ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1619 โจรสลัดปล้นสมบัติ

เรือโรบินฮู้ดจากซิซิลีได้จอดอยู่บนน่านน้ำโกลเด้นเบย์อย่างสงบนิ่ง แสงไฟสลัวส่องสว่างไปที่ท้ายเรือ มีคนกำลังควบคุมห่วงเชือกอยู่ เพื่อปล่อยของที่รูปร่างเหมือนกับถังน้ำลงไปในน้ำ พร้อมส่งเสียงบุ๋งๆ ออกมา
ถอยกลับไปอีกนิดตรงด้านข้างตัวเรือ เควิน จูเลียโน่กำลังสูบบุหรี่อยู่ ควันของซิการ์ได้พ่นออกมาจากปากเขา จากนั้นก็มีลมทะเลพัดมา พัดพาควันทุกเส้นออกไป ไม่เหลือไว้แม้ร่องรอยสักนิด
นี่เป็นวิธีการทำงานของเขา สมบัติถึงมือแล้ว ไม่เหลือร่องรอยไว้ คนมากมายล้วนมีปัญหาทางจิต ปัญหาทางจิตพวกนี้มีมากมาย อย่างเช่นโรคย้ำคิดย้ำทำ โรคซึมเศร้า โรคตื่นตระหนกก็ถือเป็นโรคทางจิตเช่นกัน แล้วก็ยังมีโรคทางจิตบางประเภทที่ไม่ถือว่าเป็นจิตเภท อย่างเช่นมีบางคนหมกมุ่นกับสิ่งของบางอย่าง อย่างเช่นมีคนมีนิสัยส่วนตัว
นิสัยส่วนตัวของจูเลียโน่ก็คือไม่ว่าจะทำอะไรก็จะไม่เหลือร่องรอยไว้ ไม่ว่าจะกินข้าวหรือว่าสูบบุหรี่ ขอแค่เขาทำเสร็จแล้วก็จะทำความสะอาดเก็บกวาดร่องรอยไปหมด เขาถึงจะรู้สึกสบายใจ อย่างไม่ต้องสงสัย การสูบซิการ์ในครั้งนี้ก็จะไม่ทิ้งร่องรอยไว้เหมือนกัน ก้นบุหรี่สุดท้ายค่อยทิ้งลงทะเลก็ได้แล้ว ควันบุหรี่ถูกลมพัดไปหมดแล้ว แต่ว่า เขาก็ยังไม่สามารถสบายใจขึ้นได้
เพราะว่า สมบัติที่เขาหมายตาไว้เหมือนว่าจะถูกคนขโมยไปแล้ว เขาจะรู้สึกสบายใจได้อย่างไร?!
ฐานะของจูเลียโน่พิเศษมาก เขาเป็นจอมโจรขโมยสมบัติในมหาสมุทร นี่เป็นอาชีพที่ค่อนข้างเห็นได้น้อย งานที่เขาทำจะคล้ายกับบริษัทงมซากของตระกูลบิลลี่ แต่ว่าฝ่ายหลังต้องจ่ายภาษีต้องปฏิบัติตามกฎหมายในการงมเรือสมบัติที่อับปาง แต่พวกเขากลับไม่สนใจเรื่องนี้ พอหาตำแหน่งของเรืออับปางเจอแล้วก็จะคิดหาวิธีแอบงมขึ้นมา สมบัติที่งมมาได้ก็จะนำไปขายให้กับตลาดมืดเพื่อหาเงิน
เรื่องนี้ชื่อเรือกับนามสกุลเขาได้เผยเบาะแสออกมาบ้างเล็กน้อยอยู่ โรบินฮู้ดจากซิซิลีเป็นฉายาหนึ่ง ซัลวาโตเร จูเลียโน่ ประวัติของคุณคนนี้สุดยอดมาก เขาเป็นโจรสลัดที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของอิตาลีเลย!
แต่จูเลียโน่คนนี้แม้ว่าจะหยิ่งผยอง ใจโหดเหี้ยม แต่ว่าก็เป็นคนใจกว้าง ชอบช่วยเหลือสังคม เขาเคยพาผู้ติดตามหกร้อยกว่าคนไปปล้นคนรวยช่วยคนจน ชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วอิตาลี จนถึงปัจจุบันก็ยังมีเรื่องเล่ากับหนังที่เกี่ยวกับเขาอยู่
มีชื่อเหมือนกัน แต่ทั้งความสามารถและความใจกล้าของแจ็ค จูเลียโน่คนนี้กลับห่างชั้นกับรุ่นพี่คนนั้นมาก ซัลวาโตเรีย จูเลียโน่กล้าต่อกรกับรัฐบาล จนสุดท้ายถูกหน่วยงานของรัฐบาลไล่ล่าและยิงสังหารในปี 1949 แถมทีมไล่ล่านี้มีจำนวนทหารกว่าสองพันคนเลย!
