ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1587 การปลูกสาหร่ายครั้งที่สอง

เคอร์ทานอาหารที่ทำโดยพ่อครัวฉินสือโอว เขายกนิ้วให้ฉินสือโอว แล้วบอกว่าอาหารอร่อยมาก
อันที่จริงแล้วปลาตัวนี้เสียไปแล้วเมื่ออยู่ในมือของฉินสือโอว เขาไม่รู้วิธีปรุงปลาทูน่าครีบน้ำเงิน เขาจึงทำอาหารแบบธรรมดา ทักษะการใช้มีดของเขาก็ไม่ดีเช่นกัน แล่เนื้อปลาไม่บางพอ ทำให้ส่งผลต่อรสชาติ
แต่ว่าเป็นเพราะพลังโพไซดอนที่ทำให้รสชาติของเนื้อปลานั้นอร่อย เนื้อของมันรสชาติดีกว่าปลาทูน่าธรรมดา เมื่อรวมเข้าด้วยกับที่ว่าเคอร์เป็นคนจับปลาตัวนี้ด้วยตัวเองแล้ว ในทางจิตวิทยาแล้วสิ่งที่เราทำเองมักจะส่งผลออกมาดีกว่าปกติ ดังนั้นเขาจึงชมว่าอาหารอร่อยไม่ขาดปาก
พวกเขาอยู่กลางทะเลจนพระอาทิตย์ตกดิน เรือนกนางนวลจึงกลับเข้าฝั่ง
หู่จือและเป้าจือวิ่งออกมารับฉินสือโอว ส่วนสุนัขตัวเมียสุดแสนน่ารักทั้งสี่ตัวก็เดินตามพวกมันมาเช่นกัน พวกมันมองไปยังแลบราดอร์ทั้งสองตัวอย่างกระตือรือร้น แต่ว่าหู่จือและเป้าจือไม่ได้สนใจ
“พวกนายนี่มันโหดร้ายจริงๆ” ท่านชายฉินอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา
หลังจากที่แลบราดอร์ผสมพันธุ์กันแล้ว ตัวเมียก็จะปฏิเสธการเชิญตัวผู้เข้ามาใกล้ ไม่ว่าพวกมันจะท้องหรือไม่ก็ตามแต่พวกมันจะไม่ยอมให้ใครมาทำตัวรุ่มร่ามอีก หลังจากที่พวกมันได้ปลอดปล่อยความต้องการไปสองสามรอบ พวกมันก็จะหมดความต้องการไปสักระยะหนึ่ง
สุดท้ายแล้ว สำหรับสัตว์แล้ว การผสมพันธุ์ก็มีไว้เพื่อสืบพันธุ์เท่านั้น
ตอนนี้หู่จือและเป้าจือเล่นจนพอแล้ว สาวสวยทั้งสี่ตัวหมดความน่าสนใจไปทันที พวกมันชอบที่จะเล่นกับฉินสือโอวมากกว่า อย่างไรก็ไม่ยอมไปเล่นกับสาวๆ
แต่สาวๆ พวกนั้นก็ยังคงโดนพวกมันดึงดูดอยู่ สาวงามทั้งสี่ตัวเดินตามพวกมันทั้งสองตัวไปติดๆ สายตาที่มองมายังพวกมันทั้งสองตัวเต็มไปด้วยความคับข้องใจ เมื่อพวกเธอมองเห็นท่านชายฉินพวกเธอก็ใจสลาย
หู่จือและเป้าจือเป็นสามีที่ไร้ความปรานี อีกทั้งเมื่อพวกมันเล่นกันจนพอใจแล้ว พวกมันก็ไม่มีความรู้สึกอายอีกต่อไป หลังจากที่ทานอาหารเย็นเสร็จ ตัวเมียสีดำตัวหนึ่งก็เข้าไปยั่วหู่จือ หู่จืออดกลั้นหลีกเลี่ยงไปอยู่หลายครั้ง ต่อมาเมื่อมันขี้เกียจจะหนีแล้ว มันจึงพาตัวเมียตัวนั้นไปยังห้องนั่งเล่น
เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ไวส์ก็รีบปิดตาทันที เขาพูดออกมาอย่างเขินอายว่า “หู่จือกำลังทำไม่ดี ฉิน รีบมาดูเร็วเข้า หู่จือกำลังทำสิ่งไม่ดีอยู่!”
