ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1580 ล่องแก่งในทะเลสาบ

ปลาบรีมที่อยู่ในทะเลสาบเฉินเป่านั้นเป็นสายพันธุ์แท้ พวกมันชอบอาศัยอยู่บริเวณแม่น้ำที่ไหลช้า หรือนิ่งสงบเหมือนที่ทะเลสาบ ช่วงสืบพันธุ์ของพวกมันอยู่ในช่วงเดือนพฤษภาคมไปจนถึงกลางเดือนมิถุนายน พื้นที่วางไข่ของพวกมันอยู่ในบริเวณน้ำตื้นริมท่าเรือของทะเลสาบที่มีพืชน้ำเขียวชอุ่มหรือไม่ก็บริเวณที่เงียบสงบรอบๆ ปากอ่าว
ตอนนี้เป็นช่วงต้นเดือนพฤษภาคม มีปลาบรีมบางส่วนพร้อมที่จะวางไข่แล้ว ตามกฎหมายและข้อบังคับเกี่ยวกับการประมงของแคนาดา ไม่อนุญาตให้ตกปลาตัวเมียที่กำลังจะวางไข่ ดังนั้นฉินสือโอสจึงต้องขับเรือออกจากบริเวณที่มีพืชน้ำเขียวชอุ่ม
เขาคุ้นชินกับปลาบรีม เขาสามารถรู้สึกถึงพวกมันได้โดยไม่ต้องใช้จิตสำนึกโพไซดอน พวกมันอาศัยอยู่อย่างกระจัดกระจายในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน ส่วนหน้าหนาวพวกมันชอบอยู่ในน่านน้ำลึก ดังนั้นตอนนี้จึงเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการตกปลาบรีม ในช่วงฤดูหนาวพวกมันมักจะใช้ชีวิตอยู่เงียบๆ ที่ใต้ก้นทะเลสาบ ส่วนฤดูนี้พวกมันจะขึ้นมาบนผิวน้ำเพื่อหายใจและหาอาหาร ซึ่งช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่จับพวกมันง่ายที่สุด
เพราะว่าเขามาตกปลา ฉินสือโอวจึงไม่ใช้จิตสำนึกโพไซดอน เขาไม่สามารถโกงการแข่งขันได้
โลลิต้าใส่หนอนทรายบนตะขอ มันเป็นอาหารโปรดของปลาบรีม
ปลาบรีมเป็นปลาที่ไม่เลือกกินอาหาร อาหารหลักของมันเป็นพวกโคลเวอร์ โคพีพอด ริ้นน้ำจืด แมลงน้ำและตัวอ่อนต่างๆ รวมถึงหอยตัวเล็กๆ ที่เปลือกบางด้วย บางครั้งพวกมันก็กินสาหร่ายและต้นอ่อนในน้ำที่มีกากใยสูง รวมถึงใบและเมล็ดต่างๆ
หลังจากที่โยนเบ็ดออกไป ฉินสือโอวก็นั่งอยู่บนดาดฟ้าเรือด้วยท่าทีสบายๆ เขามองดูนักตกปลารอบๆ พลางหยอกล้อกับหู่จือและเป้าจือ
แลบราดอร์ทั้งสองตัวมองไปยังโลลิต้า และก็พบว่าเชอร์ลี่ย์ไม่ได้มีท่าทีสนใจความใกล้ชิดสนิทสนมของพวกมันกับฉินสือโอว พวกมันจึงเล่นกับฉินสือโอวได้อย่างสบายใจ
“ท้องฟ้าสีคราม ทะเลสาบสีใส ทุ่งหญ้าสีเขียว ที่นี่คือบ้านของฉันจริงๆ…”
ฉินสือโอวที่กำลังเล่นกับหู่จือและเป้าจืออยูู่ จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำร้องเพลงสวรรค์ขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงเขาแทบไม่ต้องเงยหน้าดูก็รู้เลยว่านี่เป็นเสียงร้องของชาร์ค
