บทที่ 214 ซื้อเกาะแฟร์เวล
โดย
Ink Stone_Fantasy
ฟาร์มปลาต้าฉินกลายมาเป็นห่วงโซ่อาหารที่สมบูรณ์แล้ว นี่คือเรื่องที่ฉินสือโอวรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากปัญหาการล่มสลายของพื้นที่ฟาร์มปลาในนิวฟันด์แลนด์ ซึ่งการล่มสลายของห่วงโซ่อาหารเป็นปัจจัยสำคัญ ที่ทำให้ปลาค็อดจำนวนมากไม่สามารถดำรงชีวิตต่อไปได้
หญ้าทะเลเป็นแหล่งอาหารให้กับแพลงก์ตอน ส่วนแพลงก์ตอนก็ให้กำเนิดกุ้งแดงจำนวนนับไม่ถ้วน อีกทั้งกุ้งแดงก็ยังเป็นอาหารของปลาแฮริ่ง ปลาซาบะและปลาขนาดเล็กชนิดอื่นอีก พวกปลาค็อดเองก็ล่าปลาแฮริ่ง ปลาซาบะ เป็นอาหาร ถ้าสามารถรักษาห่วงโซ่อาหารเส้นนี้ไว้ได้ เช่นนั้นแล้วฟาร์มปลาก็จะหมุนวนไปได้อย่างแข็งแรง
หลังจากขับเรือฮาวิซทมาถึงฟาร์มปลา ฉินสือโอวก็เติมน้ำมันดีเซลให้เต็มก่อนเป็นอันดับแรก แล้วขับวนฟาร์มปลาหนึ่งรอบ ทว่าก็ยังไม่ได้หว่านแห เนื่องจากยังหาลูกค้าไม่ได้อีกอย่างหนึ่งคือเพิ่งจะเลี้ยงปลาค็อดมาได้สองฤดูกาลเท่านั้น ยังไม่คุ้มค่าที่จะจับขึ้นมาอย่างน้อยต้องให้ได้สองปีเสียก่อนจึงจะได้ราคาที่เหมาะสม
เรือเด็คกลายมาเป็นลูกรักลำใหม่ เรือลำเล็กลำนี้มีความรวดเร็วแถมยังเผาผลาญน้ำมันไม่มาก ดังนั้นเมื่อขับมันออกทะเลก็จะสะดวกยิ่งกว่า ฉินสือโอวตั้งชื่อให้มันว่า ‘เรือเออร์บัก’
เออร์บักทาสีเขียนชื่อให้เรือเด็คลำนี้ด้วยตัวเอง ฉินสือโอวแสดงความรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณของเขาที่มีต่อเออร์บักผ่านเรือลำนี้ นี่ทำให้ชาวชราชาวยิวมีความสุขเป็นเป็นอย่างมาก
“ฉิน ฉันคิดว่าถ้าวาดรูปฉันไว้ที่ด้านข้างของเรือก็จะยิ่งดีนะ นายว่าอย่างนั้นไหม?”
“ไม่ครับ คุณปู่เออร์ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าคุณจะเป็นพวกชอบอวดขนาดนี้น่ะ”
“จะได้ดูเป็นวัยรุ่นหน่อยไง นายไม่เข้าใจเหรอ? อีกอย่าง เมื่อก่อนนายก็ไม่เคยให้โอกาสฉันมาก่อนนี่นะ”
“พระเจ้า คุณน่าจะรู้จักสุภาษิตของคนจีนแน่ๆเลย โสเภณีแก่พายเรือไม่ใช้ไม้พาย อาศัยคลื่นลม”
คณะสำรวจการท่องเที่ยวกลับประเทศไปแล้ว แฮมเล็ตบอกฉินสือโอวด้วยความปีติยินดีว่า ในเดือนสิงหาคมก็จะมีนักท่องเที่ยวเดินทางมายังเกาะแฟร์เวลแล้ว พวกเขาสามารถเตรียมตัวเรื่องการท่องเที่ยวได้แล้ว ถ้าหากเส้นทางความร่ำรวยเส้นนี้ประสบความสำเร็จ ต่อให้ฟาร์มปลาบริเวณรอบๆนี้จับปลาไม่ได้ ก็ไม่ต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว
ได้ยินข่าวนี้ ใจของฉินสือโอวก็สั่นระรัว สภาพการณ์ของเกาะแฟร์เวลเป็นเช่นนี้ เกาะเล็กๆแห่งนี้ตั้งอยู่ที่ทางตอนใต้ของนิวฟันด์แลนด์ บริเวณรอบๆเป็นทะเล ทางด้านตะวันออก ตะวันตก และทางใต้ล้วนแต่เป็นฟาร์มปลาส่วนบุคคล ส่วนทางด้านเหนือจึงจะเป็นฟาร์มปลาของรัฐ
ในด้านตะวันออก ตะวันตก และทางใต้ทั้งเขตทะเลท่ามกลางทั้งสามฝั่งนี้ ในนั้นมีฟาร์มปลาต้าฉินที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ฟาร์มปลาที่อื่นอีกอีกห้าแห่งล้วนแต่มีพื้นที่ค่อนข้างเล็ก อีกทั้งยังพากันปิดกิจการไปหมดแล้ว เจ้าของฟาร์มถ้าไม่ล้มละลายก็ไปเปิดกิจการอย่างอื่นแทน
เมื่อเป็นแบบนี้แล้วฉินสือโอวก็คิดว่า เขาควรจะกว้านซื้อฟาร์มปลาทั้งหมดเลยดีไหมนะ?