ฉินสือโอวรีบให้เด็กๆ กลับเข้าไปในห้อง เชอร์ลี่ย์ไม่ยอม เธอมองภาพตรงหน้าด้วยความเพลิดเพลิน แถมยังส่งเสียงให้กำลังใจหู่จืออีกต่างหาก “สุดยอด หู่จือ เร่งความเร็วเร็วเข้า แกช้าไปแล้วนะ รีบๆ มีลูกเสียที”
ฉินสือโอวลมแทบจับ เขาใช้มือปิดตาโลลิต้า แล้วพูดออกมาอย่างไม่พอใจว่า “เธอพูดอะไรออกมาน่ะ? รีบเข้าไปในห้องเร็วเข้า!”
โลลิต้าดึงมือของเขาออก แล้วพูดว่า “อะไรกัน พวกเราเรียนวิชาสรีรวิทยาไม่ใช่เหรอ คุณคงไม่ได้คิดว่าหนูเป็นเด็กอยู่ใช่ไหม? เรื่องพวกนี้หนูเพิ่งจะมาเข้าใจก็ตอนที่อยู่ที่ฟาร์มปลาเนี่ยแหละ”
เมื่อวินนี่ได้ยิน เธอก็มองไปยังฉินสือโอวด้วยความสงสัย “หมายความว่ายังไงกัน? ทำไมเธอถึงมาเข้าใจเรื่องพวกนี้ที่ฟาร์มปลาได้ล่ะ? ใครเป็นคนสอนเธองั้นเหรอ?”
เชอร์ลี่ย์ยักไหล่ “ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่ฉินหรอกค่ะ เป็นเชอริล แฮรี่ต่างหาก เธอกังวลว่าฉินจะทำอะไรที่ไม่ดีกับหนู จึงสอนเรื่องพวกนี้ให้หนูรู้”
วินนี่ยกไหล่เช่นกัน เธอพึมพำออกมาว่า “เอาล่ะ เรื่องนี้ฉันสามารถแก้ไขได้”
ฉินสือโอวโบกมือออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาพูดออกมาว่า “อย่ามาพูดว่ามันมีประโยชน์หรือไม่มีประโยชน์ รีบกลับเข้าห้องไปเร็ว!”
กอร์ดอนกะพริบตาปริบๆ แล้วเข้าใจขึ้นมาทันทีว่า “มิน่าพี่วินนี่เลยบอกว่าวันนี้ต้องบำรุงหู่จือและเป้าจือ ผมเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น”
แล้วมิเชลก็เข้าใจขึ้นมาเช่นกัน เขาหัวเราะออกมาอย่างพอใจแล้วพูดว่า “ผมเข้าใจแล้ว แต่ทำไมลุงเคอร์ถึงบอกว่าต้องรอให้เราชอบฤดูร้อนก่อนถึงจะเข้าใจล่ะ? พวกเราเรียนเรื่องนี้ในวิชาสรีรวิทยาหมดแล้ว!”
ฉินสือโอวใกล้จะหมดความอดทน เขาตะโกนออกมาว่า “เร็วเข้า กลับไป ไปนอนได้แล้ว!”
