ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1646 เศรษฐีสไตล์อเมริกา

เมื่อเห็นไข่มุกดำสี่เม็ดที่มีขนาดเท่ากันเป๊ะ ฮิลตันคนน้องก็แสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย ยื่นมือไปจับฉินสือโอวไว้ เม้มริมฝีปากสีแดงเพลิงของเธอดัง ‘เปาะ’ แล้วหอมฉินสือโอว พูดอย่างมีความสุขว่า “ขอบคุณนะฉิน นี่ถ้าคุณยังไม่แต่งงาน ฉันจะจีบคุณแล้วเนี่ย”
ฉินสือโอวหัวเราะแห้ง เขาหันไปมองนีลเซ็นเห็นเขาเล่นมือถืออยู่นอกรถตรงหน้าต่าง เขาตกใจกลัว รีบถามขึ้น “เมื่อกี้ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ใช่ไหม?”
นีลเซ็นรีบตอบ “ไม่มีบอส ผมแค่บอกแพรีสว่าสบายดีเฉยๆ”
”แพรีส?” ฮิลตันคนน้องตกใจ “คุณรู้จักพี่สาวฉันเหรอ?”
คู่พี่น้องฮิลตันเป็นคู่พี่น้องสาวงามที่โด่งดังทางสังคมในนิวยอร์ก พี่คนโตมีชื่อว่าแพรีส ฮิลตัน
นีลเซ็นยิ้ม “ไม่ครับ คู่หมั้นผมชื่อแพรีส ชื่อเหมือนกับพี่สาวคุณ”
ฮิลตันคนน้องหัวเราะ “ช่างเป็นพรหมลิขิตจริงๆ” ขณะที่พูดไป เธอก็เหลือบมองเบิร์ดที่ยืนตรงอยู่ข้างๆ นีลเซ็นด้วยความสงสัย แอบกระซิบกับฉินสือโอวว่า “หนุ่มหล่อด้านนอกคนนั้นทำไมไม่มีสีหน้าอะไรเลยล่ะ?”
ฉินสือโอวยิ้มแล้วบอกว่า “เขาเท่แบบนี้มาตลอดเลย”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็กลัวเมียคุณมาตลอดเลยเหรอ?” ฮิลตันคนน้องถามเสริม
รอยยิ้มของฉินสือโอวชะงักค้าง “เอ่อ เรียกว่าให้ความเคารพมากกว่า? วินนี่ทำเพื่อผมมามาก ผมเลยคิดว่าไม่ว่าอยู่ในสถานการณ์แบบไหน ผมก็ต้องเคารพเธอ”
เป็นเรื่องจริง วินนี่มีทักษะที่ยอดเยี่ยม เรื่องในบ้านไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กเรื่องใหญ่เธอก็เป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด ยกเว้นก็แต่เรื่องในฟาร์มปลา ความรักที่ฉินสือโอวมีให้เธอได้เปลี่ยนจากความรักของหนุ่มสาวเป็นความรักแบบคนในครอบครัว ตั้งแต่วันแรกที่มาฟาร์มปลา ก็เป็นวินนี่ที่คอยให้อาหารพวกเด็กๆ ทั้งหลาย ทำอาหาร ทำความสะอาด แม้กระทั่งซื้อของออนไลน์มาไว้ในบ้านก็เป็นเธอที่รับผิดชอบทั้งหมด
ยังมีเชอร์ลี่ย์ ไวส์และเด็กน้อยอีกห้าคน ถึงแม้ว่าจริงๆ แล้วพวกเขาจะเป็นลูกชายและลูกสาวของเออร์บัก แต่คุณปู่ก็อายุมากแล้ว ดูแลลิงซนพวกนี้ไม่ไหวหรอก จึงเป็นวินนี่ที่คอยดูแลพวกเขาเรื่องการศึกษา
รวมไปถึงงานตอนนี้ วินนี่ทำก็เพื่อเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมีลูกชายลูกสาวให้เขา สั่งสอนให้การอบรมอีก ฉินสือโอวก็เป็นผู้ชายทั่วไป เขาชอบสาวสวย ทั้งฮิลตันคนน้อง ทิญาต่างเป็นสาวงามที่โดดเด่น ถ้าจะบอกว่าเขาไม่มีความรู้สึกเลย ช่างเป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดี
แต่ว่าเขาจะไม่ทำผิดกับวินนี่ด้วยเรื่องแบบนี้เด็ดขาด เพราะนี่เป็นความรักที่จริงใจของเขา เขาไม่อยากทำร้ายคนที่รักเขาคนหนึ่ง ซึ่งนี่ไม่ได้เรียกว่าวีรบุรุษคนจริง แต่เป็นคนผู้ชายเจ้าชู้ไร้ยางอาย
เมื่อฮิลตันคนน้องเหยียบคันเร่ง เครื่องยนต์ R8 ก็ส่งเสียงดังกระหึ่มต่อเนื่องอย่างทรงพลัง ควบไปด้านหน้าตามถนนข้างโรงแรม
ออดี้ R8 เป็นรถสปอร์ตสองที่นั่งขนาดกลาง เป็นรถที่มีเพียงสองที่นั่ง นีลเซ็นและเบิร์ดจึงนั่งออดี้ R8 อีกคันตามมาด้านหลัง ซึ่งก็เป็นรถที่ฮิลตันคนน้องนำมาด้วยเช่นกัน
รถสปอร์ตแล่นเร็วอยู่บนทางด่วน มันไม่ได้ขับเข้าเมืองแต่แล่นไปทางนอกเมือง แต่ทว่านิวยอร์กสมเป็นมหานครอันดับต้นๆ ของโลก ต่อให้ขับออกนอกเมือง ก็ยังมีรถจำนวนมาก
ออดี้ R8 วิ่งไปมาบนท้องถนนอย่างคล่องแคล่วว่องไว ฮิลตันคนน้องจับพวงมาลัยด้วยมือซ้าย เกียร์มือขวา ทำให้รถคันหนึ่งแล่นไปราวกับใช้เพียงแขนบังคับได้ ฉินสือโอวอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเทคนิคแบบนี้ อีกอย่างอย่าลืมว่า ตอนนี้ที่เท้าของฮิลตันคนน้องสวมใส่รองเท้าส้นสูงอย่างน้อย 8 เซนติเมตรเลยนะ
หลังจากขับออกจากตัวเมือง ความเร็วรถสปอร์ตก็เพิ่มมากขึ้น ฉินสือโอวมองวิวทิวทัศน์นอกหน้าต่างที่มลายหายไปในชั่วพริบตา รีบเอาเข่าสองข้างยันกับคอนโซลรถไว้ พูดเสียงดังว่า “เฮ้ สาวสวย ฉากนี้มันช่างร้อนแรงจริงๆ ฮึ? ด้านล่างผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ”
ฮิลตันคนน้องเหลือบมองเขาทีหนึ่ง แล้วพูดอย่างสบายๆ ว่า “ฉันนึกว่าคุณจะเป็นสุภาพบุรุษซะอีก ไม่คิดเลยว่าต่อหน้ากับลับหลังคุณจะเป็นคนสองแบบ แต่ก็นะนี่ก็เป็นเรื่องปกติ ออกมาซิ่งรถกับสาวงาม ผู้ชายจะรู้สึกหุนหันพลันแล่นได้ง่าย จริงไหมคะ?”
ฉินสือโอวส่ายหน้ารัวๆ “ไม่ใช่นะ ความหมายของผมคือ ผมปวดฉี่ จะฉี่ราดบนรถคุณแล้วเนี่ย!”
ความเร็วของรถที่ฮิลตันคนน้องขับช่างน่ากลัวจริงๆ อย่าลืมว่านี่คือนิวยอร์ก เมืองที่มีรถมากกว่าประชากร ไม่ต้องพูดถึงความเร็วของรถนอกเมืองเลย ขับที่ความเร็ว 150 กิโลเมตรต่อชั่วโมงก็น่าสยองเกินไป
เขาไม่อยากจะตายอยู่ในรถฮิลตันคนน้อง ไม่ว่าจะเป็นพายุหนักคลื่นใหญ่ก็ผ่านมาได้ทั้งนั้น ถ้ารถต้องมาพลิกคว่ำบนถนนที่ราบเรียบแบบนี้ ช่างน่าอับอายไม่น้อยเลย
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ฮิลตันคนน้องก็ยิ้มสวย แววตาของฉินสือโอวนายใหญ่ยิ่งสั่นเทา สาวสวยคุณช่วยจริงจังหน่อยได้ไหม? รถพวกเรากำลังลอยละล่องด้วยความเร็วสูงอยู่บนทางด่วนนะ!