ถ้าหากกว้านซื้อฟาร์มปลาทั้งหมด แบบนั้นเขาก็จะปล่อยให้ปลาได้ว่ายวนไปทั่วทะเลได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องเหนื่อยกายเหนื่อยใจคอยขังพวกมันไว้ในที่แห่งเดียว อีกทั้งยังสามารถเพาะพันธุ์ปลาได้มากขึ้นกว่าเดิม
นอกจากนี้ ตอนนี้ฉินสือโอวก็ยังมีเงินทุนมากกว่าแปดสิบล้านที่นอนนิ่งๆอยู่ในบัญชี เงินพวกนี้ฝากไว้ในธนาคารเพื่อกินดอกเบี้ยเฉยๆไม่มีความน่าสนใจอะไร เอาพวกมันไปใช้ทำอะไรสักอย่างคงจะดีกว่า
เมื่อคิดแล้วก็ลงมือทำทันที ฉินสือโอวไปหาแฮมเล็ต แล้วพูดเรื่องที่เขาต้องการจะซื้อฟาร์มปลาส่วนบุคคลพวกนี้
แฮมเล็ตก็ช่วยเขาพิจารณา และเตือนเขาว่า “ฉิน นายต้องคิดให้ดีก่อนนะ ถึงฉันจะรู้ว่านายค่อนข้างมีเงิน ทว่าตอนนี้สิ่งที่นายกำลังจะรับช่วงต่อคือฟาร์มปลาส่วนบุคคลทั้งหมดของเกาะแฟร์เวล นั่นมันเป็นการลงทุนที่น่ากลัวมากๆเลยนะ!”
“ฉันจะช่วยคำนวณบัญชีให้นายดูสักหน่อยแล้วกัน ในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด ช่วงเวลารุ่งโรจน์ครั้งสุดท้ายสำหรับฟาร์มปลาของเกาะแฟร์เวล ตามสถิติของหน่วยงานสรรพากรของเมืองนี้แล้ว ในหนึ่งปีฟาร์มปลาทั้งหกแห่งลงทุนกับทะเลไปเป็นเงินจำนวนทั้งหมดยี่สิบล้านดอลลาร์แคนาดา! ตอนนี้ก็ผ่านมาสิบปีแล้ว ถ้าดูจากดัชนีราคาที่เพิ่มขึ้น เงินยี่สิบล้านในตอนนั้นแปลงเป็นเงินในปัจจุบันก็เท่ากับห้าสิบล้าน!”