เสียงที่เขาตะโกนออกมาค่อนข้างดัง หู่จือตกใจจนวิ่งหนีไป สุนัขตัวเมียสีดำที่นอนอยู่บนพื้นก็ลุกขึ้นมาวิ่งหนีไป หลังจากนั้นก็วิ่งไปหาวินนี่อย่างรวดเร็ว พวกมันซ่อนตัวอยู่แถวนั้น ปกติแล้วเวลาที่ฉินสือโอวตะโกนออกมาแบบนี้ พวกมันก็ทำแบบนี้ตลอด
แบบนี้ คนที่หมดความอดทนกลับเป็นวินนี่แทน เธอดันหู่จือออกมาแล้วพูดว่า “อย่ามาอยู่ตรงนี้กับฉัน รีบกลับไปเร็ว รีบกลับไปทำลูกกับลูกสะใภ้ของฉันซะ”
หู่จือใช้อุ้งเท้ากอดขาของวินนี่ไว้ มันซ่อนตัวอยู่ที่ด้านหลังวินนี่แล้วมองไปยังฉินสือโอวด้วยความเขินอาย อย่างไรก็ไม่ยอมออกไปเสียที
หลังจากนั้นสองสามวันภาพนี้ก็เกิดขึ้นอีก หู่จือและเป้าจือก็กลับมามีเสน่ห์อีกครั้ง แลบราดอร์เพศเมียทั้งสี่ตัวกลับมาชื่นชอบพวกมันอีกครั้ง จากนั้นเมื่อทำภารกิจจนพอใจแล้วก็ปล่อยพวกมันไปเหมือนเดิม แลบราดอร์สองพี่น้องไม่หลีกเลี่ยงผู้คนและเพื่อนๆ อีกต่อไป เรื่องแบบนี้มีโอกาสที่จะสร้างความสับสนได้ เป็นเรื่องปกติมากที่จะมีการนอกใจกัน
เคอร์อยู่ที่ฟาร์มปลาอยู่สิบวัน หลังจากนั้นเขาก็พาแลบราดอร์ทั้งสี่ตัวกลับ
เมื่อถึงวันสุดท้าย แลบราดอร์ทั้งสี่ตัวนั้นก็รู้สึกอกหักขึ้นมา มีตัวหนึ่งไม่ยอมกลับไป มันร้องครวญครางออกมาทำให้ผู้ที่ได้ยินรู้สึกเศร้าและน้ำตาไหลออกมา
หู่จือและเป้าจือใจแข็งมาก สีหน้าของพวกมันเต็มไปด้วยความร้อนรน พวกมันเดินไปมาอย่างกระวนกระวายใจ สองสามวันมานี้พวกเธอตามติดพวกเรามาโดยตลอด แต่วันนี้เพื่อนของเราไม่อนุญาตให้พวกเธอเล่นกับเราแล้ว…
วินนี่ลูบหัวหู่จือและเป้าจือพลางพูดว่า “ดูสิ พวกมันเป็นเด็กนะ ไม่รู้จักความรับผิดชอบในเรื่องครอบครัว และไม่รู้ว่าพวกมันเป็นพ่อแล้ว และไม่รู้ว่าเมื่อไรพวกมันจะโต”
หู่จือยังเข้าใจว่าวินนี่นั้นชมมัน มันจึงเงยหน้าขึ้นเลียมือของวินนี่ มันส่ายหางไปมาอย่างมีความสุข
เมื่อเสียงเครื่องบินบินขึ้นดังไปทั่ว หู่จือและเป้าจือก็รีบวิ่งออกไปหาฉงต้าทันที
ฉินสือโอวชี้ไปที่เครื่องบินแล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าสะใภ้ทั้งสี่จะยังมองลงมาจากหน้าต่างนะ ส่วนพวกมันนี่ดีจริงๆ พอลับหลังสาวก็วิ่งหนีไปทันที”