โชคดีที่ทักษะการขับรถของหญิงสาวนั้นดีมากจึงไม่เกิดเหตุอะไรบนท้องถนน พอลงจากทางด่วนความเร็วก็เริ่มชะลอ ขับไปบนถนนลูกรังที่มีต้นแปะก๊วยและต้นหวูโถงเรียงรายอยู่เต็มไปหมดสองข้างทาง
อยู่ที่นิวยอร์กแบบนี้ก็ยังพบเจอถนนลูกรังได้ ฉินสือโอวรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ถนนสายนี้ถึงแม้ว่าดั้งเดิมจะเป็นถนนดินเลน แต่พื้นถนนก็เรียบและกว้าง ด้านข้างถนนสองด้านเต็มไปด้วยทุ่งข้าวสาลีสีเขียว นานๆ ทีถึงจะเห็นตึกรามบ้านช่อง มีผู้คนน้อยมาก
ขับไปตามถนนลูกรังไปข้างหน้าราว สี่ถึงห้ากิโลเมตร ก็มีไร่ทานตะวันขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น เมื่อมองข้ามดอกทานตะวันไป จะเห็นวิลล่าที่ซ่อนตัวอยู่ในบ้านไม้อยู่ติดกันโผล่ออกมา ไม่ต้องสงสัยเลย นี่คือไร่ฟาร์มนั่นเอง
มองจากภายนอก ไร่ฟาร์มไม่ได้มีอะไรพิเศษ ก็แค่สถานที่กว้างขวาง สภาพแวดล้อมดี แต่เมื่อรถแล่นเข้าไปก็เกิดการเปลี่ยนแปลง ที่นาแต่ละผืนถูกจัดเรียงรายอย่างมีระเบียบ ไม่รกรุงรัง ที่สนามมีชายร่างใหญ่ในชุดเครื่องแบบเรียบร้อยจูงสุนัขตัวใหญ่พันธุ์ดุ อย่าง ฟิล่า บราเซิลเรียโร ร็อตไวเลอร์ เดินตรวจตราอยู่ บางครั้งก็จะมีรถรางวิ่งผ่านมา ด้านบนก็ล้วนเป็นชายร่างใหญ่แข็งแกร่งทั้งนั้น
ด้านหน้าของวิลล่าในไร่ฟาร์มมีต้นหวูโถงอเมริกาที่แข็งแรงและใหญ่มาก อายุของต้นนี้ต้องเกิน 100 ปีแน่นอน ฉินสือโอวกะด้วยสายตาอย่างน้อยต้องมี 3-4 คนถึงจะโอบต้นนี้ได้รอบ มีเด็กหลายคนกำลังเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ บางคนก็ปีนต้นไม้อยู่
ต้นหวูโถงอเมริกาสามารถเติบโตได้สูงมาก สูงถึง 40 เมตรก็ไม่ใช่ปัญหา แต่ยากมากที่จะเติบโตมาอย่างแข็งแรง แต่น่าแปลก ต้นหวูโถงอเมริกาต้นนี้กลับไม่สูงมาก ตรงยอดสุดก็แค่ 10 กว่าเมตร แต่กลับใหญ่และแข็งแรง เห็นได้ชัดว่าเป็นต้นหวูโถงแปลกประหลาดต้นหนึ่งที่กลายพันธุ์มา
หลังจากที่ฮิลตันคนน้องลงจากรถ ก็ตะโกนเรียกเด็กสองคนที่อยู่บนต้นไม้ว่า “ชาลส์ ไมเคิลลงมาเลยนะ”
”พี่นิกิ ไม่ต้องห่วงนะ พวกเราไม่ตกลงไปอยู่แล้ว” เด็กผู้ชายคนหนึ่งตอบอย่างมั่นใจ
ฮิลตันคนน้องเลิกคิ้ว “ใครจะไปสนว่าเธอจะตกลงมาหรือเปล่า? ฉันเรียกพวกเธอสองคนลงมาล้างรถต่างหาก!”
ฉินสือโอว “…”
หลังจากนั้นฮิลตันคนน้องก็กวักมือเรียกให้เขาเดินตามไป พาเขาเดินผ่านวิลล่าไปด้านหลัง
วิลล่าหลังนี้ทำจากไม้จริงทั้งหลัง กว้างขวางมากกว่าวิลล่าที่อยู่ฟาร์มปลาต้าฉิน ด้านในคาดว่ามีมากกว่า 100 ห้อง สไตล์เหมือนพระราชวังยุโรปเหนือ เพียงแต่ว่าทำจากตัวไม้ทั้งหลัง ไม่มีส่วนที่ทำจากวัสดุหินอยู่เลย
วิลล่าที่กว้างใหญ่นี้บดบังการมองเห็นของฉินสือโอว แต่เมื่อเขาเดินอ้อมไปความชัดเจนตรงหน้าก็ปรากฏขึ้นมาทันที ทะเลสาบที่สวยงามอยู่ด้านหลังของวิลล่า ตัวทะเลสาบไม่ได้มีขนาดใหญ่มาก แต่น้ำในนั้นใสสะอาด พืชเขียวชอุ่ม มีนกน้ำบินไปมาเป็นระยะๆ ช่างเป็นภาพที่งดงาม
เมื่อมองขึ้นไปทางด้านเหนืออีก จะเห็นว่าตั้งแต่ทะเลสาบจนไกลออกไปเป็นสนามหญ้าผืนใหญ่ หรือพูดได้ว่า สนามหญ้านี้ถูกล้อมรอบด้วยพื้นที่เพาะปลูก สนามหญ้ามีขนาดใหญ่มากแต่หญ้าที่อยู่ในนั้นถูกตัดแต่งอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ตรงนั้นยังมีเนินเป็นลูกคลื่น แน่นอนว่านั่นคือสนามกอล์ฟชั้นเลิศ
……………………….
Related