“อีกทั้งสถานการณ์ของฟาร์มปลาก็ดีกว่าในตอนนี้อยู่มาก ตอนนี้ฟาร์มปลาแทบจะเสื่อมโทรมไปหมดแล้ว นายทำได้แค่ค่อยๆลงทุนกับมัน ปลูกหญ้าทะเล ซื้อกุ้งแดง ลูกพันธุ์ปลาทุกชนิดกับอาหารของพวกมัน รวมทั้งยารักษาต่างๆ แบบนี้ถึงจะสร้างมันขึ้นมาได้”
ฉินสือโอวไม่สนใจ เขาตอบกลับไปว่า “เรื่องพวกนี้ผมเคยไตร่ตรองมาก่อนหน้านี้แล้ว แฮมเล็ต เชื่อผม ผมทำมันให้ดีได้”
แฮมเล็ตจ้องมองฉินสือโอวไม่ละสายตา เขาพยักหน้าช้าๆ แล้วพูดขึ้นว่า “โอเค ตอนนี้ฟาร์มปลาทั้งห้าแห่ง มีสองแห่งที่ล้มละลายและถูกรัฐบาลส่วนท้องถิ่นของเมืองนี้นำเข้าประมูล ฉันจะช่วยนายหาวิธีที่ทำให้ได้ราคาที่ดีที่สุด ส่วนอีกสามแห่งที่เหลือ ฟาร์มปลาบ้านเกิดของปลาค็อดและฟาร์มปลาของมิสเตอร์รอทก็ยินดีที่จะขายต่อเช่นกัน มีเพียงแค่ฟาร์มปลาดาวพเนจรเท่านั้นที่ยังไม่ได้ข่าวคราว”
ฉินสือโอวไหว้วานแฮมเล็ตไว้ จากนั้นก็กลับไปรอข่าวคราวจากเขา
แฮมเล็ตจัดการธุระได้อย่างรวดเร็วแล้วเฉียบขาด เพิ่งจะคุยกันไปตอนบ่าย ตอนเย็นเขาก็มาหาฉินสือโอว แล้วบอกกับเขาว่า “พวกเราหาโอกาสคุยกันเรื่องการซื้อขายฟาร์มปลาได้แล้ว”
ฉินสือโอวตอบเขาไปว่า “พวกเราคนจีนมีคำพูดหนึ่งที่ว่า มัวแต่เลือกวันไม่ดีเท่าทำเลย ถ้างั้นก็เป็นคืนวันนี้เลยเป็นไง ผมตั้งใจว่าคืนนี้จะออกทะเลไปตกปลา ผม วินนี่ ถ้าคุณสนใจ คุณจะมากับพวกเราก็ได้”
เมื่อได้ยินว่าจะไปตกปลาตอนกลางคืน ท่าทางเอาจริงเอาจังของแฮมเล็ตก็ถูกความเบิกบานใจเข้ามาแทนที่ เขาตบที่ไหล่ของฉินสือโอวแล้วพูดกับเขาว่า “เป็นเด็กที่ดีจริงๆ นายเก่งมาก รอฉันก่อน เดี๋ยวฉันจะกลับไปเอาอุปกรณ์”
วินนี่กำลังจะกลับแล้ว ฉินสือโอวเลยอยากพาเธอออกทะเลไปตกปลาตอนกลางคืนสักหน่อย พอดีกับที่จะได้คุยธุระกับแฮมเล็ตด้วย
ครั้งนี้คนน้อย ฉินสือโอวจึงไม่ได้เอาเรือเรือยอชต์ทรอลเลอร์นกนางนวลไป เปลี่ยนเป็นเรือลาดตระเวนแฟร์เวลแทน
หลังจากที่ท่าเรือสร้างเสร็จแล้ว ฉินสือโอวก็นำเรือทุกลำเข้ามาจอด
ที่ใหญ่ที่สุดก็คือ เรืออเนกประสงค์ ‘ฮาวิซท’ ส่วนลำอื่นๆก็ประกอบไปด้วย เรือยอชต์ทรอลเลอร์ ‘เรือนกนางนวล’ ต่อมาก็เป็นเรือยอชต์ขนาดเล็ก เรือลาดตระเวนความเร็วสูง ‘แฟร์เวล’ เรือเด็ค ‘เออร์บัก’ เรือหัวกว้างอีกสองลำ และยังมีเจ็ทสกีเทพเจ้าสายฟ้ามืด
เรือออกทะเลแล้ว ไม่เสียแรงที่เรือแฟร์เวลเป็นเรือลาดตระเวนความเร็วสูง ความเร็วต่อชั่วโมงเร็วทะลุสามสิบนอต ขับควบพุ่งทะยานฝ่าลมโต้คลื่นไปในทะเล
เรือลาดตระเวนค่อนข้างจะหรูหรา ด้านบนจัดสรรห้องล้างตัวกับห้องครัวไว้ให้ นอกจากนี้ยังมีห้องนอนอีกสามห้อง สามารถรองรับจำนวนผู้ออกเดินทางได้สามถึงหกคน
นีลเซ็นขับเรือลาดตระเวนไปข้างหน้าอย่างมั่นคงสงบนิ่ง ส่วนฉินสือโอวกับแฮมเล็ตไปที่ดาดฟ้าของเรือเพื่อคุยธุระ
แฮมเล็ตนั่งตัวตรง ส่วนฉินสือโอวก็นั่งลงไปที่พื้นของดาดฟ้าเรือเลยทันที หู่จือและเป้าจือก็นอนหมอบอยู่ข้างๆพร้อมทั้งยกหัวของพวกมันวางไว้บนขาของเขา เขาลูบหัวที่มีขนนุ่มฟูของพวกมันทั้งสองตัวแล้วถามขึ้นมาว่า “ถ้าจะซื้อฟาร์มปลาที่อื่น สิ่งที่ผมต้องใช้ทั้งหมดก็คือตังค์เหรอ?”
