงานผิดพลาดได้เท่านั้น
ถ้าท่อลำเลียงน้ำเกิดการรั่วขึ้นมา สำหรับบ้านพักที่สร้างจากไม้แล้วก็คือปัญหาที่ใหญ่มาก แถมบ้านหลังนี้ยังเก่าขนาดนี้แล้วด้วย
นอกเหนือจากนี้ การที่น้ำรั่วไม่เพียงแต่ทำลายพื้นไม้และผนังเท่านั้น หากว่าเกิดซึมลงไปในพื้นดินแล้วล่ะก็ ยังสามารถทำลายรากฐานได้อีกด้วย
หลังจากตรวจเช็ครอบหนึ่งแล้วพบว่าท่อลำเลียงน้ำไม่มีปัญหาแตกหัก แต่ว่าการที่อุปกรณ์จะเก่านั้นเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ ข้อต่อหลายๆ จุดที่ยังใช้ข้อต่อเหล็กแบบเก่าอยู่ พอเปิดออกดูเท่านั้นก็พบว่าข้างในเต็มไปด้วยสนิม
ที่แบบนี้ทำให้เกิดแบคทีเรียได้ง่าย ฉินสือโอวมองไปที่ท่อหม้อไอน้ำ แล้วกัดฟันบอกว่าเปลี่ยนไปเลยทีเดียวแล้วกัน เปลี่ยนท่อน้ำไปด้วย ทำการซ่อมแซมครั้งใหญ่ไปเลย
เมื่อเห็นแบบนี้ แม้แต่ชาร์คเองก็ส่ายหัวด้วย “บอสครับ ไม่ก็คุณสร้างบ้านพักใหม่ไปเลยดีกว่านะครับ”
วิลหัวเราะแล้วพูดว่า “ผมช่วยคุณเอง”
“ลดให้ได้ไหม?” ฉินสือโอวถาม
วิลพูดว่า “แน่นอน ลดให้แบบเข้ากระดูกเลย”
“ฟัคยู!” ฉินสือโอวชูนิ้วกลางขึ้นมา ในเมื่อเขาตัดสินใจที่จะซ่อมแซมบ้านพักแล้ว ก็จะไม่สร้างหลังใหม่แน่นอน บ้านพักหลังนี้ก็อยู่สบายดี
บ้านพักถูกตรวจตราตั้งแต่ข้างในไปข้างนอกรอบหนึ่ง จุดที่ควรจะซ่อมก็ซ่อม จุดที่ควรจะบำรุงก็บำรุง จุดที่ควรจะเปลี่ยนก็เปลี่ยน วันที่สองเขาก็พาคนไปตัดแต่งสนามหญ้า บำรุงรักษาต้นเมเปิลในสวน แล้วก็ถือโอกาสเก็บน้ำเชื่อมเมเปิลออกมาด้วย
ฟาร์มปลามีสนามหญ้าผืนใหญ่มาก เพราะฉินสือโอวอยากจะให้มันออกมาสวยงาม ตอนที่หว่านเมล็ดพันธุ์หญ้าลงไปนั้น ขอแค่เป็นที่โล่งเขาก็โปรยเมล็ดหญ้าลงไป สุดท้ายกลายเป็นว่าฟาร์มปลามีสนามหญ้ามากเกินไป จุดที่ต้องตัดแต่งก็มีมากเกินไป จนแทบจะต้องตัดแต่งทุกวัน
ไม่มีทางเลือก ฉินสือโอวไม่สนใจสนามหญ้าของฟาร์มปลาอื่นๆ แล้ว ขอแค่ดูแลสนามหญ้าที่อยู่ในเขตพื้นที่ของฟาร์มปลาต้าฉินก็ได้แล้ว ส่วนที่อื่นๆ น่ะขอแค่มองไม่เห็นก็ไม่คิดมากแล้ว
อีกอย่าง สนามหญ้าพวกนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีประโยชน์ ฟาร์มปลาเลี้ยงไก่เป็ดห่านไว้ฝูงหนึ่ง แล้วก็ยังมีวัวกวางแพะหมูป่าอีก พวกมันถ้าไม่กินหญ้าก็กินแมลงที่อยู่ในหญ้า สรุปก็คือยังมีประโยชน์อยู่