วินนี่พูดออกมาว่า “ถ้าไม่ใช่ฉันบังคับให้พวกมันมาส่งสาวๆ คุณคิดว่าพวกมันจะวิ่งไปส่งภรรยาของตัวเองเหรอคะ? ฉันว่า หากพวกมันอยู่ต่ออีกสองสามวัน หู่จือและเป้าจือต้องทะเลาะกับพวกมันแน่ๆ”
พวกเขาจึงพาพวกมันกลับไปกับเคอร์ ฉินสือโอวยังต้องทำงานต่อ วันนี้อากาศเริ่มอุ่นขึ้น เป็นเวลาที่เหมาะที่จะปลูกสาหร่าย วันนี้เขาจึงนั่งเรือออกไปยังฟาร์มปลาแห่งที่สอง สาหร่ายทะเลที่เขาจะปลูกถูกส่งมายังที่นี่แล้ว เขาสามารถเริ่มการปลูกได้เลย
วิธีการเลี้ยงสาหร่ายทะเลนั้นไม่เหมือนกับการเลี้ยงสาหร่ายสีน้ำตาล สาหร่ายสีน้ำตาลจำเป็นที่จะต้องอยู่กับแพ เพราะว่าในช่วงแรกของการเจริญเติบโต พวกมันไม่มีถุงลมของตัวเอง พวกมันไม่สามารถลอยตัวบนน้ำได้ ดังนั้นพวกมันจึงไม่สามารถดูดซับแสงอาทิตย์ได้
การปลูกสาหร่ายทะเลธรรมดานั้นง่ายมาก ไม่ว่าจะเป็นเมล็ดพืชหรือว่าสปอร์ พวกมันก็สามารถลอยตัวได้ หลังจากที่โปรยพวกมันลงน้ำ พวกมันจะลอยตัวอยู่บนผิวน้ำ จากนั้นก็จะผลิตใบและก้านออกมา แล้วจึงละลอยตัวไปมาได้
สาหร่ายหิมะและสาหร่ายคลอโรฟิลล์ขนาดเล็กสามารถดูดซับอาหารจากน้ำทะเลที่อยู่รอบๆ เพียงโปรยเมล็ดพืชจากเครื่องบินลงมาก็ใช้ได้แล้ว
นอกจากนี้ หลังจากที่สาหร่ายสีน้ำตาลทำให้น้ำทะเลสะอาดแล้ว คุณภาพน้ำทะเลของฟาร์มปลาก็ได้รับการพัฒนาเป็นอย่างมาก ไม่จำเป็นต้องใส่ผงปูนขาวเพื่อฆ่าเชื้ออีก
ฉินสือโอววางแผนไว้ล่วงหน้าแล้ว เขาแบ่งพื้นที่เป็นส่วนๆ ว่าน่านน้ำตรงไหนปลูกสาหร่ายหิมะ ตรงไหนเหมาะที่จะปลูกสาหร่ายคลอโรฟิลล์ขนาดเล็ก และน่านน้ำตรงไหนที่เหมาะจะปลูกไดอะตอมและตะไคร่น้ำสีน้ำตาล เขาวางแผนมาอย่างรอบคอบชัดเจนแล้ว
การโปรยเมล็ดทำได้โดยการใช้เฮลิคอปเตอร์ในการโปรยเมล็ด เรือประมงทำหน้าที่โปรยสปอร์ สปอร์ของสาหร่ายทะเลไม่สามารถทนต่อแรงอะไรได้มาก หากปล่อยลงมาจากท้องฟ้า มันอาจจะปลิวไปที่อื่นได้
เมื่อปล่อยเมล็ดสาหร่ายลงทะเลไป ปลาบางสายพันธุ์ก็เริ่มมาหากินจากเมล็ดพวกนี้ เมล็ดของสาหร่ายทะเลอุดมไปด้วยโปรตีน และเป็นอาหารโปรดของปลาต่างๆ
ฉินสือโอวปล่อยให้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงไปในน้ำ เมื่อพลังโพไซดอนไปตามน่านน้ำต่างๆ พลังของมันก็ระเบิดออกมา!
…………………………..