เมื่อชาร์คร้องจบ เสียงของซีมอนสเตอร์ก็ดังขึ้น แต่เขาไม่ได้ร้องเพลงนี้ต่อ “ควบม้าในทุ่งหญ้า ฝูงแกะสีขาวบริสุทธิ์ แล้วยังมีภรรยาอีก นี่ต่างหากคือบ้านของฉัน…”
ฉินสือโอวสอนให้พวกเขาร้องเพลงตั้งนานแล้ว ตอนนั้นพวกเขาอยากจะร้องเพลงเฉลิมฉลองของเมือง แต่เนื่องจากความอยากเรียนภาษาจีนทำให้ยังเรียนไม่จบ แต่ตอนนี้ที่ฟาร์มปลามีคนจีนเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะเพ่าไห่ที่พูดภาษาจีนกลางได้ดีมาก พวกเขาจึงมีครูสอนการสื่อสารที่จำเป็นแล้ว ทำให้ตอนนี้ภาษาจีนของเหล่าชาวประมงไม่เลวเลยทีเดียว
เพลงสวรรค์ เพลงนี้เป็นเพลงที่เรียบง่ายแต่ไพเราะ สิ่งที่สำคัญคือการทำงานของปอดและน้ำเสียง เหล่าชาวประมงฟังเพลงนี้กันบ่อย พวกเขาทุกคนมีเสียงอันทุ้มใหญ่และปอดที่ใหญ่แข็งแรง ไม่ว่าจะเป็นเสียงต่ำเสียงสูงพวกเขาก็ร้องได้หมด ในความเป็นจริงแล้วเสียงที่พวกเขาร้องนั้นออกมาจากลำคอ แต่ก็ถือว่าร้องได้ไม่เลวเลย
ตอนนี้มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากอยู่ ตอนที่พวกเขาร้องเพลง เหล่านักท่องเที่ยวก็พากันหัวเราะออกมา และต่างพากันปรบมือและส่งเสียงร้องไปกับพวกเขา
ฉินสือโอวยิ้มพลางส่ายหน้า เดิมทีการตกปลาต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ ปรากฏว่าคนพวกนี้ส่งเสียงร้องออกมาไม่มีที่สิ้นสุด ราวกับเป็นการจัดงานสังสรรค์ แล้วแบบนี้จะยังตกปลากันอยู่รึเปล่า?
เหล่าชาวประมงร่วมกันร้องเพลงสวรรค์ ทำให้นักท่องเที่ยวสนใจเป็นอย่างมาก และร่วมร้องเพลงไปกับพวกเขา จากนั้นก็กลายเป็นการร้องเพลงเสียงดังไปทั่ว หู่จือและเป้าจือชอบความสนุกสนาน บางครั้งพวกมันก็ส่งเสียงร้องออกมาร่วมด้วยสองสามครั้ง ทำให้บรรยากาศนั้นครึกครื้นยิ่งขึ้น
ทรัพยากรประมงที่ทะเลสาบเฉินเป่านั้นสมบูรณ์เกินไป แม้จะเสียงดัง แต่ก็มีคนตกปลาได้ไม่หยุด
อย่างไรก็ตามปลาที่ตกได้มากที่สุดก็คือปลาคาร์พเอเชีย ฉินสือโอวไม่อยากจับปลาชนิดนี้ ดังนั้นเขาจึงใช้จิตสำนึกโพไซดอนในการไล่พวกมันให้ออกไปใต้น้ำ หากมีปลาคาร์พเอเชียเข้ามา เขาก็จะไล่มันออกไป
ด้วยเหตุนี้ คนหลายคนจึงจับปลาได้ แม้ว่าจะมีปลาบรีมจำนวนไม่มากนัก แต่ยังมีปลาอีกหลายสายพันธุ์ ฉินสือโอวค่อนข้างสงบนิ่ง แต่ยังไม่สามารถจับปลาได้เลย
เชอร์ลี่ย์เริ่มทนไม่ไหว เธอมุ่ยปากพลางพูดออกมาว่า “ปลาล่ะ? ทำไมปลาไม่มาติดเบ็ดเลยล่ะ? พวกเรามีเหยื่อปลาที่ดีที่สุดเลยนะ พวกมันไม่ชอบเหรอ?”