ฉินสือโอวต้องขอบคุณที่ที่เขาอยู่นั้นเป็นฟาร์มปลาบนเกาะในทะเลอันไกลโพ้น หากว่าอยู่ในเขตนอกเมืองของเมืองใหญ่แล้วล่ะก็ การที่สนามหญ้าในฟาร์มปลาของเขาเละเทะแบบนี้ จะต้องซวยแน่
รัฐบาลแคนาดาได้ทำการตั้งกฎหมายเกี่ยวกับการจัดการสนามหญ้าด้วย สนามหญ้าของบ้านพักแบ่งเป็นสนามหญ้าด้านหน้ากับด้านหลัง สนามด้านหน้าเป็นส่วนที่คนข้างนอกสามารถมองเห็นได้ ดังนั้นกฎหมายจึงกำหนดว่าจะต้องทำการตัดแต่งสนามหญ้าให้สวยสะอาดตลอดเวลา ไม่อย่างนั้นแล้วทางรัฐบาลไม่ก็เจ้าหน้าที่ที่ดูแลเขตนั้นๆ จะทำการปรับเงิน
ถึงแม้จะไม่มีคนมาตรวจ แต่สนามหญ้าของฟาร์มปลาต้าฉินก็ต้องทำการตัดแต่ง ไม่เพียงแต่เพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่หากมีวัชพืชหรือหญ้าโตสูงเกินไปแล้วล่ะก็ จะทำให้เป็นที่อยู่ของแมลงทั้งหลายได้
ดังนั้น วันที่สองฉินสือโอวจึงได้ยืมรถตัดหญ้ามาอีกหลายคัน ให้เหล่าวัยรุ่นคนละคัน ขับตามคู่สามีภรรยาจอร์จไปทั่วฟาร์มปลา เพื่อตัดให้ทั่วสนามหญ้า
สนามหญ้ารอบๆ บ้านพักทำการตัดทุกอาทิตย์ แต่บริเวณฟาร์มปลาจะทำการตัดเพียงแค่เดือนละครั้ง
เหล่าวัยรุ่นตัดหญ้า ส่วนฉินสือโอวก็พาคนมาตัดต้นเมเปิลและต้นจำพวกตระกูลพอปพูลัสที่อยู่รอบๆ บ้านพัก
ต้นเมเปิลและต้นตระกูลพอปพูลัสจะออกผลทุกปี เมื่อผลหล่นลงมา พอฤดูใบไม้ผลิก็จะแตกหน่อออกมาเป็นต้นกล้า สิ่งที่พวกของฉินสือโอวต้องทำก็คือทำการขุดต้นพวกนี้ออกมาย้ายไปปลูกที่อื่นไม่ก็ทิ้งไป
ฉินสือโอวอยากจะปลูกต้นไม้ล้อมรอบบ้านพัก ชาร์คส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ ไม่ครับ บอส ทำอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาดนะครับ จะปลูกต้นไม้ก็ต้องปลูกทีละต้น เพราะว่าการบำรุงรักษานั้นต้องลงแรงมากเลย บนเกาะลมทะเลแรงมาก บางทีในฤดูหนาวก็เกิดภัยหิมะอีก ตอนที่เกิดลมแรง หิมะใหญ่นั้น หากว่าต้นไม้พวกนี้ยังไม่โตแล้วล่ะก็ สามารถถูกดึงออกมาไม่ก็ถูกทับจนตายได้”
หลังกวาดสายตาดูไปรอบหนึ่งแล้ว ฉินสือโอวจึงนำเอาต้นกล้าพวกนี้ย้ายไปปลูกข้างๆ ป่าไม้ของฟาร์มปลาแทน ให้ต้นไม้ยื่นออกไปทางตะวันตก
เออร์บักมองเห็นฉากนี้แล้วก็หัวเราะออกมา พูดว่า “ฉิน นายกับคุณปู่นี่ช่างใจตรงกันเสียจริง รู้ไหมว่าป่าผืนนั้นมีความเป็นมาอย่างไร? นั่นน่ะล้วนเป็นปู่ฉินปลูกขึ้นมาทั้งนั้นเลย!”
ฉินสือโอวหัวเราะแล้วพูดว่า “จริงเหรอครับ? งั้นดีเลย ในช่วงที่มีชีวิตอยู่ผมจะต้องทำการขยายป่าไม้นี้ไปถึงขอบของฟาร์มปลาให้ได้!”