แจ็ค จูเลียโน่กลับไม่กล้าต่อกรกับรัฐบาลซึ่งๆ หน้าเลย ที่เขาทำได้ก็แค่หาตำแหน่งที่ตั้งที่แน่ชัดของเรืออับปาง จากนั้นก็อาศัยความมืดยามราตรีหรือไม่ก็อากาศที่เต็มไปด้วยหมอกหนา แอบไปงมขึ้นมา ดูจากจุดนี้ เขาไม่เหมือนโจรสลัดปล้นสมบัติ แต่เหมือนกับโจรกระจอกใต้ทะเลมากกว่า
โจรสลัดปล้นสมบัติมีส่วนคล้ายคลึงกับโจรปล้นสุสานของจีนนิดหน่อย แต่ว่าของที่คนอย่างหลังปล้นเป็นสมบัติในสุสาน แต่คนอย่างหน้าปล้นสมบัติในเรืออับปาง แน่นอนว่า พวกเขาดีกว่านิดหน่อย เพราะสมบัติในเรืออับปางส่วนมากจะเป็นของไม่มีเจ้าของ
แต่ว่ายุโรปและอเมริกาเข้มงวดในด้านนี้ เพราะความกำเริบสืบสานในการงมสมบัติของโจรสลัดปล้นสมบัติ ทำให้เหล่านักโบราณคดีรังเกียจพวกเขาอย่างมาก และเพราะพวกเขาหนีภาษีเลี่ยงภาษีและแอบขายสมบัติ ทำให้พวกเขาถูกหน่วยงานรักษากฎหมายของประเทศเกลียดชังอีกด้วย
แต่ว่าจูเลียโน่ไม่สนใจ นี่เป็นโลกทุนนิยม ขอแค่หาเงินได้ก็พอแล้ว ใครๆ ก็รักเงิน เขามีเงิน หากพูดอีกแง่หนึ่งก็คือใครๆ ก็รักเขา
ดังนั้น จูเลียโน่จึงรักเงินมากที่สุด ใครกล้ามายุ่งกับเงินของเขาหรือว่าใครกล้ามายุ่งกับสมบัติในทะเลที่สามารถแลกเป็นเงินของเขาล่ะก็ ก็เท่ากับมายุ่งกับชีวิตของเขาเลย!
ตอนนี้เขาได้พบว่า ชีวิตของเขาถูกคนมายุ่งเสียแล้ว!
สูบซิการ์เสร็จมวนหนึ่ง จูเลียโน่เพิ่งจะโยนก้นบุหรี่ทิ้ง ก็มีชายฉกรรจ์เดินมาพูดว่า “คุณจูเลียโน่ ตามที่พวกเราสืบมา เรือคนงานคาร์เทลียนได้ถูกคนสอยไปแล้วครับ เรือลำนั้นถูกทำลายเสียยับเยิน เหมือนถูกพวกปลาโจมตีเลยครับ”
“ไม้พาโลซานโตในนั้นล่ะ?” จูเลียโน่พ่นคำพวกนี้ออกมาผ่านรอยแยกฟันของเขา
“น่าเสียดาย ไม่มีร่องรอยของพวกมันเลยครับ” ชายฉกรรจ์พูดเสียงเบาอย่างระมัดระวัง “หรือว่า ผมจะรวบรวมพรรคพวกไปค้นหาอย่างละเอียดอีกรอบดีครับ? บางทีไม้พาโลซานโตพวกนั้นอาจยังอยู่ใต้ทะเลอยู่ แค่ถูกกระแสน้ำพัดไปที่อื่นแล้วเท่านั้น”
จูเลียโน่เตะไปที่ข้างลำเรืออย่างแรงทีหนึ่ง ตะโกนว่า “ค้นหาอะไรล่ะ ไอ้พวก** ไม้พาโลซานโตของเราไม่อยู่แล้ว! ไม้พาโลซานโตของพวกเราถูกโจรสารเลวคนหนึ่งขโมยไปแล้ว! ตอนแรกที่เห็นข่าวนั้น ฉันก็เดาได้แล้ว ให้ตายสิ! ให้ตายสิ! ไม่น่าเชื่อว่านี่จะเป็นเรื่องจริง ไม้พาโลซานโตของพวกเราถูกคนขโมยไปแล้วจริงๆ!”