พอเธอพูดจบ ปลาคาร์พตัวใหญ่ยาวเกือบหนึ่งเมตรก็กระโดดขึ้นมาจากเรือ เมื่อปลาขึ้นมาบนเรือ หางปลาก็กระพือไปมาจนน้ำกระเด็น ทำให้เสื้อผ้าของฉินสือโอวและเชอร์ลี่ย์เปียก
เชอร์ลี่ย์อุทานออกมา เมื่อชุดชีฟองสัมผัสกับน้ำ ทำให้ผ้าแนบไปกับลำตัวจนเห็นสัดส่วนมากขึ้น
ฉินสือโอวนำผ้าขนหนูมาให้เชอร์ลี่ย์เช็ด โลลิต้าเขินอายขึ้นมาจริงๆ ใบหน้าของเธอแดงก่ำ เธอรีบนำผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวทันที “เดี๋ยวหนูเช็ดเองค่ะ”
เมื่อหู่จือและเป้าจือเห็นปลาคาร์พก็อยากจะก่อกวนขึ้นมาทันที มันนอนอยู่บนขอบเรือ แล้วมองไปยังทะเลสาบด้วยความตื่นเต้น
เรือเด็คจอดนิ่งสงบ ผิวน้ำกระเพื่อมเป็นระลอก ดังนั้นเรือไม่ได้ทำให้ปลาคาร์พกลัว แต่สาเหตุที่ปลาคาร์พกระโดดขึ้นมาเป็นเพราะพวกมันต้องการกระโดดขึ้นมา
ปลาคาร์พเป็นปลาน้ำจืดที่ชอบกระโดดเป็นอย่างมาก
เมื่อพวกมันกระโดดขึ้นน้ำมาหนึ่งครั้ง หลังจากนั้นมันก็กระโดดขึ้นมาอีก แต่พวกมันกระโดดขึ้นมาช้าเกินไป พอพวกมันกระโดดขึ้นมา หู่จือและเป้าจือก็ขึ้นไปที่ด้านข้างเรือ ราวกับลูกศรที่พุ่งออกมาจากคันธนู พวกมันพุ่งกระโดดเข้าไปจับปลาคาร์พทีละตัว หลังจากนั้นก็ตกลงไปในน้ำ
สิบวินาทีต่อมา หู่จือและเป้าจือก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำ เป้าจือคาบปลาคาร์พในปากแล้วลากมันขึ้นมา มันนำปลาขึ้นมาให้ฉินสือโอวเพราะอยากได้คำชม
นักท่องเที่ยวที่อยู่รอบๆ ต่างยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูป และยังมีคนถามออกมาด้วยความอิจฉาว่า “พี่ชาย สุนัขของคุณพันธุ์อะไร ทำไมพวกมันถึงจับปลาได้ด้วยล่ะ?”