นอกจากต้องย้ายต้นกล้าแล้ว ยังต้องตัดแต่งกิ่งของต้นไม้ใหญ่อีก กิ่งไม้ที่เติบโตมากและไม่ถูกตัดแต่งให้ดี ก็สามารถถูกลมพายุพัดให้หักได้ง่ายด้วยเช่นกัน ดังนั้นต้นเมเปิลของฟาร์มปลาจึงมีเพียงกิ่งก้านใหญ่ไม่กี่ก้านเท่านั้น ส่วนอื่นๆ ล้วนถูกตัดออกไปหมด
ตอนที่ตัดแต่งกิ่งก้านนั้น ฉินสือโอวเอาท่อเสียบเข้าไปในส่วนลำต้นและก้านที่ใหญ่ด้วย เสี่ยวหมิงพาสนมทั้งหกมาดูเขาเสียบท่ออยู่บนกิ่งไม้อย่างประหลาดใจ จนถึงตอนที่ในท่อมีน้ำเชื่อมเมเปิลไหลออกมาข้างนอกเท่านั้น มันก็จะพาสนมรุดไปด้านหน้าฉินสือโอวเพื่อชิมน้ำเชื่อมเมเปิลที่สดใหม่พวกนี้
หลังจากดื่มหมดแล้ว เสี่ยวหมิงก็กระโดดขึ้นขี่ไปบนตัวหนึ่งในสนม ฉินสือโอวเห็นแล้วก็ถ่ายรูปไว้ เขาโพสต์รูปไปในไทม์ไลน์ แล้วบอกเพื่อนๆ ว่า พวกนายบอกว่าฉันเป็นผู้ชนะแห่งชีวิตไม่ใช่เหรอ? ไม่ เสี่ยวหมิงต่างหากที่ใช่
ฉินสือโอวพาคนมาเก็บน้ำเชื่อมเมเปิลไป ส่วนซีมอนสเตอร์กับบูลก็พาคนมาจัดการรากของต้นไม้
ต้นเมเปิลเติบโตได้ไวมาก รากได้ขยายไปบนพื้นไม่หยุด จนยึดโลกใต้ดินของพื้นที่นี้ไปแล้ว จะให้มันเลื้อยไปถึงใต้พื้นของที่พักไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะต้องทำสร้างความเสียหายให้รากฐานและส่งผลกระทบต่อความปลอดภัยของบ้านพักได้
ยุ่งกันมากว่าสองวันครึ่ง ฉินสือโอวจึงจะจัดการงานของฟาร์มปลาหมด ส่วนงานที่เกี่ยวกับการบูรณะบ้านพักเพิ่งจะเริ่ม บริษัทหม้อไอน้ำและท่อประปาได้ส่งคนงานมา เพื่อเริ่มการซ่อมแซมครั้งใหญ่ให้บ้านพัก
เมื่อเป็นแบบนี้ คนทั้งบ้านจึงต้องพากันไปพักในเมืองแทนแล้ว
เหล่าวัยรุ่นบอกว่าไม่ต้องก็ได้ เชอร์ลี่ย์ชี้ไปที่บาร์เครื่องดื่มแล้วพูดว่า “พวกเราสามารถพักในนี้ก่อนได้ค่ะ อย่างไรเสียตอนนี้ก็ไม่ได้หนาวแล้ว”
ฉินสือโอวกับวินนี่ก็มีที่พักแล้ว ก่อนหน้านี้พวกบิลลี่ได้ให้บ้านทรงไข่แก่พวกเขามาหลังหนึ่ง เจ้าของแบบนี้แม้ไม่ใช่ของที่สามารถอยู่ถาวรได้ แต่การพักอยู่ข้างในไม่กี่วันนั้นไม่มีปัญหา
นีลเซ็นสามารถไปพักที่อพาร์ตเมนต์ชาวประมงได้ เออร์บักเลือกที่จะไปขอพักในร้านของคุณลุงฮิคสัน เท่านี้คนที่ต้องจัดสรรที่พักให้ก็คือพ่อและแม่ของฉินสือโอว
พ่อของฉินสือโอวมาหาฉินสือโอวแล้วพูดว่า “เสี่ยวโอว พ่อกับแม่ของลูกหารือกันแล้ว คิดว่าจะกลับประเทศสองวันนี้แหละ เท่านี้ก็ไม่ต้องไปหาที่พักแล้ว อย่างไรเสียสองวันนี้ก็ซ่อมไปไม่ถึงชั้นบนหรอก พวกเราพักอยู่ด้านบนก็ได้แล้วใช่ไหมเหรอ?”
เมื่อได้ฟังคำนี้แล้ว ฉินสือโอวก็ร้อนรนขึ้นมา พูดว่า “พ่อครับ พ่อพูดอะไรเนี่ย ตอนนี้จะกลับไปทำไมครับ? รอหน้าร้อนสิครับ ไม่ใช่คุยกันว่าจะกลับหน้าร้อนเหรอครับ?”
ที่เขาคิดได้เป็นเรื่องแรกก็คือเพราะปัญหาเรื่องการเลี้ยงเด็กก่อนหน้านี้ วินนี่กับพ่อแม่มีเรื่องกันนิดหน่อย ทำให้ท่านทั้งสองเก็บไว้ในใจ ถ้าหากว่าเป็นเพราะเรื่องนี้ งั้นเขาไม่ยอมให้พ่อกับแม่กลับไปแน่ เขาไม่สามารถให้พ่อกับแม่พาเอาความน้อยใจกลับบ้านไปด้วย!
………………………