เห็นเขาโกรธ ชายฉกรรจ์ไม่กล้าพูดอะไร ก้มหน้าแล้วยืนอยู่อีกฝั่ง
“เจ้าลูกหมาชาวสกอตแลนด์ในรัฐบีซีพูดว่าอะไรนะ? มันบอกว่าไม้พาโลซานโตของมันไปซื้อมาจากใครนะ?” จูเลียโน่ถามขึ้นมาอีก
“คือเจ้าของฟาร์มปลาแห่งนี้ครับ ผมไปสืบมาแล้ว เจ้าของฟาร์มปลาคือสองพี่น้องคู่หนึ่งชื่อมินสกี้ บางทีพวกเขาอาจจะเจอเข้ากับเรือคนงานคาร์เทลียนโดยบังเอิญ แต่ว่า เรือลำนี้ถูกทำลายจนไม่เหลือซาก ดูแล้วก็ไม่เหมือนเป็นฝีมือของเรืองมซากทั่วไปนะครับ” ชายฉกรรจ์ตอบ
เรือคนงานคาร์เทลียนที่พวกเขาหาอยู่ ก็คือเรือลำที่ฉินสือโอวได้ไม้พาโลซานโตมา แต่ว่าเพราะตอนนั้นกราบเรือของเรือลำนั้นได้พังไปแล้ว เขาจึงไม่รู้ชื่อเรือ
ส่วนสิ่งที่ทำลายเรือคนงานคาร์เทลียนนั้นแน่นอนว่าไม่ใช่เรืองมซาก แต่เป็นฝีมือของคราเคน ตอนนั้นมันได้ใช้กระบองฟันหมาป่านี่แหละที่ทำลายเรือลำนั้นเสียเละ ทำให้ได้ไม้พาโลซานโตในคลังเก็บของบนเรือมาโดยไม่ต้องเสียแรงเลยสักนิด
จูเลียโน่ตะคอกออกมาอย่างโกรธเคืองว่า “ให้ตายสิ ให้ตายสิ ให้ตายสิ! พี่น้องมินสกี้เหรอ?! ดีมาก ฉันจะฆ่าพวกมัน! เจ้าพวกสารเลวพวกนี้! เพื่อหาเรือคนงานคาร์เทลียน ฉันใช้เวลาไปถึงแปดเดือน! นี่เป็นเวลาถึงแปดเดือนเลยนะ! พอเจอแล้ว ฉันก็รอเวลาเหมาะๆ ที่จะงมขึ้นมาตลอด ในที่สุดก็รอถึงวันนั้นแล้ว แต่พับผ่าดันถูกคนขโมยไม้พาโลซานโตตัดหน้าไปเสียนี่! อภัยให้ไม่ได้! อภัยให้ไม่ได้เด็ดขาด!”
เนื่องด้วยลักษณะงานของโจรสลัดปล้นสมบัติ ทำให้พวกเขาไม่สามารถงมเรือสมบัติอับปางกลางวันแสกๆ ได้ ถ้าไม่ทำตอนฟ้ามืด หรือหากว่าจุดที่เรือจมอยู่เป็นใต้ทะเลลึกหรือว่างมค่อนข้างยากแล้วล่ะก็ งั้นก็ต้องรอจนถึงวันที่หมอกลงหนา
จูเลียโน่หาเรือที่บรรทุกไม้พาโลซานโตเจอได้สักพักแล้ว แต่ว่าด้วยลักษณะภูมิศาสตร์ของอ่าวโกลเด้นเบย์ ที่ไม่ค่อยมีหมอกหนาลง ดังนั้นเขาจึงยังไม่เริ่มการงมเรืออับปางสักที แต่ว่าในใจเขานั้น ไม้พาโลซานโตพวกนี้ได้เป็นของเขาไปแล้ว เขาเชื่อว่านอกจากตัวเอง ไม่มีคนรู้ว่าอ่าวนี้มีเรือลำหนึ่งที่บรรทุกไม้ที่มีมูลค่าสิบล้านจมอยู่อย่างแน่นอน
ก็เพราะความมั่นใจแบบนี้ ทำให้เขาไม่ยอมลงมือเสียที ก่อนหน้านี้ตอนดูข่าวอยู่ เขาเห็นว่าโลแกนได้ซื้อไม้พาโลซานโตทั้งท่อนมาจากเจ้าของฟาร์มปลาในอ่าวโกลเด้นเบย์ ก็เกิดตกใจขึ้นมา จึงไม่สนใจเรื่องใช้หมอกมาช่วยปิดบังตัวเอง แล้วรีบลงไปดูสถานการณ์ของเรืออับปางใต้ท้องทะเล
เรื่องที่ทำให้เขาสิ้นหวังได้เกิดขึ้นแล้ว เรืออับปางที่เขามองว่าเป็นของตัวเองได้พังไปหมดแล้ว สมบัติข้างในก็ไม่อยู่แล้วด้วย
สำหรับโจรสลัดที่เห็นสมบัติเป็นดั่งชีวิตคนหนึ่งแล้ว เรื่องนี้สามารถทำให้เขาบ้าได้เลย!
ดีที่เขาไม่รู้ ใต้น้ำยังมีจิตสำนึกที่คอยสังเกตการณ์เรือของเขาอยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นแล้วแม้ว่าจะไม่ได้โกรธจนบ้า ก็ต้องตกใจจนคลั่งอย่างแน่นอน!
…………………………
Related

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ชีวิตบัดซบของ ‘ฉินสือโอว’ เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้ นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า ‘หัวใจโพไซดอน’ ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา จากนั้นมา… จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

Options

not work with dark mode
Reset