“ตังค์?”แฮมเล็ตถามเขาด้วยความประหลาดใจ
ฉินสือโอวอธิบายให้เขาฟังว่า “ความหมายก็คือเงินนั่นแหละครับ เป็นคำเรียกที่คนจีนชอบใช้เรียกกัน เอาไว้คุยกับเพื่อนที่ที่ค่อนข้างจะสนิทกันเวลาทำธุรกิจ”
คำอธิบายนี้ทำให้แฮมเล็ตพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง เขาพูดขึ้นมาว่า “ใช่แล้วล่ะ พวกเราน่ะซี้กัน ดังนั้นฉันเลยจะให้ราคาขายของรัฐบาลที่มีราคาต่ำสำหรับนาย ฟาร์มปลาที่ล้มละลายทั้งสองแห่งมีราคาถูกที่สุด รวมกันแล้วมีราคาแค่สิบห้าล้านกับอีกแปดแสนดอลลาร์แคนาดา ฟาร์มปลาบ้านเกิดปลาค็อดราคาสิบเอ็ดล้านดอลลาร์แคนาดา ฟาร์มปลาของมิสเตอร์รอทราคาสิบสองล้านกับอีกสองแสนดอลลาร์แคนาดา รวมที่ดินแล้วทั้งหมด อุปกรณ์ที่อยู่ในฟาร์มปลาและทรัพยากรในทะเลก็รวมอยู่ในราคานั้น”
เมื่อได้ยินราคานี้ฉินสือโอวก็เอาแต่กะพริบตาปริบๆ เขาลองถามเพื่อหยั่งเชิงว่า “ราคาเท่านี้เหรอครับ?”
แฮมเล็ตตอบ “ใช่แล้ว ราคานี้แหละ ราคาเท่านี้ไม่ถือว่าแพงแน่นอน”
เว้นไปพักหนึ่งจากนั้นเขาก็อธิบายให้ฟังว่า “ฉิน นายก็รู้นี่ ว่าเพื่อที่จะรักษาทรัพยากรด้านการประมง ตอนนี้พวกเจ้าหน้าที่รัฐบาลเมืองเมเปิลลีฟ จึงไม่อนุญาตให้นำฟาร์มปลาของรัฐและฟาร์มปลาในประเทศมาขายทอดให้กับเอกชน ดังนั้นฟาร์มปลาส่วนบุคคลพวกนี้จึงล้วนแต่เป็นทรัพยากรล้ำค่าทั้งนั้น”
ราคาสูงกับผีน่ะสิ ฉินสือโอวคิดว่าราคานี้ไม่ใช่ว่าไม่สูง แต่มันต่ำมากเกินไปต่างหาก! ตอนแรกที่เออร์บักไปหาเขาที่เมืองไหเต่า เขาบอกกับฉินสือโอวว่าฟาร์มปลาต้าฉินมีมูลค่าถึงสี่สิบสองล้านดอลลาร์แคนาดา แต่ทำไมฟาร์มปลาสี่แห่งนี้เมื่อรวมกันแล้วกลับมีราคาไม่ถึงสี่สิบล้านเลยด้วยซ้ำ?
เขาถามถึงข้อสงสัยนี้ออกไป เมื่อแฮมเล็ตได้ยินก็หัวเราะเสียงดังออกมา แล้วพูดกับเขาว่า “นายโดนเออร์บักหลอกแล้วล่ะ ที่นี่มีเรื่องลี้ลับนะ คืออย่างนี้ ในทุกๆปีธนาคารจะทำการประเมินค่าฟาร์มปลา และเนื่องจากทรัพยากรในทะเลนั้นไม่แน่ชัดดังนั้นการเมินราคาของธนาคารจึงแบ่งออกเป็นสามราคา อันหนึ่งคือราคาประเมินการล่วงหน้า ส่วนอีกสองราคาคือราคากลาง จากราคาหนึ่งไปอีกช่วงราคาหนึ่ง ส่วนราคาสี่สิบสองล้าน ก็คือราคาช่วงที่สูงที่สุดของฟาร์มปลาต้าฉิน หมายความว่ามีเพียงแค่ตอนที่ฟาร์มปลาแห่งนี้มีทรัพยากรปลาที่อุดมสมบูรณ์แล้วเท่านั้น”
…………………………………………………………………