มีคนตอบกลับคนคนนั้นไปว่า “คุณไม่รู้จักพวกมันเหรอ? เดิมทีสุนัขสองตัวนี้เป็นดาราของพื้นที่นี้ คุณไม่ได้เข้าไปในเวยป๋อหรือทวิตเตอร์ของเมืองแฟร์เวลเหรอ? สุนัขพันธุ์แลบราดอร์ริทรีฟเวอร์สองตัวนี้ เดิมที่พวกมันเป็นวอเตอร์ สแปเนียล สามารถช่วยชาวประมงจับปลาได้”
ในขณะที่ฉินสือโอวลากปลาคาร์พขึ้นมา เบ็ดตกปลาของเขาก็สั่น เขารีบจับคันเบ็ดและค่อยๆ ลากมันขึ้นมา ปลาบรีมห้อยอยู่ที่ปลายคันเบ็ด
ปลาบรีมสามารถโตได้มากที่สุดเพียงหนึ่งเมตรเท่านั้น ปกติแล้วพวกมันจะโตเต็มที่ประมาณสี่สิบเซนติเมตร ปลาบรีมที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่จะยาวได้ถึงสี่สิบห้าเซนติเมตร เดิมทีรูปร่างของพวกมันเป็นทรงไข่และมีพละกำลังที่แข็งแรงมาก ร่างกายอันแบนราบของพวกมันมีกำลังที่แข็งแรงมาก หลังจากที่มันโผล่ออกมาจากน้ำ มันก็ดิ้นไปมาไม่หยุด
เชอร์ลี่ย์หยิบกล่องพลาสติกขึ้นมาด้วยความดีใจ ข้างในกล่องบรรจุไปด้วยก้อนน้ำแข็ง ฉินสือโอวชำแหละปลาตรงนั้นจนเลือดไหลออกมา หลังจากที่ปลาบรีมตายเลือดของมันก็กระจัดกระจายไปทั่ว แม้ว่าเลือดของมันจะไม่ส่งผลต่อรสชาติเหมือนกับปลาทูน่า แต่ว่าอย่างไรก็ส่งผลกระทบแน่นอน ดังนั้นทางเลือกที่ดีที่สุดคือต้องเอาเลือดออกให้หมดก่อน
ในขณะที่กำลังตกปลา กลิ่นปลาย่างก็หอมกรุ่นไปทั่วทะเลสาบ ควันลอยคละคลุ้ง ฉินสือโอวเห็นว่ามีเตาย่างหลายเตาตั้งอยู่ทั่ว นักท่องเที่ยวนำปลามาย่างทันที
หลังจากนั้นฉินสือโอวก็ส่งเบ็ดให้กับเชอร์ลี่ย์ เขาสอนเธอให้ตกปลา อันที่จริงมันเป็นเรื่องง่ายๆ ตอนนี้ปลาบรีมลอยขึ้นมาบนผิวน้ำ ดังนั้นเธอจึงสามารถตกปลาที่อยู่บนผิวน้ำได้ เพราะแบบนี้จึงสามารถเห็นน้ำกระเพื่อมไปมาได้ เหยื่อปลาถูกดึงให้จมลงไปในน้ำ
เพื่อที่จะสร้างความสนใจให้เชอร์ลี่ย์ ฉินสือโอวจึงขยับนิ้ว เรียกให้ปลาบรีมเข้ามาหา
หนอนถั่วลิสงที่มาจากฟาร์มปลามีรสชาติที่ดึงดูดปลาบรีมเป็นอย่างมาก พวกมันไม่เข้ามาใกล้เลย เพราะเมื่อเข้ามาใกล้แล้วก็จะถูกตะขอเกี่ยวไปทันที
ปลาบรีมถูกตกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เชอร์ลี่ย์ร้องออกมาด้วยความดีใจว่า “ปลาติดเบ็ดแล้ว ติดเบ็ดแล้ว!”
หู่จือและเป้าจือกระโดดลงไปช่วยด้วยความเคยชิน แต่ว่าปลาตัวนี้ทำแบบนั้นไม่ได้ ปลาบรีมไม่ได้มีน้ำหนักมาก ผู้หญิงอย่างเชอร์ลี่ย์สามารถดึงปลาขึ้นมาเองได้อย่างง่ายดาย การที่พวกมันลงไปในน้ำกลับทำให้ผลลัพธ์ต่างออกไป นั่นคือทำให้ปลาพวกนั้นหนีหายไปหมด
หลังจากตกปลาบรีมขึ้นมาได้ทั้งหมดสี่ตัว เชอร์ลี่ย์ดีใจเป็นอย่างมาก เธอตะโกนขอให้ฉินสือโอวติดเหยื่อให้ ส่วนเธอเป็นคนตกปลาขึ้นมาเอง
……………………………………